Sunday, February 22, 2009

ပန္ဒိုရာႏွင့္ ဘန္နာမ်ား -၂

ဟိုးအရင္ပို႕စ္ တစ္ခုမွာ ဘန္နာ ေတြအေၾကာင္းေရးခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ထပ္လုပ္ျဖစ္တဲ့ ဘန္နာေလးေတြနဲ႕ မူရင္းဓာတ္ပံုေတြကို ျပခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဘန္နာ နံပါတ္ (၈) အထိ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ အခု (၉) ကေန ဆက္တာေပါ့။

မူလဓာတ္ပံု (၉)
(မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ လက္ေဆာင္ေပးထားတဲ့ ဓာတ္ပံုကို ဘန္နာလုပ္ဖုိ႕ ခြင့္ေတာင္းၿပီး လုပ္ပါတယ္။ ရိုက္တဲ့ ေနရာကို မသိပါ။ )



ဘန္နာ (၉)


မူလဓာတ္ပံု (၁၀)
(ဒီဆရာရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္က ဓာတ္ပံုတစ္ပံုကို ေတာင္းယူထားတာပါ။)


ဘန္နာ (၁၀)


မူလဓာတ္ပံု (၁၁)
(ဒီပံုက ၾဆာရဲမြံ အပိုင္ေပးထားတဲ့ ပံုေလးတစ္ပံုပါ။ ေမာင္းမကန္မွာလို႕ ေျပာတယ္။ ဒီဆရာက ဓာတ္ပံုရိုက္ေတာ့ ေတာ္ရွာတယ္။ ဘန္နာလုပ္လို႕ လွတာေလးေတြ ေနာက္ထပ္ ရွိေသးသည္။ လာမည္။)



ဘန္နာ (၁၁)



မူလဓာတ္ပံု (၁၂)
(ဒါကေတာ့ စကၤာပူ ငါးျခေသၤ့ရုပ္နားမွာ ရိုက္ထားတာ။ အုတ္နံရံအပိုင္းကို ျဖတ္ယူထားတာ။ ကိုယ္တုိင္ရိုက္တာပါ။)



ဘန္နာ (၁၂)


မူလဓာတ္ပံု (၁၃)
(ဒါက စကၤာပူ Esplanade Theater အထဲမွာ တရုတ္မီးပံုးေလးေတြကို ရိုက္ထားခဲ့တာကို ျဖတ္ၿပီး effect ေတြထည့္ထားတာပါ။ ကိုယ္တိုင္ရိုက္တာ။)



ဘန္နာ (၁၃)



မူလဓာတ္ပံု (၁၄)
(ဒါကေတာ့ ဖေယာင္းတိုင္လွလွေလးတစ္ခုကို မီးထြန္းၿပီး ရိုက္ထားတာကို photoshop ထဲမွာ ေရာထည့္ထားတာ။ ကိုယ္တိုင္ရိုက္တာပါ။)


ဘန္နာ (၁၄)



မူလဓာတ္ပံု (၁၅)
(ဒီပံုက စကၤာပူ Orchard လမ္းေပၚမွာ ခရစ္စမတ္အႀကိဳ ဆင္ယင္ထားတာကို ကိုယ္တိုင္ရိုက္လာခဲ့တာပါ။)


ဘန္နာ (၁၅)



မူလဓာတ္ပံု (၁၆)
(ဒီအလံုးေလးေတြ စကၤာပူျမစ္ထဲမွာ ေမွ်ာထားတာကိုလည္း ကိုယ္တိုင္ရိုက္ထားတာပါ။)



ဘန္နာ (၁၆)



မူလဓာတ္ပံု (၁၇)
(ဒါကေတာ့ ဧရာ၀တီျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ ဆိပ္ကမ္းတေနရာကို နာဂစ္မတိုင္မီ ရက္ပိုင္းအလို ေလာက္က ရိုက္ထားတာ ျဖစ္တယ္။ ကိုကို ခရီးသြားရင္း ရိုက္ထားတာပါ။ (ကိုကိုဆိုတာ အစ္ကိုျဖစ္ပါတယ္။ စကားမစပ္ လူပ်ိဳဂ်ီးဗ်။ :P ))



ဘန္နာ (၁၇)



ဘန္နာ (၁၈)
(အခုေနာက္ဆံုး ဘန္နာကေတာ့ ဓာတ္ပံု မဟုတ္ဘူး။ photoshop ထဲမွာ ညီမေလး ဆြဲထားတာပါ။ စာလံုးကေတာ့ ကိုေအာင္သာငယ္ နမူနာ ဆြဲေပးထားတဲ့ စာလံုးကို သံုးထားတယ္။)



ဘယ္ဟာကို အႀကိဳက္ဆံုးလဲ။ ၁ ၂ ၃ ေရြးခ်င္ေသးလား။ ဒီတခါေတာ့ မဲမလိမ္ပါဘူးေလ။ ဟဲဟဲ။


Expand..

Saturday, February 21, 2009

နားလည္ျခင္းရဲ႕ ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္




နားလည္ျခင္းရဲ႕ ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္


နားလည္မႈဆိုတာ ကမၻာတစ္ခုဆိုရင္
ဥကၠာပ်ံတစ္စင္း ပဲ့က်လာသလိုမ်ိဳး
ေရွာင္မရတိမ္းမရ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ထက္ပိုင္းခ်ိဳးခ်ရတယ္။

နားလည္မႈဆိုတာ ရာသီဥတုဆိုရင္
ေႏြေခါင္ေခါင္မွာ သြန္းခ်သြားတဲ့
မိုးေရစက္ခါးခါးရဲ႕ ပြတ္တိုက္ရွတမႈေတြပါတယ္။

နားလည္မႈဆိုတာ ခရီးရွည္ဆိုရင္
ကႏၱာရထဲက ေရၾကည္တစ္ေပါက္အတြက္
လွီးျဖတ္ေသာက္သံုးရတဲ့ ဆူးပင္ေတြပါတယ္။

နားလည္မႈဆိုတာ ကစားပြဲတစ္ပြဲဆိုရင္
အေလ်ာ္အစားမပါတဲ့ ေလာင္းေၾကးနဲ႕
မတိုက္ျဖစ္ေတာ့မယ့္ ထီလက္မွတ္တစ္ေစာင္ပါတယ္။

နားလည္မႈဆိုတာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဆိုရင္
စကားလံုးေတြကို ေဖာက္သီထားတဲ့
ႀကိဳးမွ်င္တစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ တုန္ခါမႈေတြပါတယ္။

နားလည္မႈဆိုတာ ပန္းတစ္ပြင့္ဆိုရင္
ပန္းနိယာမရဲ႕ အကန္႕အသတ္ျပင္ပက
ေျခြမွေၾကြမယ့္ ဆူးမဲ့သက္တမ္းတစ္ခုပါတယ္။

လူဆိုးႀကီးေရ…
နားလည္ျခင္းလိႈင္းလံုးေတြ ဖံုးသြားၿပီးတဲ့အခါ
ကမ္းစပ္မွာ တင္က်န္ခဲ့မယ့္
မ်က္ရည္တစ္စက္ရဲ႕ ေျခရာ
ငါလိုက္ရွာခဲ့ပါတယ္ကြယ္…။


ပန္ဒိုရာ


Expand..

အပိုင္းအစမ်ား

(ဖြဲ႕တည္ရာက သရုပ္ေဖာ္ပံုေလး ျပန္ထည့္ၿပီး ပို႕စ္ေလး ကို ေရွ႕ျပန္တင္တာပါ။ :) အပိုင္းအစေလးေတြကို အုပ္မိေနလို႕။ ပို႕စ္အသစ္မ်ား မၾကာမီ လာပါမည္။ )




------


တနလၤာေန႔ကို ေရာက္လို႕ အလုပ္ရႈပ္ျပန္ပါၿပီ။ ခုတေလာ လာလည္သြားသူေတြ မွတ္ခ်က္ေရးသြားသူေတြကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အားလံုးကို အခ်ိန္ရတဲ့အခါ ျပန္ေျဖၾကားေပးပါမယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဖြဲ႕တည္ရာ အတြဲ (၁) အမွတ္ (၆) မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ၀တၳဳေလးကို တင္လုိက္ပါတယ္။ download လုပ္မရသူေတြ အဆင္ေျပေစဖို႕ပါ။ (အလုပ္မ်ားလို႕ ပံုေလးေတာင္ မထည့္ႏိုင္ေတာ့ပါ။) ေဖေဖၚ၀ါရီလကုန္ပိုင္းေရာက္ရင္ေတာ့ နည္းနည္း အခ်ိန္ပိုရလာမယ္ ထင္ပါတယ္။ ၀တၳဳေခါင္းစဥ္ကို ျမင္ေတာ့ ဂ်စ္တူးကိုေတာင္ သတိရသြားမလားပဲ။ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ ဂ်စ္တူးနဲ႕ မဆိုင္ပါ။ :P

-------------------



အပိုင္းအစမ်ား


“ဒါဆို လူႀကံဳပစၥည္း ေပးရင္း ညေနစာ အတူစားၾကတာေပါ့”

