Sunday, March 27, 2011

ပန္ဒိုရာဘေလာ့ဂ္ ၄ ႏွစ္ျပည့္




မတ္လ ၂၇ ဟာ ပန္ဒိုရာရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ ၄ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႕ ျဖစ္ပါတယ္။

ေလးႏွစ္တာအတြင္းမွာ ဘေလာ့ဂ္ေပၚ တင္ခဲ့တာေတြ မ်ားၿပီ ဆိုေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ပို႕စ္တင္တာ ပိုက်ဲလာခဲ့ပါတယ္။ စိတ္၀င္စားမႈက စံုတဲ့အတြက္ ေရးခဲ့တာေတြကလည္း အမ်ိဳးအစား စံုေနခဲ့တယ္။

ကဗ်ာ
ကဗ်ာလို႕ ပီျပင္တာေတြေရာ မပီျပင္တာေတြေရာ အေတာ္မ်ားမ်ား ေရးခဲ့ပါတယ္။ ကဗ်ာကိုေတာ့ ရင္ထဲမွာ ကဗ်ာပံုစံနဲ႕ ေျပာျပခ်င္စိတ္ ေပၚလာတဲ့အခိုက္ တစ္ခါတည္း ခ်ေရးလိုက္မိတာ မ်ားပါတယ္။ ေရးၿပီးရင္လည္း ခ်က္ခ်င္း ေကာက္တင္လိုက္ျဖစ္တယ္။ ကဗ်ာေတြကိုေရးတဲ့အခါမွာ စိတ္လိုက္မာန္ပါ မတင္လိုက္ဘဲ အခ်ိန္ယူၿပီး စကားလံုးေတြကို ပိုေက်နပ္ေအာင္ ထပ္ကာထပ္ကာ ျပန္ျပင္ဆင္ၿပီးမွ တင္ဖို႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ အႀကံေပးဖူးတယ္။

၀တၳဳတို
တခ်ိဳ႕ စဥ္းစားစရာေတြက်ေတာ့ ဇာတ္ေၾကာင္းေတြထဲမွာ သိမ္း၀ွက္ၿပီး ေျပာျပခ်င္ျပန္လာတယ္။ ၀တၳဳတိုေရးရတာကို ႏွစ္သက္ေပမယ့္ မၾကာခဏေတာ့ မေရးႏိုင္ဘူး။ ၀တၳဳတိုတစ္ပုဒ္ (ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း) ျဖစ္လာဖို႕ ပန္ဒိုရာ့အတြက္ေတာ့ အခ်ိန္ယူ အားထုတ္ရပါတယ္။ တစ္ထုိင္တည္းနဲ႕ ေရးလို႕ မၿပီးဘူး။ တခ်ို႕ အေၾကာင္းအရာေတြဆိုရင္ စိတ္ထဲမွာ ႏွစ္နဲ႕ခ်ီၿပီး ေအာင္းေနၿပီ လႈံ႕ေဆာ္မႈရမွ ခ်ေရးျဖစ္တာေတြ ရွိတယ္။

အက္ေဆး
အက္ေဆးလို႕ ေခၚတဲ့ စကားေျပပံုစံေလးေတြ ေရးရတာကိုလည္း ႏွစ္သက္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေရးေနခ်ိန္မွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ စိတ္အာရုံေလးကိုပါ။ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ အက္ေဆးေလးေတြ အထူးျပဳ ေရးခ်င္တဲ့အတြက္ အဲဒီလို ဖန္တီးျဖစ္ဖို႕က ပန္ဒိုရာအတြက္ေတာ့ စိတ္လက္ၾကည္လင္ၿပီး အာရုံစူးစိုက္ႏုိင္ခ်ိန္မွ ေရးလို႕ရတာမုိ႕ အလုပ္ဖိစီးမႈေတြ လူမႈတာ၀န္ေတြထဲမွာ အမ်ားႀကီးေတာ့လည္း မေရးျဖစ္ျပန္ဘူး။

ရုပ္ရွင္ ၀တၳဳ ခံစားမႈ ေဆာင္းပါးမ်ား၊ အျခားစကားေျပမ်ား
Label မွာ essay လို႕ေခါင္းစဥ္ ေရာတပ္ထားမိေပမယ့္ ေဆာင္းပါးပုိဆန္တဲ့ စာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ေတြ ၀တၳဳ ေတြကို ခံစားၿပီး ေတြးမိတဲ့အေတြးေတြ၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ တက္ဂ္လာလို႕ ကိုယ့္ပုဂၢလိကဘ၀ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေတြကို ေရးျဖစ္ပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္စေရးခါစကေတာ့ ဟင္းခ်က္တာတို႕ အစားအေသာက္တို႕ ဆက္တင္ဖုိ႕ စဥ္းစားခဲ့ပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ရသနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ဘက္ေတြကို ပိုၿပီး အခ်ိန္ေပးႀကိဳးစားၾကည့္ခ်င္တာနဲ႕ အေထြေထြေတြကို တတ္ႏိုင္သမွ် ေလွ်ာ့ပါတယ္။ ကိုယ္သိနားလည္သေလာက္ ဗဟုသုတနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ေဆာင္းပါး တခ်ို႕လည္း အလ်ဥ္းသင့္သလို ေရးျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ မူပိုင္ခြင့္လို အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးေပါ့။ ပညာရပ္ဆန္တဲ့ တခ်ို႕တခ်ိဳ႕ေသာ အေၾကာင္းအရာေတြကို အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွာ ကိုယ့္ျမန္မာေတြၾကား မွ်ေ၀ေဆြးေႏြးခ်င္စိတ္မ်ိဳး တခါတခါေတာ့ အရမ္းကို ေပၚေပါက္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ရသဆန္တဲ့စာေတြကိုပဲ ဦးစားေပးၿပီး သုတေတြကို အခုအခ်ိန္မွာ မ်ိဳခ်ထားလိုက္ပါတယ္။

