3l0g Day 2009

ၾသဂုတ္လ ၃၁ ရက္ေန႕ (3108) ကို ဘေလာ့ဂ္ေဒး ဘေလာ့ဂ္ေန႕ လို႕သတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ဒီလို သတ္မွတ္ခဲ့ၾကတာ ၅ ႏွစ္တိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ ဘေလာ့ဂ္ေဒး လို႕ ထူေထာင္ခဲ့ၾကတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ေနရာအသီးသီးက စိတ္၀င္စားမႈခ်င္းတူတဲ့ ဘေလာ့ဂါေတြ အခ်င္းခ်င္း သိကၽြမ္းခင္မင္ၾကရေအာင္ လို႕ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီေန႕မွာ ဘေလာ့ဂါေတြက ကိုယ့္စာဖတ္သူေတြကို တျခားဘေလာ့ေတြကို သြားဖတ္ရွႈဖို႕ ရည္ညႊန္းေထာက္ခံေပးပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ မသိခဲ့ဖူးတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြကို ခ်ိတ္ဆက္ဖတ္ရႈသြားႏိုင္ေစဖို႕အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။

ဘေလာ့ဂ္ေဒးနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ပို႕စ္ ေရးတဲ့အခါမွာ ညႊန္ၾကားထားတာေလးေတြကေတာ့
၁) ကိုယ္စိတ္၀င္စားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ ၅ ခုကိုရွာပါ။
၂) အဲဒီဘေလာ့ဂါ ေတြကို ကိုယ္က ရည္ညႊန္းမယ့္အေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားပါ။
၃)အဲဒီ ဘေလာ့ဂ္ေတြအေၾကာင္း အတိုေကာက္ ေဖာ္ျပၿပီး လင့္ခ္ ေပးထားပါ။
၄) ၃၁ ရက္ ၾသဂုတ္လမွာ ပို႕စ္တင္ပါ။
၅) ဘေလာ့ဂ္ေဒး နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ဒီ လင့္ခ္ေတြကိုလည္း တင္ေပးပါ။ http://technorati.com/tag/BlogDay2009 and a link to the BlogDay web site at http://www.blogday.org

ပန္ဒိုရာအေနနဲ႕ကေတာ့ ဒီႏွစ္ထဲမွာ အခ်ိန္အခက္အခဲေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္ေတြကို လိုက္ဖတ္ျဖစ္တာ ေလ်ာ့သြားခဲ့တယ္။ အထူးသျဖင့္ မွတ္ခ်က္ေရးတာ ေလ်ာ့သြားတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ အသစ္ေတြလည္း အမ်ားႀကီး ေပၚလာပါတယ္။

အခုညႊန္းတဲ့ေနရာမွာ နာမည္ အေတာ္ႀကီးၿပီးသား ဘေလာ့ဂ္ေတြ (ဥပမာ မေနာ္ဟရီ တို႕လို ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ သတင္းဘေလာ့ဂ္ တို႕လို) မ်ိဳးကို ကိုယ္ႏွစ္သက္ေပမယ့္ အထူးတလည္ မညႊန္းခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီလိုေျပာလို႕ အခုညႊန္းမယ့္ ဘေလာ့ဂ္ေတြကိုလည္း နာမည္မႀကီးဘူးလို႕ ဆိုလိုတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘေလာ့ဂါအသစ္ေတြ ဒါမွမဟုတ္ အခုမွ ဘေလာ့ဂ္ကို စဖတ္မိၾကတဲ့ စာဖတ္သူအသစ္ေတြ တကယ္လို႕မ်ား မသိခဲ့ေသးရင္ ဖတ္ၾကည့္ႏုိင္ေအာင္ပါ။ ဘေလာ့ဂ္ရဲ႕ သဘာ၀က သူ႕လည္ပတ္ ကုိယ့္လည္ပတ္ လူမႈေရးေတြ အေျချပဳၿပီး သြားလာဖတ္ရႈေလ့ ပိုရွိၾကတာမို႕ အသြားအလာ ေအးေဆးတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြကို အဓိကထားၿပီး ညႊန္းလိုက္ပါတယ္။

ပထမဆံုး ညႊန္းခ်င္တာက ဘေလာ့ဂ္ေတြ ေပၚခါစ အခ်ိန္ကတည္းက အစဥ္အစိုက္ ျမန္မာစာေပ အထူးသျဖင့္ ရိုးရာကဗ်ာေတြနဲ႕ ပတ္သက္တာေတြကို ေရးခဲ့တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ တစ္ခုပါ။ ေနာက္ေတာ့ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္ေရးတာကို ခဏ ရပ္ထားပါတယ္။ အခုေတာ့ ျပန္ေရးေနပါၿပီ။ သူျပန္ေရးတာကုိ အထူးတလည္ မေၾကာ္ျငာတဲ့အတြက္ သိခ်င္မွ သိၾကမွာမို႕ ညႊန္းလိုက္တာပါ။ ပို႕စ္အေဟာင္းေရာ အသစ္ေတြကိုပါ အခ်ိန္ယူဖတ္သင့္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္တခုကလည္း ကဗ်ာဘေလာ့ဂ္ပါ။ သူေရးတဲ့ ကဗ်ာေတြကို ႏွစ္သက္ပါတယ္။ သူကလည္း အသြားအလာနည္းပါးတယ္။ နာမည္ကလည္း အမည္မဲ့တဲ့။ ပ်ံ႕လြင့္ေနေသာ ေတးႏွင္႕ ဧကစာရီ ဆိုတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ပါ။ တျခားဆရာေတြရဲ႕ ကဗ်ာတခ်ိဳ႕ကိုလည္း တင္ထားပါတယ္။

ေနာက္ဘေလာ့ဂ္တခုကေတာ့ ဇီဇ၀ါပါ။ သူကေတာ့ ဗဟုသုတရစရာေတြ အေတြးအေခၚေတြကို ေရးေလ့ရွိတယ္။ သူမ်ား ဘေလာ့ဂ္တိုင္းမွာ မွတ္ခ်က္ေတြ လိုက္ေရးခဲတယ္။ ေရးရင္ေတာ့လည္း စာကို အေသအခ်ာဖတ္ၿပီး အေလးအနက္ ေရးေလ့ရွိတယ္။ သူ႕ပို႕စ္တုိင္းမွာ ေတြးစရာတခုခု ရလိမ့္မယ္ လို႕ယံုၾကည္ပါတယ္။

မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ဘူး ဆိုရင္ Education for Myanmar ဆိုတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ကိုလည္း ညႊန္းခ်င္ပါတယ္။ ပညာေရးနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ေဆာင္းပါးေတြကို ဖတ္ရႈႏုိင္ပါတယ္။ မခင္မမမ်ိဳး၊ ဆရာဦးသိန္းႏုိင္၊ S.S စတဲ့ စာေရးသူ အေတာ္မ်ားမ်ား ပါ၀င္ကူညီထားၾကပါတယ။္

ေနာက္ဆံုး ညႊန္းခ်င္တာက အမွတ္တမဲ့ႏွင္း ဆိုတဲ့ ကဗ်ာဘေလာ့ဂ္အသစ္ ေလးပါ။ ေရးသူေတြကေတာ့ ျပည္တြင္း မဂၢဇင္းေတြမွာ ေရးေနၾကတဲ့ ကဗ်ာဆရာေတြပါ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ပို႕စ္သိပ္မမ်ားေသးပါ။ ေနာက္ေတာ့ ပို႕စ္ေတြ ပံုမွန္ တင္လာမယ္ ထင္ပါတယ္။ မင္းစိုးရာ၊ ဘုန္းေနသြန္း၊ ေအာင္ပိုင္စိုး တို႕ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ျဖစ္ပါတယ္။

အားလံုး ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဘေလာ့ဂ္ႏိုင္ၾကပါေစ။

ပန္ဒိုရာ

(ဘေလာ့ဂ္ပိုင္ရွင္ေတြကို ဒီပို႕စ္တင္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ အေၾကာင္းၾကားလိုက္ပါတယ္။ ႀကိဳမေျပာျဖစ္တာ ေဆာရီးပါ။)

Expand..

Summary..

မီးပံုေလး

မီးပံုေလး

တလွ်ံလွ်ံတၿငီးၿငီး တက္ၾကြေတာက္ေလာင္ခဲ့တယ္

ျဖတ္သြားတုန္းက ျပာမႈန္ေတြေတာင္ လြင့္စင္လိုက္ေသးတယ္

ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားခ်ိန္အထိေတာ့ ေစာင့္မၾကည့္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ပန္ဒိုရာ

ဒါကေတာ့ အဂၤလိပ္မႈျပဳၾကည့္တာပါ။

Campfire

Blazing with flashy flames

Broken ashes flying as I passed by ....

Just couldn’t observe it until it ceased.

Pandora

Expand..

Summary..

လက္ေဆးပါ

လက္ေဆးပါ

လက္ေဆးပါ
အခ်စ္ေရ လက္ေဆးပါ
၀က္တုပ္ေကြးပိုးေတြက ပ်ံ႕ႏွံ႕ေနလို႕
လက္ေဆးပါ
ေဆးဖိုး၀ါးခ မတတ္ႏိုင္လို႕
လက္ေဆးပါ
ေဆာင္းတြင္းရဲ႕ ဒုတိယလိႈင္း ေရာဂါကပ္မွာ
လူ႕အသက္ေတြ ႏွင္းလိုမေၾကြေအာင္
လက္ေဆးပါ
ညစ္ေပမႈေတြအတြက္ေရာ
ညစ္ပတ္မႈေတြအတြက္ပါ
လက္ေဆးပါ
စြန္းထင္းမႈေတြအတြက္ေရာ
အစြန္းေတြအတြက္ပါ
လက္ေဆးပါ
မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြၾကား
မသကၤာမႈပိုးမႊားေတြလည္း ထၾကြေနလို႕
လက္ေဆးပါ
ခ်စ္… ရႊင္… သနား ဘာညာသာရကာမ်ား
ႏွစ္ဆယ့္သံုး ႏွစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္းဒီဂရီ တိမ္းေစာင္းေနလို႕
လက္ေဆးပါ
မဟာပထ၀ီေျမထုထဲ
ေခါင္းကေန ဆြဲႏွစ္ခံထားရတဲ့ ငရဲသားေတြက
အက်ိဳးစီးပြား အက်ိဳးစီးပြားလို႕
ဘြားကနဲ ဘြားကနဲ ထထေအာ္လို႕
လက္ေဆးပါ
က်န္စစ္သားကို ေစာလူးမင္းက ေဆးလိပ္ဖြာမပ်က္ဘဲ
ကိုယ့္ဘ၀နဲ႕ ကိုယ့္အေၾကာင္းေပါ့ လို႕ေျပာလုိက္မွေတာ့
လက္ေဆးပါ
ၿပီးခဲ့တာေတြလည္း ၿပီးၿပီ
မၿပီးႏိုင္တာေတြလည္း လက္စသတ္ဖို႕
လက္ေဆးပါ
ေလာကဓံကို ကုပ္ခြစီးရင္း
သီခ်င္းေလး တညည္းညည္းနဲ႕
လက္ကိုေဆးပါ
လက္ေတြကို ဆပ္ျပာနဲ႕ စင္ၾကယ္ေအာင္ ေဆးေၾကာပါ
လက္ခံု လက္ဖမိုး လက္ဖ၀ါး
လက္ဖ်ားထိပ္ လက္ခြၾကား လက္ဖေနာင့္ မက်န္ေအာင္
အေရျပား အေသြးအသား အရိုးအေၾကာ အဆီအရြတ္ မက်န္ေအာင္
လက္ေဆးပါ
ဖိနပ္တိုက္တဲ့ လက္ေတြလည္း လက္ေဆးပါ
ေသနတ္ပိုက္တဲ့ လက္ေတြလည္း လက္ေဆးပါ
အႀကံပိုင္တဲ့ လက္ေတြလည္း လက္ေဆးပါ
အလံကိုင္တဲ့ လက္ေတြလည္း လက္ေဆးပါ
လမ္းထိပ္မွာ အမိႈက္ပံုဖြေနတဲ့ ဂ်ေလဘီေလး လက္ေဆးပါ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းထဲက မုန္႕လက္ေဆာင္းသည္ အေဒၚႀကီး လက္ေဆးပါ
ဗိုက္ထဲမွာ မေမြးရေသးတဲ့ ငါ့တူမကေလး လက္ေဆးပါ
မိုင္ရာေထာင္ခ်ီ အကြာအေ၀းက ငါမျမင္ဖူးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ား လက္ေဆးပါ
သမၼတႀကီး အိုဘားမား ခင္ဗ်ားလည္း လက္ေဆးပါ
အခ်စ္ေရ လက္ေတြကို ေဆးေၾကာပါ
စင္ၾကယ္တဲ့ လက္ေတြကို ရိႈက္နမ္းလာမယ့္
ကမၻာေျမရဲ႕ ပေလတိုးနစ္ ေမတၱာကို ေစာင့္ရင္း
လက္ေဆးပါ။


