Reading makes a full man; conference a ready man; and writing an exact man လို႕ Francis Bacon ကေျပာခဲ့တယ္တဲ့။ ျပည့္လား မျပည့္လားေတာ့ မသိ။ စာဖတ္ရတာကို သေဘာက်တယ္။ ေက်ာင္းမေနခင္ အရြယ္ကတည္းက စၿပီး ျမန္မာစာ ပထမဆံုး သင္ေပးတာကေတာ့ ေမေမပါ။ ျမန္မာစာ ဖတ္တတ္တဲ့ အရြယ္ကစလို႕ စာလံုးျမင္ရင္ လိုက္ဖတ္တာပဲ လို႕ ေမေမက ျပန္ေျပာပါတယ္။ ၀တၱဳစာအုပ္ တစ္အုပ္ အစအဆံုး စဖတ္တာ ၂ တန္းအရြယ္ပါ။ တရုပ္သိုင္း ဘာသာျပန္ စာအုပ္တစ္အုပ္ဆိုရင္ ရယ္ၾကမလားပဲ။
ျမန္မာစာေပမွာေရာ ကမၻာ့ စာေပမွာေရာ လူတိုင္း အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ စာအုပ္ေကာင္းေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ကိုယ္မဖတ္ဖူးတာေတြက ဖတ္ဖူးတာနဲ႕စာရင္ မႏိႈင္းယွဥ္သာေအာင္ မ်ားလွပါေသးတယ္။ ဒီစာကိုေရးဖို႕ တက္ဂ္ထားသူ ညိမ္းညိဳနဲ႕ ႏွစ္သက္တဲ့ စာအုပ္ အေတာ္မ်ားမ်ား တိုက္ဆိုင္ပါတယ္။ စာေရးဆရာ မင္းေက်ာ္ရဲ႕၀တၱဳေတြထဲမွာ ငါတို႕ေခတ္ႏွင့္အၿပိဳင္ အျပင္ လိႈင္တို႕ တေစၧ တို႕ကိုလည္း ႀကိဳက္ပါတယ္။ ဆရာရန္ကုန္ဘေဆြရဲ႕ ေရႊ၀ါျပည္ (ပိတ္ထားေသာစာအုပ္လို႕ ဆိုၾကတယ္) ရဲ႕ သေရာ္စာ အေရးအသားကို သေဘာက်သလို မင္းလိုလူစားအမ်ားႀကီးေဟ့ ဆိုတဲ့ စာအုပ္က အေတြးအေခၚ အခ်ိဳ႕ကိုလည္း သေဘာက်ခဲ့ဖူးတယ္။ ဆရာမ ဂ်ဳးကိုေတာ့ နာမည္ႀကီးမလာခင္ အခ်ိန္က ရႈမ၀မွာပါတဲ့ ၀တၱဳတိုေလးေတြကေန စၿပီး အေရးအသားပံုစံကို ႏွစ္သက္မိတာပါ။ သူ႕၀တၱဳေတြပါတဲ့ မဂၢဇင္းဆိုရင္ သိမ္းထားမိတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ့ စာေရးဆရာမက နာမည္ႀကီးလာေတာ့ ၀မ္းသာရပါတယ္။ တျခားႏွစ္သက္မိေသာ စာေရးဆရာမ်ား စာရင္းကို အရွည္မေရးလိုေတာ့ပါ။ အခုေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ထဲက သေဘာက်မိတဲ့ ဆရာဆရာမ တခ်ိဳ႕ပါ တိုးလာေတာ့ စာရင္းက ပိုရွည္သြားၿပီ။
ညိမ္းညိဳက ဘ၀အေပၚ သက္ေရာက္မႈအ႐ွိဆံုး စာအုပ္တစ္အုပ္ အေၾကာင္းေရးပါလို႕ ဆိုတယ္။ သက္ေရာက္မႈ ရွိေသာ စာအုပ္ အမ်ားအျပားထဲက တစ္အုပ္အေၾကာင္းပဲ ေျပာပါမယ္။
ဘ၀မွာ အေရးပါတဲ့ အေတြးအေခၚ ယံုၾကည္မႈ ဆိုတဲ့ အရာေတြဟာ လူတစ္ေယာက္အဖို႕ တသမတ္ထဲ ရွိခ်င္မွရွိမယ္။ ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ အရာေတြပါ။ တခါတေလက်ေတာ့ အေတြးအေခၚတစ္ခု ေျပာင္းဖို႕ ႏွစ္နဲ႕ခ်ီ ၾကာတတ္တယ္။ တခါတေလက်ေတာ့ စာတစ္အုပ္ဖတ္ၿပီး ဆာတိုရီရသလို ရုတ္ခ်ည္း ေျပာင္းလဲ သြားတာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္တတ္တယ္။ စာတစ္အုပ္ရဲ႕ သက္ေရာက္မႈ ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚသြားတဲ့ အေတြးအေခၚတစ္ရပ္ကို ေနာက္စာတစ္အုပ္ ဖတ္မိေတာ့မွ ျပန္ျဖည္လိုက္တာမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒီစာတစ္အုပ္ထဲကိုပဲ တခ်ိန္က ဖတ္မိေတာ့ တမ်ိဳးခံစားၿပီး ေနာင္တခ်ိန္မွာ ျပန္ဖတ္ေတာ့မွ တမ်ိဳးျမင္သြားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ စာဖတ္ျခင္းက ဘ၀ကို သင္ေပးတယ္။ ဘ၀က စာဖတ္ျခင္းကို သင္ေပးတယ္။
It was the best of times, it was the worst of times,
it was the age of wisdom, it was the age of foolishness,
it was the epoch of belief, it was the epoch of incredulity,
it was the season of Light, it was the season of Darkness,
it was the spring of hope, it was the winter of despair,
we had everything before us, we had nothing before us,
we were all going direct to Heaven, we were all going direct
the other way--in short, the period was so far like the present
period, that some of its noisiest authorities insisted on its
being received, for good or for evil, in the superlative degree
of comparison only.
