Saturday, October 20, 2007

အေျပာင္းအလဲသို႕ေျခလွမ္းမ်ား

စာရြက္စာတမ္း တစ္ထပ္ႀကီးကိုၾကည့္ကာ သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ ရုံးခန္းေျပာင္းရမည္ ဆိုေတာ့ သိမ္းတန္တာသိမ္း လႊင့္ပစ္တန္တာ လႊင့္ပစ္ အလုပ္ရႈပ္ေပဦးမည္။ ေနသားက်ေနေသာ ေနရာတစ္ေနရာမွ ေနရာအသစ္ တာ၀န္အသစ္ကို ေျပာင္းေရႊ႕ရန္ မိမိကိုယ္တိုင္ပင္ စိတ္လိုလက္ရ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္ေလ။

ကံက မည္သို႕ဖန္လာသည္မသိ။ ဘ၀ တေလွ်ာက္လံုးတြင္ အိမ္ေျပာင္း ေက်ာင္းေျပာင္း အလုပ္ေျပာင္း ေနရာေျပာင္း စသည္ျဖင့္ အေျပာင္းအလဲေတြ မ်ားလွၿပီ။ တစ္ၿမိဳ႕မွ တစ္ၿမိဳ႕သို႕ ေျပာင္းသည္။ တစ္ၿမိဳ႕ထဲမွာပင္ အိမ္ေျပာင္းသည္။ အလုပ္တစ္ခုမွ တစ္ခု ေျပာင္းသည္။ အလုပ္တစ္ခုထဲမွာပင္ ဌာနေျပာင္းသည္။ ေျပာင္းရျခင္းေတြ အခုအထိေတာ့ လက္စမသတ္ႏိုင္ေသး။

ေျပာင္းတိုင္းေျပာင္းတိုင္း မျဖစ္မေနႀကံဳရသည္မွာ သိမ္းဆည္း ေနရာခ်ထားရျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ သာမန္အားျဖင့္ ျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ မည္သူမွ အလုပ္မရႈပ္ခ်င္ၾက။ အားစိုက္ မထုတ္ခ်င္ၾက။ အကၽြမ္းတ၀င္ ျဖစ္ၿပီးေသာ ပတ္၀န္းက်င္ တစ္ခုကို ခြာ၍ မရင္းႏွီးေသးေသာ နယ္ပယ္တစ္ခုကို စတင္ရသည္မွာ စြန္႕စားမႈလည္းရွိသည္။ သို႕ေသာ္ လိုအပ္လာလွ်င္ လိုခ်င္လာလွ်င္ အေျပာင္းအလဲ လုပ္ၾကရသည္သာ။

အေျပာင္းအလဲ လုပ္ၾကရျခင္း ေနာက္၀ယ္ အေၾကာင္းရင္းမ်ားစြာ ရွိႏိုင္ပါသည္။ တခ်ိဳ႕က လက္ရွိေနရာမွာ မေပ်ာ္ပိုက္လို႕။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ လက္ရွိက ေက်နပ္ဖြယ္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ပိုမိုတိုးတက္ေကာင္းမြန္ေသာ အေနအထားတစ္ခုကို လုိခ်င္လို႕။ တခါတေလက်ေတာ့ ကိုယ္က မေျပာင္းခ်င္လည္း ေဘးပတ္၀န္းက်င္ အေျခအေနတခ်ိဳ႕က ဖိအားေပးလာ၍ ေျပာင္းရသည္မ်ိဳးလည္းရွိတတ္သည္။ တခါတေလ က်ေတာ့ ကိုယ္တစ္ဖက္တည္း ေျပာင္းခ်င္၍မရ။ တျခားတဖက္မွ သေဘာတူညီပါမွ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ရသည္မ်ိဳးလည္း ရွိသည္။ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေစခ်င္လွ်င္ ျဖစ္လိုသူကေတာ့ ပို၍ အားစိုက္ထုတ္ရေပမည္။