ပန္ဒိုရာ




(ဟူး... ေမာလိုက္တာ..
ပန္ဒိုရာလည္း ကဗ်ာေရးတဲ့လက္ေတြ သန္႕စင္ေအာင္ ေဆးေၾကာဖို႕ လိုေနေသးတယ္။ Alright! See you.)

Expand..

Summary..

ဘ၀ဆိုတာ ရယ္စရာ..

ကိုေအာင္သာငယ္ က ဘ၀ ဆိုတာနဲ႕ ပတ္သက္လို႕ အဆိုအမိန္႕ေတြ ေရးဖို႕ တက္ဂ္ထားတာ ၾကာပါၿပီ။ တခ်ိဳ႕ အဆိုအမိန္႕ေတြကို လိုက္ရွာ ေရြးခ်ယ္ၿပီး အနီးစပ္ဆံုး ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေပါ့ပါးႏိုင္ၾကပါေစ။ (က်န္သူေတြရဲ႕ တက္ေၾကြးေတြလည္း ဆပ္ပါမယ္.. ေမွ်ာ္..)

Life is simple, its just not easy.
ဘ၀ဆိုတာ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလးပါ။ မလြယ္တာေလး တစ္ခုပါပဲ။
Unknown author

Live every day as if it were your last, because one of these days you will be right.
ေန႕တစ္ေန႕တိုင္းကို သင့္ဘ၀ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႕လို သေဘာထားၿပီး ေနထိုင္လိုက္ပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိေတာ့ တစ္ေန႕ေန႕မွာေတာ့ အဲဒီအတိုင္း ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။
Unknown author

Life is a sexually transmitted disease and the mortality rate is one hundred percent.
ဘ၀ဆိုတာ လိင္ကေနတဆင့္ ကူးစက္တဲ့ ေရာဂါျဖစ္ၿပီး ေသႏႈန္းကေတာ့ တစ္ရာ ရာခိုင္ႏႈန္းျဖစ္တယ္။
R. D. Laing

Life is like an onion; you peel off one layer at a time and sometimes you weep.
ဘ၀ဆိုက ၾကက္သြန္နီလိုပါပဲ။ တစ္ႀကိမ္မွာ အလႊာတစ္လႊာကို ခြာရတယ္။ တခါတေလေတာ့ ငိုရတယ္။
Carl Sandburg

Life is like an onion. Why is life like an onion? Because you peel away layer after layer and when you come to the end you have nothing
ဘ၀က ၾကက္သြန္နီနဲ႕တူတယ္။ ဘာလို႕လဲသိလား။ တလႊာၿပီးတစ္လႊာ ခြာတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘာမွလည္း မရွိဘူး။
Unknown author

There are only two tragedies in life: one is not getting what one wants, and the other is getting it.
ဘ၀မွာ ၀မ္းနည္းစရာ ဇာတ္သိမ္း ႏွစ္ခုပဲ ရွိပါတယ္။ တစ္ခုက ကိုယ္လိုခ်င္တာကို မရလိုက္တာ။ ေနာက္တစ္ခုက ကိုယ္လုိခ်င္တာကို ရလိုက္တာ။
Oscar Wilde

Everything has been figured out, except how to live.
အရာရာတိုင္းကို စဥ္းစားအေျဖရွာလို႕ရသြားပါၿပီ။ ဘယ္လို အသက္ရွင္ေနထိုင္ရမယ္ ဆိုတာက လြဲလို႕ေပါ့။
Jean-Paul Sartre

An autobiography is the story of how a man thinks he lived.
ကိုယ္တိုင္ေရးအတၳဳပၸတၱိဆိုတာ လူတစ္ေယာက္က သူဘယ္လို ေနထိုင္ခဲ့သလဲ လို႕ သူထင္တာကို ေရးထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းပါပဲ။
Herbert Samuel

The cost of living's going up, and the chance of livin's going down.
ဘ၀မွာ ရွင္သန္ေနထုိင္ဖို႕ စားရိတ္ေတြက တက္တက္လာတယ္။ ရွင္သန္ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႕ အခြင့္အလမ္းေတြက က်က်လာတယ္။
Flip Wilson

Life is like stepping onto a boat which is about to sail out to sea and sink.
ဘ၀ဆိုတာ သေဘာၤတစ္စီးေပၚကို တက္ရသလိုပါပဲ။ အဲဒီသေဘၤာက ပင္လယ္ကို ရြက္လႊင့္ၿပီး နစ္ျမဳပ္ေတာ့မွာေလ။
Shunryu Suzuki Roshi

All the world's a stage and most of us are desperately unrehearsed.
ေလာကႀကီးက ဇာတ္ခံုေပါ့။ ငါတို႕အမ်ားစုကေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ဇာတ္မတိုက္ရေသးဘူး ျဖစ္ေနတယ္။
Sean O'Casey

Life is a horizontal fall.
ဘ၀ဆိုတာက ေရျပင္ညီအတိုင္း ျပဳတ္က်ျခင္းပဲ။
Jean Cocteau

Life is wasted on the living.
ဘ၀ဆိုတာကလည္း ေနေနရတာနဲ႕ပဲ အခ်ိန္ကုန္သြားတာပဲ။
Douglas Adams