အခုလို ေျပာင္ေျမာက္လွပတဲ့ စာသားေတြနဲ႕အစျပဳလာတဲ့ စိတ္၀င္စားစရာ ၀တၱဳတစ္ပုဒ္ကေတာ့ Charles Dickens ရဲ႕ A Tale of Two Cities ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ကို ဆရာႀကီး ဒဂုန္ေရႊမွ်ားက ၿမိဳ႕ေတာ္ညီေနာင္ ဆိုတဲ့ အမည္နဲ႕ ျမန္မာျပန္ထားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ ဘာသာျပန္ စာအုပ္ကို ဖတ္ခ်ိန္မွာ ပန္ဒိုရာဟာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ စြန္းစြန္းပဲ ရွိပါေသးတယ္။ အဂၤလိပ္လိုကေတာ့ ေနာက္ပိုင္းမွာမွ ဖတ္ခဲ့တာပါ။
လူလူခ်င္း မတရား ဖိႏွိပ္မႈေတြ လြန္က်ဳးလာတဲ့အခါ ျပင္သစ္ေတာ္လွန္ေရး ဆိုၿပီး ျပင္းထန္ၾကမ္းတမ္းတဲ့ အံုၾကြမႈ တစ္ရပ္ သမိုင္းမွာေပၚေပါက္ခဲ့တယ္။ လူသားေတြရဲ႕ စိတ္ပဲ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အလြန္အမင္း ပိတ္ဆို႕ထားခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္မႈကို ရွာေဖြၾကတဲ့အခါ ေဒါသ အာဃာတ ရန္ၿငိဳး ကလဲ့စားေျခမႈ ဆိုတာေတြနဲ႕လည္း မကင္းႏုိင္ၾကဘူး။ တခါတေလက်ေတာ့ လူတစ္ေယာက္ ေကာင္းတယ္ ဆိုးတယ္ဆိုတာကို ပကတိအတိုင္း မျမင္ႏုိင္ပဲ ႀကိဳတင္သတ္မွတ္ ထားခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြက ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို လႊမ္းမိုးသြားတတ္တယ္။ အဲဒီအခါ အျပစ္မဲ့သူမ်ားဟာလည္း အရႈပ္အေထြးေတြၾကားမွာ စနစ္ဆိုးတစ္ခုရဲ႕ သားေကာင္ေတြ ျဖစ္သြားတတ္တယ္။ ေသေရးရွင္ေရးထဲမွာ အမွားအယြင္းေတြ နည္းႏိုင္သမွ်နည္းေအာင္ ဘယ္လိုေက်ာ္လႊား ရုန္းကန္ႏုိင္မလဲ။ အမွားအယြင္းကို ေၾကာက္တာနဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို အတားအဆီးလည္း အျဖစ္ မခံႏိုင္ၾကျပန္ဘူးေလ။ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္နဲ႕ လူသားဆန္တဲ့စိတ္ၾကားမွာ ပဋိပကၡေတြရွိခဲ့ရင္ ဘယ္အတိုင္းအတာ အထိ ညွိႏိႈင္းလို႕ ရႏုိင္မလဲ။ မီးေတာက္မီးလွ်ံေတြၾကားက ပြင့္ဖူးလာတဲ့ ေပးဆပ္သူတို႕ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ဘယ္ေလာက္အထိ အသိအမွတ္ျပဳ ခံစားႏုိင္မလဲ။
ဒီဇာတ္လမ္းရဲ႕ ဇာတ္လိုက္ အဂၤလိပ္လူမ်ိဳး အရက္သမား ေရွ႕ေနဟာ သူတဖက္သက္ခ်စ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႕ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ၊ သူနဲ႕လည္းရုပ္ခ်င္းဆင္တူတဲ့ အျပစ္မဲ့ ျပင္သစ္မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္တစ္ဦးကို ေတာ္လွန္ေရးကာလမွာ ေခါင္းျဖတ္ စီရင္ရာကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္ လူစားထိုးေပးလိုက္ပါတယ္။ ဇာတ္လမ္းရဲ႕ အဆံုးမွာ ဒီလို ေရးထားခဲ့တယ္။
"I see that child who lay upon her bosom and who bore my name, a man
winning his way up in that path of life which once was mine. I see
him winning it so well, that my name is made illustrious there by the
light of his. I see the blots I threw upon it, faded away. I see
him, fore-most of just judges and honoured men, bringing a boy of my
name, with a forehead that I know and golden hair, to this place--
then fair to look upon, with not a trace of this day's disfigurement
--and I hear him tell the child my story, with a tender and a faltering
voice.
"It is a far, far better thing that I do, than I have ever done;
it is a far, far better rest that I go to than I have ever known."
(အဲဒီစာအုပ္ကို ဒီေနရာမွာ ဖရီး ေဒါင္းလုဒ္ ရႏုိင္ပါတယ္။)
ပန္ဒိုရာ
Expand..
Summary..
.jpg)
Posts