ဓာတ္ပံု
ဓာတ္ပံုရိုက္ရတာကို ဓာတ္ပံုရိုက္လို႕ရတဲ့ ကိရိယာတစ္ခုခု လက္ထဲမွာ စရွိတဲ့ အခ်ိန္ကတည္းက စိတ္၀င္စား ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တာပါ။ ႀကံဳရင္ႀကံဳသလို ေအာ္တိုကင္မရာျဖစ္ျဖစ္ လက္ကိုင္ဖုန္းျဖစ္ျဖစ္ လက္ထဲမွာရွိတာေလးနဲ႕ ပံုရိပ္ေတြကို ဖမ္းယူခဲ့တယ္။ ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာ ပထမဆုံး စတင္ခဲ့တဲ့ ပို႕စ္ေတြဟာ ေအာ္တိုကင္မရာေလးနဲ႕ ႀကိဳးစားရိုက္ထားတဲ့ ဓာတ္ပံုပို႕စ္ေတြပါ။ အခု ေနာက္ပိုင္းေတာ့ DSLR ကင္မရာနဲ႕ ရိုက္ၾကည့္ထားတာေတြ ရွိတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ ေလးလံမွာ စိုးတာရယ္ လာၾကည့္သူေတြ ပ်င္းမွာစိုးတာရယ္ေၾကာင့္ ဓာတ္ပံုအေတာ္မ်ားမ်ားကို facebook ထဲမွာ ပိုတင္ျဖစ္တယ္။ flickr အေကာင့္ဖြင့္ထားေပမယ့္ ေနာက္ထပ္ platform တစ္ခုမွာ လႈပ္ရွားရဖို႕ အခ်ိန္ မတတ္ႏိုင္ေသးတဲ့အတြက္ အဲဒီမွာ ပံုေတြဆက္မတင္ဘဲ ခဏနားထားျပန္ပါတယ္။

ပန္းခ်ီ
ကြန္ျပဴတာထဲမွာ ဆြဲထားတဲ့ ပန္းခ်ီပံု ေတြလည္း တင္ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ ေရးထားတဲ့ စာေတြအတြက္ သရုပ္ေဖာ္ပံုေတြ အျဖစ္ပါ။ ပံုေတြ ေလွ်ာက္ဆြဲတာကလည္း နည္းပညာ နည္းစနစ္ မကၽြမ္းက်င္ေပမယ့္ ၀ါသနာသက္သက္ပါ။ ပံုဆြဲရတာ စိတ္ကိုလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေစပါတယ္။ ပန္းခ်ီဆရာေတြနဲ႕ ပန္းခ်ီကားေတြအေၾကာင္း တခ်ိဳ႕ကိုလည္း ေရးျဖစ္ပါတယ္။

ျဖတ္သန္းတယ္ဆိုတာတုိင္းဟာ ဂုဏ္ယူစရာတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ရင္ အင္တာနက္ထဲမွာ ဖိုရမ္ေတြကစၿပီး လႈပ္ရွားျဖစ္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ကေန အခုအခ်ိန္အထိ ၆ ႏွစ္တာေလာက္ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အေတြ႕အႀကံဳကို ဂုဏ္ယူရမလားေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး။ အနည္းဆံုးေတာ့ ျမန္မာစာကို ေဇာ္ဂ်ီေဖာင့္နဲ႕ သြက္သြက္ ရိုက္တတ္သြားတာ ဂုဏ္ယူရမယ္ ထင္ပါတယ္။ (ဒါေတာင္ တခ်ိဳ႕ရိုက္ထံုးေတြကို မကၽြမ္းက်င္တာ ရွိေသးတယ္။ ဥပမာ မွန္ကန္တဲ့ ရရစ္၀ဆြဲ တို႕လိုေပါ့။) ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖတ္သန္းခဲ့တာဟာ ပင္လယ္ႀကီးပဲ ျဖစ္ေစ ေခ်ာင္းအဆြယ္ေျမာင္းငယ္ထဲပဲ ျဖစ္ေစ စီးဆင္းစရာေတြက စီးဆင္းၿပီးပါၿပီ။ အခုလို ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အင္တာနက္နဲ႕ ပတ္သက္လို႕ ျမင္မိတဲ့ အျမင္ေလးေတြကို ဘေလာ့ဂ္ ၄ ႏွစ္ေျမာက္ အမွတ္တရေန႕ျဖစ္တဲ့ ဒီေန႕မွာ ခ်ေရးျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္။ ရွည္ေနတာမုိ႕ ဒီပို႕စ္ထဲကေန ျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္မွပဲ တင္လိုက္ပါေတာ့မယ္။