မၾကာမီကာလတြင္ ေနရာအသစ္ ကြန္ပ်ဴတာအသစ္ျဖင့္ တာ၀န္အသစ္မ်ားကို စလုပ္ရေတာ့မည္။ တာ၀န္အသစ္က ကိုယ္ႏွင့္ပို၍ လိုက္ဖက္မည္၊ ကိုယ့္ကို တိုးတက္မႈ ပိုေပးႏိုင္မည္ဟု ယံုၾကည္မႈ ထားခဲ့သည္။ ေသေသခ်ာခ်ာလည္း ႀကိဳတင္ေလ့လာခဲ့သည္။ သုိ႕ေသာ္ ကံေသကံမေတာ့ မေျပာႏိုင္။ အနည္းဆံုး ေသခ်ာတာကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း လြတ္လပ္စြာ စီမံခန္႕ခြဲႏိုင္ေသာ ရုံးခန္းတစ္ေနရာမွ အျခားလူမ်ားႏွင့္ ခြဲေ၀ထိုင္ရမည့္ ေနရာတစ္ေနရာကို ေရာက္ရေတာ့မည္။ အားလပ္ခ်ိန္တြင္ ျမန္မာစာဖတ္ႏိုင္ရင္ တပ္ဆင္ထားေသာ ကြန္ပ်ဴတာ တစ္လံုးကိုထားခဲ့၍ ဘာပရိုဂရမ္ ဘာေဖာင့္အသစ္မွ မတပ္ဆင္ႏိုင္ရန္ တားျမစ္ထားေသာ ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုးကို သံုးရေတာ့မည္။ ရစရာက ရဖို႕မေသခ်ာခင္ ေပးစရာကေတာ့ အေသအခ်ာ ေပးဆပ္လိုက္ရၿပီ။ လူ႕ဘ၀ ဆိုတာႀကီးကိုက ေနရာတကာ သည္လိုပဲ မဟုတ္ပါလား။

အေျပာင္းအလဲတိုင္းတြင္ ေရႊေရာင္၀င္းလက္ေသာ ေနျခည္ျဖာ နံနက္ခင္း ရွိခ်င္ရွိမည္။ ရွိခ်င္မွလည္း ရွိမည္။ အေျပာင္းအလဲတိုင္းတြင္ အာမခံခ်က္မ်ား ေက်နပ္မႈမ်ား ရွိႏိုင္သလို မေရရာမႈမ်ား နာက်င္မႈမ်ား လည္း ေရာေႏွာပါ၀င္လ်က္ရွိသည္။ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခု အတြက္ အႀကီးမားဆံုး အဟန္႕အတားကေတာ့ “ေၾကာက္စိတ္ႏွင့္ ပ်င္းရိမႈ” ျဖစ္သည္။ အေျပာင္းအလဲတစ္ခု ျဖစ္ေျမာက္လာရန္ အႀကီးမားဆံုး လံႈ႔ေဆာ္မႈမွာ “မေျပာင္းလွ်င္ မျဖစ္ေတာ့ဘူး” ဆိုသည္ကို ျပတ္သားစြာ သိရွိနားလည္ သေဘာေပါက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ စကားတစ္ခုေတာ့ ရွိသည္။ ေကာင္းေသာ(good) အေနအထားတစ္ခုက အေကာင္းဆံုး (best) အေနအထားသို႕ ေရာက္မလာေအာင္ အဟန္႕အတားျဖစ္သြားတတ္ သတဲ့။ လက္ရွိက တကယ္ပဲ ေကာင္းေသာ အေနအထား ဟုတ္ပါသလား။ မေျပာင္းလွ်င္ ျဖစ္မျဖစ္ ေျပာင္းဖို႕လိုမလို သိႏိုင္ရန္ေတာ့ မ်က္စိဖြင့္ နားစြင့္ထားဖို႕လိုပါသည္။ ထိုင္ေနလို႕ေတာ့ျဖင့္ ဘာမွ ျဖစ္မလာပါေလ။


ပန္ဒိုရာ

6 comments:

Anonymous said...

အေျပာင္းအလဲဆိုတာကို ကုိယ္တို္င္ေရြးခ်ယ္လိုက္တဲ့အခါမွာ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေမွွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြေစာင့္ေနျပီ။စိန္ေခၚမႈ၊အဆင္ေျပမႈ၊မေျပမႈ၊ ၀န္းက်င္အသစ္ႏွင့္သဟဇာတ၊ အတားအဆီး၊ ပိုမိုေကာင္းမြန္ေသာအနာဂါတ္.. ဒါေတြအားလုံးက ေ့ရွမွာ ေစာင့္ေနတာ သိထားတဲ့အတြက္ ရင္ဆိုင္ရမယ့္အရာရာအတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ သက္လုံေကာင္းေအာင္လုပ္ထားရမွာပဲ။ဒီအတြက္ေ့ရွမွာ ဘာႀကံဳရဦးမယ္ ၊အေကာင္းအဆိုး မသိေသးေပမယ္ ့ႀကီဳတင္ျပင္ဆင္ထားတဲ့မိမိအတြက္ကေလာေလာဆယ္တင္အျမတ္ထြက္သြားျပီ။ ကုိယ္ရည္ကိုယ္ေသြးတဆင့္ လွမ္း တက္ျခင္းဆိုတာေပါ့..လူတစ္ဦးခ်င္းမွသည္..လူ ့ေဘာင္တစ္ခု..ႏိုင္ငံတစ္ခုအထိ ေျပာင္းလဲရမယ့္အထိဆန္ ့ေတြးမိ လ်က္..

