ႀကီးျမတ္ေသာလိႈင္း

လိႈင္း… လိႈင္း၏ ရိုက္ခတ္မႈက အင္အားကိုလည္း ျဖစ္ေစတတ္သတ့ဲ။ ညင္သာေသာ သို႕ေသာ္ လန္းဆန္းေသာ ေလသည္ မိုင္ေပါင္း ရာေထာင္ခ်ီ အရပ္မွ အရွိန္ယူ တိုက္ခတ္လာ၏။ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ ေရျပင္က်ယ္ႏွင့္ တျဖည္းျဖည္း ေပါင္းဆံု အားေကာင္းလာေသာအခါ ….။

သမုဒၵရာသည္ အပုပ္မ်ား၊ အမိႈက္သရိုက္မ်ား၊ မလိုလားအပ္သည့္ အရာမ်ားကို ကမ္းစပ္သို႕ တြန္းတင္ ရိုက္ပုတ္ကာ အန္ခ် ေပးလိုက္သတဲ့။ လိႈင္းတို႕ကိုယ္တိုင္ပင္ လိႈင္းသဘာ၀ျဖင့္ ပင္လယ္ကို သန္႕စင္ ေဆးေၾကာေပးရန္ ႀကိဳးစားျခင္းေပပဲ။ သဘာ၀သည္ ရိုင္း၏။ သဘာ၀သည္ ယဥ္ျပန္၏။ သဘာ၀ နိယာမတို႕က အံ႕ၾသစရာ။ လိႈင္းက ကမ္းစပ္ကို မေမ့။ ကမ္းစပ္၏ ဂုဏ္သတၱိကိုလည္း မေမ့ပါေလ။

လူကလည္း လူ႕သဘာ၀။ စိတ္ေတြကလည္း စိတ္၏သဘာ၀။ လိႈင္း သဘာ၀ကေတာ့ ရိုက္ခတ္ေနဦးမည္။ သို႕ေသာ္ အသိဥာဏ္ ႏွင့္ နားလည္မႈ ဟူေသာ အနားသတ္တစ္ခုက ၿငိမ္သက္ ေအးေဆးစြာ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေစာင့္ဆိုင္း ေပးေသာအခါ ရိုက္ခတ္မႈတို႕၏ လားရာသည္ အျပဳသေဘာကို ေဆာင္ႏိုင္ေလသည္။ ညစ္ေထးမႈ တို႕ကုိ ၿဖိဳခ် သန္႕စင္ ေပးမည့္လိႈင္း၊ ႀကိဳဆိုရမည့္ ႀကီးျမတ္ေသာ လိႈင္းမ်ားအျဖစ္ လႈိင္း၏ ခြန္အားျဖင့္ အက်ိဳးေဆာင္စရာ မ်ားစြာ ရွိေနေသးသည္ေလ။ အနႏၱ ေကာင္းကင္ႀကီးကေတာ့ တိုက္ခတ္ေလ ေရျပင္ႏွင့္ လိႈင္းတို႕ကို အစဥ္ၾကင္နာစြာ ငံု႕ကာ အုပ္မိုးေပးေနသေယာင္။

လိႈင္းတို႕ကို မတုန္မလႈပ္ တူရူစူးစိုက္ ၾကည့္မိသည္။ လိႈင္းက ခြန္အားရွိစြာ ၿပီးေတာ့ တည္ၾကည္စြာ ေစ့ေစ့ျပန္ၾကည့္၏။ သည္လို ဆိုေတာ့လည္း ပင္လယ္က်ယ္က်ယ္ထဲမွ တက္ၾကြေသာ လိႈင္းတံပိုးတို႕သည္ အဆံုးအစ မရွိေသာ မိုးသားေအာက္၀ယ္ ၀ီရ ရသ ေျမာက္ေသာ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ ျဖစ္လို႕ေနႏိုင္ျပန္သည္။

ပန္ဒိုရာ