Thursday, July 22, 2010

ပိုပို မိုမို ဂိုဂို

ၿပီးခဲ့တဲ့ ကမၻာ့ဖလားမွာ ေရဘ၀ဲေလး ေပါလ္ က အေရးပါတဲ့ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာက အသံုးေတာ္ခံသြားခဲ့ပါတယ္။ ေပါလ္က တကယ္ပဲ ေဟာကိန္းထုတ္တာလား၊ ေပါလ္ကို ထိန္းသိမ္းသူေတြကပဲ တစ္ခုခု ဆင္ထားသလားေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး၊ ေဟာခ်က္ေတြက ၁၀၀% မွန္ေနေတာ့တယ္။ အဲဒီမွာ ရႈံးတဲ့ဘက္က ေဒါသထြက္သူတခ်ိဳ႕ကလည္း ေရဘ၀ဲစုတ္ ျပဳတ္ၿပီးသုတ္စားမယ္ တို႕ အာလူးနဲ႕ခ်က္စားမယ္ တို႕ မ်ိဳးစံုႀကိမ္းၾကတာပဲ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အေပ်ာ္သက္သက္ ေနာက္ေျပာင္တာပါ။ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ အဲဒီလိုမေျပာပါနဲ႕ကြာ ရက္စက္ပါတယ္ လို႕ေျပာမိတယ္။ သူက စားစရာတိရစၦာန္ပဲဟာ ဘာျဖစ္လဲ လို႕ေမးတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ္ကလည္း တျခားသာမန္ေရဘ၀ဲေတြကို အဲလိုေတြ ေလွ်ာက္ေျပာရင္ ေျပာႏိုင္ေပမယ့္ ေပါလ္ကေတာ့ မတူေတာ့ဘူး။ သူက အလွေမြးေကာင္လို ပိုင္ရွင္(ေကၽြးေမြးထိန္းသိမ္းထားသူ) လည္းရွိတယ္။ စားစရာအေကာင္ျဖစ္ေပမယ့္ လူေတြနဲ႕ ဆက္သြယ္မႈတစံုတရာ တကယ္ရွိခဲ့တယ္ အသိဉာဏ္လည္း အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိ ရွိခဲ့တယ္မ်ား ဆိုရင္ သနားစရာပါလို႕ ကိုယ္ထင္တာေလး ေျပာမိတယ္။ အဲဒီလို ဆက္စပ္ၿပီးေတာ့ တခ်ိန္က အိမ္ေမြးတိရစၦာန္လို ေမြးခဲ့ဖူးတဲ့ အေကာင္ေလးတခ်ိဳ႕ကို သတိရသြားၿပီး အခုလို ေရးခ်ျဖစ္ပါတယ္။
............................................

ပိုပို မိုမို ဂိုဂို

ေဖေဖ ခရီးကေန အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဆိုက္ကားေပၚမွာ ထူးထူးျခားျခား ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ ပါလာတယ္။ အဲ.. ဧည့္သည္တစ္ေကာင္လို႕ ေျပာရမယ္။ ဆိုက္ကား ေနာက္ထိုင္ခံုေပၚမွာ အသားျဖဴျဖဴနဲ႕ လည္တံကို ဟိုဆန္႕ဒီဆန္႕လုပ္ၿပီး ျပဴးတူးေၾကာင္ေတာင္ ၾကည့္ေနတာ ဘဲငန္းေလးတစ္ေကာင္ေပါ့။

အဲဒီအေကာင္ကေလးကို ရြာကလူေတြက စက္ေလွထဲ အတင္းထည့္ေပးလိုက္တာဆိုပဲ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ခ်က္စားဖို႕ေပါ့ေလ။ ေဖေဖလည္း ျငင္းလို႕ ဘယ္လိုမွ မရတဲ့အဆံုး ဒီအေကာင္ေလးကို ယူလာခဲ့ရတယ္။ ဘဲငန္းေလးက ငယ္ပါတယ္။ အသက္က သံုးေလးလ ေလာက္ပဲ ရွိဦးမယ္။ ေမေမလည္း စိတ္ညစ္သြားတာေပါ့။ ဒီဘဲငန္းေလးကို ဘယ္လိုလုပ္ သတ္ရက္ သတ္ရဲမွာလဲ။ သူက ၾကက္တို႕ ၀မ္းဘဲတို႕လို မဟုတ္ဘဲ အေကာင္လည္းႀကီးတယ္ အသက္လည္း ျပင္းတယ္ေလ။