သူ ဒီလို ေျပာလာေတာ့ သူမက ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ လက္ခံလိုက္မိသည္ေလ။ ေတြ႕ၾကမယ့္ ေန႕မွာလည္း ခါတိုင္း ရုံးသြားေနက်လိုပဲ သပ္ရပ္သည့္ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈမွ လြဲ၍ ထူးထူးျခားျခား ျခယ္သခဲ့ျခင္းမ်ိဳး မရွိခဲ့တာ အမွန္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုေန႕က အလုပ္ေတြ အိမ္ကိုပါလာ၍ စာရြက္စာတန္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနေသာ ခပ္ေလးေလး ကြန္ျပဴတာအိတ္ႀကီး တစ္လံုးကိုပင္ ဒရြတ္တိုက္မတတ္ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ သယ္လာခဲ့ေသးသည္ပဲ။

တကယ္ေတာ့ သူမႏွင့္ သူ ျပန္ဆံုေတြ႕ျဖစ္ၾကတာ မၾကာခဏဟု မဆိုႏုိင္သလို မေတြ႕တာၾကာၿပီ ဟုလည္း မဆိုႏိုင္ပါ။ ၿပီးခဲ့ေသာ ေျခာက္လခန္႕ကလည္း ဒီႏိုင္ငံေလးကို သူအလုပ္ကိစၥ တစ္ခုႏွင့္ ေရာက္လာေတာ့ သူ႕ညီငယ္ရယ္ သူမ၏ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရယ္ ႏွင့္အတူ ေန႕လည္စာ အတူ စားျဖစ္ၾကရန္ ႀကံဳခဲ့ေသးသည္။ သူ႕မိသားစုအတြက္ေတာင္ သူမက လက္ေဆာင္အခ်ိဳ႕ ထည့္ေပးခဲ့ေသးသည္။ သူမ တစ္ႏွစ္တစ္ခါေလာက္ အိမ္ျပန္တိုင္းလည္း သူနဲ႕ အဆက္အသြယ္ အျပတ္ႀကီးမဟုတ္ပဲ ႀကံဳႀကိဳက္တိုင္း ေတြ႕ဆံု ႏႈတ္ဆက္ျဖစ္သည္ေလ။

Oriental House ဟူေသာ ျမန္မာပိုင္ စားေသာက္ဆိုင္ေလးကို ျမန္မာေတြစုရပ္ျဖစ္တဲ့ သည္ေနရာမွာ လာဖြင့္ထားခဲ့တာ မၾကာေသး။ ဒီေနရာက လာရတာ လြယ္သလို တရုတ္စာ ျမန္မာအစားအစာ စသည္ျဖင့္ မိ်ဳးစံုရႏိုင္တာမို႕ ဒီဆိုင္မွာ ခ်ိန္းဆိုလိုက္ခဲ့သည္။ ဆိုင္ေထာင့္က စားပြဲတစ္လံုးမွာ သူမကို တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေစာင့္ေနေသာ သူ႕ကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့မွသာ ဒီတစ္ခါ ႏွစ္ဦးတည္း အတူတူ ညစာ စားျဖစ္ၾကေတာ့မွာပါလား ဆိုသည့္ အသိက ေခါင္းထဲကို ၀င္လာေတာ့သည္။

“ဟိုင္း… ေရာက္ေနတာ ၾကာၿပီလား”


“ဟဲလို.. ရုံးဆင္းလာၿပီေပါ့”

သမားရုိးက် ႏႈတ္ဆက္မႈမ်ားျဖင့္သာ သူမတို႕၏ ေတြ႕ဆံုမႈကို စတင္ လိုက္ပါသည္။ သူက ပါလာေသာ အထုပ္တစ္ထုပ္ကို သူမကို ကမ္းေပးပါသည္။ ဒါက လူႀကံဳ ထည့္ေပးလိုက္တာေတြ ဟု ဆိုသည္။

“ဘာစားမလဲဟင္။ ကၽြန္မ ေကၽြးမယ္ေနာ္။”

“မလုပ္ပါနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ေကၽြးမယ္။”

“မဟုတ္ဘူးေလ။ ဧည့္သည္ကို ေကၽြးရမွာေပါ့။ ျမန္မာျပည္ ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ ျပန္ေကၽြးေပါ့”

သည္အခ်ိန္အထိေတာ့ သူမတို႕ ၾကားမွာ သာမန္မိတ္ေဆြတို႕ ေျပာေလ့ေျပာထရွိေသာ စကားမ်ားျဖင့္ ဘာမွ မထူးျခားလွပါ။

“ထမင္းပဲ စားၾကမယ္ေလ။ ထမင္းနဲ႕ ဟင္းနဲ႕ပဲ မွာၾကတာေပါ့။”

သူက သည္လို အႀကံေပးလာေတာ့ ေကာင္းသားပဲ ဟုေျပာရင္း သူမက ဟင္းစာရင္း စာအုပ္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ပါသည္။

“ငါး.. မွာေလ။ ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ထားတယ္။ ကကတစ္ ဆိုရင္ မေကာင္းဘူးလား။”

သူမက ၾကည့္မယ္ေလဟု အမွတ္မဲ့ပင္ ျပန္ေျပာကာ ငါး စာမ်က္ႏွာကို အသာ လွ်ပ္ၾကည့္လုိက္ၿပီးမွ ေနာက္တစ္ရြက္ကို လွန္သည္။

“အိုး.. Dry chili & minced pork တဲ့။ ေကာင္းမယ့္ပံုပဲ ။ မွာမလားဟင္။”

“ကၽြန္ေတာ္ pork မႀကိဳက္ဘူးေလ။ ငရုပ္သီးလည္း မစားဘူးေလ။”

ေျပာရင္း သူ မ်က္ႏွာ မသိမသာ ပ်က္သြားတာကို ေတြ႕မွ သူမ ေခါင္းထဲ မီးလံုးေတြ တျဖတ္ျဖတ္ လင္းသြားသည္။ ေသေတာ့မွာပဲ..။ တကယ္ဆို ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ ကာလ ေတြက သူနဲ႕ အႀကိမ္ႀကိမ္ သြားခဲ့ စားခဲ့စဥ္ သူဘယ္လို အရသာ အခ်ိဳအခ်ဥ္ အေပါ့အငန္ ကအစ ႀကိဳက္တတ္သလဲ မွတ္သားလို႕ အေသးစိတ္ ဂရုစိုက္ခဲ့ဖူးတဲ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဟာ အခုေတာ့ သူ ဘာမစားသလဲ ဆိုတဲ့ အေျခခံေလးေတြကိုေတာင္မွ ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့ၿပီ။

ဘာေၾကာင့္ ငါးကို အတင္း မွာခိုင္းေနသလဲ ဆိုတာလည္း သူမ အခုမွ ေတြးမိသြားေတာ့သည္။ ၾကည့္စမ္း။ အဲသည္အခ်ိန္ေတြက သူမ ဘာႀကိဳက္တတ္မွန္း သူက အေသအခ်ာ မသိတဲ့အခါ စိတ္ေကာက္ခဲ့ဖူးတာ။ ငါးကို ႀကိဳက္တယ္။ ငါးထဲမွာမွ ကကတစ္ဆိုရင္ ဘယ္လိုခ်က္ခ်က္ ေၾကာ္ေၾကာ္ သိပ္ႀကိဳက္တာ လို႕ သူမ မၾကာခဏ ေျပာျပမိတာ။ ဒါကို သူ အခုအထိမ်ား မွတ္ထားေလသလားဟင္။ ဒါေပမယ့္ေလ… ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ အခ်ိန္ေတြ ၾကာသြားတဲ့အခါ တခ်ိဳ႕ အႀကိဳက္ေတြ ေျပာင္းသြားတတ္တယ္ ဆိုတာ သူသိေအာင္ သူမ ဘယ္လို ေျပာျပရပါ့။

ငါးေပါင္း၊ ၾကက္ေတာင္ပံေၾကာ္၊ အရြက္ေၾကာ္တခ်ိဳ႕၊ ဟင္းခ်ိဳ.. မွာထားတဲ့ဟင္းေတြ ေရာက္မလာခင္မွာ ဘာဆက္ေျပာရမလဲ လို႕ေခါင္းထဲမွာ စဥ္းစားေနမိသည္ ။ တကယ္ဆုိ ဒီလူႀကံဳပစၥည္းကို လာမယူခင္ အခုလို ႏွစ္ေယာက္တည္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စားဖို႕ ႀကံဳရမယ့္ အေရးကို သူမ ႀကိဳစဥ္းစားသင့္ခဲ့ပါသည္။

အျပင္ဘက္မွာ မိုးေတြ ရြာေနသည္ ထင္သည္။ ဆိုင္ထဲကို ၀င္လာေသာ လူတစ္ဦးစ ႏွစ္ဦးစ ကိုင္လာေသာ ထီးကေလးမ်ား စုိေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သည္လို မိုးရြာတုန္း အိမ္ျပန္ ေနာက္က်သြားတတ္တဲ့ ရုံးဆင္းခ်ိန္ ညေနမ်ိဳးမွာ…. ညရဲ႕ လွ်ပ္စစ္မီးေရာင္ေတြ ေအာက္မွာ မိုးေရစိုရႊဲေနတဲ့ ကတၱရာလမ္းမေတြေပၚက ကားဘီးပြတ္တိုက္သံသဲ့သဲ့ကို ၾကားလုိက္သလိုလို…။ သူမ ေခါင္းခါရမ္းလိုက္ပါသည္။

“သားေလးက ေက်ာင္းတက္ေနၿပီေပါ့”

အခုလိုအခ်ိန္မွာ ဒါဟာ အေကာင္းဆံုး စကားေခါင္းစဥ္ တစ္ခုျဖစ္မည္။

“သားလား။ ဒီႏွစ္ သူငယ္တန္း စတက္ေနၿပီေလ။ အခု အိမ္မွာေတာင္ အဂၤလိပ္လို ေတာ္ေတာ္ေျပာေနၿပီ”