အင္တာနက္မွာ စာေရးရျခင္း အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ၀ါသနာသက္သက္နဲ႕ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ ေျပာခ်င္တာေလးေတြကို အလကားရတဲ့ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ အလြယ္တကူ ေရးတင္ျဖစ္သြားၿပီး လူအမ်ားကို ေ၀မွ်လိုက္တဲ့သေဘာပါပဲ။ ဘ၀အတြက္ ဦးစားေပးၿပီး ရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနခဲ့ရတဲ့ ဟိုးတခ်ိန္က မတတ္သာလုိ႕ ပစ္ခ်ထားခဲ့တဲ့ ၀ါသနာေတြကို တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြၿပီးစီးၿပီး အခ်ိန္ေပးႏိုင္တဲ့ တစ္ေန႕ ေရာက္လာတဲ့အခါက်မွ ျပန္တူးထုတ္ရတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပံုႏွိပ္မီဒီယာမွာ တင္ျပဖို႕အေလးအနက္ မႀကိဳးစားျဖစ္ျခင္း အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ၀ါသနာသက္သက္နဲ႕ မေနႏိုင္လို႕ ေရးတဲ့ လက္ရာေတြသာ ျဖစ္ေနတာကတစ္ေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္ကေန လုပ္ေပးႏိုင္မယ့္သူ အဆင္မေျပတာက တစ္ေၾကာင္း၊ ပံုႏွိပ္မီဒီယာကို ေရာက္ရွိေစဖို႕ အားထုတ္မႈအတြက္ အခ်ိန္ကို မတတ္ႏိုင္ေသးတာက တစ္ေၾကာင္း စတဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြ ေၾကာင့္ပါ။ ခင္မင္တဲ့ ဆရာဆရာမေတြရဲ႕ တုိက္တြန္းအားေပးကူညီမႈေၾကာင့္ အနည္းငယ္ေသာ စာေလးေတြေတာ့ ပံုႏွိပ္မီဒီယာကို ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။

လက္ရာတစ္ခုကို ဖန္တီး ၿပီးသြားတဲ့အခါ ဘယ္သူသိသိမသိသိ ၿပီးျပည့္စံု ေက်နပ္သြားၾကတဲ့ တကယ့္အႏုပညာရွင္ေတြ ရွိၾကမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္အဆင့္ကေတာ့ ကိုယ္လုပ္ထားသမွ်ေလးေတြကို ေကာင္းေကာင္းဆိုးဆိုး လူေတြကို ေ၀မွ်ခ်င္ ျပသၾကည့္ခ်င္တဲ့ စိတ္အမွန္ရွိေနေသးတာမို႕ ေရးထားတာကို လူအမ်ား ဖတ္ရႈျဖစ္ၾကတယ္ဆိုေလ ေပ်ာ္ေလပါပဲ။ ဒီေတာ့ စာဖတ္သူေတြဟာ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ သိပ္ကို အေရးပါေနပါတယ္။

ဒီႏွစ္ပိုင္းမွာ ဘေလာ့ဂ္ထဲ ေပၚလိုက္ေပ်ာက္လိုက္ လႈမႈဆက္ဆံေရးဘက္က ပ်က္ကြက္ခဲ့တာေတြကို မေက်နပ္သူေတြလည္း ရွိေကာင္းရွိမယ္။ ပင္ကိုယ္စရိုက္ကိုက ဘာလုပ္လုပ္ စိတ္ပါမွ လုပ္ႏုိင္သူ၊ ေဘးဘီကို သိပ္အာရုံမထားမိတတ္သူ မို႕ အသက္အရြယ္နဲ႕ ၀တၱရားေတြ ႀကီးလာတာနဲ႕အမွ် စိတ္အနားမရတဲ့အခ်ိန္ေတြ ပိုပိုလာတဲ့အခါ ပ်က္ကြက္တာ ရွိေနရင္ ပန္ဒိုရာတစ္ေယာက္ စိတ္မပါရွာဘူး လို႕ပဲ မွတ္ၿပီး အဲဒီအေပၚ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ရင္ ခြင့္လႊတ္လိုက္ၾကပါ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အဓိက အခ်ိန္ေပးခ်င္တာက စာဖတ္ျဖစ္ဖို႕ စာေရးျဖစ္ဖို႕ ျဖစ္ပါတယ္။ စာေရးျခင္းရယ္၊ စာဖတ္သူေတြ ဘေလာ့ဂ္ေရးဘက္ေတြအေပၚ အဆင္ေျပေစျခင္းရယ္၊ ဒီႏွစ္ခုၾကားမွာ ပဋိပကၡျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ကို တတ္ႏိုင္သမွ် လက္ေတြ႕က်က် ထိန္းညွိႏိုင္ဖို႕ ႀကိဳးစားရပါဦးမယ္။

