Friday, March 7, 2008

အျပာေရာင္ကၽြန္း

ေလးဖက္ေလးတန္မွာ
အျပာထု…
ေရျပင္ျပာမ်က္စိတဆံုး
မိႈင္းျပာညိဳ႕ေနတဲ့ကုန္းေျမ
ျပာျပာစင္ေနတဲ့သဲေသာင္
ေကာင္းကင္ႀကီးတခုလံုးလည္း
အျပာေရာင္ဖိစီးေလးတြဲ႕လို႕
ျပာျပာမူးမူး ငါ့ႏႈတ္ခမ္းေတြေပၚ
ငံု႕မိုးကိုင္းညြတ္ေနေပါ့။


ဘုတ္ ခနဲ
အရုပ္ႀကိဳးျပတ္
အုန္းသီးေျခာက္တစ္လံုး
ေရစပ္ကို တလိမ့္လိမ့္ဆင္းသြား
ခရုဂဏန္းမ်ား တြားသြားရြရြ
အုန္းလက္ေတြကို ရွီးရွဲေလတိုးသံ
စင္ေရာ္တစ္အုပ္ ထပ်ံသြားၾက
ၿပီးေတာ့…
လူတစ္ေယာက္နဲ႕
လူတစ္ေယာက္သာ…။


ကတ္စ္တ္အေ၀း* ရုပ္ရွင္ထဲမွာ
တြမ္ဟန္႕စ္** က အိပ္ရာကထ
တြမ္ဟန္႕စ္က ငါးဖမ္း
တြမ္ဟန္႕စ္က ေက်ာက္စြန္းေပၚမွာရပ္ၾကည့္
တြမ္ဟန္႕စ္က အုန္းသီးခူး
တြမ္ဟန္႕စ္က မီးေမႊး
တြမ္ဟန္႕စ္က ဂူထဲမွာအိပ္
တြမ္ဟန္႕စ္က အိပ္ရာကထ
တြမ္ဟန္႕စ္က ငါးဖမ္း…။


တြမ္ဟန္႕စ္မွာ
မဖြင့္ရေသးတဲ့
ပါဆယ္တစ္ထုပ္ရွိတယ္
တြမ္ဟန္႕စ္မွာ
ရူးသြပ္မႈေတြအေဖာ္မွ်ဖို႕
မ်က္ႏွာပံု ေရးျခစ္ထားတဲ့
ေဘာလံုးတစ္လံုးရွိတယ္
၀ီလဆင္.. လို႕နာမည္ေပးထားတယ္။


ငါ့ရဲ႕ ေလးဖက္ေလးတန္
နံရံျပာျပာေတြေပၚမွာ
မ်က္လံုး နား ႏွာေခါင္း ပါးစပ္ေပါက္နဲ႕
တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုေရးလိုက္တယ္
ၿပီးေတာ့
ဂၽြန္.. လို႕
နာမည္ေပးလိုက္တယ္
ဘယ္ေတာ့မွဖြင့္မေဖာက္ျဖစ္ေတာ့မယ့္
ပါဆယ္တစ္ထုပ္
ရင္ထဲကိုေရာက္လာတယ္။


ဂၽြန္ရယ္
ငါရယ္
အဲသည္အျပာထုထဲမွာေပါ့
၀ိုင္ခ်ိဳမူးၾက
စိတ္ေတြကိုရြက္လႊင့္လို႕
အိမ္လြမ္းခ်င္းေတြသီေတာ့
ဂၽြန္ကပါ လိုက္ဆို
ခ်စ္သူကိုလြမ္းတဲ့ညေတြဆို
ေမာႀကီးပန္းႀကီးမ်က္ရည္စက္မ်ား
ဂၽြန္ကပါ လိုက္ငို
ငါကစိတ္ေနာက္ ေပါက္ကြဲတဲ့အခါ
ဂၽြန္လည္းတိတ္တိတ္ေငးၾကည့္ေနရွာ။


တြမ္ဟန္႕စ္ေရ
လိႈင္းေလထန္တဲ့လမ္း
၀ီလဆင္နဲ႕ အားအင္ျဖည့္လို႕
ခ်စ္သူဆီအျပန္ခရီး
၀ီလဆင္ကို အပါေခၚသြားပါ
တြမ္ဟန္႕စ္ေရ
ပါဆယ္တစ္ထုပ္ကိုျဖင့္
ပိုင္ရွင္လက္ထဲေရာက္ေအာင္
ဆက္ဆက္ပို႕လိုက္ပါ
တြမ္ဟန္႕စ္ေရ
အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါ
၀ီလဆင္ကိုလည္း ပစ္မထားလိုက္ပါနဲ႕
တြမ္ဟန္႕စ္ေရ...။


