ေလးရာသီရုပ္ျမင္သံၾကားဇာတ္လမ္းတြဲမ်ားမွ

ေလးရာသီရုပ္ျမင္သံၾကားဇာတ္လမ္းတြဲမ်ားမွ

အာရုံတစ္ျခမ္းကို ေနာက္တစ္ျခမ္းနဲ႕ ဖမ္းလိမ္ခ်ဳပ္ထား
လြတ္ေျမာက္လိုစိတ္ေတြတင္းေတာင့္ လြတ္ထြက္ မသြားေအာင္
က်စ္က်စ္ပါေန ေသြးေၾကာေတြထဲ တဖ်ဥ္းဖ်ဥ္း အသံေတြ တဟင္းဟင္း
ေျခလက္ေတြျဖတ္ေတာက္လည္းအေညွာင့္ျပန္ထြက္ နံရိုးေတြတဖ်စ္ဖ်စ္ျပန္ေစ့သြား ဆဲလ္ေတြ

ရီဂ်န္နရိတ္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေအာင္ ဦးေခါင္းတည့္တည့္ကို ခ်ိန္ၿပီးပစ္ထည့္လိုက္
မီးပြိဳင့္ေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေရွာ့ခ္ရသြား ေလွခါးမလိုဘဲ မိုးပ်ံတိုက္ေတြကို လူလြန္သတၱိနဲ႕
ခုန္ခ် ေဘးတိုက္ တည့္တည့္ ကန္႕လန္႕ ေဒါင္လိုက္ ေဇာက္ထိုး ၃၆၀ဒီဂရီ
အႀကီးအက်ယ္ ေပါက္ကြဲကာနီး တစ္စကၠန္႕အလိုမွ ဇာတ္လိုက္ဟာ သီသီကေလး

လြင့္စင္ထြက္သြား အားလံုးဆြံ႕အက်န္ခဲ့မွ အရာရာ ေနသားတက် ဖြာလန္က်ဲစြာ
အင္နာဂ်ီပါးလႊာတဲ့ စကားလံုးပြေယာင္းေယာင္းေတြ တတ္ႏိုင္သမွ်ေလး ဒီတစ္ခါျဖင့္
တကယ့္ကို ေနာက္ဆံုး ႏူးညံ့တဲ့အသံုး မိခင္ဆန္ဆန္ ေမာင္ႏွမဆန္ဆန္ ခ်စ္သူဆန္ဆန္
တဒဂၤကေလး ဟိုမွာ ရိပ္ခနဲ လိုက္လာၾကျပန္ၿပီ ေခါင္းငံု႕ထား ျပန္လွည့္မၾကည့္တမ္း

ေျပးေပေတာ့ မၾကာခင္ ဇာတ္သိမ္းပိုင္း အမွတ္စဥ္ေလးဆယ္ အတြဲတစ္ရာ့တစ္ဆယ္ မွာ
စူပါအင္အားျဖည့္ အင္ဂ်က္ရွင္ကို ေသြးေၾကာထဲ ေဖာက္ခနဲ ဦးေႏွာက္ထဲ လက္ခနဲ
ဗီလိန္ေတြလူေကာင္းျပန္ျဖစ္ ေျပာင္းျပန္နိယာမနဲ႕ အကူးအေျပာင္းမွာ ဟက္ခနဲ
အရိုးေတြတရႊီရႊီတြန္လာၾက ဂူဂဲလ္ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္မ်ားမွ တဆင့္ ဗိုင္းရပ္စ္လို ျပန္႕ႏွံ႕ေစတဲ့

ပါဝါတစ္ခုဟာ စုပ္ယူေန သံလိုက္တံုးလိုဆြဲေခၚ အဲဒါဟာ မြတ္သိပ္မႈသက္သက္
စိတၱဇကို စိတ္တစ္စက ျပန္ျငင္း ၾကက္သီးေမြးညင္းေတြကို ခုတ္ပိုင္းခ်လိုက္
ေနာက္တစ္ခါ greater good အတြက္ save the world ေက်းဇူးျပဳၿပီး
ကီးဘုတ္ေပၚမွာ အဲဒီပတ္စဝါ့ဒ္ကို ရိုက္ထည့္ေနမိတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ ထိပ္ကို

ပင္အပ္ေတြ တစ္ေခ်ာင္းခ်င္း တစ္ေခ်ာင္းခ်င္း တစ္ေခ်ာင္းခ်င္း … စိုက္-ထည့္-လိုက္
အျဖဴေရာင္မုသားမ်ား ေလထဲစိမ့္ထြက္ အသက္ရွဴသူတိုင္းအတြက္ အႏၱရာယ္အခ်က္ေပးသံ
ေခတၱနားၾကပါစို႕ ေခတၱေရွာင္ရွားၾကပါစို႕ ေခတၱထြက္ခြာၾကပါစို႕ ေခတၱ ေခတၱ
((အားးးးးး.. ဓာတ္ေလွခါးထဲ ပိတ္မိေနလို႕ ကယ္ၾကပါဦး ဒုံး ဒုံး…))


ပန္ဒိုရာ
၂၄.၁၂.၂၀၁၁

Expand..

Summary..