ေရးခဲ့တဲ့ ဘယ္ဘေလာ့ဂ္ပို႕စ္ အမ်ိဳးအစားေတြထဲကျဖစ္ျဖစ္ အႀကံျပဳခ်င္တာ တိုက္တြန္းခ်င္တာ တံု႕ျပန္ခ်င္တာရွိရင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေရးသြားဖို႕ ႀကိုဆိုပါတယ္။ ရွားပါးအဖိုးတန္တဲ့ အခ်ိန္ေတြထဲမွာ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့့္ျဖစ္ေစ ပန္ဒိုရာဘေလာ့ဂ္ကို ေရာက္လာျဖစ္သြားတဲ့လူေတြ၊ feed ယူၿပီး ဖတ္ျဖစ္သြားတဲ့လူေတြ အားလံုးကို လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။


ပန္ဒိုရာ
၂၀၁၁ မတ္ ၂၇

ျပန္ဖတ္လိုပါက
ဘေလာ့ဂ္ ၃ ႏွစ္ျပည့္ ပို႕စ္
ဘေလာ့ဂ္ ၂ ႏွစ္ျပည့္ ပို႕စ္
ဘေလာ့ဂ္ ၁ ႏွစ္ျပည့္ပို႕စ္

Monday, March 21, 2011

ကမၻာ့ကဗ်ာရဲ႕လတ္တေလာအေရြ႕




ကဗ်ာ့ကမၻာဟာ ကဗ်ာမဆန္ေတာ့ဘူး။ ကမၻာ့ကဗ်ာဟာ ကမၻာဆန္လာတယ္။ ကမၻာဟာေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာ။ ကဗ်ာဟာ ေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာ။ စၾက၀ဠာမွာ ကမၻာဆိုတာ ေသးေသးေလးပါ။ စၾက၀ဠာမွာ ကဗ်ာဆိုတာ ေသးေသးေလးပါ။ ကမၻာဟာလံုး၀န္းတယ္။ ကဗ်ာဟာလံုး၀န္းတယ္။ ကမၻာဟာလည္ေနတယ္။ ကဗ်ာဟာလည္ေနတယ္။ ကမၻာဟာရြာပဲ။ ကဗ်ာဟာရြာပဲ။ ကမၻာျပားသြားတယ္။ ကဗ်ာျပားသြားတယ္။ ကမၻာေလာကမွာ ငလ်င္လႈပ္တယ္။ ကဗ်ာေလာကမွာ ငလ်င္လႈပ္တယ္။ ကမၻာဟာ မူလ၀င္ရိုးကေန ၂၅ စင္တီမီတာ ေရြ႕သြားတယ္။ ကဗ်ာဟာ မူလသင္ရိုးကေန ၂၅ စင္တီမီတာ ေရြ႕သြားတယ္။ ကမၻာဟာ fault လိုင္းေတြနဲ႕- ကမၻာက ဆက္ေရြ႕ဦးမွာ။ ကဗ်ာမွာ fault လိုင္းေတြနဲ႕- ကဗ်ာက ဆက္ေရြ႕ဦးမွာ။



ပန္ဒိုရာ
(၂၀၁၁ မတ္ ၂၁ ကမၻာ့ကဗ်ာေန႕သို႕)

Saturday, March 19, 2011

စင္ကာပူႏိုင္ငံမွာ ဧၿပီလအတြင္း က်င္းပမယ့္ စာေပေဟာေျပာပြဲ ၂ ပြဲ

စင္ကာပူႏုိင္ငံ စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ားက ဦးေဆာင္ က်င္းပတဲ့ တတိယအႀကိမ္ စာေပေဟာေျပာပဲြကို ၂၀၁၁ ဧၿပီလ ၃၀ ရက္ စေနေန႔မွာ က်င္းပမယ္လို႔ ေၾကာ္ျငာထားတာ facebook မွာေတြ႕ေနတာ အေတာ္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။



ဒီႏွစ္မွာေဟာေျပာမည့္ စာေရးဆရာေတြကေတာ့ -
ဆရာေဖျမင့္ (“ဘ၀တိုးတက္ဖို႕ စာဖတ္ၾကစို႕” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္)
ဆရာမ ခင္ခင္ထူး (“အညာဓေလ့ ရြာဓေလ့” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္)
ဆရာခ်စ္စံ၀င္း ( “အေမဟူသည္ အလြမ္းသည္” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္)
ဆရာေအာင္သင္း (“ရပ္ေ၀းေျမျခား လူငယ္မ်ားသို႕” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ - အေ၀းေရာက္) တို႕ျဖစ္ပါတယ္။

ဆရာေအာင္သင္းက က်န္းမာေရးအေျခအေနေၾကာင့္ လူကိုယ္တိုင္ မဟုတ္ဘဲ အေ၀းေရာက္ ေဟာေျပာရတယ္ လို႕သိရပါတယ္။