ငါ့အျပာေရာင္ကၽြန္းမွာေတာ့
ပင္လယ္ေလစိမ္းက
ရိုက္သိမ္းက်ီစယ္သြားလို႕
အိပ္မက္ထဲအျပင္းဖ်ားတဲ့
ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ားညေတြဆို
မ်က္စိျပင္ညီမွာ ေရထုႀကီးေပါ့
ေျမြေဟာက္ပါးပ်ဥ္းျဖဴေတြလိုထၾကြ
ငါ့ကိုရစ္ပတ္၀ါးမ်ိဳ
ေပၚလိုက္နစ္လိုက္
အသက္႐ွဴမ၀ေတာ့ဘူး…။


ခ်စ္သူရွိရာ...
အေ၀း အေ၀း အေ၀း ဆီကိုပါကြယ္
လိႈင္းေတြဗလံုးဗေထြးၾကား
ပါဆယ္တစ္ထုပ္ကို
က်စ္က်စ္ဆုပ္ထားတဲ့ ငါ
ကူးေနရင္း ကူးခတ္ေနရင္း..
ဂၽြန္ က ေ၀းေ၀းကို ေမ်ာသြားေပါ့
ငါကလိုက္မဆယ္ႏိုင္ခဲ့
ဂၽြန္ ဘယ္ေရာက္သြားသလဲ…
ငါ့ကိုခြင့္လႊတ္ပါ…
ဂၽြန္ရယ္ ဂၽြန္ရယ္…
ငါ့ကိုခြင့္လႊတ္ပါ…
ဂၽြန္ရယ္ ဂၽြန္ရယ္… လို႕
တတြတ္တြတ္ ေရရြတ္ရင္းက
လန္႕ႏိုးရတဲ့အခါ
မ်က္ႏွာမွာစိုရႊဲေနေတာ့တယ္။



ပန္ဒိုရာ


* Cast Away
** Tom Hanks

8 comments:

စိုးထက္ - Soe Htet ! said...

ၾကည့္ဖူးတယ္ဗ် ... ၀ီလဆင္ နဲ႕ ဂၽြန္ ကို ထပ္တူ ျပဳ စ်ာန္၀င္စား ထားတယ္လို႕ ခံစားရပါတယ္ ... :D

Anonymous said...

၀ိုင္ျမစ္ထဲမွာေမ်ာသြားၿပီလို႕မွတ္တာဗ် ... ဂၽြန္က ျပန္ေရာက္လာတယ္ ...
အျပာေရာင္ပါဆယ္ထုပ္ထဲမွာ ဂၽြန္ကိုယ္တိုင္မ်ားပါေလမလား ...
ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္ဗ်ာ ...

Nyein Chan Aung said...

ပင္လယ္ျပာ.. ေကာင္းကင္ျပာ.. အျပာေရာင္ ကိုေတာ့ ႀကိဳက္တယ္။

Anonymous said...

ေကာင္းခ်က္ဗ်ာ... ေသာ့ခ်က္အကုန္ပါတယ္....
ရုပ္ရုင္တစ္ကားလံုးျပန္ၾကည့္လိုက္ရသလိုပါပဲ....
ေက်းဇူးပါအစ္မေရ...
ေအာ္စကားကားေတြအောကာင္းလည္းေရးေပးပါဦး...

imaginary clouds no 2 said...

ပါဆယ္ ထုတ္ကေလးက လွေနတယ္ ။ (မဖြင့္ရေသးတဲ့
ပါဆယ္တစ္ထုပ္ရွိတယ္)ဆက္ေရးပါခင္ဗ်ား။

ကုိေပါ said...

ေကာင္းတယ္ဗ်ဳိ႕။ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္တုန္းကေတာင္ အဲဒီလုိအေတြးမ်ဳိး မ၀င္ခဲ့ဘူး။

Ka Daung Nyin Thar said...

နာ့ကို အားက်ျပီး တူလဲ ရုပ္ရွင္ကို ကဗ်ာေရးတယ္ဟ..
ရွက္လဲ ရွက္ဘူး ခြိခြိ

ခ်တာ တိလား.. ခ်ိတ္ခ်ိဳးရင္ ထိတ္ထိုးခ်ည္..

လင္းဒီပ said...

အျပာေရာင္ကၽြန္းေပၚက ေျပးထြက္မရေသးတဲ့အခါ အိပ္မက္မွာေကာ တကယ္မွာပါ မ်က္ရည္ေတြ ရႊဲလို႕...။