ခရစၥမတ္လက္ေဆာင္

ခရစၥမတ္လက္ေဆာင္

ခရစၥမတ္ဆိုတာ သူ႕အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ပြဲေတာ္တစ္ခုဟု မစဥ္းစားေတာ့တာ ၾကာၿပီ။ ခရစၥမတ္မွ မဟုတ္၊ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲ၊ ပါတီပြဲေတြ၊ စင္ျမင့္ေဖ်ာ္ေျဖပြဲေတြ မည္သည့္ပြဲသဘင္မ်ိဳးကမွ သူ႕ကို ေပ်ာ္ရႊင္မႈ (အနည္းဆံုး စိတ္လႈပ္ရွားမႈေလာက္ပင္) မေပးစြမ္းႏိုင္ေတာ့တာ ၾကာခဲ့ၿပီ။ သူထိုင္ေနသည့္ ခံုတန္းရွည္ေပၚကို ႏွင္းေတြ ၿဖိဳးၿဖိဳးေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ က်ေနစဥ္ အိမ္အေတာ္မ်ားမ်ား ေရွ႕တြင္ေတာ့ ထင္းရႈးပင္မ်ားကို ေျပာင္ေျပာင္လက္လက္ ေရာင္စံုဖဲျပားမ်ား ေခါင္းေလာင္းမ်ားျဖင့္ ဆင္ယင္ေနၾကသည္။ အိမ္ေတြထဲမွ ကေလးမ်ား ဆူဆူညံညံ ေအာ္ဟစ္ရယ္ေမာေနသံကို ၾကားရေတာ့ သူ ပခံုးတြန္႕မိသည္။ အခုလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေပးမည့္ ခရစၥမတ္လက္ေဆာင္ကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္ခုန္ေနၾကတာ ျဖစ္မွာေပါ့။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ လိုခ်င္ခဲ့ေသာ အရာေတြကို စန္တာကေလာ့ဟု ေခၚေသာ ခရစၥမတ္ဘုိးဘိုးက လက္ေဆာင္ထုပ္ထဲ ထုပ္ပိုးသယ္လာမည္ဟု သူလည္း ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးပါသည္။ အဲဒီအခ်ိန္က သူလိုခ်င္သည့္ အရာေတြကေတာ့ ရိုးစင္းခဲ့ပါသည္။ ေရာင္စံုခဲတံဗူး၊ ေဘာလံုး၊ ပလစ္စတစ္ ေသနတ္ စတာေတြ။ တခါတေလက်ေတာ့ သူ ေတာင့္တေနသည့္ အရာေတြက လက္ေဆာင္ထုပ္ထဲ ပါမလာေပမယ့္လည္း အျခား သူ ႏွစ္သက္ႏိုင္ေသာ အရာတစ္ခု ပါလာေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရပါေသးသည္။ ဥပမာ သူေတြးမထားခဲ့သည့္ ရုပ္စံုကာတြန္း စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္ျဖစ္ ခ်ိဳခ်ဥ္တစ္ထုပ္ျဖစ္ျဖစ္ ရလာတဲ့အခါ..။ တခါတေလေတာ့ ကိုယ္လိုခ်င္တာ မဟုတ္သည့္ အရာတစ္ခု ရလာေတာ့လည္း ေပ်ာ္ႏိုင္တာပဲ မဟုတ္လား။ ကိုယ္လိုခ်င္တာ မဟုတ္သည့္ အရာကလည္း ကိုယ္မလိုခ်င္တဲ့အရာ ဟုတ္ခ်င္မွ ဟုတ္ပါလိမ့္မည္။ အဲဒီအရာဟာ ပိုေကာင္းသည္ မေကာင္းဘူးကလည္း ေျပာရခက္ပါသည္။ မည္သူက သတ္မွတ္သလဲ ဆိုသည္မွာ မူတည္ေနတတ္သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေတြက အေတာ္မ်ားခဲ့ပါသည္။ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရတာလည္း ေပ်ာ္စရာ။ ပြဲေစ်းမွာ မုန္႕ေတြ ၀ယ္စားရတာလည္းေပ်ာ္စရာ။ စာေမးပြဲေတြ ေအာင္တာလည္း ေပ်ာ္စရာ။ အဲဒီအထဲမွာ ကဗ်ာရြတ္ၿပိဳင္ပြဲေတြမွာ ၿပိဳင္ရတာလည္း ေပ်ာ္စရာတစ္ခု။ စင္ျမင့္ေပၚမွာ ဒူးကေလးေထာက္လို႕ လက္ဟန္အမူအရာျဖင့္ ပါးစပ္ကေလးဟၿပီး ကဗ်ာရြတ္ေနသည့္ အျပစ္ကင္းစင္ေသာ ကေလးေလးတစ္ေယာက္၏ ပံုရိပ္ဟာ ေပ်ာ္စရာပဲ။ အဲဒီလို ေပ်ာ္စရာ ကဗ်ာေတြကို အသက္ႀကီးလာတဲ့အခါ ဘာျဖစ္လို႕ မရြတ္ႏိုင္ၾကေတာ့တာပါလိမ့္။ ငယ္ငယ္ကေတာ့ ဘာလိုခ်င္ခဲ့ ဘာလုပ္ခ်င္ခဲ့သလဲဆိုတာေတြ၊ ရခဲ့သလား မရခဲ့သလား ဆိုတာေတြဟာ သိပ္ေတာ့အေရးမႀကီးခဲ့ဘူး ထင္ပါသည္။ မရေတာ့လည္း ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ျဖစ္ၿပီး အစားထိုး တစ္ခု ရသြားေတာ့လည္း အလြယ္တကူ ေပ်ာ္ရႊင္တတ္သားပဲ မဟုတ္လား။ တကယ္ေတာ့ သည္လို ေျပာရတာလည္း သိပ္ေတာ့ မတရားပါ။ ဒါက အခုအခ်ိန္မွာ အရင္အခ်ိန္ကို ျပန္ေတြးတဲ့ အေတြးျဖစ္ေနသည္။ အဲဒီတုန္းကလည္း အဲဒီအရြယ္အေလ်ာက္ အေရးႀကီးေကာင္း ႀကီးခဲ့ႏိုင္ပါသည္။ သို႕ေသာ္လည္း အသက္ႀကီးလာသည့္အခါ လူတို႕၏ အလိုေတြက ပိုၿပီး ရႈပ္ေထြးေနတတ္သည္ မဟုတ္ပါလား။ လူႀကီးတုိ႕၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သည္ ကိုယ္တိုင္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ထက္ပိုေသာ အျခားသူမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ သူ႕ဆႏၵက အျခားတစ္ေယာက္ေယာက္၏ ဆႏၵႏွင့္ ေျပာင္းျပန္ အခ်ိဳးက်ေနႏိုင္မလား။ ဒါဟာ လြဲမွားေနသည့္ ယုတၱိေဗဒလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ လူေတြဟာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ တစ္ဦးခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္း မဟုတ္ဘူးလား ဘာလို႕ တျခားသူေတြကို ထည့္စဥ္းစားေနရမွာလဲ ဆိုသည္မွာ ပဋိပကၡျဖစ္ေစေသာ စဥ္းစားမႈျဖစ္သည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လိုခ်င္တာေတြဟာ အခ်ိန္အခါ ေနရာအလိုက္ ေျပာင္းေျပာင္းလာတတ္သည္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ သူ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေျပာင္းလဲလာဖို႕ သူက ေမွ်ာ္လင့္ေနေသးသည္။ အခုအခ်ိန္မွာ ခရစၥမတ္က သူ႕အတြက္ အေရးမႀကီးဘူးပဲ ထားပါေတာ့၊ သူလိုခ်င္သည့္ တစ္ခုခုဟာ ခရစၥမတ္မွာ လက္ေဆာင္တစ္ခုအျဖစ္ က်ိန္းေသ ရလာမည္ ဆိုလွ်င္ေတာ့ ေန႕တိုင္းကို သူက ခရစၥမတ္ ျဖစ္ေနေစခ်င္ဦးမွာ။ ဒါဟာလည္း မည္သူကမွ အျပစ္မတင္သင့္သည့္ သာမန္လူသားဆန္ဆန္ ေလာဘတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ပါလိမ့္မည္ဟု သူက ေခ်ပေနမိေသးသည္။ ကိုယ္လိုခ်င္သည့္ အရာတစ္ခုကို ကိုယ္ေပးေစခ်င္သူ တစ္ေယာက္က ေပးလာမွ ရခ်င္တာ ဆိုတာမ်ိဳးကေတာ့ မခက္ေပဘူးလား။ ဘာကိုမွ လိုခ်င္ရေကာင္းမွန္း မသိေတာ့ေအာင္ စိတ္ေတြ ကုန္ခန္းေနတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ဘာထည့္ထားမွန္းမသိသည့္ ကံၾကမၼာကို စြန္႕စြန္႕စားစား ဖြင့္ေဖာက္ဖို႕ေတာ့ သူ မႀကိဳးစားခဲ့ပါ။ သူ ဆက္ထြက္လာေတာ့ ဝတ္ထားသည့္ ကုတ္အက်ၤီေပၚမွာ တင္ေနေသာ ႏွင္းဖတ္ေတြက တပါတည္း ခိုတြယ္လိုက္သြားသည္။ အနီေရာင္ ဖဲႀကိဳးျဖင့္ စည္းေႏွာင္ၿပီး လွလွပပ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ထုပ္ပိုးထားသည့္ အစိမ္းေရာင္ လက္ေဆာင္ထုပ္ကေလးက သူ႕ကိုေငးၾကည့္ရင္း ခံုတန္းရွည္ေပၚမွာ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