ဒါနဲ႕ပဲ အိမ္ေပၚကို ေခၚတင္ထားၿပီး တံခါးပိတ္ထားလိုက္တယ္။ ၿခံထဲမွာ ေအာက္ကိုခ်ထားရင္ ေပ်ာက္သြားမွာ စိုးရတယ္ေလ။ ဖိနပ္ခၽြတ္ေနရာေလးမွာ သူ႕ကို ေရနဲ႕ ဆန္ကြဲတခ်ိဳ႕ ခ်ေကၽြးၿပီး ထားလိုက္ပါတယ္။ ဘဲငန္းေလးက သူ႕ကိုေပးထားတဲ့ ေနရာမွာပဲ တေန႔လံုး မေနဘူး။ တစ္အိမ္လံုး ေလွ်ာက္သြားတာေပါ့။ ေျပာင္ေအာင္တိုက္ထားတဲ့ ဧည့္ခန္းၾကမ္းျပင္ေတြမွာ သူ႕ေျခရာေတြ ထင္ကုန္ေရာ။ မစင္စြန္႕ရင္ေတာ့ ေစာေစာက ဖိနပ္ခၽြတ္နားမွာပဲ ျပန္သြားစြန္႕ပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႕ တစ္ပတ္ ႏွစ္ပတ္ၾကာေတာ့ အိမ္ကလူေတြကို သူက မ်က္မွန္းတန္းမိပံုရတယ္။ ေန႕ခင္းဘက္ဆုိ ညီမေလးရယ္ ကိုေလးရယ္က ေက်ာင္းသြား၊ ကိုႀကီးရယ္ ေဖေဖရယ္ ကလည္း အလုပ္သြားခ်ိန္ဆိုရင္ သူက အိမ္မွာ ေမေမ့ေနာက္ကို တေကာက္ေကာက္ လိုက္ေနတယ္။ ညညဆိုရင္ေတာ့ သူ႕ကို ေပးထားတဲ့ ေနရာေလးကို သြားၿပီး အိပ္တယ္။

သံုးပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ အိမ္ကို နယ္က ဧည့္သည္တခ်ိဳ႕ လာလည္ပါတယ္။ သူတို႕က ဘဲငန္းေလးကို အိမ္ေပၚမွာ ေတြ႕ေတာ့ ေမးၾကတာေပါ့။ ေဖေဖက သတ္မစားရက္လို႕ ေမြးထားတဲ့အေၾကာင္း ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒီဧည့္သည္ေတြက ဘဲငန္းေလးကို လွည့္ပတ္ၾကည့္ၿပီး ဒါ အမေလး ပဲ တဲ့။ ကိုယ့္အိမ္သားေတြကလည္း ဘဲငန္းအေရးကၽြမ္းက်င္သူ မဟုတ္ေတာ့ ဧည့္သည္ေတြေျပာမွပဲ အမေလးမွန္း သိေတာ့တယ္။ အထီးတစ္ေကာင္ အေဖာ္ရေအာင္ ထားေပးလိုက္ေပါ့ လို႕ ဧည့္သည္ေတြက ေျပာၾကတယ္။ ရြာက ယူလာေပးမယ္ေလ ဆိုၿပီး ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာတဲ့အခါ ဘဲငန္းတစ္ေကာင္ လာေပးပါေတာ့တယ္။

အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ဘဲငန္းေလးက ပထမေကာင္ထက္ ပိုငယ္တယ္။ ပထမေကာင္ ေရာက္ခါစက အရြယ္အစားမ်ိဳး။ ႏွစ္ေကာင္ျဖစ္သြားေတာ့ ဟိုဘဲ ဒီဘဲ နဲ႕ ေခၚလို႕ မေကာင္းတာနဲ႕ နာမည္ေပးဖို႕ စဥ္းစားရေတာ့တယ္။ ညီမေလးက အႀကီးေကာင္ကို ပိုပို လို႕နာမည္ေပးၿပီး အငယ္ေကာင္ကို မိုမိုလို႕ ေခၚလိုက္တယ္။