ေစ်းႏႈန္းကေတာ့ $15 ပါပဲ။ လက္မွတ္ထဲမွာ အင္းေလး စားေသာက္ဆိုင္က $5 တန္ ေဘာက္ခ်ာ ပါမယ္ လို႕ ဆိုပါတယ္။ ေဟာေျပာပြဲကို ေန႔လည္ ၁ နာရီကေန ညေန၈ နာရီအထိ က်င္းပမွာျဖစ္ၿပီး ေနရာကေတာ့ Dover MRT အနားမွာရွိတဲ့ Singapore Poly ရဲ႕ Convention Centre မွာပါ။

စာေပျမတ္ႏုိးသူမ်ား ရဲ႔ facebook စာမ်က္ႏွာမွာ ေရးထားတာကေတာ့ ရရွိလာတဲ့ အက်ိဳးအျမတ္ေတြကို ဆင္းရဲႏြမ္းပါးၿပီး ေဆးကုသရန္ အထူးလိုအပ္တဲ့ သက္ၾကီးရြယ္အိုစာေရးဆရာေတြကို ေထာက္ပံ႕ဖို႕ ဆံုးျဖတ္ထားတယ္လို႕ ေတြ႕ရပါတယ္။

စာေပေဟာေျပာပြဲလက္မွတ္ေတြကို ပင္နင္စူးလား ပလာဇာ ငါးထပ္မွာရွိတဲ့ သူေဌးသမီး နဲ႕ ေလးထပ္က ေသာ္တာနဒီဆိုင္ေတြမွာ ၀ယ္ယူရရွိႏိုင္ၿပီး ေသာၾကာ၊ စေန ႏွင့္ တနဂၤေႏြေန႔ေတြမွာ လက္မွတ္ေကာင္တာေတြကို ညေန ၅ နာရီမွ ၈နာရီထိ ဖြင့္လွစ္ ေရာင္းခ်သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ယခုတပတ္မွာ ေတာ့ ေျမေအာက္ထပ္က ရနံ႔သစ္ ျမန္မာထမင္းဆိုင္မွာ လက္မွတ္ေကာင္တာ ဖြင့္လွစ္ထားတယ္ လို႕ သိရပါတယ္။

------------

သဇင္မဂၢဇင္းက စီစဥ္တဲ့ စာေပေဟာေျပာပြဲတစ္ခုလည္း စကၤာပူႏုိင္ငံမွာ က်င္းပဦးမယ္ လို႕ သိရပါတယ္။ ဒါကလည္း တတိယအႀကိမ္ စာေပေဟာေျပာပြဲပါပဲ တဲ့။


၂၀၁၁ ဧၿပီလ ၂၄ ရက္ တနဂၤေႏြေန႕ NUS UCC ခန္းမ မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေန႕လည္ ၁ နာရီကေန ည ၈နာရီအထိ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဟာေျပာမယ့္ ဆရာေတြကေတာ့

ဦးဘုန္း(ဓါတု) (“အိမ္” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ )
ဆရာေက်ာ္၀င္း (“ကမၻာျပားၿပီ” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္)
ဆရာခ်စ္ဦးညိဳ (“ကၽြန္ေတာ္ခံစားမိသလို ေျပာဆိုပါမည္” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္)
ဆရာေအာင္သင္း (“ကိုယ့္ေျမကိုယ့္ေရ” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ - လူကိုယ္တိုင္)
တို႕ျဖစ္ပါတယ္။

လက္မွတ္ေတြကို တစ္ေစာင္ $15 နဲ႕ ပင္နင္စူးလား ႏွစ္ထပ္က သေျပႏုဆိုင္နဲ႕ ငါးထပ္က သဇင္မဂၢဇင္းမွာ ၀ယ္ယူရရွိႏိုင္ပါတယ္။

စီစဥ္သူမ်ားအေနနဲ႕ စာေပေဟာေျပာပြဲ ၂ခုကို တစ္ပတ္ပဲ ခြာၿပီး က်င္းပျဖစ္သြားတာကေတာ့ ႏွစ္ပြဲလံုးကို အားေပးခ်င္မယ့္ ပရိသတ္အတြက္ အခက္အခဲ ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ဆို တစ္ႏွစ္မွာ ႏွစ္ပြဲက်င္းပၾကမယ္ဆိုရင္လည္း တစ္ပြဲက ႏွစ္လည္မွာ တစ္ပြဲက နွစ္ကုန္ေလာက္မွာ ဆိုရင္ေတာ့ ပရိသတ္အတြက္ ပိုအဆင္ေျပမယ္ထင္ပါတယ္။

မည္သို႕ပင္ျဖစ္ေစ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းတဲ့ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြ ဆက္လက္ၿပီး ထြန္းကားလာေစေရးအတြက္ စာေပ၀ါသနာရွင္ေတြ ႏွလံုးသားအာဟာရ ျပည့္၀လိုသူေတြ သိရွိေစဖို႕ အခုလို အေၾကာင္းၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။ ၂ပြဲရွိတာကို ကြဲကြဲျပားျပား သိေအာင္နဲ႕ ကုိယ္သြားေရာက္ခ်င္တဲ့ ပြဲကို လက္မွတ္မွားမ၀ယ္မိေစဖို႕လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