ပန္ဒိုရာ
၂၂.၁၂.၂၀၁၁


(Rose ေရးခိုင္းထားတဲ့ tag post ကို ေရးလိုက္ပါတယ္။)

Expand..

Summary..

ပညာေရးစနစ္တစ္ခု၏.....

ခိုင္စိုးလင္း စီစဥ္တဲ့ “ေက်ာင္းအေၾကာင္း” (all about school) ebook ထြက္ပါၿပီ။ သရုပ္ေဖာ္ပံုေတြကို မေလးေမက ေရးဆြဲပါတယ္။ ပါဝင္ေရးသားသူေတြကေတာ့ ကိုကိုသက္၊ ေက်ာ္ညိဳေသြး၊ ၾကည္သက္ဟန္၊ ခိုင္စိုးလင္း၊ ခ်စ္ၾကည္ေအး၊ ညီဇံလွ၊ ညိဳမင္းခ၊ ေနဦး၊ ပန္ဒိုရာ၊ မိုးလွိဳင္ည၊ မွိဳင္း ေဆး(၂)၊ Louise Jane Cher ၊ သက္ေဝ၊ ဟန္သစ္ၿငိမ္၊ ဟယ္ရီလြင္ နဲ႔ ၾသၿမိဳင္ တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

ေအာက္က လင့္ခ္မွာ download ယူႏိုင္ပါတယ္။ (connection ေႏွးလြန္းလို႕ ကိုယ္တုိင္ေတာ့ download မရေသးပါ။)
http://www.mediafire.com/?g8zfx92c7t1124o

ပန္ဒိုရာ ေရးသားတဲ့ “ပညာေရးစနစ္တစ္ခု၏ အစြန္းထြက္တန္ဖိုးမ်ား၏ အေရးပါမႈ၏ ေက်းဇူးခံေက်းဇူးစားမ်ား၏ ေနာက္ဆက္တြဲ” ဆိုတဲ့ စာအသစ္တစ္ပုဒ္ရယ္ “အသံမျမည္ႏိုင္တဲ့ ေခါင္းေလာင္းကေလးေတြ” ဆိုတဲ့ ဝတၳဳေဟာင္းတစ္ပုဒ္ရယ္ကို ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ download လုပ္ရတာ ခက္ခဲသူေတြ ဖတ္ႏိုင္ဖို႕ စာအသစ္ကို ဒီမွာ ျပန္တင္လုိက္ပါတယ္။

--------------

ပညာေရးစနစ္တစ္ခု၏ အစြန္းထြက္တန္ဖိုးမ်ား၏ အေရးပါမႈ၏ ေက်းဇူးခံေက်းဇူးစားမ်ား၏ ေနာက္ဆက္တြဲ

အခန္း(၁)
(အဲဒါ ေက်ာင္းေပါ့)
တကၠစီဒရိုင္ဘာက ေမးေငါ့ျပရင္းေျပာ။ ဓာတ္ပံုေတြ ျဖန္းခနဲ ရိုက္သံ။
(အဲဒီမွာ ေက်ာင္းေဆာင္ေတြရွိတယ္- စာသင္ဖို႕၊ ေဘာ္ဒါေဆာင္ေတြရွိတယ္- ေက်ာင္းသားေနဖို႕၊ ေရကန္တစ္ကန္ရွိတယ္- အပန္းေျဖဖို႕၊ စာၾကည့္တုိက္တစ္ခုရွိတယ္- စာအုပ္ေတြထားဖို႕၊ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္တစ္ခုရွိတယ္- က်င္းပဖို႕)
(ပညာေရးေရာ ဘယ္ေလာက္ရွိပါသလဲ)
ျပန္ေျဖသံ မၾကားရ။
(…ပညာေရးႏွင့္ေက်ာင္း၊ ေက်ာင္းႏွင့္ပညာေရး၊ ေက်ာင္းမပါေသာပညာေရး၊ ပညာေရးမပါေသာေက်ာင္း…)
အေတြးမ်ား လြတ္ထြက္ၿပီး ၀ရုန္းသုန္းကား ဆူညံ။

အခန္း(၂)
ကတၱားလာ၊ ကံလာ၊ ႀကိယာလာ။ ၾကားမွာ အတြဲအဆက္ပုဒ္မ်ား လိုသလိုထည့္။ ဆရာက နမူနာေပး။ (ဥပမာ - ေမာင္လွသည္ ေဘာလံုးကို ကန္သည္)။ ၀ါက်မ်ားဖြဲ႕ရန္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ညႊန္ၾကား။
(ေမာင္ျမသည္ ေဘာလံုးကို ကန္သည္)
(ေမာင္ဘသည္ ေဘာလံုးကို ကန္သည္)
(နီနီသည္ ေဘာလံုးကို ကန္သည္)
(ျဖဴျဖဴသည္ ေဘာလံုးကို ကန္သည္)
(ကိုကိုသည္ ေဘာလံုးကို ကန္သည္)
(မမသည္ ေဘာလံုးကို ကန္သည္)
ကေလးမ်ား တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ေျဖသံ ဟိုနား ဒီနားက ထြက္လာ။ ဆရာက ေခါင္းညိတ္။
((၀တ္မႈန္ေရႊရည္သည္ ဟန္ဘာဂါကို စားသည္))
(ဒါဘယ္သူေျပာတာလဲ)
ဆရာ့အသံသည္ မာန္ဖီေန။ တစ္ခန္းလံုး ဟိန္းသြား။ ၀တ္မႈန္ေရႊရည္ေၾကာင့္လား၊ ဟန္ဘာဂါေၾကာင့္လား။ စားသည္ေၾကာင့္လား။ ေက်ာင္းသားမ်ား မည္သူမွ် ျပန္မေျဖၾက။ တိတ္ဆိတ္ေန။ စာသင္ခန္း ျပဴဳတင္းေပါက္အျပင္တြင္ တည္ရွိေသာ ဗာဒံပင္တစ္ပင္မွ သစ္ရြက္နီနီတစ္ရြက္ ေၾကြက် ေျမခ ေသဟ။