သူတို႕ႏွစ္ေကာင္ေတာင္ ဆိုေတာ့ အိမ္ေပၚမွာ ထားလို႕ မျဖစ္ေတာ့ျပန္ဘူး။ ဒါနဲ႕ပဲ အိမ္ေအာက္မွာ အိမ္တိုင္ေလးတိုင္ကို ရိုင္ေတြနဲ႕ကာၿပီး ၿခံခတ္လိုက္တယ္။ တစ္ဖက္ကိုေတာ့ အပြင့္လုပ္ၿပီး ႏွစ္တစ္လက္မနဲ႕ ၿခံတံခါး လုပ္ေပးလိုက္တယ္။
အိမ္ေအာက္မွာဆိုေတာ့ အလင္းေရာင္တို႕ ေလတို႕က တခ်ိန္လံုးပိတ္ထားရင္ မေကာင္းဘူး။ ညအိပ္ခ်ိန္မွာ သူတို႕ၿခံတံခါးကို ပိတ္ထားၿပီး ေန႕ခင္းဘက္ဆိုရင္ ဖြင့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ပိုပိုနဲ႕ မိုမို တို႕လည္း အေဖာ္ရသြားၿပီး့ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္သြားၾကတာပဲ။ ကိုယ့္အိမ္ၿခံ၀င္းထဲတင္ မကဘူး၊ အနီးအနားအိမ္ေတြေရာ လမ္းမကိုပါ ထြက္လည္တတ္လာတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႕ သူတို႕ေရာက္လာတာ သံုး ေလး လၾကာလို႕ သီတင္းကၽြတ္လ ေရာက္လာၿပီ။ သူမ်ားတကာေတြ ေျပာၾကတာ ဘဲငန္းေတြက ၀ါတြင္းဆိုရင္ မဥဘူး ဆိုပဲ။ ၀ါကၽြတ္ရင္ေတာ့ စၿပီး ဥတယ္ ဆိုလို႕ သတိေတာ့ ထားၾကည့္ေနရတယ္။ ပိုပို႕ကို ၾကည့္ရတာလည္း တေန႕တျခား အေတာ္ေလး၀လာတယ္ေလ။

တေန႕ေတာ့ ပိုပိုက တဂူးဂူးတဂါးဂါး ေအာ္ၿပီးေတာ့ အိမ္ေခါင္းရင္းက ခတၱာပန္းၿခံဳေတြၾကားကို တိုးၿပီး ၀ပ္ေနေလရဲ႕။ ခဏေန ပိုပို ထြက္သြားေတာ့ ညီမေလးက သြားၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ဘဲငန္းဥ တစ္လံုးကို ေတြ႕ပါေတာ့တယ္။ ေမေမလည္း ေတာင္းတစ္လံုး ကမန္းကတမ္းရွာၿပီး ၀ပ္တင္း (၀ပ္က်င္း) ျပင္ေပးရတယ္။ တင္းထဲကို ဘဲငန္းဥေလး ေကာက္ထည့္လိုက္ခ်ိန္မွာ ဥက ေပ်ာ့စိေလး။ ဥသြားခါစမို႕ ထင္ပါတယ္။ အသည္းယားစရာေပါ့။

တင္းကို သူတို႕ၿခံထဲ ထည့္ေပးထားလိုက္တယ္။ ေနာက္ေန႕ကစၿပီး ပိုပိုက တင္းထဲကို လာၿပီး ဥခ်ပါတယ္။ ဒုတိယေန႕မနက္မွာ ပိုပို ၀ပ္သြားၿပီး တင္းထဲမွာ ဥ ႏွစ္လံုးျဖစ္သြားတာေပါ့။ တတိယေန႕ေရာက္ေတာ့ တင္းကို စစ္လိုက္တဲ့အခါ ဥက ေလးလံုးျဖစ္ေနတယ္။ အားလံုး အံ့ၾသသြားၾကတယ္။ ဘဲမက တစ္ေန႕ကို တစ္လံုးပဲ ဥတာကို ဘယ့္ႏွယ္ သံုးရက္မွာ ေလးလံုးျဖစ္ေနရပါလိမ့္။

(ဆက္ရန္)


ပန္ဒိုရာ

22 comments:

ShwunMi- said...