ေျပာရင္း သူ႕မ်က္ႏွာက ၿပံဳးလာသည္။ သားေလးကို အေကာင္းဆံုး ေက်ာင္းမွာ သူ ထားမွာေပ့ါ။ သူ႕သားေလးကို ေတာ္ေတာ္ခ်စ္မွာပါ။ သူ႕သားေလးကို.. သူ႕မိသားစုကို.. အင္း.. သူ႕အမ်ိဳးသမီးကိုေရာ ေနမွာေပါ့။ တကယ္ေတာ့ သူက စိတ္ထားႏူးညံ့သူ ခ်စ္တတ္သူ တစ္ေယာက္ပဲမဟုတ္လား။

ဒီလို ႏူးညံ့သူ တစ္ေယာက္က ၿငိတြယ္ခိုင္မာခဲ့တဲ့ ႀကိဳးစေလးေတြကို အပိုင္းပိုင္း ျပတ္သြားခဲ့ေအာင္ စၿပီး ျဖတ္ေတာက္ရက္လိမ့္မယ္ ဆိုတာ ဘယ္သူက ယံုႏုိင္မွာတဲ့လဲ။ ဒီတုန္းက သူ႕ပခုံးေပၚမွာ ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ မွီတြယ္ရင္း သူမ က်ခဲ့တဲ့ မ်က္ရည္ေတြဟာ နာက်င္မႈေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ခါးသီးေနခဲ့သည္။

“မင္းေရွ႕ေလွ်ာက္ရမယ့္လမ္းဟာ ကိုယ္ေလွ်ာက္မယ့္လမ္းနဲ႕ မတူႏိုင္တဲ့အခါ မင္းဘ၀ တိုးတက္ရာလမ္းမွာ ကိုယ္ဟာ အတားအဆီး မျဖစ္ခ်င္သလို ကိုယ္လည္း ျဖစ္သင့္တဲ့ ဘ၀တစ္ခုကို ဆက္တည္ေဆာက္ရဦးမယ္။”

ဒီစကားေတြဟာ တျခားတစ္ေယာက္နဲ႕အတူ သူ ထူေထာင္ေတာ့မယ့္ ဘ၀အတြက္ လံုေလာက္တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ဟုတ္မဟုတ္ သူမ စဥ္းစားမေနေတာ့ဘဲ သူ႕ကို အေႏွာင့္အယွက္မရွိ ထြက္သြားခြင့္ျပဳခဲ့သည္။ သူမရဲ႕ ေန႕စဥ္မွတ္တမ္း စာအုပ္ေလးထဲက စာမ်က္ႏွာတစ္ရြက္မွာ ေသြးရူးေသြးတန္း ေရးမွတ္ခဲ့ေသာ စာေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္းသာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္ေလ။

သတၱိမရွိသူမွာ အခ်စ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ အခ်စ္မရွိသူမွာ သစၥာဆိုတာလည္း မရွိဘူး။

“စားဦးေလ ဟင္းေတြေအးကုန္မယ္”

သူက သူမ ပန္းကန္ထဲကို ဟင္းတခ်ိဳ႕ ခပ္ထည့္ေပးမလို လုပ္ေတာ့ သူမက ဦးေအာင္ ကိုယ့္ဘာသာ ျမန္ျမန္ ခပ္ထည့္လိုက္ပါသည္။ သည္တခါ စားတဲ့ ညစာဟာ သူမအတြက္ အေႏွာင့္အယွက္ ၀င္ေနသလို ဖိစီးမႈတစ္ခုနဲ႕ ဘယ္လိုမွ အရသာ ခံစားလို႕ မရေအာင္ ျဖစ္ေနတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း အံ့ၾသမိသည္။ တကယ္ဆိုရင္ ဆယ္ႏွစ္အတြင္းမွာ အခုလို ပထမဆံုး သူနဲ႕ ႏွစ္ေယာက္တည္း အတူတူ ညစာစားျဖစ္ခဲ့ခ်ိန္မွာ သူမဟာ အရင္လို တက္ၾကြေပ်ာ္ရႊင္ ေနတာမ်ိဳး မျဖစ္ေတာ့ေတာင္မွ ဒီေလာက္ ေအးစက္စက္ မသက္မသာေတာ့ ျဖစ္မေနသင့္ေလ။ မိသားစုအေၾကာင္း အလုပ္အေၾကာင္း ေရာက္တတ္ရာရာ ေျပာရင္း သြက္သြက္စားမိတဲ့ ညစာ အၿပီးမွာေတာ့ အိမ္ျပန္သင့္တဲ့ အခ်ိန္ ေရာက္ၿပီ။

“ေၾသာ္.. ေပးစရာ ရွိေသးတယ္ သိလား”

သူက သူ႕အိတ္ထဲက ျမန္မာမဂၢဇင္း သုံးေလးအုပ္ကို ထုတ္ကာ ကမ္းေပးၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ေဆာင္းပါးေလးေတြ ပါတဲ့ မဂၢဇင္းေတြပါ။ အားတဲ့အခါ ဖတ္ၾကည့္ေပါ့ ဟု ေျပာသည္။

အိုး.. စာေတြေရးျဖစ္ေနလား။ သူမ လိႈက္ခနဲ ၀မ္းသာစြာ ရုတ္တရက္ ေျပာလိုက္သည္။ သူနဲ႕ သူမတို႕ႏွစ္ဦးၾကားက ႀကိဳးမွ်င္ေလးေတြ ေနေရာင္ေအာက္မွာ တလက္လက္ လႈပ္ခတ္ေနခဲ့တဲ့ ကာလေတြတုန္းကေတာ့ ၀ါသနာတူသူေတြပီပီ စာအုပ္ေတြအေၾကာင္း တေမ့တေမာ ေျပာခဲ့ၾကတာေတြ… သူမ ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေတြ စာေတြ သူ႕ကိုေပးဖတ္ခဲ့တာေတြ.. ေလ။ သူကေတာ့ ရသစာေပေတြထက္ သူ႕အလုပ္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ သူလည္းေလ့လာခဲ့ေသာ သစ္ပင္ေတြနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ ေရးခ်င္သတဲ့။ အဲဒီအခါက်ရင္ ကိုယ့္အတြက္ အယ္ဒီတာ လုပ္ေပး သိလား လို႕ေျပာရင္း ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ရယ္ေမာခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြ ရွိခဲ့ဖူးတာေပါ့။

သူမ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ေကာက္ကိုင္ကာ တျဖတ္ျဖတ္ လွန္လိုက္သည္။ ပတ္၀န္းက်င္ က႑ ဆိုတဲ့ ေအာက္မွာ သစ္ပင္ေတြအေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ေဆာင္းပါး ပါတယ္ ဟု သူက လွမ္းေျပာသည္။

မာတိကာ မွာ ျမင္လိုက္ရေသာ ကေလာင္နာမည္ က သူမကို တအံ့တၾသ မ်က္ခံုးပင့္ သြားေစသည္။ အို… သူ႕နာမည္ရင္း တစ္လံုးရဲ႕ေနာက္မွာ ရွားပါးစာလံုး တစ္လံုးျဖစ္တဲ့ သူမရဲ႕နာမည္ကို ေပါင္းထည့္ထားတဲ့ ကေလာင္နာမည္ဟာ ဘာသေဘာလဲ။ အိမ္ျပန္ေရာက္မွ ဒီမဂၢဇင္းေတြကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရ ေကာင္းသား..။ အခုေတာ့ သူ႕ေရွ႕ေမွာက္မွာပဲ ဒီလိုနာမည္ကို ျမင္လိုက္တဲ့အခါမွာ …. ။

အပင္ေတြ စိုက္ျဖစ္ေသးလား ဟု စာအုပ္ကို ျပန္ပိတ္ကာ သူမက ေမးလုိက္ပါသည္။

“အင္း.. Indoor ပင္ေလးေတြေတာ့ စိုက္ျဖစ္ပါေသးတယ္။ ဟိုတခါ စိုက္ထားတဲ့ အပင္ေလးေတာင္ ရွင္ေနေသးတယ္ေလ..”