အခန္း (၃)
ေၾကမြေနေသာ ေခါင္းထဲမွ ပင့္ကူတစ္ေကာင္၏ နားက်ပ္တစ္စံု ဆင္မယဥ္သာ လက္လွမ္းမ်ားျဖင့္ ဒီဗြီဒီဖြင့္စက္တစ္လံုး ပလုပ္ပေလာင္း ခရမ္းရင့္ေရာင္ သစ္ခြပန္းကို ရီမုကြန္ထရိုးျဖင့္ ဒစ္ရွင္နရီ ၾကည့္စရာမလိုဘဲ တယ္လီဖုန္း ျမည္လာစဥ္ စင္ကာပူတံဆိပ္ Bee Cheng Hiang ၀က္သားျပား၏ ႏူးညံ႕ေပ်ာင္းမႊတ္မႈဟာ သြားေရယိုစရာ စတီးလ္ခ်ိဳင့္၏ အတြင္းေရာ အျပင္ပါ ေညာင္းညာကိုက္ခဲေနသျဖင့္ အ၀ါေရာင္ စကၠဴအိတ္ က်ိဳးေပါက္သြားလွ်င္သြားခ်င္း ဒိုင္ယာရီေနာက္ကြယ္မွ ျဖစ္တည္ေနထုိင္မႈ၏ အဓိပၸါယ္တြင္ သက္ေရာက္ႏႈိင္းယွဥ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ဇီ၀မ်ိဳးစိတ္တို႕ ပါ၀င္ခြင့္မရေသာအခါ တမ္းမက္မူးရီတိမ္းညႊတ္မိသူ အဖို႕မွာတကား ကလီေရွးမ်ားျဖင့္ အထူးထူးအျပားျပား တင္စားရြတ္ဆိုအပ္ေသာ လမ္းေဘးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ယင္တေလာင္းေလာင္းအံုလွ်က္ ပစၥတိုတစ္လက္ ေျဖာင္းခနဲအဖြင့္ တစ္ေန႕ေရႊ တစ္ေန႕ေငြ ဆိုသလို ခရီးေဆာင္အိတ္ အနီေရာင္လိုင္းက်ားႀကီးမ်ားထံသို႕ ေတာအုပ္ဟာ တရႊီရႊီျမည္ လုိင္းက်သြားႏိုင္သည္ ဆိုေသာ္လည္း ယေန႕အေၾကြးမေရာင္းသည့္ တံခါးဟစိစိကို ေရအျပည့္ထည့္ထားေသာ ဇလားတစ္လံုး မ်က္ႏွာသစ္ကန္ အစပ္နားမွာ ျပကၡဒိန္ေရွ႕ခ် စာစီစာရိုက္ အခ်ိန္တန္ေတာ့လည္း ႏြားပိန္ကန္လာမွာေပါ့ကြာ။

အခန္း (၄)
ခန္းမထဲမွ လူအမ်ားသည္ မိန္႕ခြန္းကို ေစာင့္ေမွ်ာ္လ်က္။ မိန္႕ခြန္း အစီအစဥ္သည္ အသင့္ေရး မိန္႕ခြန္းစာရြက္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္လ်က္။ မိန္႕ခြန္းစာရြက္သည္ သူ႕ကိုကိုင္ဖတ္မည့္ မိန္႕ခြန္းေျခြသူကို ေစာင့္ေမွ်ာ္လ်က္။ မိန္႔ခြန္းေျခြမည့္သူသည္ မိုက္ကရိုဖုန္းကို ေစာင့္ေမွ်ာ္လ်က္။ မုိက္ကရိုဖုန္းသည္ လွ်ပ္စစ္မီးကို ေစာင့္ေမွ်ာ္လ်က္။ လွ်ပ္စစ္မီးသည္ စီမံကိန္းကို ေစာင့္ေမွ်ာ္လ်က္။ စီမံကိန္းသည္ အေသးစိတ္ ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားကို ေစာင့္ေမွ်ာ္လ်က္။ အေသးစိတ္ ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားသည္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္လ်က္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္သည္ အစည္းအေ၀းကို ေစာင့္ေမွ်ာ္လ်က္။ အစည္းအေ၀းသည္ ခန္းမထဲမွ လူအမ်ားကို ေစာင့္ေမွ်ာ္လ်က္။ ခန္းမထဲမွ လူအမ်ားသည္…

အခန္း (၁-က)
(ရွင့္ဟာက ရိုးလြန္းတယ္ ရွင့္ဟာက သိပ္ကိုရိုးလြန္းေနတယ္)
(ငါသင္ထားတာ ဒါအကုန္ပဲကြ)
စကၠဴအပိုင္းအစတစ္ဖဲ့ က်က်နန က်ကြဲသြား။

ပန္ဒိုရာ
၂၁-၂၂.၁၀.၂၀၁၁

Expand..

Summary..

