ေပ်ာ္ရႊင္မႈမွတ္တမ္း

ေပ်ာ္ရႊင္မႈမွတ္တမ္း

ကိုယ္ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ အေၾကာင္းကို Facebook မွာ status တင္ဖို႕ ၂၀၁၃- ၂၀၁၄ ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက စဥ္းစားခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလိုႀကံတိုင္း သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ “လူေတြဟာ သတင္းဆိုးပဲၾကားခ်င္တာ” ဆိုတဲ့ စိတ္ခ်ဥ္ေပါက္ စကားကို သြားသြားၾကားေယာင္တယ္။ အနီးစပ္ဆံုး Life is beautiful ဆိုတာေလာက္ပဲ တင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ မ်က္ႏွာမျမင္ရတဲ့ မ်က္ႏွာစာအုပ္ထဲမွာ ဒရာမာေတြ ၾကားရရင္ ကရုဏာသက္ၾက ေဖးမၾကတဲ့ စိတ္ႏွလံုးေကာင္းသူေတြဟာ ေကာင္းတဲ့သတင္းေတြၾကားရင္ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႕ သကၤာမကင္း ေစာေၾကာခ်င္တတ္၊ ေကာင္းတဲ့ကိစၥေတြေျပာဆိုရင္ ၾကြားဝါလွခ်ည္ရဲ႕လို႕ စိတ္ကြက္ညိဳညင္မိတတ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ လူတိုင္းရဲ႕ လူ႕သဘာဝမွာ ယွဥ္တြဲပါဝင္ၿပီးသား မလွပတဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြပါပဲ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ဆိုတာကလည္း အလြန္လြယ္ကူတဲ့ကိစၥေတာ့ မဟုတ္ေပဘူး။ ေပးဆပ္ ဆိုတဲ့စကား မသံုးႏႈန္းခ်င္ေတာင္မွ လူတစ္ေယာက္ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႕အတြက္ အမ်ားႀကီး ျပင္ဆင္ခဲ့ရတယ္။ ျဖတ္သန္းမႈပိုင္းဆိုင္ရာေတြေရာ စိတ္ပိုင္း/ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြေရာ ေပါ့။ လူေတြဟာ ေရြးခ်ယ္စရာေတြနဲ႕ အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ မသိလို႕ျဖစ္ေစ၊ သိလ်က္နဲ႕ျဖစ္ေစ၊ တစ္စံုတခု တစ္စံုတဦးက တိုက္တြန္းလို႕ျဖစ္ေစ၊ ကိုယ္ပိုင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ မိမိေရြးခ်ယ္မႈေပၚမူတည္ၿပီး ျဖတ္သန္းမႈ ပံုစံဒီဇိုင္းေတြ ကြဲျပားခဲ့ၾကတယ္။ လူတစ္ဦးခ်င္းၾကား ေပ်ာ္ရႊင္ရတဲ့ အခ်ိန္၊ ေနရာ၊ ျဖစ္ေပၚမႈအဆင့္ဘယ္လိုမွ ထပ္တူညီစရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။  ကိုယ့္ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ေျပာျပပါဆိုရင္ေတာ့ ၈၈ အေရးေတာ္ပံုမတိုင္ခင္ ကေလးဘဝ အခ်ိန္ေတြက ေသေသခ်ာခ်ာ ခံစားခဲ့ရတာကို သတိျပန္ရတယ္။ အဲဒီတုန္းက သိပ္မေတြးတတ္ေသးေတာ့ အခုျပန္ေတြးမွ ကိုယ္ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တာကို ကိုယ့္ဘာသာသတိျပဳမိတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို အေသအခ်ာသိဖို႕ရာ ဒီလို ေနာက္က်တဲ့ အျဖစ္မ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ခုခုေပ်ာက္ဆံုးသြားမွ အဲဒီတစ္ခုခုရွိတုန္းက ေပ်ာ္စရာပါလားလို႕ ျပန္ေတြးမိတတ္ၾကတယ္။ ဒီအခါ ပစၥဳပၸာန္ကာလမွာ ေနာင္တ,စိတ္ဝင္သြားၿပီး ပိုၿပီး မေပ်ာ္မရႊင္ျဖစ္သြားတာလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တာကို တစိမ့္စိမ့္ျပန္ေတြးၿပီး ပစၥဳပၸာန္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္စိတ္ဝင္သြားတာမ်ိဳးလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ေပ်ာ္ရႊင္ေနခုိက္ အသိအမွတ္ျပဳ ခံစားတာပါပဲ။ အရြယ္ေရာက္ၿပီး ေတြးေတာတတ္သူတစ္ဦးဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ခံစားႏိုင္ဖို႕ အခြင့္အလမ္း ပိုနည္းလာတတ္သလို အေတြးေနရာခ်ပံု တည့္သြားရင္ေတာ့ ပိုမ်ားလာတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ “ေပ်ာ္ေနရဲ႕လား”လို႕ အခုေန တစ္ေယာက္ေယာက္က ေမးလိုက္ရင္ “ေပ်ာ္ေနတယ္” လို႕ တမဟုတ္ခ်င္း ေျဖလိုက္တဲ့အခါ ေခါင္းထဲက ဖ်တ္ခနဲ အသိဉာဏ္မွာ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနေသးတဲ့ တန္ဖိုးထားရတဲ့ မိဘေတြပါတယ္။ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးရတဲ့ ခင္ပြန္းနဲ႕ သမီးေလးေတြ ပါတယ္။ ေမတၱာထားရတဲ့ ေမာင္ႏွမေတြပါတယ္။ ကိုယ္အပါအဝင္ကိုယ္ခ်စ္ခင္သူေတြရဲ႕ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ မဟုတ္ေပမဲ့ ပူပင္စရာအေနအထားမရွိတဲ့ က်န္းမာေရးေတြ ပါတယ္။ ၿပီးျပည့္စံု မေနေပမယ့္ အႀကီးအမား လိုအပ္ခ်က္ရွိမေနတဲ့ စီးပြားေရးပါတယ္။ စင္းလံုးေခ်ာမဟုတ္ေပမဲ့ ထင္ရွားဖုထစ္တဲ့ အတားအဆီးေတြ မရွိတဲ့ လူမႈဆက္ဆံေရးေတြပါတယ္။ အမွတ္တစ္ရာျပည့္ မဟုတ္ေပမဲ့ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ေက်နပ္စြာ ၿပီးေျမာက္ေက်ာ္ျဖတ္သြားႏိုင္ခဲ့တဲ့ အႀကံအစည္ အဆင့္ဆင့္ ေတြ ပါတယ္။ ေပ်ာ္ရြင္မႈကို ခံစားႏုိင္ဖို႕အတြက္ ကုန္ဆံုးသြားတဲ့ အတိတ္ကေန ႏိုးထရသလို မျမင္ရတဲ့ အနာဂတ္ကိုလည္း အလြန္ေမွ်ာ္ေမာမေနေတာ့ဘူး။ ျဖစ္ခ်င္ၿပီး ျဖစ္မလာေတာ့တဲ့ အရာေတြကိုလည္း စားၿမံဳ႕ျပန္မေနေတာ့ဘူး။ မိမိအေတြးထဲ အရာရာျပည့္ႏွက္ေနရင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ ဝင္မလာႏိုင္ဘူး။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို လက္ဝယ္ကိုင္စြဲႏိုင္ဖို႕ တခ်ိဳ႕အရာေတြကို တင္းတင္း ဆုတ္ကိုင္မထားပဲ ေျဖခ်လိုက္ရပါတယ္။ လႊတ္ခ်လိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ပတ္ဝန္းက်င္ ဆိုတဲ့အရာလည္း အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိ ပါလိမ့္မယ္။ ဘဝတစ္ေကြ႕မွာ ပညာသင္ဆုနဲ႕ မပူပင္ရပဲ ေက်ာင္းတက္ေနစဥ္ စိတ္လႈပ္ရွားမႈမ်ားနဲ႕အတူ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုရခဲ့တယ္ ဆိုတာ အၿမဲအမွတ္ရေနတယ္။ သင္ယူရတာ ဝါသနာပါသူမို႕ ေက်ာင္းစာကေပးတဲ့ ဖိစီးမႈဆိုတာဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစခဲ့ဘူး။ အိုင္အိုဝါ စာေပခရီးစဥ္တေလွ်ာက္လည္း ထိုနည္းတူပါပဲ။ ကိုယ္စိတ္ပါဝင္စားတဲ့ အရာဆီကို အနီးဆံုး အေရာက္သြားႏိုင္ရင္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ရတတ္ပါတယ္။ ခ်စ္စိတ္ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ ႀကီးစြာေသာ အေထာက္အကူျဖစ္ပါတယ္။ လတ္တေလာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို အခိုင္မာဆံုး ပံ့ပိုးေပးထားတာ ခ်စ္ရတဲ့ သမီးေလးႏွစ္ေယာက္ေပါ့။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ရယူႏိုင္ဖို႕ လက္ေတြ႕က်ဖို႕လည္း လိုပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့ အခိ်န္ေတြကို ဆန္းစစ္ၾကည့္ရင္ စားဝတ္ေနေရးမွာ ပူပင္ေသာက ကင္းခ်ိန္ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ က်န္းမာေရးဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈရဲ႕ အႀကီးမားဆံုးရန္သူပါ။ အိုမင္းလာတဲ့အခါ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ မုိးလင္းလာရင္ ေနေကာင္းေနတာကိုပဲ ေပ်ာ္ေနရတယ္ လို႕ေျပာၾကပါတယ္။  တကယ္ေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ မေပ်ာ္ရႊင္မႈလိုပဲ လူေတြနဲ႕အတူ အခ်ိန္တိုင္းမွာ အနီးကပ္ ရွိေနႏိုင္ပါတယ္။ အနည္းနဲ႕အမ်ားပဲ ကြာျခားမွာပါ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ဒီဂရီအမ်ားဆံုး ထင္ထင္ရွားရွား ရွိခဲ့ခ်ိန္ကိုပဲ အဲဒီတုန္းကေပ်ာ္ခဲ့တယ္လို႕ ေျပာၾကတာပဲ ျဖစ္မွာပါ။  ထင္ျမင္ခ်က္ ေနာက္တစ္ခုကို ေျပာရရင္ေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႕ မေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ zero sum game (အျဖဴမဟုတ္ရင္ အမည္းျဖစ္ရမယ္ ဆိုတာမ်ိဳး) မဟုတ္ပါဘူး။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမရွိဘူးဆိုရင္ မေပ်ာ္မရႊင္ျဖစ္ေနရမယ္ လို႕ က်ိန္းေသေပါက္ မဟုတ္သလို မေပ်ာ္မရႊင္ ျဖစ္မေနဘူး ဆိုရင္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနရမယ္ လို႕ တပ္အပ္ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။  ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာလည္းမဟုတ္၊ မေပ်ာ္မရႊင္ႀကီးျဖစ္ေန (စိတ္ညစ္ေန)တာလည္း မဟုတ္တဲ့ အေနအထား လူေတြမွာရွိႏိုင္ပါတယ္။။  အခက္ခဲဆံုးကေတာ့ သူတပါးရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈအေပၚမွာ လိုက္ပါေပ်ာ္ရႊင္ဖို႕ပါပဲ။ “သူတို႕ေပ်ာ္ရင္ လိုက္ေပ်ာ္မလား “လို႕ေမးရင္ မိဘ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမ ခင္ပြန္း သားသမီး သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြ အပါအဝင္ အမွန္တကယ္ ခ်စ္ခင္သူေတြအတြက္ကို “ေပ်ာ္မွာေပါ့” လို႕ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေျပာလိုက္ႏိုင္ေပမဲ့  “လူတိုင္း” “ဘယ္သူမဆို” လို႕ဆိုရင္ေတာ့ မလွပတဲ့ လူ႕သဘာဝအျခမ္းက မ်က္စပစ္ျပေနပါေသးတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မိမိ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခုိက္မွာေတာ့ ကိုယ့္ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို အသိအမွတ္ျပဳဖို႕လိုသလို ဘာကိုမွ ထည့္တြက္မေနဘဲ ရဲရဲေျပာခ်ႏုိင္ဖို႕လည္း သင့္တယ္လို႕ထင္ပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေဒါက္တုိင္ေလးေတြ မထိမခိုက္ မယိုင္မလဲပဲ က်ားကန္ထားႏိုင္တဲ့ အခိုက္အတန္႕ဟာ တစ္ခ်ိန္လံုးေတာ့ ရွိမေနႏိုင္ပါဘူး။ ဒါဟာ ဘယ္ေလာက္ရွည္ၾကာမလဲ ဒီလိုေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဘယ္လို ႀကံဳဦးမလဲ ဆိုတာကို စဥ္းစားရင္ မၿမဲျခင္းတရားက အၿမဲေျခာက္လွန္႕ေနတတ္ပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္တယ္ေျပာမိကာမွ ေပ်ာက္ဆံုးသြားမွာဟာ ေၾကာက္လန္႕စရာ ေကာင္းသလို ေပ်ာ္ရႊင္တယ္လို႕ ေျပာႏိုင္စဥ္က မေျပာမိဘဲ ေနာက္ထပ္ ေျပာခြင့္မရေတာ့မွာကလည္း ပိုေၾကာက္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ဒါေတြအားလံုးကေတာ့ သာမန္လူတစ္ဦးရဲ႕ ေလာကီေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြပါ။ ေလာကုတၱရာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြေတာ့ ထည့္မေျပာတတ္၊ မေျပာႏုိင္၊ မေျပာခ်င္ပါဘူး။ သာမန္ ပုထုဇဥ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးေတြ မေပ်ာ္ႏိုင္ျဖစ္သြားမွာလည္း စိုးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုအခ်ိန္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္သလား ေမးရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ပါတယ္။ ေပ်ာ္ေနတယ္။ ေပ်ာ္တယ္။ အားလံုးလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။

ပန္ဒိုရာ

၆.၉.၂၀၁၆