ဟိုတခါ စိုက္ထားတဲ့အပင္။ သူမ မ်က္ခံုးတြန္႕ကာ သူ႕ကို ႏွစ္စကၠန္႕ေလာက္ ၾကည့္ေနမိေသးသည္။ ေသပါေတာ့…။ စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲမယ္ ႀကံပါမွ ေနာက္တစ္ခု တည့္တည့္တိုးရျပန္ၿပီ။ သူမ ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့ေသာ အပင္တစ္ပင္..။ အမွတ္တရ ေန႕တစ္ေန႕က သူက အုန္းထန္းပင္ပုေလး တစ္ပင္၀ယ္လာၿပီး သူမကို ျပခဲ့သည္။ သူမအတြက္ သူ႕အိမ္ထဲမွာ စိုက္ထားမယ္ ဆုိပဲ။ သူမက အပင္ေလး မေသေစနဲ႕ ေရမွန္မွန္ေလာင္းေနာ္ လို႕ေတာင္ ဆိုလိုက္ေသးသည္။

ၿပီးခဲ့တာေတြ ၿပီးသြားျပန္ေတာ့ ဘယ္လိုအေျခအေနျဖစ္ျဖစ္ ေလးေလးစားစား ဆက္ဆံေရး ပ်က္စရာမရွိခဲ့တဲ့ သူလိုလူတစ္ေယာက္ဟာ အခုအခ်ိန္မွာ သူမကို မရိုးေျဖာင့္တဲ့ သေဘာနဲ႕ ဒါေတြ တမင္တကာ ေျပာေနတာ မဟုတ္လို႕ သူမက ယံုၾကည္ပါသည္ေလ။ ဟိုတုန္းကတည္းက ေခါင္းထဲက ဖယ္လိုက္ေသာ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုသည့္ ေမးခြန္းတစ္ခုကို အခုလည္း မစဥ္းစားခ်င္ေတာ့ပါ။ ဒါေပမယ့္.. ဒါေပမယ့္.. ေမွာင္ရီရီ ညေနခင္းရဲ႕ ႏွစ္ေယာက္တည္း အခ်ိန္ေတြဟာ ဖမ္းစားတတ္တယ္ကြယ္။

ၿပီးဆံုးသြားခဲ့တဲ့ ကာလေတြကေတာ့ ကုိယ္နဲ႕ ခ်ည္ေႏွာင္ခဲ့တဲ့ တစ္ေယာက္ဟာ တျခားသူအတြက္ ျဖစ္သြားခဲ့တဲ့အခါ ခံစားပူေလာင္ မေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြဟာ ဘာနဲ႕မွ အေလ်ာ္အစား ျပန္ေပးလို႕မရတာ ေသခ်ာလွပါသည္။ ဒီလိုပဲ အဲသည့္ေနာက္ပိုင္း အေရာင္ေတြ ကင္းမဲ့စြာ ဆက္လက္ခဲ့တဲ့ ဆက္ဆံေရးေတြဟာလည္း ခြင့္လႊတ္ သေဘာထားႀကီးျခင္း ဆိုတဲ့ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ အရာမ်ိဳးလို႕ ေသခ်ာခ်င္မွ ေသခ်ာေပမယ့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တစံုတရာ မပါေတာ့တာကိုေတာ့ သူ နားလည္ေစခ်င္ပါသည္။

ကိုယ့္ေရွ႕လမ္းအတြက္ သူက အတားအဆီးတစ္ခု မျဖစ္ခ်င္ခဲ့ဘူးတဲ့လား။ သူမ မေတြးခ်င္ပါ။ သူ႕အေပၚမွာ ဘာမွ မမွားခဲ့ဘူး။ သူ႕အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြကိုလည္း ေခါင္းထဲမွာ စိစစ္မေနေတာ့့ဘူး။ သူ႕ေစတနာမွန္ခဲ့တယ္ ဆိုရင္လည္း မွန္သလို ေရာင္ျပန္ဟပ္ပါလိမ့္မယ္။ သူအျပစ္လုပ္ခဲ့ရင္လည္း သူခံစားရပါလိမ့္မယ္။

ဒီလို သေဘာထားကို အႏုိင္ႏိုင္ တည္ေဆာက္လို႕ အားလံုးကို ေမ့သြားေစမယ့္ အခ်ိန္တစ္ခုကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးသြားတဲ့ အခါက်ျပန္ေတာ့လည္း မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ တစံုတေယာက္အေပၚ ခံစားခဲ့တဲ့ ရင္ခုန္သံေတြဟာ အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ခမ္းေျခာက္သြားတတ္တယ္ ဆိုတာ သူ သိပါေလစ။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ရဲ့စိတ္ထဲမွာ သူမအတြက္ ေနရာေသးေသးေလးျဖစ္ျဖစ္ တေနရာ ယူထားေသးတယ္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ျဖင့္ သူမ အားတုံ႕အားနာ စိတ္မေကာင္းပါ။ သူဟာ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္တာ တစ္ခုေၾကာင့္ ကိုယ့္လမ္း ကိုယ္ေလွ်ာက္ၾကဖို႕ ဦးေဆာင္ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္ ဆုိလွ်င္ သူမအတြက္ ေနာင္တလိုလို အမွတ္တရလိုလို ျဖစ္ေနစရာ အေၾကာင္းမရွိ ဟုသာ မွတ္ယူခ်င္ပါသည္။

“ျပန္ၾကမယ္ေလ”

သူမ စၿပီး စကားဆုိေတာ့ သူက နာရီကို တခ်က္ၾကည့္လုိက္ၿပီး အေစာႀကီး ရွိေသးတာပဲေနာ္ ဟု ခပ္တိုးတိုးဆိုသည္။ ဒီစကားက သူမ ယခုပဲ ဆံုးျဖတ္မိေသာ အရာတစ္ခုကို ပိုခိုင္မာသြားေစသည္။

သူမ ထရပ္လိုက္ၿပီး ေငြရွင္းရန္ ျပင္ေတာ့ သူက မဂၢဇင္းစာအုပ္ေတြကို ယူသြားဦးေလ ဟုဆိုသည္။ သူမက ေၾသာ္.. ဟုတ္သားပဲ ဟု ခပ္ေပါ့ေပါ့ ေျပာကာ စားပြဲေပၚက စာအုပ္ေတြကိုလွမ္းယူက ကြန္ျပဴတာအိတ္ထဲသို႕ ထည့္ဖို႕လုပ္လိုက္သည္။ အလုပ္ထဲက စာရြက္ေတြႏွင့္ ျပည့္က်ပ္ေနေသာ အိတ္ထဲမွာ စာအုပ္ သံုးေလးအုပ္အတြက္ ေနရာမဆန္႕ပါ။

“ေၾသာ္.. ေနရာေတာင္ မဆန္႕ေတာ့ဘူး။ တစ္အုပ္ပဲ ယူသြားေတာ့မယ္ေလ။ နမူနာေပါ့။ ဟိုစာအုပ္ေတြကတာ့ ေနာက္ႀကံဳမွပဲ ေပးေတာ့ေပါ့ေနာ္။”

သူမက သိပ္အေလးမထားပံုႏွင့္ အေပၚဆံုးက စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ထိုးထည့္လိုက္ၿပီး က်န္တဲ့စာအုပ္ေတြကို သူ႕ဘက္ ျပန္တြန္းေပးလိုက္ေတာ့ သူမ်က္ႏွာညိဳသြားပံုမွာ သိသာလြန္းလွပါသည္။ သူမ မ်က္ႏွာကို တဖက္သို႕လွည့္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းကို ဖြဖြကိုက္လိုက္ပါသည္။ တကယ္ဆို စာအုပ္ေတြကို လက္က ကိုင္သြားလွ်င္လည္း ရသားပဲ။ တကယ္ဆို .. တကယ္ဆို.. ဒါေပါ့ေလ။ တကယ္ဆို အဲသည္လို ေရြးခ်ယ္စရာ ရွိခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ လုပ္ခဲ့ရင္ ရႏိုင္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို မလုပ္ဖို႕ ဆုံးျဖတ္လိုက္တဲ့ အခါမ်ိဳးေတြမွာ…..။

ႏွစ္ေယာက္သား ဘာစကားမွ မဆိုျဖစ္ေတာ့ပဲ စားေသာက္ဆိုင္ရွိရာ ေျမေအာက္ထပ္မွ လမ္းမေပၚကို ေလွခါးအတိုင္း တက္လာခဲ့ၾကသည္။ ကဲ.. သြားေတာ့မယ္ေနာ္။ ေနာက္ေတာ့ ေတြ႕ၾကတာေပါ့။

လမ္းမရဲ႕ ဟုိဘက္အျခမ္းကို ျဖတ္ကူးဖို႕ ေစာင့္ေနစဥ္ သူ႕ကို လွည့္မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ပါ။ အျပင္ဘက္မွာ တစိမ့္စိမ့္ရြာခဲ့ေသာ မိုးကေတာ့ အေသအခ်ာကို တိတ္သြားခဲ့ၿပီေလ။





ပန္ဒိုရာ





Expand..

Monday, February 16, 2009

အခ်စ္၏ ေနာက္ဆက္တြဲ သို႕မဟုတ္ ဘေလာ့ဂ္မ်ားတြင္ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျပႆနာ

ေရွ႕ကပို႕စ္မွာ မွတ္ခ်က္ေတြ လာေရးသြားသူေတြကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကိုယ့္ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ကို ဒီ့ထက္ပို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေရးစရာလိုတယ္ ထင္လို႕ ဒီစာကို ထပ္ေရးလိုက္ပါတယ္။

ပထမဦးဆံုး ေကာင္းကင္ကိုရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲပို႕စ္ကေန ညႊန္းခ်င္ပါတယ္။

ေကာင္းကင္ကိုေျပာတာကို သေဘာတူပါတယ္။ သူတပါးစာကို ဘေလာ့ေပၚမွာ ကူးယူေဖာ္ျပတဲ့ လူတိုင္းကို ခုိးတယ္လို႕ ၀ါးလံုးရွည္နဲ႕ ရမ္းလို႕မရပါဘူး။ ပန္ဒိုရာရဲ႕ ေရွ႕က ပို႕စ္မွာလည္း အတိအလင္း ေရးထားပါတယ္။ အဲဒီပို႕စ္မွာ ကိုယ့္စာကို ေဖာ္ျပထားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြ စာရင္းေရးၿပီးတဲ့အခါ ေမာင္သစ္ဆင္းဘေလာ့ဂ္က စာ (အခုေတာ့ ေျဖရွင္းၿပီး) ကလြဲလို႕ “အထက္က လင့္ခ္ေတြကေတာ့ ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့ စာကို ႏွစ္သက္လို႕ ျပန္ေဖာ္ျပရုံလို႕ ယူဆရပါတယ္။” လို႕ ေရးထားခဲ့တာပါ။ အျပစ္တင္မထားပါဘူး။