ခႏၶာကိုယ္အေျချပဳျဖစ္စဥ္ဖန္တီးမႈမ်ား (၈ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၁)

၁။ Richard Martel (French Canadian performance artist & scholar)
အမိႈက္သိမ္း ေခါင္းေလာင္းေလးတစ္လံုး ကို တီးတယ္။ အိတ္တစ္လံုးထဲက ဒန္အိုးဖံုးတစ္လံုး ထုတ္လာၿပီး ေရွ႕ကို ေျခလွမ္းမွန္မွန္နဲ႕ေလွ်ာက္လာတယ္။ ဒန္အိုးဖံုးကို ၾကမ္းျပင္ေပၚခ်တယ္။ အိတ္ရွိရာကို ျပန္သြားတယ္။ ေခါင္းေလာင္းေလးကိုတီးတယ္။ အမိႈက္ေတြကို လက္ခုတ္ထဲထည့္ၿပီး အေသအခ်ာ သယ္လာတယ္။ ဒန္အိုးဖံုးေပၚမွာ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ခ်တယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္းေထာင္ၿပီး တစ္ေနရာကို ညႊန္ျပရင္း ရပ္ေနတယ္။ ျပန္သြားတယ္။ အမိႈက္သိမ္းေခါင္းေလာင္းကို တီးတယ္။ ေနာက္ထပ္ ဒန္အိုးဖံုးတစ္လံုးနဲ႕ အဲဒီ ျဖစ္စဥ္ကို ျပန္လုပ္တယ္။ လက္ညိဳးထိုးတဲ့ ဦးတည္ရာကို အႀကိမ္တိုင္းမွာ ေျပာင္းတယ္။ အထက္ေစာင္းေစာင္းဆီ ေအာက္စူးစူးဆီ အမိႈက္ေတြတည့္တည့္ဆီ စသည္ျဖင့္။ ဒီလိုနဲ႕ ဒန္အိုးဖံုး ေလးခုတိတိမွာ အမိႈက္ေတြ တန္းစီ ေနရာခ်လို႕ၿပီးၿပီ။ ေနာက္ဆံုဒန္အိုးဖံုး တစ္ခုကို အလယ္မွာ ခ်ထားလိုက္တယ္။ ဒီတစ္ခါ သူ႕အိတ္ထဲက အရာတစ္ခုကို မထုတ္ခင္ အ၀ါေရာင္ ရာဘာလက္အိတ္တစ္စံုကို က်က်နန စြပ္တယ္။ ဆြဲထုတ္လိုက္တာက ေရႊေရာင္ ေျပာင္းတိုေသနတ္ တစ္လက္။ ေသနတ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ အုပ္မိုးဆုပ္ကိုင္ ေျမွာက္ခ်ီတယ္။ အလယ္က ဒန္အိုးဖံုးဆီကို ေျခတစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ေသနတ္ကို ထည့္လိုက္တယ္။ ေသနတ္ရွိရာကို လက္ညိဳးညႊန္လိုက္ျပန္တယ္။ အဲဒီေနာက္ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာကေန ေလးႀကိမ္တိုင္တိုင္ ဒူးေထာက္ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ျဖန္႕ကားၿပီး ေရႊေရာင္ေသနတ္ကို အရိုအေသ ျပဳလုိက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အမိႈက္ထည့္ထားတဲ့ ဒန္အိုးဖံုးေလးခုကို ေသနတ္ရဲ႕ ေလးဘက္ ေလးတန္မွာ ေနရာေရႊ႕ ခ်ထားလိုက္တဲ့အခါ ျပကြက္ၿပီးဆံုးပါၿပီ။



၂။ မေသာ္တာ၊ ျမတ္ခုိင္ဇင္၊ ပီတိ
အျဖဴေရာင္ ၀တ္စံုကို ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ ကေလးမေလး တစ္ေယာက္ဟာ ထီးအျဖဴတစ္လက္ကို လက္တစ္ဘက္က ေဇာက္ထိုး ကိုင္ေဆာင္းထားတယ္။ မ်က္လံုးႏွစ္ဘက္ဟာ အ၀တ္တစ္စနဲ႕ ပိတ္ဖံုးခံေနရၿပီး အျဖဴေရာင္ အိတ္တစ္လံုးကိုလည္း လြယ္ထားတယ္။ သူ႕ေရွ႕ဘက္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာေတာ့ ထည့္စရာ (ေရစစ္) တစ္ခု ကို လက္ႏွစ္ဘက္ ဆန္႕တန္းၿပီး တည့္တည့္မတ္မတ္ကိုင္ကာ မတ္တတ္ရပ္ေနသူ မိန္းကေလးတစ္ဦး။ တတိယေျမာက္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးကတာ့ သစ္သားကုလားထုိင္တစ္လံုးကို ႀကိဳးႀကီးႀကီးေတြနဲ႕ သူမရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကို ပူးခ်ည္ထားတယ္။ လက္ထဲမွာေတာ့ အိတ္ႀကီး တစ္လံုးကို ကိုင္ၿပီး လူေတြၾကားကို သြားလာလွည့္လည္ေနတယ္။ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးရဲ႕ ခ်ဥ္းကပ္ျခင္းကို ခံရသူေတြဟာ အိတ္ႀကီးထဲမွာ ပါလာတဲ့ ပလတ္စတစ္ေဘာလံုး ေသးေသးေလးေတြကို ႏိႈက္ယူၿပီး အျဖဴေရာင္၀တ္စံုနဲ႕ ေကာင္မေလးရဲ႕ လက္ထဲကို သြားထည့္ေပးၾကရတယ္။ ကေလးမေလးက ေဘာလံုးရတဲ့အခါ သူ႕ေရွ႕မွာ မတ္တတ္ရပ္ေနတဲ့ မိန္းကေလးရဲ႕ ေရစစ္ခြက္ထဲကို ၀င္ေအာင္ မွန္းၿပီး လွမ္းေပါက္တယ္။ ေဘာလံုးေတြက ေဘးကိုေခ်ာ္သြားတာ မ်ားတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ေဘာလံုးေတြ တစ္လံုးၿပီး တစ္လံုး ေပးၾကတာကို ကေလးမေလးက ေပါက္ရင္းနဲ႕ ေနာက္ဆံုး တစ္လံုးသာ အိတ္ထဲမွာ က်န္တယ္။ ဒီေတာ့ အိတ္ႀကီးကိုင္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးက ကေလးမေလးရဲ႕ မ်က္လံုးစည္းကို ဖြင့္ေပးလိုက္တယ္။ ေနာက္ဆံုးေဘာလံုးကို လက္ထဲထည့္ေပးလိုက္တယ္။ အျမင္အာရုံထင္ရွားသြားတဲ့ ကေလးမဟာ သူ႕လက္ထဲက ေနာက္ဆံုးေဘာလံုးနဲ႕ ေရစစ္ထဲ၀င္ေအာင္ ေပါက္မလို႕ အေသအခ်ာ ခ်ိန္တယ္ ရြယ္တယ္။ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာေတာ့ ေဘာလံုးကို မပစ္ေပါက္ေတာ့ပဲ သူလြယ္ထားတဲ့ အျဖဴေရာင္ အိတ္ထဲကိုပဲ ထည့္လိုက္ေတာ့တယ္။



၃။ ၿငိမ္းခ်မ္းစု
ဗုဒၶဘာသာ ဘုရားရွိခိုး ဂီတသံက ပ်ံ႕လြင့္ေနတယ္။ သရုပ္ေဖာ္ျပသူဟာ ပရိသတ္ထဲမွာ ထိုင္ေနတယ္။ တီးလံုးသံ မွိန္လာၿပီး သူဟာ အိတ္တစ္လံုးထဲက စကၠဴေလယာဥ္ပ်ံေတြကို ေလထဲကို လႊတ္ရင္း ေရွ႕ကို ေလွ်ာက္လွမ္းလာတယ္။ စကၠဴေလယာဥ္ပ်ံ ေတြ ဆက္လႊတ္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ စကၠဴေလယာဥ္ တစ္စီးကို နံရံေပၚမွာတင္ၿပီး အေတာင္ပံတစ္ဘက္စီေပၚမွာ ေဆာ့ပင္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ ေရးျခစ္လိုက္တယ္။ ေရးလိုက္တဲ့ စာလံုးကေတာ့ FREEDOM တဲ့။ အဲဒီ FREEDOM လို႕ အေတာင္ပံေတြေပၚမွာ ေရးထားတဲ့ စကၠဴေလယာဥ္ကို ကိုင္ၿပီး အားကုန္လႊဲ လႊတ္လိုက္ျပန္တယ္။ ေလယာဥ္ က်သြားတဲ့ အနီးအနားကလူေတြက တစ္ခါ ျပန္လႊတ္ၾကတယ္။ အဲဒီလို ေလယာဥ္ကို ဟိုဘက္ဒီဘက္ လႊတ္ေနၾကတုန္းမွာပဲ သူဟာ ညာဘက္ လက္ေခ်ာင္းေတြကို တိပ္ေတြနဲ႕ ပတ္ခ်ည္လိုက္တယ္။ တိပ္ႀကိဳးနဲ႕ ပတ္ထားတဲ့သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြရဲ႕ ထိပ္မွာေတာ့ ကဒ္ထူျပားနဲ႕ လုပ္ထားတဲ့ လက္ညိဳးထိုးေနတဲ့ပံုစံ လက္အတုတစ္ခုကို တပ္ဆင္လိုက္တယ္။ ျဗဳန္းဆို သူက အသံနက္ႀကီးနဲ႕ ထေအာ္လိုက္တယ္။ “ဘာမွတ္ေနလဲ၊ ငါရွာေနတာ…...” လက္ညိဳးအတုႀကီး ကို ေနရာအႏွံ႕ ထိုးေနရင္း ေျပာေနရင္း အဲဒီမွာ ျပကြက္ကို အဆံုးသတ္ပါတယ္။။




၄။ သင္တန္းသားတစ္ဦး (အမည္ မမွတ္မိ)
တိုက္ပံုအနက္နဲ႕ ပုဆိုး၀တ္ထားတဲ့ သူဟာ ေျခတစ္ေပါင္က်ိဳးနဲ႕ ျမင္ကြင္းထဲ ၀င္ေရာက္လာတယ္။ အဲဒီအေနအထားမွာပဲ စီးထားတဲ့ ကတၱီပါဖိနပ္ကို တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ ခၽြတ္လိုက္တယ္။ ေျခကိုကားၿပီး မတ္မတ္ရပ္တယ္။ တိုက္ပံုအက်ၤီကို ၾကယ္သီးမျဖဳတ္ပဲ လက္ကိုလွ်ိဳၿပီး အထဲသြင္းလိုက္တယ္။ တိုက္ပံုအက်ၤီရင္ဘတ္ ၾကယ္သီးလြတ္ေနတဲ့ ေနရာကေန လက္ဖမိုးႏွစ္ဘက္ကို ျပန္ထုတ္လာတယ္။ လက္အိတ္ အျဖဴေရာင္ စြပ္လိုက္တယ္။ လက္ေတြရဲ႕ အေနအထားကို လက္အုပ္ခ်ီ၊ လက္တစ္ေခ်ာင္းေပၚ လက္တစ္ေခ်ာင္းဆုပ္ကိုင္၊ လက္သီးဆုပ္ စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ေျပာင္းျပေနတယ္။ အၾကာႀကီး လက္သရုပ္ေဖာ္မႈ ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ကို အက်ၤီေအာက္ကပဲ တိုက္ပံုအက်ၤီလက္ ထဲ ျပန္ထည့္လိုက္တယ္။ ၀တ္ထားတဲ့ ပုဆိုးကို ေအာက္နားစကေန လွမ္းမတယ္။ ပုဆိုးကို အကုန္ဆြဲ ေခါင္းၿမီးၿခံဳကာ တစ္ပတ္ကၽြမ္း လွိမ့္ခ်လိုက္တဲ့အခါ ဖန္တီးမႈျပကြက္ဟာ အဆံုးသတ္ပါတယ္။



၅။ ဉာဏ္လင္းထက္
လူေတြရဲ႕ လက္ေတြကို သန္႕စင္ေဆးရည္နဲ႕ လိုက္ျဖန္းေပးတယ္။ လက္ခ်င္းတြဲၿပီး လူတန္းႀကီး ႏွစ္ထပ္ လုပ္ခုိင္းတယ္။ လူတန္းႀကီးေရွ႕ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာ ေလွခါးတစ္စင္းကို ေထာင္ၿပီး ေလွခါးထစ္ေတြ အဆံုးကို တက္ပါတယ္။ လက္ထဲမွာေတာ့ ေရကရားတစ္ခုကို ကိုင္ထားတယ္။ ပန္းပြင့္ေတြကို ေလွခါးေပၚကေန ႀကဲခ်လိုက္တယ္။ ေရကရားကို ေလွခါးအျမင့္ကေန ကိုင္ေျမွာက္ၿပီး တစ္စက္ခ်င္း ျဖည္းျဖည္းသြန္းခ်ပါတယ္။ ေရကရားကိုေလာင္းေနစဥ္ ဆုေတာင္းေတးသံတစ္ခု ေနာက္ခံဂီတအျဖစ္ ေပၚလာခဲ့တယ္။ ေရစက္ခ်မႈၿပီးဆံုးခ်ိန္မွာ ပရိသတ္ႀကီးကို လက္တြဲျဖဳတ္ႏိုင္ၾကပါၿပီ လို႕ ေၾကညာလိုက္ၿပီး သူ႕ရဲ႕ဖန္တီးမႈ ကို နိဂုံးခ်ဳပ္ပါတယ္။