၂ ေကာင္လံုး အမျဖစ္ေနပီး ေလဥဥၾကတယ္ ထင္ပါ့..

(ဘဲငန္းေရးရာ မကၽြမ္းက်င္သူ)

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

အျမႊာပူးဥတာလဲျဖစ္နိုင္တယ္..(ရမ္းသန္းမွန္းတုပ္လိုက္သည္)

ကုိေပါ said...

ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ညီမဆုိေတာ့ ဘဲကုိ နာမည္ေပးတာေတာင္ ပုိပို မုိမုိ ဂုိဂုိတဲ့။ သူ႕အစ္မကေလာင္နာမည္ေတာင္ သူေရြးေပးသလားပဲ။ ဒုိဒုိ ဆုိေတာ့...။

Anonymous said...

ငန္းဥက အထဲမွာ ဘဲဥတို႕ ၾကက္ဥတို႕လို မဟုတ္ဘဲ အဝါေရာင္ ၂ ခု ပါတာ ေတာ့ သိတယ္.. ဒါ့ေၾကာင့္ ၂ဆ တိုးတာ ထင္တယ္ :)

Moe Cho Thinn said...

ဘဲငန္းေတာ႔ တခါမွ မေမြးဖူးဘူး။ စိတ္၀င္စားတယ္။ ဆက္ပါအုံး..

khin oo may said...

ေစ်းက နစ္လံုးဝယ္ထည္႕ထားတာ. ပန္ဒုိရာေပါ႕

သက္ေဝ said...

ပန္ပန္က သံုးရက္မွာ ဘဲငန္းဥ ေလးလံုးေတြ႕တဲ့ အေၾကာင္းနဲ႕ ေရးလက္စကို တခန္းရပ္လိုက္ေတာ့ အားလံုး စဥ္းစားစရာေလးေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကတာေပါ့...

ဆက္ရန္ေစာင့္ေနမယ္... း))

P.Ti said...

ဘဲငန္းကိုရီးယား ဇာတ္လမ္းလုပ္ေနပါၿပီ။
အမသက္ေ၀ ေဒၚပန္က စကားေျပာတင္မဟုတ္ စာေရးတာပါ ဟိုလိုလိုျဖစ္ေအာင္လုပ္တတ္တာ သိတယ္ဟုတ္...

မီးလာတဲ့ညနဲ႔ ၾကံဳၿပီး ေန႔လို႔မွတ္ကာ ဘဲငန္းက တရက္ႏွစ္ခါဥလိုက္တယ္ထင္ပါတယ္။

ေန၀သန္ said...

ဖတ္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ.. ဇာတ္လမ္းရပ္ပံုကလည္း အကယ့္ပြိဳင့္ေရာက္မွ.. း))).. ျမန္ျမန္ဆက္ပါဗ်ဳိ႕...


ခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္

Maung Myo said...

၂ ခါ ဥ ၄ လံုးလားမွမသိတာ ေဒၚေလး ရ း) ဘဲဥ ဇတ္လမ္းမ်ား အခုခ်ိန္ ဘေလာ့ဂါမ်ား အပိုင္းဆက္ေရးတာ ေခတ္စားေနပါတယ္ဗ်ာ ။

ဧပရယ္လ္ပူး@ပူးေတ said...

ဘဲငန္း ၂ေကာင္(အထီးခ်ည္းပဲ) ေမြးဖူးလို႔ စိတ္ဝင္စားသြားတယ္.... မမ

Unknown said...

အမရာ ေကာင္းခန္းေရာက္မွ ဆက္ရန္တဲ့ ရက္စက္လိုက္တာ....

:P said...

ညဖက္မွာ ဘဲၿခံကို ဘိုးဘိုးေအာင္အလည္ေရာက္လာတာျဖစ္မယ္၊ ႏွစ္ဆတိုးသြားတယ္။

Anonymous said...