ေကာင္းကင္ကိုက အုပ္စု ေလးမ်ိဳးခြဲျပသြားတယ္။


(၁) တစ္အုပ္စုက ခြင့္ေတာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ခြင့္မေတာင္းသည္ ျဖစ္ေစ နာမည္တပ္ေပးတာပါ။

(၂) ေနာက္အုပ္စုက ေမးလ္ထဲက ရလုိ ့ျဖစ္ေစ တစ္ျခားတစ္နည္းနည္းနဲ ့ရလုိ ့ေရးသူ အမည္မသိေတာ့ပဲ တင္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူတို ့က ကုိယ္တိုင္ေရးမဟုတ္ေၾကာင္း အသိေပးထားပါတယ္။ ေမးလ္ထဲက ရတာတုိ ့၊Label မွာ from a site လုိ ့ေရးတာတို ့(သူတို ့အရင္ရက္ေတြက ဖိုင္ကို saveလုပ္ ျပီး မွ ဆိုဒ္နာမည္မမွတ္မိေတာ့လုိ ့ျဖစ္လိမ့္မယ္)


အထက္ကေျပာခဲ့တဲ့ ႏွစ္အုပ္စုကို ျပႆနာရွိတယ္လို႕ ပန္ဒိုရာလည္း မယူဆပါ။ ကိုယ့္စာကို ႏွစ္သက္ၿပီး ျဖန္႕ေ၀ေပးတာမို႕လို႕ ေက်းဇူးတင္ရမယ့္ အုပ္စုပါ။ အုပ္စု ၂ အေနနဲ႕ကေတာ့ စာေရးသူ ဘယ္သူလဲ သိသြားတဲ့အခါမွာ စာေရးသူနာမည္ကို ျပန္ေဖာ္ျပလိုက္လို႕ရပါတယ္။

(၃) နံပါတ္သံုးအုပ္စုကေတာ့ ကေလာင္ရွင္ နာမည္လည္း မတပ္၊ သူ ့နာမည္လည္း မတပ္၊ ဘယ္က ရတယ္ဆိုတာကုိလည္း တံုးတိတိၾကီးလုပ္ထားတာပါ။

ေကာင္းကင္ကိုက သူတို႕ကိုလည္း အျပစ္တင္မေစာဖို႕ ေျပာထားပါတယ္။ ဒါလည္း သေဘာတူပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ကိုယ္ေရးတယ္ အထင္ခံရေအာင္ မရိုးမသား အသာၿငိမ္ေနတာ ျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ တခ်ိဳ႕က တကယ္ကို ရိုးရိုးသားသားနဲ႕ ဒီလို တခုခု ေျပာရေကာင္းမွန္း မသိလို႕ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုသေဘာထားလဲ ဆိုတာ ကိစၥေပၚမလာမခ်င္း အတပ္မေျပာႏုိင္ပါဘူး။ ေရးသူ ဘယ္သူလဲ သိရတဲ့အခါ ပို႕စ္ကို ဖ်က္ပစ္စရာ မလိုပါဘူး။ ေရးသူနာမည္ တပ္ခ်င္ရင္ တပ္လိုက္ရင္ ၿပီးပါၿပီ။ ဒါကိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္ေစခ်င္တယ္။

(၄) ယူျပီး ကုိယ့္နာမည္ တပ္ပစ္တာျဖစ္ေစ၊ ျပင္ပစ္တာ ျဖစ္ေစ အဲဒါေတြကုိေတာ့ လံုး၀ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဆန္ ့က်င္ပါတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ အခု ေျပာေနၾကတာက ဒီအေျခအေနကို အဓိကပါ။ အုပ္စု ၄ ရဲ႕ လုပ္ရပ္ဟာ လက္ခံစရာ မရွိပါဘူး။ မရိုးသားတာ ေပၚလြင္ပါတယ္။ ဒါေတာင္မွ ျပင္ပစ္တယ္ ဆိုတဲ့ေနရာမွာ မူရင္းစာကို ေဖာ္ျပၿပီး ဆင့္ပြားဖန္တီးတာပါလို႕ ရိုးရိုးသားသား ေျပာထားရင္ လက္ခံႏိုင္စရာ အေၾကာင္းရွိႏိုင္ပါေသးတယ္။

ေနာက္ထပ္ အုပ္စုတစ္ခု ထပ္ထည့္ခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ …

(၅) ဘေလာ့ဂ္ကို လာဖတ္ၿပီးတဲ့အခါ ကူးယူၿပီး forward mail နဲ႕ စၿပီး ပို႕ၾကတဲ့လူေတြပါပဲ။ အဲဒီ အုပ္စုက်ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ ျမင္ေနရမွာမဟုတ္ဘူး။ ဘယ္သူေတြမွန္းလည္း သိမွာမဟုတ္ဘူး။ သို႕ေသာ္ သူတို႕ေၾကာင့္ ေနာက္ဆက္တြဲ ျပႆနာေတြကေတာ့ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ သူတို႕ကိုေတာ့ မသိနားမလည္ခဲ့လုိ႕ ဆိုရင္လည္း ေနာက္တခါဆိုရင္ ဖန္တီးသူေတြရဲ႕ ကိုယ့္ဖန္တီးမႈတခု အေပၚ ထားတဲ့ သေဘာထားကို ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ေအာင္ ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ forward လံုး၀ မလုပ္ရဘူးလို႕ ေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ႏွစ္သက္ရာတခုကို ေ၀မွ်ခ်င္တယ္ဆိုတာ ေကာင္းတဲ့စိတ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖန္တီးသူ သို႕မဟုတ္ ဘေလာ့ဂ္ရဲ႕ လိပ္စာေလးနဲ႕တကြ forward လုပ္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မထိခိုက္ေစပဲ အားလံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႕ ေ၀မွ် လို႕ရတယ္။

ဒီေနရာမွာ ဆက္ၿပီး anonymous နာမည္နဲ႕ အဂၤလိပ္လို ေရးသြားတဲ့ မွတ္ခ်က္နဲ႕ ပတ္သက္လို႕လည္း နည္းနည္း ရွင္းျပခ်င္ပါတယ္။ (ဒီလို ေျပာလို႕ အျပန္အလွန္ေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကပဟဲ့ လို႕လည္း မမွတ္လိုက္ၾကပါနဲ႕ဦး။ အဲဒါ အခ်င္းခ်င္း အားနာေနစရာ မလိုပဲ ေျပာႏိုင္ဆိုႏိုင္ ခင္မင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ပါ။)

သူေျပာတာကို အားလံုးေတာ့ ျပန္မေျပာေတာ့ပါ။ မွတ္ခ်က္မွာ ျပန္ဖတ္ၾကည့္ပါ။ အႏွစ္ခ်ဳပ္ရရင္ .. ဒီလို မူပိုင္ခြင့္ေဖာက္ဖ်က္ေနတာေတြဟာ ကူးစက္ ေရာဂါလိုပဲ မႏိုင္ႏိုင္တဲ့စစ္ပြဲ ျဖစ္တယ္ေပါ့။ ဒါက ကိုယ္ႀကီးျပင္းလာတဲ့ ႏုိင္ငံရဲ႕ ပညာေရးနဲ႕လည္း ဆိုင္သလို လူေတြရဲ႕ စိတ္သဘာ၀နဲ႕ လည္း ဆိုင္တယ္။ ျဖစ္ေနတာလည္း ၾကာလွၿပီ။ လူေတြအေတာ္မ်ားမ်ားဟာလည္း အစစ္မဟုတ္တဲ့ စီဒီေတြ၊ ေဆာ့္ဖ္၀ဲ ေတြ၊ အလကား ေဒါင္းလုဒ္ ရတဲ့ သီခ်င္းေတြ အီးဘြတ္ခ္ ေတြ စတာေတြကို သံုးစြဲေနၾကတာပဲေပါ့ေလ။ နာမည္ႀကီးတဲ့ တျခားစာေရးသူ ေတြဆီကလည္းကူးေနၾကတာေတြ ဒုနဲ႕ေဒးပါ။ အင္တာနက္မွာဆို လူေတြက အလကားရတယ္လို႕ ထင္ၾကတယ္။ ကူးၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ပန္ဒိုရာရယ္ မႏိုင္ႏိုင္တဲ့ စစ္ပြဲမွာ ကိုယ့္စာေတြ အယူခံရလို႕ ခံစားေနမယ့္အစား မင္းစာေတြ ေကာင္းေနလို႕ သူမ်ားက ယူတာ ယူပါေစလား ေပါ့။ အရည္အေသြးကို အဓိကမထားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြဟာ သူ႕ဘာသာ ကြယ္ေပ်ာက္သြားမယ္ေပါ့။

ျပႆနာေတြကို ေရာေထြးမပစ္ေစလိုပါ။ သူငယ္ခ်င္း ေျပာခဲ့တဲ့ ကိစၥမ်ားဟာ တုိးတက္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာေတာင္ ဖိုရမ္ေတြ အစည္းအေ၀းေတြမွာ ေဆြးေႏြးျငင္းခံုၾကဆဲ။ ကုလသမဂၢ အဖြဲ႕အစည္းေတြ ကိုယ္တိုင္လည္း ေခါင္းခဲေနဆဲပါ။ တကယ္ စိတ္၀င္စားၾကမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ႏုိင္ငံအဆင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ မူပိုင္ခြင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးရဲ႕ စီးပြားေရး လူမႈေရး ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ လက္ရွိ ျပႆနာေတြ အေၾကာင္းကို အခ်ိန္ရရင္ ေရးေပးခ်င္ပါတယ္။