Life is divided into the horrible and the miserable.
ဘ၀ကုိ ႏွစ္ပိုင္းခြဲထားတယ္ေလ။ ဆိုး၀ါးတဲ့အပိုင္းရယ္ ေၾကာက္စရာအပိုင္းရယ္။
(ဘာသာျပန္သူ။ ။ ျမန္မာလို ပိုၾကည့္ေကာင္းေအာင္ စကားေရွ႕ေနာက္ ေျပာင္းလိုက္တယ္။ ဆိုး၀ါးတာနဲ႕ ေကာင္းတာမ်ားလားလို႕.. ဟင္း..။)
Woody Allen

Life is a zoo in a jungle.
ဘ၀ဆိုတာ ေတာထဲက တိရစၧာန္ရုံေပါ့။
Peter De Vries

Life is like a beautiful melody, only the lyrics are messed up.
ဘ၀ဆိုတာ လွပတဲ့ သံစဥ္ေတးသြားပါပဲ။ သီခ်င္းစာသားေတြကပဲ ေပါက္ကရျဖစ္ေနတာပါ။
Unknown author

Do not take life too seriously; you will never get out of it alive.
အသက္ရွင္ေနထိုင္မႈ (ဘ၀) ဆုိတာကို သိပ္ၿပီး အေလးအနက္ ထားမေနပါနဲ႕။ ေနာက္ေတာ့လည္း အသက္ရွင္ၿပီး ထြက္သြားရတာမွ မဟုတ္တာ။
Unknown author

You live and you learn or you don’t live long.
အသက္ရွင္ေနထုိင္ၿပီး သင္ယူပါ ဒါမွမဟုတ္ ၾကာၾကာမေနရေတာ့ဘူး။
Unknown author

Life is an incurable disease.
ဘ၀ဆိုတာ ကုမရတဲ့ ေရာဂါ။
Unknown author

There is time for work. And time for love. That leaves no other time.
ဘ၀မွာ အလုပ္အတြက္ အခ်ိန္ေတြရွိတယ္။ အခ်စ္အတြက္ အခိ်န္ေတြ ရွိတယ္။ အဲဒါနဲ႕ပဲ တျခားအခ်ိန္ေတြ မက်န္ေတာ့ဘူး။
Unknown author

Life is something to do when you can’t get to sleep.
ဘ၀ဆိုတာ အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္တဲ့အခါ တခုခု ထလုပ္စရာပါပဲ။
Unknown author

The trouble with life is that there are so many beautiful women and so little time.
ဘ၀မွာဆိုးတာကေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေခ်ာေခ်ာလွလွေတြ အမ်ားႀကီးရွိၿပီး အခ်ိန္က နည္းလြန္းေနတာပဲ။
Unknown author

The day after tomorrow is the third day of the rest of your life.
မနက္ျဖန္ၿပီး ေနာက္တေန႕ (သဘက္ခါ) ဆိုတာ သင္က်န္ရွိတဲ့ ဘ၀သက္တမ္း ကေန စ ေရတြက္ရင္ တတိယေျမာက္ေန႕ေပါ့။
George Carlin

Here is the test to find whether your mission on earth is finished. If you're alive, it isn't.
ဒီမွာေလ.. သင္ဒီကမၻာေျမေပၚမွာ လုပ္ရမယ့္ အလုပ္တစ္ခု ၿပီးမၿပီး စစ္လိုက္တဲ့ စာေမးပြဲ ေပါ့။ သင္အသက္ရွင္ေနေသးတယ္ဆိုရင္ အဲဒီ အလုပ္ မၿပီးေသးဘူး။
Richard Bach

Life is a foreign language: all men mispronounce it.
ဘ၀ဆိုတာ ႏိုင္ငံျခားဘာသာစကားတစ္ခုပါ။ လူတိုင္း အသံထြက္ မွားၾကတယ္။
Christopher Morley, "Thunder on the Left"

In spite of the cost of living, it's still popular.
ေနထိုင္စရိတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ႀကီးႀကီး အဲဒီ (ဘ၀ဆိုတာႀကီးက) ေပၚျပဴလာေတာ့ ျဖစ္ေနေသးသားပဲ။
Kathy Norris

When people search for "Life Quotes" they are often looking for quotes about life. Why do the major search engines only give them hundreds of pages of commercial garbage about Life Insurance Quotes?
လူေတြက Life Quotes ဆိုတာကို (အင္တာနက္ထဲမွာ) ရွာတဲ့အခါ ဘ၀နဲ႕ပတ္သက္တဲ့ အဆိုအမိန္႕ေတြကို ရွာၾကတာပါ။ ဘာလို႕မ်ား သတင္း အခ်က္အလက္ရွာတဲ့ အဓိက search engines ေတြက Life Insurance Quotes (အသက္အာမခံႏႈန္းထား) ဆိုတဲ့ စီးပြားေရးေၾကာ္ျငာေတြပါတဲ့ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေတြပဲ ရာနဲ႕ခ်ီၿပီး ရွာေပးၾကတာလဲ။
Bill Austin


ပန္ဒိုရာ ၾကည့္က်က္ ဘာသာျပန္သည္။

Expand..

Summary..

ဦးထုပ္ထဲကငွက္

သံလြင္အိပ္မက္ အတြဲ ၃ အမွတ္ ၂ မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ အက္ေဆးေလးပါ။ လူႀကိဳက္နည္းတဲ့ စာတစ္ပုဒ္ ဆိုပါေတာ့။ ျပန္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။


ဦးထုပ္ထဲကငွက္


ဒီလိုပါပဲ။ သြားရင္းလာရင္း ေတေလတစ္ေကာင္နဲ႕ ေတြ႕ခဲ့တယ္။

ေတေလမွာ ေတေလ ဆိုတဲ့ နာမည္တစ္ခု ရွိတယ္။ ကိုယ့္မွာေတာ့ ဘာမွမရွိဘူး။ လက္ခ်ည္းဗလာ။

ေတေလ နဲ႕ ကိုယ္ ေျခသြားလမ္းေလးအတိုင္း ေတာင္ကုန္းတစ္ခုေပၚ အတူတူ တက္လာခဲ့တယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ ေတာပန္းေတြ ပြင့္ေနတယ္။ အဲဒီပန္းေတြေပၚမွာ ပ်ားေတြ ပိတုန္းေတြ ၀ဲေနတယ္။ ေတာင္ကုန္းေပၚကေန ေအာက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္ ေခါင္မိုးနီနီနဲ႕ အိမ္ေလးေတြကို ျမင္ရတယ္။ ေရကန္တစ္ခုေဘး သစ္ရိပ္ေအာက္မွာ ကိုယ္တို႕ ေအးေအးလူလူ ထုိင္ခ်လိုက္ပါတယ္။