၆။ ရဲ၀င္းေစာ
စစခ်င္းေတာ့ ကုလားထိုင္တစ္လံုးေပၚမွာ သူ ထိုင္ေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကုလားထုိင္ေပၚက ဆင္းၿပီး ေဘးမွာ ထိုင္လိုက္တယ္။ ကုလားထိုင္ကို ေဘးဘက္လွည့္လိုက္တယ္။ သူလည္း ေဘးလွည့္ထုိင္တယ္။ ကုလားထိုင္ကို တေစာင္းလွဲခ်လိုက္တယ္။ သူလည္း ကိုယ္တေစာင္း လွဲခ်လိုက္တယ္။ ကုလားထိုင္ကို ပက္လက္လွန္ ေထာင္လုိက္တယ္။ သူလည္း ပက္လက္လွန္လိုက္တယ္။ ကုလားထုိင္ကို ေနာက္ေက်ာခိုင္းလိုက္တယ္။ သူလည္း ေနာက္ေက်ာခိုင္း ထုိင္လိုက္တယ္။ ကုလားထုိင္ကို ေမွာက္လုိက္တယ္။ သူလည္း ေမွာက္ခ်လိုက္တယ္။ ကုလားထုိင္ကို ေရွ႕ဘက္ျပန္လွည့္ၿပီး ခ်လိုက္တယ္။ သူလည္း ကုလားထုိင္ေနာက္ကေန အဲဒီပံုစံအတုိင္း လိုက္ထိုင္လိုက္တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကုလားထိုင္ကို သူ႕ေပါင္ေပၚကို ယူတင္လိုက္ပါေတာ့တယ္။



၇။ ကုိစန္းဦး
စားပြဲေပၚကို ဖရဲသီးတစ္လံုးနဲ႕ သေဘၤာသီးတစ္လံုး ယူလာတယ္။ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို ဖိတ္ေခၚတယ္။ ဖရဲသီးကို ခ်ီးျမွင့္လိုက္တယ္။ စားပြဲကိုေက်ာခိုင္းၿပီး ပရိသတ္ဘက္ မ်က္ႏွာမူထားတဲ့ ကုလားထိုင္တစ္လံုးေပၚမွာ အမ်ိဳးသမီးကို ဖရဲသီးကို ကိုင္ၿပီး ထုိင္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ေနာက္ထပ္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ကို ဖိတ္ေခၚတယ္။ သေဘာၤသီးကို ေပးလိုက္တယ္။ ေနာက္ထပ္ ကုလားထုိင္တစ္လံုး ေပၚမွာ အဲဒီသေဘၤာသီးကို ကိုင္ၿပီး သူ႕ကို ထုိင္ခိုင္းလိုက္ျပန္တယ္။ ခဏၾကာေတာ့ သရုပ္ျပသူဟာ သေဘၤာသီးကို ျပန္ေတာင္းတယ္။ လူကိုေတာ့ သူ႕ေနရာမွာပဲ ထုိင္ခုိင္းထားတယ္။ စားပြဲေပၚမွာ ဓားတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ သေဘၤာသီးရဲ႕ ထိပ္၀ကို လွီးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဇြန္းတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ အထဲက အသားေတြကိုျခစ္ယူၿပီး ပန္းကန္ထဲကို ထည့္တယ္။ ဖရဲသီးကို လည္း ျပန္ယူၿပီး ထိပ္၀လွီးျဖတ္ အသားျခစ္ယူတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သေဘၤာသီးအသားေတြကို ဖရဲသီးထဲ အစာသြတ္တယ္။ ဖရဲသီး အသားေတြကို သေဘၤာသီးထဲ အစာသြတ္တယ္။ အကၽြင္းအက်န္ေတြ အစအနေတြကို အားရပါးရ ပါးစပ္ထဲ ထည့္စားၿပီး ရွင္းလိုက္တယ္။ ဘာမွမက်န္ေတာ့တဲ့အခါ အသီးေတြကို လွီးျဖတ္ထားတဲ့ ထိပ္၀ေတြကိုျပန္ကပ္ၿပီး စတက္ပလာနဲ႕ ႏွိပ္ပိတ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ဖရဲသီးအစာသြပ္ထားတဲ့ သေဘၤာသီးကို အမ်ိဳးသားကို ျပန္ေပး သေဘာၤသီးအစာသြပ္ထားတဲ့ ဖရဲသီးကို အမ်ိဳသမီးကို ျပန္ေပးလိုက္ပါတယ္။



၈။ အုန္းခိုင္ဇင္
ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာ အိတ္တစ္လံုးထဲက အရာေတြကို ႀကဲျဖန္႕ခ်လိုက္တယ္။ တစ္ခါသံုး ဗူးခြံေတြ ပလတ္စတစ္ခြံေတြ၊ ပိန္ရႈံ႕ေနတဲ့ သံဗူးခြံေတြ၊ ေဘာလ္ပင္ ခဲတံ စာေရးကိရိယာ အပ်က္ေတြ။ သစ္ရြက္ေတြ၊ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အက်ၤီ အစုတ္အျပတ္ေတြ။ စာရြက္လြတ္ေတြေပၚမွာ ေဆာ့ပင္ေရာင္စံုနဲ႕ စာေၾကာင္းေတြ ေရးျခစ္လို္က္တယ္။ White is blank. Green is illusion. Blue is pain. စသည္ျဖင့္။ ေရာင္စံုစကၠဴေတြကို ဟိုဟိုဒီ ႀကဲခ်လိုက္ျပန္တယ္။ ၀ါးအုပ္ေဆာင္းတစ္ခုကို ယူလာၿပီး ကြင္းျပင္ရဲ႕အလယ္ တစ္ေနရာမွာ ခ်လိုက္တယ္။ ေစာေစာက ေရးျခစ္ထားတဲ့ စာရြက္ေတြကို အုပ္ေဆာင္းေပၚမွာ ပတ္ပတ္လည္ စီရီခင္းလိုက္တယ္။ တိုင္ငါးတိုင္ကို အုပ္ေဆာင္း ပတ္ပတ္လည္မွာ စိုက္လုိက္တယ္။ အုပ္ေဆာင္းရဲ႕ အလယ္က အေပါက္ထဲကို ေကာက္ရိုးေျခာက္စည္းေတြကို ထိုးထည့္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ပန္းစည္းတစ္စည္းထဲက ေရာင္စံုပန္းငါးပြင့္ကို ယူလာတယ္။ တိုင္ေတြၾကားမွာ ပန္းေတြကို တစ္ပြင့္စီ ဆင္ယင္လိုက္တယ္။ က်န္တဲ့ပန္းေတြကို ပြင့္ဖတ္ေတြေျခြၿပီး ႀကဲျဖန္႕လိုက္ျပန္တယ္။ အသင့္ေရးထားတဲ့ စာတစ္ပိုဒ္ကို ရြတ္ဖတ္ျခင္းျဖင့္ ျပကြက္ကို အဆံုးသတ္ပါတယ္။ “သံသရာလည္ေနတဲ့ သံသရာစက္၀ိုင္းရဲ႕ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္းနဲ႕ အာရုံေတြရဲ႕ တားျမစ္ထိန္းခ်ဳပ္မႈကို ခံစားၾကတယ္။ ေၾကြလြင့္ၾက၊ လႈပ္ရွားၾက၊ လွပၾက၊ စၾက၀ဠာခြင္ထဲမွာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕ ………………………….”.