စာေပေဟာေျပာပြဲ ၂ ပြဲအေၾကာင္း ဒီ့ထက္သိလိုပါက ဖတ္ရႈရန္ -
http://moemaka.blogspot.com/2011/03/2-burmese-literature-talk-in-singapore.html
http://www.pti31.com/2011/03/blog-post.html
http://www.facebook.com/#!/sarpaymyatnoethumyar

Wednesday, March 16, 2011

ငါ့သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ စံပယ္ရုံေလးမွာ ပန္းေတြပြင့္ေနၿပီ




အခုေတာ့ ငါလည္း ယံုတတ္ခဲ့ပါၿပီ
ယံုၾကည္မႈေတြရွိတယ္ဆိုတာ ယံုတတ္သလို မယံုၾကည္ႏိုင္မႈေတြ ရွိတာကိုလည္း ယံုတတ္ခဲ့ၿပီ
ယံုၾကည္ပါၿပီ အကန္႕အသတ္ျပင္ပမွာ သက္တံေရာင္စံုေတြ သီးပြင့္တတ္တယ္ဆိုတာ
ႏွင္းဆီေတြဟာ ဖုတ္ၾကည္းသၿဂႋဳဟ္ခံရၿပီးေနာက္ ေျမၾသဇာအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းသြားတတ္တာ
ပံုတူပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ဟာ ႏွစ္ၾကာတဲ့အခါ ေကာက္ေၾကာင္းေတြ ေတာက္ေျပာင္စိုလက္လာတတ္တာ
ယုတ္စြအဆံုး ငါမတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ မဟာပထ၀ီေျမထုဟာ ေဆာက္တည္ရာမရ ရယ္ေမာတတ္တာ
ကမၻာတည္သေရြ႕ ဆိုတဲ့စကားဟာ ေန႕လားညလား လို႕ အနက္ထင္ဟပ္သြားတတ္တာ
သူငယ္ခ်င္း မင္းစံပယ္ရုံေလး ေမႊးျမပါေစ
သူငယ္ခ်င္း မင္းစံပယ္ရံုေလး ေအးခ်မ္းပါေစ
သူငယ္ခ်င္း မင္းစံပယ္ရုံေလး လန္းဆန္းပါေစ
သူငယ္ခ်င္း မင္းစံပယ္ရုံေလး လွပတင့္တယ္ပါေစ
မေတာ္တဆေတြရဲ႕ ဖရိုဖရဲျဖစ္မႈဟာ စနစ္တက် စီစဥ္ထားတတ္ၾကတယ္ မဟုတ္လား
ဥပမာ - ကမၻာ႔ အဆိုးရြားဆံုး ႏ်ဴကလီးယား မေတာ္တဆ ျဖစ္ရပ္ႀကီး ဆုိတဲ့စကားမွာ
ျဖစ္ရပ္ဟာ မေတာ္တဆလား၊ အဆိုးရြားဆံုးဟာ မေတာ္တဆလား
ႏ်ဴကလီးယားဟာ မေတာ္တဆလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ကမၻာဟာ မေတာ္တဆ လား
ျဖစ္ရပ္ေတြကို ေမ့လိုက္ၾကပါစို႕လား ျဖစ္စဥ္ကိုပဲ ၾကည့္ၾကမယ္
ဒါမွမဟုတ္ ျဖစ္စဥ္ေတြ ေခါက္သိမ္းထားၿပီး ျဖစ္ရပ္အေၾကာင္းကိုပဲ ျပန္ေျပာၾကမယ္
ဘ၀ဆိုတာ ထမ္းပိုးသယ္ေဆာင္သြားဖို႕မွ မဟုတ္ဘဲ၊ အသံုးခ်ၿပီးတဲ့အခါ
ရုပ္ရွင္ရုံထဲက ေနၾကာေစ့ခြံေတြလို စည္းကမ္းမက် မေတာ္တဆ ပစ္ခ်ခ်န္ရစ္ခဲ့ဖို႕ သိလား
လတ္တေလာအေျခအေနက သမိုင္းရွည္ရွည္ကို ထက္ပိုင္းခ်ိဳးခ်လိုက္သလုိမ်ိဳး
မ်က္၀ါးထင္ထင္အျမင္က သီအိုရီရင့္ရင့္ေတြကို ဆြံ႕အသြားေစသလိုမ်ိဳး
မေတာ္တဆေတြရဲ႕ အေရးပါပံုမွာ context ကိုယ္စီၿခံဳလႊမ္းလို႕
သိလား ဖရန္စစၥကို ဂိုယရဲ႕ ကိုယ့္သားကိုယ္စား နတ္ဆိုးပန္းခ်ီကားရဲ႕ ေနာက္ခံဇာတ္ေၾကာင္းလို
သိလား ေအာ့ခ်္၀စ္ဇ္ ဂိတ္တံခါးမွာ ေရးထိုးထားတဲ့စာတန္းထဲက ဘီ အကၡရာရဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္လို
သိလား လြန္ခဲ့တဲ့ ၾကာသပေတးေန႕ညေန တီဗြီအစီအစဥ္က ဂ်နီဖာလိုးပါ့ဇ္ ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းနီကာလာလို
သိလား မင္းမသိတဲ့ ငါ့ရဲ႕ context ေတြနဲ႕ ငါမသိတဲ့ မင္းရဲ႕ context ေတြနဲ႕
အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ မလိုအပ္တဲ့ မင္းရဲ႕စံပယ္ရုံေလး
ေမႊး-ျမ-ေအး-ခ်မ္း-လန္း-ဆန္း-လွ-ပ-တင့္-တယ္ ပါေစေပါ့ သူငယ္ခ်င္း။