ေတေလက သက္ျပင္းရွည္ႀကီးကို မႈတ္ထုတ္လိုက္တယ္။
ဘ၀မွာ ငါလိုခ်င္တာေတြ ဆံုးရႈံးခဲ့တယ္။
ဟင့္အင္း။ ဘ၀မွာ ငါလိုခ်င္တာေတြ ရကိုမရခဲ့ဘူး။
မဟုတ္ေသးဘူး။ ဘ၀မွာ ငါလိုခ်င္တာေတြက ဘာေတြလဲ။

ငွက္တစ္ေကာင္သာ ရွိရင္ အရာရာ အဆင္ေျပမယ္။ ေတေလက ၀မ္းပန္းတနည္း ဆက္ေျပာတယ္။ ေတာင့္တလိုက္တယ္။ ငွက္….။ မ်က္စိတစ္မွိတ္ လွ်ပ္တျပက္မွာ ငွက္တစ္ေကာင္ ေရာက္လာခဲ့တယ္။

ငွက္တစ္ေကာင္ကို ေမြးျမဴေတာ့မယ္ ဆိုရင္ သူေနထုိင္ဖို႕ တစ္ခုခုလိုတယ္ မဟုတ္လား။ ေလွာင္ခ်ိဳင့္ေတာ့ မလိုခ်င္ဘူး။ ေတေလက သံတုိင္ေတြကို ခါးသီးတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ ဦးထုပ္တစ္လံုး ထပ္ေရာက္လာျပန္တယ္။ ဦးထုပ္…။

မ်က္လွည့္ပြဲေတြမွာ ဦးထုပ္တစ္လံုးထဲက ငွက္တစ္ေကာင္ ထြက္ထြက္လာတတ္တာ ျမင္ဖူးၾကမွာပါ။ ဆန္းတယ္ေနာ္။ ငွက္တစ္ေကာင္နဲ႕ ဦးထုပ္တစ္လံုးရဲ႕ တြဲဖက္မႈဟာ ကိုယ္တို႕ကို စိတ္လႈပ္ရွားေစတယ္။

ဦးထုပ္တစ္လံုးဟာ ေလွာင္ခ်ိဳင့္တစ္လံုးထက္ေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႕မဆို ပိုေကာင္းတာ အမွန္ပဲ။ ငွက္ပ်ံေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဦးထုပ္တစ္လံုးကို ေဆာင္းထားလို႕ရတယ္။ ငွက္ျပန္လာေတာ့ အဲဒီဦးထုပ္နဲ႕ ငွက္ကို ျပန္အုပ္ထားတာေပါ့။ ငွက္ဘက္က စဥ္းစား ၾကည့္ရင္လည္း ငွက္ေတြဟာ ေလွာင္ခ်ိဳင့္တစ္လံုး ထဲက ထြက္လာရတာနဲ႕ စာရင္ ဦးထုပ္တစ္လံုးထဲက ထြက္လာရတာကို ပိုႏွစ္သက္လိမ့္မယ္။ ေလွာင္ခ်ိဳင့္တစ္လံုးမွာ အိပ္တန္းတက္ရတာနဲ႕ စာရင္ ဦးထုပ္တစ္လံုးထဲမွာ ၀င္ေအာင္းၿပီး အိပ္ေနရတာကို ပိုသေဘာက်လိမ့္မယ္။ ဒီလိုပဲ ကိုယ္က ခပ္ရိုးရိုး ထင္ျမင္မိပါတယ္။

ငွက္က ဦးထုပ္ထဲမွာ ထိုင္ရင္း အေတာင္ပံေတြ ခိုးခိုးခါခါ လုပ္ေနတယ္။

ေတေလမွာ ငွက္တစ္ေကာင္ရၿပီ။ ဘာကို လိုခ်င္သလဲ။ ဘယ္ကို သြားခ်င္သလဲ။ ငွက္တစ္ေကာင္ ျဖစ္ခ်င္တာလား။ ငွက္တစ္ေကာင္ကို အသံုးခ်ခ်င္တာလား။ ငွက္တစ္ေကာင္လို ေနထိုင္ခ်င္တာလား။ ဦးထုပ္တစ္လံုးကို ဖြင့္လိုက္တဲ့အခါ ငွက္တစ္ေကာင္ ထြက္ၿပီး ပ်ံသန္းသြားတာကို လူေတြက တအ့ံတၾသ ေငးၾကည့္ၾကလိမ့္မယ္။ ငွက္ဟာ ဒီေတာင္ကုန္းကို အခုလို ေျခက်င္ ေလွ်ာက္တက္စရာ မလိုဘူး။

သီခ်င္းဆိုေကာင္းတဲ့ ငွက္ေတြ ရွိတယ္။ နံနက္ေစာေစာ အိပ္ရာထတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ဟာ အစာ၀ခဲ့တယ္။ အေဖာ္ခင္တဲ့ ငွက္တေကာင္ဟာ အေဖာ္မရွိေတာ့တဲ့အခါ ေျမျပင္ထဲကို အေတာင္ပံထုိးစိုက္ ပ်ံခ်ပီး အေသခံခဲ့တယ္။ မီးလွ်ံေတြၾကားမွာ မေသပဲ ျပန္လည္ရွင္သန္လာတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ ရွိခဲ့တယ္။ ေတေလဟာ ဘယ္လိုငွက္မ်ိဳး လုိခ်င္တာလဲ။