ျပည္လမ္း Institut Francais de Birmanie မွာ ၂၀၁၁ ဒီဇင္ဘာ ၈ ရက္ ညေနက က်င္းပခဲ့တဲ့ Body Temporary လို႕ အမည္ရတဲ့ performance ဖန္တီးမႈေတြမွာ ေတြ႕ျမင္ခဲ့ရတာေတြကို သိုေလွာင္ထားခဲ့တဲ့ အာရုံထဲက ဆြဲေခၚၿပီး အနီးစပ္ဆံုး စာစီကံုးလိုက္ပါတယ္။ အႏုပညာရွင္ေတြက ဘာေတြကို ဖန္တီးျပခ်င္ခဲ့သလဲ ဆိုတာ ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိ သံုးသပ္ ခံစားစရာမ်ား ျဖစ္ခဲ့ရင္ ကိုယ္တုိင္ ဆက္လက္ ေတြးေတာၾကေစဖို႕ပါ။

ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

ကြန္ကရစ္ၿမိဳ႕ေတာ္

ကြန္ကရစ္ၿမိဳ႕ေတာ္

တစ္နာရီ ေျခာက္ဆယ္မိုင္ေလ်ာ့ေလ်ာ့မွာ မအိပ္ငိုက္ေအာင္
ျဖစ္ေစ အိပ္မငိုက္ေအာင္ျဖစ္ေစ သတိေပးစာတမ္းကို နာခံလ်က္ အသက္ကို ျမတ္ျမတ္
ႏိုးႏိုး ထုပ္ပိုးကာ ဘာ့ေၾကာင့္ရပ္ရပ္ လမ္းေဘးခ်ရပ္ရင္း အလ်င္လိုသူမ်ားအေနျဖင့္
လမ္းအိုကိုသာ လိုက္သင့္ေသာ ခရီးအဆံုးမွာ ျမင္ေလရာရာ ဟာခနဲ ဟင္ခနဲ
ကမၻာမွားသလား ၿဂိဳဟ္မွားသလား ခရမ္းျပာလဲ့လဲ့ မီးလံုးမီးစုန္းေတြ အဆန္းတၾကယ္
ပလတ္စတစ္ပန္းေရာင္စံုတို႕ ၀န္းရံခ ေနေသာ ပဒုမၼာ ကုမုျဒာ ၾကာပန္းမ်ားလည္း လန္းစြင့္
လ်က္ ဘိလပ္ေျမ ဘိလပ္ရည္မ်ား လိမ္းက်ံသည့္ က်က္သေရေဆာင္ လမ္းမရွည္မ်ား စည္းကမ္းတက်
ေလးေထာင့္ကြက္က် မဟာဆန္ဆန္ ပါဠိပံုေဆာင္ခဲ ၿမိဳ႕ငယ္မ်ား အရာေတာ္ေျမခ် အိမ္ႀကီးကနားတို႕ျဖင့္
တုတ္တုတ္ပင္မလႈပ္ လူသူဆူပူကင္းေ၀း ဆိတ္ၿငိမ္ပိျပားလ်က္ အေျခခ် စိတ္ႏွင့္ခႏၶာထပ္တူ
ေရြ႕လ်ားၾကသူမ်ားမွ တပါးအဂၤါရပ္မ်ားအားလံုး ႏွင္႕အညီ ၿပီးျပည့္စံုျခင္းဟာ က်ိဳးႏြံခယ
ဦးခ်ခ်င္စရာ ညနက္နက္မွာ လထြက္ခါမွ ရုပ္တုႀကီးမ်ား အသက္၀င္လာမလား ေသာေသာညံညံ
ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားတို႕ စည္ကားေပ်ာ္ပါး ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားၾက မနက္မုိးလင္းမွ အလွ်ိဳလွ်ိဳ
ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကေလသည္ ဆိုေသာ ဒ႑ာရီထဲက အျဖစ္မ်ိဳးလား ရူးႏွမ္းေခ်ာက္ခ်ား
အေတြးပြားမိ ေနာင္အႏွစ္ တစ္ေထာင္ခန္႕အၾကာ ပိဋကတ္သံုးပံုကို ေဆာင္ၾကဥ္း၍ ဘုရား
ေက်ာင္း ကန္ ေစတီ ပုထိုးမ်ား တည္ထားေစခဲ့ေသာ သာသနာ့ ဒါယိကာ မင္းျမတ္အေနာ္ရထာ၏
ဘုန္းေတာ္ ကံေတာ္ ဥာဏ္ေတာ္ပြင့္လင္း အံ့ဘနန္း ျဖစ္လွပါဘိျခင္းလို႕ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းမွာ ကမၻာလွည့္
ခရီးသြားတို႕ ရင္သပ္ရႈေမာရသလို မွတ္တမ္းမ်ား မွတ္ရာမ်ား အမွတ္သည္းေျခမ်ားျဖင့္
အသေခ်ၤအသခ်ာၤ သခ်ၤာတြက္ထုတ္ အလုပ္ရႈပ္ၾကရေပလိမ့္မလား လို႕လည္း မရဲတရဲ စိတ္ႀကီးမ်ားပင္
၀င္ခဲ့မိ ကမၻာ့အက်ယ္ဆံုး လမ္းမႀကီးတစ္စင္းထိပ္၀ယ္ ညီလာခံသဘင္မ်ားလည္း ရက္သတၱပတ္လံုး
ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီ အလင္းေရာင္မျပတ္ ၀ွဲခ်ီးက်င္းပလ်က္ အမွန္အကန္ တည္ရွိ ကိုင္တြယ္၍ရျခင္း
အေကာင္အထည္ ရုပ္အားျဖင့္ ဒု ျဗက္ တိတိတိက်ရွိျခင္း သိပ္သည္း ၾကမ္းရွ က်စ္လ်စ္
မာေၾကာ ႀကံ႕ခိုင္ ထူထဲ ၿမဲၿမံျခင္း စသည့္ ဂုဏ္သတၱိမ်ား အထူးထူးအျပားျပားျဖင့္ ကြန္ကရစ္ၿမိဳ႕ေတာ္။


ပန္ဒိုရာ
၇-၈.၁၂.၂၀၁၁

Expand..

Summary..