ပန္ဒိုရာ
၂၀၁၁ မတ္ ၁၆

Sunday, March 13, 2011

ေႏြဦးေခၚသံသည္ ခ်ိဳျမခဲ့ေသာ ၾကယ္စင္တစ္ပြင့္


ေႏြဦးေခၚသံသည္ ခ်ိဳျမခဲ့ေသာ ၾကယ္စင္တစ္ပြင့္

ေရွ႕သို႕ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္လာေသာ တံခါးတစ္ခ်ပ္ကို မဆုတ္မဆိုင္းဘဲ ဆြဲဖြင့္လိုက္ခဲ့သည္။ ကိန္းဂဏန္းမ်ားက ေဒါင္လိုက္ စီစီရီရီ ေရြ႕ဆင္းေနၾကသည္။ တစ္ႏွင့္ သုည သာ ပါေသာ ဂဏန္းတြဲေတြဟာ သိပ္ကို ရိုးစင္းသေလာက္ လွပစိုလက္ေနသည္။ အေမွာင္နက္ထဲက အကၡရာ စကားလံုးမ်ားသည္ ကိန္းဂဏန္းမ်ားေပၚ လိမ့္ပ်ံေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ရင္ဘတ္သို႕ ခုန္ေဆာင့္ တြန္း၀င္လာၾကေသာအခါ ကၽြန္မသည္ အနည္းငယ္ မူးသြား၏။ ရီေ၀တဲ့ မူးယစ္မႈမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္။ လိႈင္းမူးသလို မူးမိုက္သြားတာမ်ိဳး။

Expand..

Wednesday, March 2, 2011

နတ္သမီးပံုျပင္ နတ္သမီးအိပ္မက္

စာမေရးျဖစ္တာ ျပန္ေရးဖို႕ အရွိန္ယူတဲ့အေနနဲ႕ ဆားလည္းခ်က္တဲ့အေနနဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မွာ မတင္ရေသးတဲ့ ၀တၳဳတိုတစ္ပုဒ္ကို တင္လိုက္ပါတယ္။ ၂၀၀၉ ေအာက္တိုဘာလထုတ္ သံလြင္အိပ္မက္ အင္တာနက္မဂၢဇင္းမွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ၀တၳဳေလးပါ။ ဖတ္ၿပီးသားျဖစ္ေနရင္လည္း သည္းခံၾကပါေနာ္။ မဆိုစေလာက္ တည္းျဖတ္ျပဳျပင္ထားပါတယ္။
-------------



နတ္သမီးပံုျပင္ နတ္သမီးအိပ္မက္




မီးေရာင္စံုေတြ ေ၀့၀ဲေနတဲ့ေအာက္ တဒိန္းဒိန္း စည္းခ်က္မွန္ေနတဲ့ တီးလံုးအတိုင္း ယိမ္းထိုး က ေနခ်ိန္မွာ အဲဒီေထာင့္စားပြဲကို သတိထားမိတာ ၾကာလွေပါ့။ သူက တျခားလူေတြနဲ႕ မတူ။ စားပြဲေတြၾကားမွာ ပ်ံ၀ဲေနတဲ့ လိပ္ျပာမေလးေတြကို ရိသဲ့သဲ့လုပ္တာ၊ လွမ္းၿပီးတို႕ထိတာ မရွိ။ စင္ေပၚမွာ ကေနတဲ့ ကၽြန္မကိုပဲ စူးစူးစိုက္စိုက္ တခ်က္တခ်က္ ၾကည့္ေနတာ (ထင္တယ္) ေလ။ ဒါေပမယ့္ ပန္းကံုးလည္း တစ္ကံုးမွ လာမစြပ္ျပန္ဘူး။ ပံုစံကေတာ့ အထာေတြ သိပ္မနပ္တဲ့ မအူမလည္ေလးပါပဲ။ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေခါင္းၿဖီးထားတယ္။ မ်က္မွန္ေလးနဲ႕။ အသားျဖဴျဖဴ ပိန္ပိန္ေလး။ ဆံပင္ေဆးေရာင္စံုဆိုးၿပီး တီရွပ္ဒီဇိုင္းမိုက္မိုက္ေတြနဲ႕ လူငယ္ေတြၾကားမွာ၊ ေၾကာင္ေၾကာင္က်ားက်ား ရွပ္အက်ၤီေတြကို အျပင္ထုတ္၀တ္ထားတတ္တဲ့ လူႀကီးလူေကာင္းေတြ ၾကားမွာ ရွပ္အက်ၤီျဖဴေလးကို လက္ေခါက္၀တ္ထားတဲ့ သူ႕ပံုစံက ကၽြန္မ မ်က္စိထဲေတာ့ ထင္းေနတာ။