လူေတြဟာ ႀကံရင္းနဲ႕ေသၾကတယ္ ငွက္ေတြဟာ ပ်ံရင္းေသၾကတယ္ ဆိုတဲ့ စကားရွိတယ္။ ပ်ံသန္းေနတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ဟာ ဘာေတြႀကံေနသလဲ မသိႏိုင္ပါဘူး။ လူေတြ တစ္ခုခု စီမံအႀကံထုတ္ရင္ ေကာင္းကင္ထဲက ငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ အျမင္နဲ႕ ၾကည့္ပါ လို႕ မၾကာခဏ သတိေပးေလ့ ရွိၾကတယ္။ လူေတြရဲ႕ ေခါင္းေပၚမွာ ပ်ံသန္းေနတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ဟာ လူေတြကို အေပၚစီးကေန ဘယ္လိုထင္ျမင္ေနမလဲ။

ငွက္ေတြကို လူေတြက တခ်ိန္လံုး အားက်ခဲ့တာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ေလဟုန္စီးေနတဲ့ စြန္ငွက္ေတြကို အားက်ၿပီး လူေတြဟာ စကၠဴစြန္ေတြ လႊြတ္တင္ၾကတယ္။ ပ်ံသန္းေနတဲ့ငွက္ေတြကို အားက်လို႕ အေတာင္ပံေတြ တပ္ဆင္ၿပီး ပ်ံသန္းဖို႕ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ ကိုယ္တိုင္ မပ်ံသန္းႏိုင္တဲ့အခါ ငွက္နဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္ ယာဥ္ေတြ ဖန္တီးၿပီး အဲဒီအထဲကေန လိုက္ပါပ်ံသန္းၾကတယ္။

ၿငိမ္ေနတဲ့ ေျမျပင္ဟာ အစုန္အဆန္မရွိဘူး။ ဟိုဟိုသည္သည္ သြားလာေနတဲ့ ေလက အစုန္အဆန္ရွိတယ္။ စီးဆင္းေနတဲ့ ေလထဲက ငွက္ေတြဟာ လႈပ္ရွားမႈမဲ့တဲ့ ေျမျပင္ေပၚက လူေတြထက္ ပိုခရီးေရာက္တယ္လို႕ ဆိုႏိုင္မလား။ ငွက္ေတြ ျဖတ္သန္းရတာက လူမ်က္စိနဲ႕ မျမင္ရတဲ့ ေလထု။ ငွက္ရဲ႕ မ်က္စိထဲမွာေရာ ေလထုကို ဘယ္လိုျမင္ေနမလဲ။ လူေတြျမင္သလိုပဲ ၾကည္လင္ထြင္းေဖာက္ျမင္ႏိုင္တဲ့ ၾကားခံတစ္ခု သက္သက္ပဲလား။ အဲဒီၾကားခံရဲ႕ ဟိုမွာဘက္ လမ္းဆံုးမွာ ဘာရွိလဲဟင္။

ငွက္က ၾကားျဖတ္ၿပီး ၀င္ေျပာလိုက္တယ္။

အသိုက္…။

အသိုက္ဆိုတာ.. သစ္ကိုင္းေပၚမွာျဖစ္ျဖစ္ သစ္ေခါင္းတစ္ခုထဲမွာျဖစ္ျဖစ္ သစ္ခက္ေတြ သစ္ကိုင္းေျခာက္ေတြ ေကာက္ရိုးမွ်င္ေတြနဲ႕ ခက္ႏြယ္သြယ္ယွက္ထားတဲ့ ခပ္ရႈပ္ရႈပ္ ခပ္ေႏြးေႏြး အရာတစ္ခု သက္သက္လား။ အသိုက္ဆိုတာ…။

ကိုယ္တို႕မွာက ဦးထုပ္တစ္လုံးပဲ ရွိတယ္။ ဦးထုပ္တစ္လံုးကေန ပ်ံထြက္သြားမယ့္ ငွက္တစ္ေကာင္ဟာ ညေနမိုးခ်ဳပ္တဲ့အခါ ဦးထုပ္ရွိရာကို ျပန္လာမယ္ဆိုရင္ ၀မ္းသာစရာလား။ ငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ ပ်ံသန္းမႈရဲ႕ ပန္းတိုင္ဟာ ဦးထုပ္တစ္လံုး မဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာသတဲ့။ ေတေလရဲ႕ ပါးစပ္က မသဲမကြဲ အသံတစ္ခု ျမည္လာတယ္။ နာနာက်င္က်င္ ေၾကေၾကကြဲကြဲ ။ ေတေလက ျဗဳန္းဆို မတ္တတ္ ထရပ္လိုက္တယ္။

သူဟာ ဦးထုပ္တစ္လံုးထဲက ငွက္တစ္ေကာင္ကို အလိုမရွိေတာ့ဘူး..တဲ့။

ေရကန္ေဘး သစ္ရိပ္ေအာက္ကေန ေျခသြားလမ္းေလးအတိုင္း ေတာင္ကုန္းေလးေအာက္ကို ေတေလ တစ္ေကာင္တည္း ျပန္ဆင္းသြားၿပီ။ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ ေတာပန္းေတြ ပြင့္ေနလိမ့္မယ္။ အဲဒီပန္းေတြေပၚမွာ ပ်ားေတြ ပိတုန္းေတြ ၀ဲေနလိမ့္မယ္။ ေတာင္ကုန္းေအာက္မွာ ေခါင္မိုးနီနီနဲ႕ အိမ္ေလးေတြ ရွိလိမ့္မယ္။

ကဲ… အခုေတာ့ ကိုယ့္ဦးထုပ္ထဲမွာ စိတ္မပါလက္မပါ နားေနတဲ့ ငွက္တစ္ေကာင္ပဲ က်န္ေနၿပီ။
မဟုတ္ေသးဘူး။ ကိုယ့္ဦးထုပ္ထဲမွာ ဘာမွမရွိဘူး။
ဟင့္အင္း။ ကိုယ့္မွာ ဦးထုပ္တစ္လံုး မရွိပါဘူး။
အင္း… တကယ္ေတာ့ ကိုယ္လည္းမရွိဘူး။
ေတေလပဲ ရွိခဲ့တယ္။



ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

ငါ့သူငယ္ခ်င္းက စိတ္ဆိုးေနတယ္

ငါ့သူငယ္ခ်င္းက စိတ္ဆိုးေနတယ္


ပင္လယ္ႀကီးတခုလံုးေမွာက္က်သြားေတာ့
တစစီ လိုက္ေကာက္ေနရတယ္
ထိုင္ရာကထတယ္
ျပန္ထုိင္တယ္
ျပဴတင္းေပါက္နားခဏရပ္တယ္
လက္ပတ္နာရီကိုတၾကည့္ၾကည့္လုပ္တယ္
စာအုပ္ေတြကိုဟိုလွန္ဒီလွန္
ညစာစားၿပီးၿပီလား မစားရေသးဘူးလား
ေခၽြးေတြတဒီးဒီးနဲ႕ကိုယ္လက္ယားယံတယ္
ရာသီဥတုကိုက ဆိုးရြားလြန္းလွတယ္
ေရခဲေသတၱာထဲကေရကလည္း ေအးစက္လြန္းေနတယ္
ေသာက္မိတဲ့ေကာ္ဖီက ေပါ့ေၾကာင္ပူခါးေနတယ္
ကုလားထိုင္တစ္လံုး ကိုးလိုးကန္႕လန္႕ဘယ္သူခ်ထားသလဲ
ဒီနားက စာအုပ္ေတြ ဘယ္သူယူသိမ္းလိုက္သလဲ
နာရီႏိႈ္းစက္ကို ဘယ္သူမွ မပိတ္ၾကဘူးလား
ဒီမွာေျပာေနတာ မၾကားဘူးလားးးးးးးးးးးး
ေၾကာင္တေကာင္စူးစူး၀ါး၀ါးေအာ္သြားတဲ့ည
လင္းႏို႕ေတြတျဖန္းျဖန္းထပ်ံသြားတဲ့ည
အ၀ါနဲ႕အျပာေပါင္းတာ အနီေရာင္ျဖစ္သြားတဲ့ည
အေတြးေတြကို ျဖတ္ရိုက္ တြန္႕ေကြးပစ္လိုက္တဲ့ည
ဖန္ခြက္တလံုးကို ခ်ိဳးဖဲ့ အရည္ေဖ်ာ္မိတဲ့ည
နံရံကို လက္သီးနဲ႕ ထိုးမိတဲ့ည။

ပန္ဒိုရာ




Note:
ေမာင္တိန္ကေျပာပါတယ္. ပင္လယ္ႀကီးေမွာက္က်တယ္ ဆိုတဲ့အသံုးက ဆရာသစၥာနီ က ကဗ်ာတစ္ပုဒ္မွာ ေရးထားတယ္တဲ့။ ပန္ဒိုရာလည္း လြတ္သြားတဲ့ ကာလေတြမွာ ကဗ်ာေတြ စံုေအာင္ မဖတ္ဖူးလို႕ မသိပါ။ တခ်ိဳ႕ကဗ်ာေတြက မေနာ္ေက်းဇူးနဲ႕ ခုမွ လိုက္ဖတ္ေနဆဲ။ ဆရာ့ကို ခရက္ဒစ္ ေပးလိုက္ပါတယ္။
ေနာက္လည္းေတြ႕ရင္ ေျပာပါ။

Expand..

Summary..

ဘက္လိုက္တတ္တဲ့ ၾကားေနမႈေတြ အေၾကာင္း

ပံု ဒီက

No Man’s Land ဆိုတဲ့ စပိန္စကားေျပာ အဂၤလိပ္ စာတန္းထိုး ဒီဗြီဒီ ေလး ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္က ထုတ္ခဲ့တဲ့ ကားပါ။ ေဘာ့စနီးယား စစ္ေျမျပင္ကို အေျခခံထားတဲ့ ဇာတ္လမ္းျဖစ္ပါတယ္။ Branko Djuric နဲ႕ Rene Bitorajac တို႕က အဓိက သရုပ္ေဆာင္ထားပါတယ္။

No Man’s Land ဆုိတာ စစ္ပြဲတစ္ပြဲမွာ ရန္သူဘက္ ကိုယ့္ဘက္ နယ္နိမိတ္ႏွစ္ခုထဲမွာ မဟုတ္ဘဲ ၾကားမွာ လြတ္ေနတဲ့ ေနရာကို ေခၚတယ္လို႕ ဆိုၾကပါတယ္။ ဘယ္ဘက္ကပိုင္သလဲ ဆိုတာ အျငင္းပြားတဲ့ ေနရာ ျဖစ္ႏိုင္သလို ကိုယ့္ေလွ်ာက္ေျမာင္း (trench) ထဲက ထြက္ၿပီး အဲဒီမွာ သြားေနရာယူလိုက္ရင္ တဘက္က တိုက္ခိုက္မႈကို ခံရႏိုင္တာမို႕ ဘယ္သူမွ မယူတဲ့ေနရာ လို႕လည္း ေျပာတယ္။

ဇာတ္လမ္းရဲ႕အစမွာ အရုဏ္ဦး ေ၀လီေ၀လင္းမွာ ခ်ီတက္လာတဲ့ ေဘာ့စနီးယား စစ္သားတစုဟာ No Man’s Land မွာ အတိုက္ခုိက္ခံရပံုကို ျပထားပါတယ္။ အဲဒီမွာရွိေနတဲ့ ေလွ်ာက္ေျမာင္း ထဲကို ခ်ီကီ (Ciki) လုိ႕အမည္ရတဲ့ စစ္သားတစ္ေယာက္ပဲ အသက္မေသဘဲ က်သြားခဲ့တယ္။ ေနာက္က်ေတာ့ တဘက္ရန္သူျဖစ္တဲ့ ဆာ့ဘ္ တပ္က စစ္သားႏွစ္ေယာက္က အဲဒီအထဲမွာ က်န္ေနသူေတြကို ရွင္းလင္းဖို႕လာၾကတယ္။ မအူမလည္ နီႏို (Nino) ဆိုတဲ့ စစ္သားေလးရယ္ သူ႕ထက္ပို၀ါရင့္ပံုရတဲ့ ေနာက္တစ္ေယာက္ရယ္။