ဘယ့္ႏွယ္ သံုးရက္မွာ ေလးလံုးျဖစ္ေနရပါလိမ့္??? သိခ်င္လွၿပီ...
ေစာင့္မေနခ်င္ေတာ့ဘူး...၀ူ..အို႕...(သီခ်င္းလို ဆိုပါ):P
ေမာင္ငယ္
TWZ

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

ပန္ပန္ေရ...ေရးဟန္တမ်ိဳးေလးေနာ္...။ အဲလို ဘဲပံုတို႔...ပု႐ြက္ဆိတ္ပံုတို႔ ဆဲြတတ္ခ်င္တယ္... သင္ေပးပါလားဟင္...တို႔ေတြ တီေကာင္က စလိုက္ၾကရေအာင္ေလ....:P

ကိုေဇာ္ said...

ပိုပို မိုမို ဂိုဂို ............လို႔ ဆိုထားမွေတာ႔။
ျပီးေတာ႔ သူတို႔က ေလွ်ာက္သြားတယ္ ဆိုေတာ႔...
သူတို႔နဲ႔ အတူ ေနာက္ထပ္ အမတစ္ေကာင္က ေရာက္လာျပီး ဥက်င္းထဲမွာ ဝပ္ျပီး ဥသြားတာပဲ ျဖစ္မယ္။ အေဖာ္ရေအာင္လုိ႔ ဆိုထားတဲ႔ အတြက္ ေနာက္တစ္ေကာင္ကို အထီးလို႔ပဲ ယူဆမွ ရမယ္ေလ။
ဒါေၾကာင္႔ သူတို႔ ေလွ်ာက္သြားရင္ သိလာတဲ႔ ေနာက္တစ္ေကာင္ “ ဂိုဂို ” က ဥတာပဲ ျဖစ္မယ္။

( ကိုေဇာ္ ရမ္းတုပ္သည္။ )

blackroze said...

နွစ္ေကာင္စလံုးအထီးဘဲျဖစ္ျဖစ္..
အမဘဲျဖစ္ျဖစ္..ဆက္ေရးပါဗ်ိဳ႕...

လင်းထက် said...

ေရဘဝဲေပါလ္ ဆိုျပီး ေဖ့ဘြတ္ခ္ ထဲေတြ႕လို႕ ဖတ္ၾကည့္ရင္းနဲ႕ မပန္ဒိုရာရဲ့ ဘေလာ့ဂ္ကို ပထမဆံုး ေရာက္လာပါတယ္ ပိုပို မိုမို ဂိုဂို ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္းေလးက တိရိစာၦန္ ခ်စ္တတ္သူ ကၽြန္ေတာ့္ကို စြဲေဆာင္ပါတယ္ ဇာတ္လမ္း အဆက္ ေလးကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ ဖတ္ရႈ႕ေနပါ့မယ္....။

Cameron said...

မပန္ရဲ႔ ဘဲငန္းပံုေလးၾကိဳက္တယ္...။ ငန္းဥပံုျပင္ေလးဆက္ေစာင့္ေနမယ္..။

ခင္မင္စြာျဖင့္
မိုးေငြ႔

pandora said...

ညီမေလး ရႊန္းမီ ပထမဆံုးလာေျဖၿပီး မွန္ပါတယ္ကြယ္။
က်န္သူမ်ားလည္း ဆက္လက္အားေပးၾကပါဦး။ ပန္ဒိုရာရဲ႕ ထင္ရာျမင္ရာ ပံုဆြဲနည္းေတြကိုလည္း ႀကံဳရင္ တင္ေပးသြားပါမယ္။
ပံု
ဟိုလိုလို ဒိုဒို

Moe Cho Thinn said...

ကိုေဇာ္ ေျပာတာ ဂိုဂိုက ဥတာ ျဖစ္မယ္ တဲ႔ ဟားဟားဟား
အပိုင္း ၂ ဖတ္ၿပီးမွ ထပ္လာဖတ္သူ

Anonymous said...

ျမန္ျမန္ဆက္ပါကြယ္... :S