ညက ရင့္လာတယ္။ နည္းနည္းၾကာေတာ့ လူေတြ တျဖည္းျဖည္း ပါးလ်သြားၾကၿပီ။ တခ်ိဳ႕လည္း သူ႕အခ်ိန္းအခ်က္နဲ႕သူ။ ေသာၾကာစေန ညေတြလို မဟုတ္ေလေတာ့ ညဥ့္နက္တဲ့အထိ ေနၾကတဲ့လူေတြ သိပ္မမ်ားဘူး။ တီး၀ိုင္းသမားေတြလည္း ေညာင္းညာစျပဳၿပီ။ ကၽြန္မလည္း အ၀တ္အစားလဲၿပီး ျပန္ဖို႕လုပ္ေနတုန္း စားပြဲထိုးေကာင္ေလးက တိုးတိုးလာေျပာတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီညအဖုိ႕ နားခ်င္ေနၿပီ။ ကၽြန္မလို အေနအထားအတြက္က အလုပ္ဆိုတာ အငန္းမရ လက္ခံေနစရာ မလိုေတာ့ဘူးေလ။ ဘယ္သူလဲ လို႕ ေမးလိုက္ေတာ့ အက်ၤီျဖဴနဲ႕ အဲဒီတစ္ေယာက္ကို ေမးထိုးျပတယ္။ တစ္ရိႈး.. ပဲတဲ့။

သူ ဒီေလာက္အထိ ေျခလွမ္းေရာက္လာတာ ကၽြန္မ နည္းနည္းေတာ့ အံ့ၾသပါတယ္။ သူ႕ပံုစံ သူ႕အရြယ္က ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ သူေဌးသားေလးေတြနဲ႕လည္း မတူသလို ဘယ္လိုရွာေဖြလို႕ ဘယ္ေလာက္ေပါေနမွန္းမသိတဲ့ ေငြေတြကို လာျဖဳန္းေလ့ရွိတဲ့ စီးပြားေရးသမားေတြရဲ႕ ပံုစံနဲ႕လည္း ကြဲျပားေနတယ္။ ကၽြန္မလို အေနအထားမ်ိဳးကို ရဖို႕က နည္းနည္းေတာ့ တတ္ႏိုင္မွ ျဖစ္မယ္။ တကယ္ဆို ကၽြန္မရဲ႕ သတ္မွတ္ခ်က္အရဆိုရင္ ဒီညအဖို႕ ပန္းကံုး ေလးငါးကံုးေလာက္မွ လာစြပ္ထားတာမဟုတ္ရင္ လက္ခံစရာ အေၾကာင္းကို မရွိဘူး။ ဒီလိုေနရာမွာ ဒီေလာက္ လြယ္လြယ္နဲ႕ ရတယ္ ထင္ေနသလား။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ကိုစိတ္၀င္စားလာတာနဲ႕ ကၽြန္မ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ပါတယ္။

ဘယ္ကိုသြားမလဲ…။ ကၽြန္မက ေမးလိုက္ေတာ့ သူက မ်က္ႏွာလႊဲေနတယ္။ သူ႕ေဘးက တရုတ္ပံုစံလိုလို သူ႕သူငယ္ခ်င္းနားကိုပဲ တစ္ခုခု တိုးတိုး ကပ္ေျပာတယ္။ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းကေတာ့ သြက္ပံုေပၚပါတယ္။ ကၽြန္မကို ဟိုတယ္တစ္ခု နာမည္ ေျပာျပတယ္။ အိုေက..ေပါ့။ သူ႕သူငယ္ခ်င္းက ကားေမာင္းတယ္။ သူက ေရွ႕ခန္းမွာ သူငယ္ခ်င္းေဘးက ထိုင္တယ္။ ကၽြန္မက ေနာက္ခန္းမွာေပါ့။ လမ္းတေလွ်ာက္လံုး ကားေပၚမွာေရာ အခန္းထဲ ၀င္လာတဲ့အထိေရာ သူက ကၽြန္မကို စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာဘူး။

တံခါးကို ပိတ္လိုက္ၿပီး သူ႕ရွပ္အက်ၤီၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္ေပးဖို႕ ဆိုးဆုိးဆတ္ဆတ္နဲ႕ လက္ျပင္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ သူက ခဏေနဦး လို႕ အလန္႕တၾကား တစ္ခ်က္ေအာ္တယ္။ ၿပီးေတာ့မွ သူ႕ပါးစပ္ကို သူအုပ္ၿပီး ရွဴးတိုးတိုး လို႕ သူကပဲတျပန္ ကၽြန္မကို လာေျပာတယ္။

Expand..