All the best…

Anonymous said...

ေျပာင္းလဲျခင္း အေၾကာင္းကို သံုးသပ္ျပသြားတာေက်းဇူးပါ...အရီးေရ..။ အေပၚက ဦးၾကီးေျပာသလိုပဲ ဆန့္ေတြးခ်င္စရာပဲ...။ အိမ္ေျပန္ေရာက္မွ ဘေလာ့ဂ္နိုင္ေတာ့မွာလား..ဟင္..။

Anonymous said...

ေသခ်ာတဲ့ ေျပာင္းလဲျခင္းတခုကေတာ့ အလုပ္မွာ ဂ်ီရိပ္ေအာက္ မ၀င္နုိင္တာ ၊ ဘေလာဂ့္ေတြ မၾကည့္နိုင္ေတာ့တာ .. ဒီေတာ့ အလုပ္ပိုျပီးေအာင္ လုပ္နိုင္မွာေပါ့ေလ း)

ေကာင္းေသာေျပာင္းလဲျခင္းျဖစ္မွာပါလို့ အားေပးလ်က္ ။

ပီကေ said...

တစ္ရြာမေျပာင္း သူေကာင္းမျဖစ္ တဲ့။
ေသခ်င္က်ားေတာေျပာင္း တဲ့။
ဘယ္ဟာကို အတည္ယူမလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ ကိုယ့္အေပၚမွာ မူတည္မယ္ထင္တယ္။
ထိုင္ေနလို႔ေတာ့ ဘာမွျဖစ္မလာဘူး ဆိုတဲ့ သီခ်င္းဆိုလည္း နားထဲမွာစြဲလို႔ေပါ႔။
ထိုင္ေန႔ရင္အေကာင္းသား ထသြားမွက်ိဳးမွန္းသိ ဆိုတဲ့ စကားပံုကလည္း ခ်ိန္းေျခာက္ေနျပန္တယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အေျပာင္းအလဲ ဆုိတာႀကီးကို အသစ္အဆန္းအေနနဲ႔ေရာ စိန္ေခၚမႈအေနနဲ႔ပါ လက္ခံၿပီး ရဲရဲရင္ဆိုင္ ခ်င္ပါတယ္။
ဒါလုပ္ၿပီး ဘာေနာင္တမွ မရေစရဘူးလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အာမခံခ်က္ေပးႏိုင္ရင္ေပါ႔။ ဆံုး႐ႈံးသြားရင္ေတာင္ မရရဘူး။

Anonymous said...

ကိုယ္ကေတာ႕ အေၿပာင္းအလဲဆိုတဲ႕ အရာကို အၿမဲ ၾကိဳဆိုေန ေေလ႕ရွိတယ္။ ေနရာတစ္ခုခု၊ အရာ၀တၱဳ တစ္ခုခုကို အၿမဲမွီတြဲ စြဲဖက္မေနတတ္ဘူး။ ဘ၀ရဲ႕ အတက္အက် အနိမ္႕အၿမင္႕ ကိုလည္းု ရင္ခုန္စြာနဲ႕ ၾကံဳေတြ႕ခ်င္သူေပါ႕။ ေတြ႕ၾကံဳရမယ္႕ ေ၀ဒနာ၊ ေသာက၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ၾကည္ႏူးမႈ ေတြကိုလည္း ေခါင္းမာမာနဲ႕ လက္ခံဖို႕ အၿမဲတမ္း အသင္႕ရွိေနတယ္။ ဒါေတြဟာ ကုိယ္တို႕ေတြ အတြက္ စိတ္ကုန္ၾကမ္းေတြလို ဆိုရေလမလား။

pandora said...

ကိုေမာင္ရင္ အားလံုးကို ၿမင္ေနေတာ့တာပဲေနာ္။
ေလးမေရ ေျပာင္းၿပီးရင္ေတာ့ အိမ္ေရာက္မွ ဘေလာ့ႏိုင္ေတာ့မွာ။ (အမယ္ အခုလည္း ရုံးမွာဆို မဘေလာ့ပါဘူူးေနာ္.. ဟဲ.. ဖတ္ရုံေလး ဖတ္တာ)
ဂ်စ္ အားေပးတာ အားရွိသြားတယ္။
ပီေက ဟုတ္တယ္ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာတခု ကို အေသအခ်ာစဥ္းစား ဆံုးျဖတ္ ၾကိဳးစားရင္ အနည္းဆံုး ေနာင္တေတာ့ ရစရာမရွိပါ။
ကိုလြမ္းလူ.. ဒီေနရာမွာ စိတ္ခ်င္းအတူတူပါပဲ။ မတူညီတဲ့ ေန႕သစ္တိုင္းကို ျဖတ္သန္းခ်င္သူပါ။