အခုဟာကေတာ့ အလြန္ အေျခခံက်တဲ့ က်င့္၀တ္တခု ကိစၥကိုပဲ ေျပာေနတာပါ။ ဒါကို ေစာေစာက ကိစၥေတြနဲ႕ ေယဘုယ် မလုပ္ေစခ်င္ပါ။ မူပိုင္ခြင္ ့ျပႆနာမ်ိဳးစံုဟာ သူ႕သဘာ၀နဲ႕သူ သီးျခားတည္ရွိပါတယ္။ ဥပမာ ေျပာရရင္.. ေမာင္ကႀကီးဟာ မုိက္ခရိုေဆာ့ဖ္ အတု သံုးထားတဲ့အတြက္ သူဖန္တီးထားတဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ေမာင္ခေခြးကပိုင္တယ္လို႕ ေျပာေနတာ ၿငိမ္ခံလိုက္ပါ .. ဆိုတာမ်ိဳး ဆက္စပ္လို႕မရပါ။

အခုေျပာေနတာက …

သူမ်ားပိုင္ပစၥည္းကို ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းလို႕ မေျပာနဲ႕။ ထင္ေအာင္လည္း မလုပ္နဲ႕။ ….

ဒါေလာက္ပါပဲ။ ဒီ့ထက္မပိုပါ။ ဒါဟာ လူတိုင္း လက္ခံႏိုင္မယ့္ အေျခခံ ေစာင့္စည္းမႈ တခုလို႕လည္း ယူဆပါတယ္။ ဖန္တီးသူေတြ စိတ္ပ်က္မသြားေစဖို႕ ဖန္တီးမႈေတြကို အားေပးဖို႕အတြက္ ဒီအသိုင္းအ၀ုိင္းေလးမွာ ဒီေလာက္ကေလးကိုေတာ့ ေထာက္ျပသင့္တယ္ လို႕လည္း ယံုၾကည္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြဟာ ေျပာမွပဲ သိမယ္ဆိုရင္ ေျပာျပဖို႕လိုအပ္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ ကိုယ္က မသိလို႕ျဖစ္ေစ အမွတ္တမဲ့ျဖစ္ေစ ကိုယ္ဖန္တီးတာ မဟုတ္တဲ့ တခုခုကို ကူးယူေဖာ္ျပမိတဲ့အခါ အထက္မွာ ေျပာၿပီးခဲ့တဲ့ ဘယ္အုပ္စုမွာ ပါေနသလဲဆိုတာ ကိုယ့္ဘာသာ ၾကည့္ပါ။ ပန္ဒိုရာတို႕ အခု လက္မခံႏိုင္တာဟာ မရိုးသားသူမ်ားကိုသာ ျဖစ္ေၾကာင္းပါ။ ကိုယ့္ကို မရိုးမသားလို႕ အထင္မခံရေအာင္ ကာကြယ္ႏိုင္တဲ့ နည္းေလးေတြကိုေတာ့ အႀကံျပဳထားဖူးပါတယ္။ သူမ်ားဟာလည္းမခုိးနဲ႕ ကိုယ့္ဟာလည္း အခိုးမခံရေစနဲ႕ ဆိုတဲ့ ပို႕စ္မွာ ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုး ရွင္းျပခ်င္တာကေတာ့ ပန္ဒိုရာရဲ႕ ဒီဘေလာ့မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ စာေတြကို creative commons license 3.0 ေအာက္မွာ ထည့္ထားၿပီးသားပါ။ side bar မွာေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ပန္ဒိုရာ ဘေလာ့ဂ္လိုမ်ိဳး အခေၾကးေငြနဲ႕ မပတ္သက္တာ (အလကားျဖန္႕ေ၀တာ) ဆိုရင္ ပန္ဒိုရာေရးတဲ့ ပို႕စ္ေတြကို စာေရးသူအမည္ (ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္လင့္ခ္ကိုပါ) ေဖာ္ျပၿပီး ျပန္ကူးယူ ေဖာ္ျပ ျဖန္႕ေ၀လို႕ရပါတယ္။ ခြင့္လည္း ေတာင္းစရာ မလိုပါ။ စီးပြားေရးနဲ႕ သက္ဆိုင္တဲ့ ေနရာမွာ သံုးမယ္ဆိုမွသာ ခြင့္ျပဳခ်က္ အရင္ယူပါ။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မရွင္းေသးရင္လည္း မွတ္ခ်က္ထပ္ေရးသြားလို႕ ရပါတယ္။

ပန္ဒိုရာ



Expand..

Sunday, February 15, 2009

အခ်စ္ေတြ အခိုးခံရတယ္

ေကာင္းကင္ကို နဲ႕ ကိုေအာင္သာငယ္ တို႕က သူတုိ႕ရဲ႕ အခ်စ္ဆိုသည္မွာ ပို႕စ္ေလးေတြကို တျခားဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ ေရးသူအမည္ မပါပဲ ေဖာ္ျပထားတာကို ေတြ႕တယ္လို႕ ေရးၾကတာနဲ႕ ကိုယ္လည္းအားက်မခံ အခ်စ္ပို႕စ္ေလး ထဲက keyword တစ္ေၾကာင္းရိုက္ၿပီး ရွာၾကည့္လိုက္ပါတယ္။

ဂူဂယ္လ္မွာ ဒီလိုထြက္လာတယ္။



ဒါနဲ႕ လိုက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တခ်ိဳ႕ကလည္း mail ကရတယ္လို႕ ေရးထားၾကတယ္။ multiply မွာလည္း အေတာ္မ်ားတာ ေတြ႕ရတယ္။ အခ်စ္ (၁) ဆိုတဲ့ အပိုင္းေလး တစ္ပိုင္းတည္းကို ေဖာ္ျပထားတာမ်ိဳးလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ စာေရးသူ ပန္ဒိုရာ ဆိုတာကိုေတာ့ ေဖာ္ျပထားတာ မေတြ႕ပါဘူး။

http://beautifulsoul4all.multiply.com/journal/item/11 (မေနာျဖဴဆိုတဲ့ တစ္ေယာက္ကေတာ့ သင့္ေတာ္ရာပံုေလးေတြနဲ႕ေတာင္ ရွာေဖြတြဲဖက္ တင္ထားလိုက္ပါေသးတယ္။ း))

http://ahmayelattya.blogspot.com/2008/11/blog-post_33.html

http://vayotethotekha.ning.com/profiles/blogs/2516877:BlogPost:3532

http://phoewalone.blogspot.com/2008/10/blog-post_27.html


http://keaixiaoliu6.blogspot.com/2008/12/blog-post_22.html

http://groups.google.com/group/taunggyifamily-tgi/msg/bc0e54d1aa100f9f?

http://lartyar.multiply.com/journal


http://yp1357.ning.com/profiles/blogs/2659818:BlogPost:3996


http://toiletwall.ning.com/profiles/blogs/2387570:BlogPost:255614

http://shweknowledge.blogspot.com/2008/11/blog-post.html

အထက္က လင့္ခ္ေတြကေတာ့ ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့ စာကို ႏွစ္သက္လို႕ ျပန္ေဖာ္ျပရုံလို႕ ယူဆရပါတယ္။

ေမာင္သစ္ဆင္း ဆိုတဲ့ ဘေလာ့ဂါရဲ႕ ဒီပို႕စ္မွာေတာ့ ပန္ဒိုရာေရးတဲ့ အခ်စ္ (၁) ဆိုတာကို ေရးသူက ေအာင္ကိုကို လို႕ကို အတိအလင္း ေရးထားပါတယ္။ ေအာင္ကိုကို ဆိုသူကလည္း သူ႕စိတ္ကူးေလးပါ လို႕ မွတ္ခ်က္မွာ ေရးသြားပါတယ္။ ေျပာကိုမေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး လို႕ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ :)

http://thitsinn.blogspot.com/2008/10/blog-post_27.html






ကိုယ္ေရးတာေတြကို လူေတြႀကိဳက္တာကို စာေရးသူတိုင္း သေဘာက်ၾကမွာပါ။ ႀကိဳက္လို႕ လာဖတ္ၿပီး ျဖန္႕ေ၀ေပးသူကုိလည္း ေက်းဇူးတင္ၾကမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ စာတစ္ခုလံုးကိုေတာင္ ကူးသြားၿပီးမွ စာေရးသူ နာမည္ကို ဒါမွမဟုတ္ ဘေလာ့ဂ္လင့္ခ္ကို ခ်န္ခဲ့တတ္တယ္ဆိုတာ ဘာေၾကာင့္ဆိုတာ မစဥ္းစားတတ္ပါဘူး။ ဆိုးတာက ကိုယ္မေရးပဲ ေရးသေယာင္ လုပ္ၾကတာကို ပါ။

ပန္ဒိုရာေရးထားတဲ့ တျခားစာေလးတခ်ိဳ႕ ေနာက္ထပ္ ႏိုင္သေလာက္ google search ရွာၾကည့္ေသးတယ္။ ခုထိေတာ့ ထပ္မေတြ႕ေသးဘူး။ (လူႀကိဳက္မမ်ားတဲ့ သေဘာေပါ့။ ၀မ္းနည္းလိုက္တာ။ :P)

ေကာ္ပီရိုက္နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ဒီအေျခခံက်င့္၀တ္ေလး ကိစၥကို ေျပာရပါမ်ားလို႕လည္း အက်ယ္မေရးခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ တခုေလာက္ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။ ေနာက္တခါ forward ေမးလ္ေတြထဲမွာ စာေရးသူအမည္မပါပဲ ဖတ္စရာေလးေတြ ေရာက္လာခဲ့ရင္ ဘယ္သူေရးတာလဲ ဆိုတာကို ေဖာ္ျပဖို႕ ပို႕သူထံ အီးေမးလ္ ျပန္ပို႕ေပးဖို႕ပါပဲ။ ဒါဆိုရင္ အဆင့္ဆင့္နဲ႕ ပထမဆံုး စာကုိ ကူးယူျဖန္႕ေ၀ေပးသူဆီကို ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။ အခုလို အျဖစ္မ်ိဳးေတြ ထပ္မျဖစ္ေအာင္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ စမ္းၾကည့္ၾကရေအာင္။

ဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ေတာ့ ကိုယ္ေရးတဲ့စာမွန္း ေသခ်ာေအာင္ စာထဲမွာ စာေရးသူေတြ နာမည္ပါေအာင္ အၿမဲ ထည့္ထည့္ ေရးရေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ဘာကို သြားသတိရသလဲဆိုေတာ့ နန္းေတာ္ေရွ႕ ဆရာတင္ကိုပါ။ ဆရာတင္က သူသီခ်င္း စပ္တိုင္းမွာ သူ႕နာမည္ ပါေအာင္ ထည့္စပ္သတဲ့။ (အဲဒီ ေခတ္ကတည္းက ေကာ္ပီရိုက္ အရႈပ္အရွင္း သတိျပဳမိဟန္ ေပၚတယ္။ :)) ေလဘာတီမျမရင္ရဲ႕ အလွဴ႕ရွင္ သီခ်င္း ေနာက္ဆံုးပိုဒ္ကေလးကို အထူး သတိရမိပါတယ္။

“ႏိုင္ငံေက်ာ္ပါရွင္ ၿပိဳင္စံေပၚစရာမျမင္ နန္းေတာ္ေရွ႕က တင္
ဘယ္သူကေတာ့ ဘယ္လိုျမင္ျမင္ သူကေတာ့ တမ်ိဳးထြင္ခ်င္
အလွဴ႕ရွင္မွန္း အားလံုးသိၾကပါတယ္ ရွင္
စာစီညႊန္ဖြဲ႕ရင္… နာမည္အလြန္ထည့္ခ်င္”

(အခုလို စာမ်ိဳးေလးေတြကိုလည္း email နဲ႕ forward လုပ္ေပးရင္ အထူးေက်းဇူးတင္တာေပါ့။ :))

ပန္ဒိုရာ


ေနာက္ဆက္တြဲ။ ။ ေမာင္သစ္ဆင္း ဘေလာ့ဂ္ပိုင္ရွင္ က လာေရာက္ ေတာင္းပန္ေျဖရွင္းသြားလို႕ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မွတ္ခ်က္ထဲမွာ ဖတ္ပါ။

Expand..

Saturday, February 14, 2009

Valentine

တစ္ေယာက္တည္းေသာသူအတြက္ေပးလိုက္တဲ့ကဒ္ကေလးေပါ့။ (ၾကြားတယ္ ထင္ပါနဲ႕)



ဒါကေတာ့ၾကည္ၾကည္လင္လင္ခ်စ္ခင္ရသူေတြအားလံုးအတြက္ပါ။ (လာေအာ္မွာစိုးလို႕အားလံုးကို မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးလိုက္တာ)




မႏွစ္ကေတာ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ေရးျဖစ္ပါတယ္။

Expand..

Friday, February 13, 2009

ဗိုလ္ခ်ဳပ္



ဓာတ္ပံုကို မသက္ေ၀ ထံမွ ရယူသည္။


တို႕ဗိုလ္ခ်ဳပ္ပါ။

ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ မွာစကား
ငါတို႕ မေမ့အား.. တဲ့


ေနာက္ထပ္ေျပာခ်င္တာေတြကေတာ့ ဒီစာမွာ ေျပာခ်င္တာနဲ႕ ဆင္တယ္။ အဲဒီမွာပဲ ဖတ္လိုက္ၾကပါေတာ့။

Expand..

Wednesday, February 11, 2009

ျပည္ေထာင္စုေန႕ တို႕မေမ့

Expand..

ဖြဲ႕တည္ရာ မဂၢဇင္း အတြဲ (၁) အမွတ္ (၆)


ဖြဲ႕တည္ရာ မဂၢဇင္း အတြဲ (၁) အမွတ္ (၆) တစ္ႏွစ္ျပည့္ အထူးထုတ္ အျဖစ္ ထြက္ပါၿပီ။ အားေပးဖတ္ရႈဖို႕ ဖြဲ႕တည္ရာ မီဒီယာ ၀က္ဘ္ဆိုက္မွာ ယူႏို္င္ပါတယ္။
http://existencemediagroup.com/

ပန္ဒိုရာေရးတဲ့ အပိုင္းအစမ်ား လို႕အမည္ရတဲ့ ၀တၳဳေလး တစ္ပုဒ္ ကိုလည္း ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္မွာ မတင္ရေသးတဲ့ အသစ္ပါ။ ေအာက္မွာ နမူနာ ေပးလိုက္ပါတယ္။
---


အပိုင္းအစမ်ား



“ဒါဆို လူႀကံဳပစၥည္း ေပးရင္း ညေနစာ အတူစားၾကတာေပါ့”


သူ ဒီလို ေျပာလာေတာ့ သူမက ေပါ့ေပါ့ပါးပါးပဲ လက္ခံလိုက္မိသည္ေလ။ ေတြ႕ၾကမယ့္ ေန႕မွာလည္း ခါတိုင္း ရုံးသြားေနက်လိုပဲ သပ္ရပ္သည့္ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈမွ လြဲ၍ ထူးထူးျခားျခား ျခယ္သခဲ့ျခင္းမ်ိဳး မရွိခဲ့တာ အမွန္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုေန႕က အလုပ္ေတြ အိမ္ကိုပါလာ၍ စာရြက္စာတန္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနေသာ ခပ္ေလးေလး ကြန္ျပဴတာအိတ္ႀကီး တစ္လံုးကိုပင္ ဒရြတ္တိုက္မတတ္ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ သယ္လာခဲ့ေသးသည္ပဲ။


တကယ္ေတာ့ သူမႏွင့္ သူ ျပန္ဆံုေတြ႕ျဖစ္ၾကတာ မၾကာခဏဟု မဆိုႏုိင္သလို မေတြ႕တာၾကာၿပီ ဟုလည္း မဆိုႏိုင္ပါ။ ၿပီးခဲ့ေသာ ေျခာက္လခန္႕ကလည္း ဒီႏိုင္ငံေလးကို သူအလုပ္ကိစၥ တစ္ခုႏွင့္ ေရာက္လာေတာ့ သူ႕ညီငယ္ရယ္ သူမ၏ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ရယ္ ႏွင့္အတူ ေန႕လည္စာ အတူ စားျဖစ္ၾကရန္ ႀကံဳခဲ့ေသးသည္။ သူ႕မိသားစုအတြက္ေတာင္ သူမက လက္ေဆာင္အခ်ိဳ႕ ထည့္ေပးခဲ့ေသးသည္။ သူမ တစ္ႏွစ္တစ္ခါေလာက္ အိမ္ျပန္တိုင္းလည္း သူနဲ႕ အဆက္အသြယ္ အျပတ္ႀကီးမဟုတ္ပဲ ႀကံဳႀကိဳက္တိုင္း ေတြ႕ဆံု ႏႈတ္ဆက္ျဖစ္သည္ေလ။


Oriental House ဟူေသာ ျမန္မာပိုင္ စားေသာက္ဆိုင္ေလးကို ျမန္မာေတြစုရပ္ျဖစ္တဲ့ သည္ေနရာမွာ လာဖြင့္ထားခဲ့တာ မၾကာေသး။ ဒီေနရာက လာရတာ လြယ္သလို တရုတ္စာ ျမန္မာအစားအစာ စသည္ျဖင့္ မိ်ဳးစံုရႏိုင္တာမို႕ ဒီဆိုင္မွာ ခ်ိန္းဆိုလိုက္ခဲ့သည္။ ဆိုင္ေထာင့္က စားပြဲတစ္လံုးမွာ သူမကို တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေစာင့္ေနေသာ သူ႕ကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့မွသာ ဒီတစ္ခါ ႏွစ္ဦးတည္း အတူတူ ညစာ စားျဖစ္ၾကေတာ့မွာပါလား ဆိုသည့္ အသိက ေခါင္းထဲကို ၀င္လာေတာ့သည္။

ဆက္ဖတ္ရန္ ဒီမွာ Download



Expand..

Saturday, February 7, 2009

စာအုပ္မ်က္ႏွာဖံုး (စိတ္ပင္လယ္စာတန္း)

စာအုပ္အဖံုး အေဟာင္းေလးေတြကို စိတ္၀င္တစား လာအားေပးၾကလို႕ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အခုတခါေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ား သိခ်င္မွ သိၾကမယ့္ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ျပလိုပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ကို ျပန္ထုတ္ေ၀ဖို႕ေတာ့ မျဖစ္ေလာက္ေတာ့ဘူး ထင္ပါတယ္။

၁၉၆၇ က ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ "စိတ္ပင္လယ္ စာတန္း" ဆိုတဲ့ စာအုပ္ေလးပါ။ စာေရးဆရာ အမ်ားစုဟာ ျမန္မာစာနဲ႕ ေက်ာင္းၿပီးသူမ်ား ဒါမွမဟုတ္ ျမန္မာစာဌာနက ဆရာမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အထဲမွာပါတဲ့ စာေတြကေတာ့ အက္ေဆးေတြျဖစ္ပါတယ္။

ထင္ရွားတဲ့ (ဆရာ) သိန္းသန္းထြန္း၊ ထင္လင္း၊ မင္းေက်ာ္၊ ေမာင္ကိုယု၊ တကၠသိုလ္မင္းေမာ္၊ ေမာင္ခင္မင္(ဓႏုျဖဴ)၊ ေအာင္သင္း၊ ဗမိုး၊ ေမာင္ထြန္းလူ၊ ဦးေဆာက္ပန္း စတဲ့ ဆရာေတြရဲ႕ အက္ေဆးေတြ ပါ၀င္ပါတယ္။

အက္ေဆးကို ျမန္မာလို ေျပာရရင္ ေက်ာင္းေတြမွာ စာစီစာကံုးလို႕ ေခၚၾကေပမယ့္ အစမ္းစာ လို႕ေခၚတာလည္း ေတြ႕ဖူးတယ္။ ဥပမာ - ကိုရင္ဂ်မ္း (ဆရာႀကီးတင္မိုး) ၏ အစမ္းစာမ်ား။ အခုဒီစာအုပ္မွာေတာ့ စာတန္း လို႕သံုးထားတာကို ေတြ႕ရတယ္။ အခုေတာ့လည္း အက္ေဆးကို အက္ေဆးလို႔ပဲ ေခၚတာမ်ားတယ္။

ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ ၾကာခဲ့ေပမယ့္ စိတ္ပင္လယ္စာတန္း ထဲမွာ အခုအခ်ိန္အထိ အေတြးအေခၚပိုင္းေရာ အေရးအသားပိုင္းမွာပါ ေခတ္မီလတ္ဆတ္ေနတဲ့ (ေမာ္ဒန္ျဖစ္ေနတဲ့) အက္ေဆးေတြကို ေတြ႕ရတယ္။ ျမန္မာစာနဲ႕ ပတ္သက္လာရင္ ေက်ာင္းကျပဌာန္းမထားေပမယ့္ သင္ရိုးေတြလို သေဘာထားၿပီး ဖတ္ရႈေလ့လာခဲ့ရတဲ့ ကိုယ့္အိမ္မွာရွိတဲ့ စာအုပ္ေတြထဲမွာ ပါတဲ့အတြက္ စာဖတ္သူေတြကိုလည္း တကယ္ကို ေ၀မွ်ခ်င္ပါတယ္။ အဆင္ေျပရင္ေတာ့ တခ်ိဳ႕ အက္ေဆးေတြ တင္ေပးေကာင္း တင္ေပးျဖစ္မယ္။

ဒီစာအုပ္ကို စီစဥ္သူနဲ႕ ဒီဇိုင္းဆြဲသူကေတာ့ ဦးေဆာက္ပန္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးေဆာက္ပန္းဆိုတာ အထင္ကရ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကေလာင္ခြဲတစ္ခုေပါ့။ သူက စြယ္စံုေတာ္ပါတယ္။ ဘယ္သူလဲဆိုတာ သိၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ (ဒီတခါေတာ့ မသိလို႕ေမးတာမဟုတ္)။ လူငယ္ေတြ အရင္ ေျဖၾကည့္မလား။ လူႀကီး (အသက္ ၄၀ အထက္) ေတြ ဒီေန႕မေျဖပဲ မနက္ျဖန္မွ လာေျပာရင္ ေကာင္းမယ္။ ဟဲ…။






(ဓာတ္ပံုေတြက ကိုယ္ပိုင္ပါ။ ပန္းခ်ီပံု ေကာ္ပီရိုက္နဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ပိုင္ရွင္က ကန္႕ကြက္မႈ ေပၚလာလွ်င္ အခ်ိန္မေရြးျဖဳတ္ေပးမည္။)

Expand..

Wednesday, February 4, 2009

လက္ေျဖာင့္တပ္သား

မိုးလိႈင္ည ေရးတဲ့ စစ္ပြဲ ဆိုတဲ့ ကဗ်ာကိုဖတ္ျဖစ္တယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ တစ္လေလာက္က စစ္ကားေတြကို ဆက္တုိက္ဆိုသလို ၾကည့္ျဖစ္တာကို သတိရတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ထဲက အေၾကာင္းေတြကို ရိုက္ထားတဲ့ ကားေတြလည္း ပါတာေပါ့။ စစ္ပြဲတစ္ပြဲမွာ ေရွ႕တန္းကေန လက္နက္ခ်င္း လူအင္အားခ်င္း အၿပိဳင္အဆိုင္ သူေသကိုယ္ေၾက ေအာ္ဟစ္တိုက္ရတာေတြရွိသလို အသံထြက္ဖို႕ သိပ္မလိုတဲ့ ေနရာေတြမွာ တာ၀န္ယူရသူေတြကိုလည္း ခံစားၾကည့္လိုက္တာပါ။




လက္ေျဖာင့္တပ္သား

သူမ်ားေတြအလံကိုင္ခ်ီတက္ရင္
ၾကြေနတဲ့ပိုးေတြထိန္းထား
အေျမာက္ဆန္မပါဘူး ဗံုးသံမပါဘူး
ဒီစစ္ပြဲက တိုးတိုးတိတ္တိတ္
စိတ္ၿငိမ္ရတယ္ ေသြးေအးရတယ္
တိက် လက္ယဥ္ရတယ္
အခ်ိန္ရတိုင္း ေတာက္ေျပာင္ေနေအာင္ ေသြးထားရမယ္
ပုတ္သင္ညိဳလို အေရာင္ေျပာင္းႏိုင္ရမယ္
သစ္တံုးတစ္တံုးလို မေရြ႕တမ္းေနႏိုင္ရမယ္
မ်က္ေတာင္မခတ္နဲ႕အိပ္မငိုက္နဲ႕
အကြက္ေကာင္းမွာ မလစ္ေစနဲ႕
လိုအပ္ရင္ လူေသေကာင္လို ေပ်ာ့ဖတ္အေယာင္ေဆာင္ရတယ္
ေျခနဲ႕ကန္ေက်ာက္ တက္နင္းသြားလည္း ခံ
ေသခ်ာေအာင္ အနီးကပ္ ထပ္ပစ္သြားရင္ေတာ့ ကံ
ေစာင့္ေနရင္းနဲ႕ပဲ လူမသိသူမသိ ဘ၀ကၿပီးသြားႏိုင္တယ္
ေရြးစရာကေတာ့ သိပ္မက်န္တတ္ဘူး
ဥပမာ…
ေရွ႕မွာ ရန္သူ ငါးေယာက္
လက္ထဲမွာက က်ည္ ငါးေတာင့္။

ပန္ဒိုရာ



Expand..

စာအုပ္မ်က္ႏွာဖံုး (ခိုင္)

အလြန္႕အလြန္ အလုပ္မ်ားလို႕ ေခါင္းမၾကည္ဘူး။ စာမေရးႏိုင္ေသးဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ ၀တၳဳစာအုပ္ အဖံုး အေဟာင္းေလးေတြကို မွတ္တမ္းတင္တဲ့အေနနဲ႕ ဓာတ္ပံုရိုက္ထားတာကို တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဆရာတကၠသိုလ္ ဘုန္းႏိုင္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းလို႕ဘဲ ဆက္၍ေခၚမည္ခိုင္ ပထမအႀကိမ္ထုတ္ စာအုပ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမစာေပက ထုတ္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သေဘာက်မိတာက အဲဒီေခတ္က စာလံုးဒီဇိုင္းေတြ။ အခုေခတ္ ေဖာင့္ေတြထဲမွာ အဲဒါမ်ိဳး ျပန္လုပ္ၾကတာ မေတြ႕ဖူးဘူး။ ပန္းခ်ီဆရာကေတာ့ လက္မွတ္ ပါပါတယ္။ ဘယ္သူလဲ သိရင္ ေျပာပါဦး။



အတြဲ ၁ (ေရွ႕ဖံုး)





အတြဲ ၁ (ေနာက္ဖံုး)




အတြဲ ၁ (အတြင္းပထမစာမ်က္ႏွာ)




အတြဲ ၂ (ေရွ႕ဖံုး)




အတြဲ ၂ (ေနာက္ဖံုး)




အတြဲ ၃ (ေရွ႕ဖံုး)
အတြဲ ၃ (ေနာက္ဖံုး) က အတြဲ ၂ (ေနာက္ဖံုး) ကပံုနဲ႕ အတူတူပါပဲ။


(ဓာတ္ပံုေတြက ကိုယ္ပိုင္ပါ။ ပန္းခ်ီပံု ေကာ္ပီရိုက္နဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ပိုင္ရွင္က ကန္႕ကြက္မႈ ေပၚလာလွ်င္ အခ်ိန္မေရြးျဖဳတ္ေပးမည္။)



Expand..