သူတို႕လာတာကုိ သိေတာ့ ခ်ီကီက အတြင္းမွာ ၀င္ပုန္းေနခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အျပင္ဘက္မွာ ခ်ီကီရဲ႕ ရဲေဘာ္ျဖစ္တဲ့ စစ္သားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေလာင္းက ရွိေနတယ္။ ဆာ့ဘ္ စစ္သားအႀကီးက နီႏိုကို သင္ျပဖို႕အတြက္ အဲဒီအေလာင္းေအာက္မွာ လႈပ္ရွားလိုက္ရင္ ေပါက္ကြဲႏိုင္တဲ့ မိုင္းတစ္ခုကို ထည့္ျပလိုက္တယ္။ အေလာင္း လာေကာက္သူေတြကို ေျခမႈန္းဖုိ႕ေပါ့။ ေနာက္ေတာ့ ခ်ီကီက ေသနတ္နဲ႕ ပစ္လိုက္တာေၾကာင့္ အဲဒီ ဆာ့ဘ္စစ္သားအႀကီး ေသသြားတယ္။ နီႏိုကိုေတာ့ ခ်ီကီက မသတ္ဘဲ ထားလိုက္တယ္။ သူဒီေနရာကေန လြတ္ေျမာက္ဖို႕အတြက္ တခုခုအသံုး၀င္လို ၀င္ျငားေပ့ါ။

ျပႆနာစ လာတာကေတာ့ အေလာင္းလို႕ ထင္ရတဲ့ ခ်ီကီရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းစစ္သားက တကယ့္တကယ္မွာ ေသမေနတဲ့အခါမွာပါ။ ဒဏ္ရာေတြနဲ႕ ေမ့ေမ်ာေနရာက ျပန္သတိရလာတဲ့အခါ လႈပ္လိုက္ရင္ ေပါက္မယ့္ မိုင္းကို ေက်ာေအာက္ ခုထားခံရတာကို သိတဲ့အခါ သူ႕ခမ်ာ ဒုကၡေရာက္ရေတာ့တယ္။

သူတို႕ဟာ ပိတ္မိေနတာကို အကယ္ခံရဖို႕ တနည္းနည္းႀကံရေတာ့တယ္။ ေသနတ္ကိုင္ထားတဲ့ ခ်ီကီက နီႏုိကို ယူနီေဖာင္းခၽြတ္ၿပီး အလံျဖဴေ၀ွ႕ယမ္းၿပီး ေလွ်ာက္ေျမာင္းအ၀မွာ ေအာ္ဟစ္ခုိင္းတယ္။ အဲဒီအနီးအနားမွာ ကုလသမဂၢ တပ္ေတြလည္း ရွိေနတယ္။ သူတို႕က လွမ္းျမင္လိုက္တယ္။

တိုတိုေျပာရရင္ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာ ျပင္သစ္လူမ်ိဳး တပ္ၾကပ္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ မာခ်န္ (Marchand) က ပိတ္မိေနတဲ့ ခ်ီကီတို႕ စစ္သားသံုး ေယာက္ကို ေတြ႕သြားၿပီ ကယ္ဖို႕ ႀကိဳးစားပါတယ္။ သူ႕အထက္အရာရွိႀကီးကေတာ့ အဲဒီလိုကူညီဖို႕အတြက္ အမိန္႕မေပးဘူး။ ေဘာ့စနီးယားမွာ တာ၀န္က်တဲ့ ကုလသမဂၢတပ္ေတြရဲ႕ အခန္းက႑က လူသားခ်င္းစာနာတဲ့ အကူအညီေတြ ေရာက္လာတာကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးဖုိ႕နဲ႕ စစ္ပြဲမွာ ဘက္မလိုက္ဘဲ ၾကားေနတဲ့ ေဘးကလူ သက္သက္သာလွ်င္ျဖစ္လို႕ ဆိုပဲ။

အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ အဂၤလိပ္ သတင္းေထာက္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ က ခ်ီႏိုတို႕ကို ကယ္ထုတ္ဖို႕ စိတ္ျပင္းျပေနတဲ့ မာခ်န္ကို ကူညီလိုက္ပါတယ္။ မီဒီယာလက္နက္နဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္တာေပါ့။ အဲဒီလို စီစဥ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြ ၾကာေနတုန္းမွာပဲ ခ်ီကီနဲ႕ နီႏုိတို႕ၾကားမွာ ဆက္ဆံေရးက တျဖည္းျဖည္း တင္းမာလာတယ္။ နီႏိုက ခ်ီကီကို အလစ္မွာ သတ္ဖို႕ႀကံတယ္။

ကုလတပ္ေတြက ကယ္ထုတ္ခြင့္ရဖို႕ အဆင္ေျပသြားေတာ့ ေနာက္တေခါက္ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ နီႏိုက သူတစ္ေယာက္တည္း အရင္ ျပန္လိုက္မယ္ လို႕လုပ္ေတာ့ ခ်ီကီက သူ႕ေျခေထာက္ကို ေသနတ္နဲ႕ ပစ္ခ်ိဳးၿပီး တားလိုက္တယ္။ မိုင္းရွင္းတဲ့သူလည္း ေရာက္လာပါတယ္။ မုိင္းက ေအာက္မွာ ပိေနတာ ရွာရတာ ေတာ္ေတာ္ ခက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ မေပါက္ကြဲေအာင္ ဖယ္ရွားဖို႕ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ မိုင္းအမ်ိဳးအစား ဆိုတာကို သိသြားခဲ့တယ္။

အဲသည့္ေနာက္ ကုလ တပ္သား ေတြနဲ႕အတူ ခ်ီကီေရာ နီႏိုပါ ေလွ်ာက္ေျမာင္းထဲကေန တက္လာၾကပါတယ္။ သူတို႕ကို ကယ္ထုတ္ဖို႕ အစပိုင္းက အမိန္႕မေပးခဲ့တဲ့ အရာရွိႀကီးလည္း တိုက္ရိုက္လႊင့္ေနတဲ့ မီဒီယာေတြ ေရွ႕ေမွာက္ကို ရဟတ္ယာဥ္ တစ္စီးနဲ႕ ေရာက္လာပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ခ်ီကီနဲ႕ နီႏိုတို႕က တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ၿငိဳးေနၾကတုန္းပဲ။ ခ်ီကီက သူ႕ကို ေစာင့္ၾကည့္သူေတြ အလစ္မွာ ေသနတ္တစ္လက္ကို ယူၿပီး နီႏိုကိုပစ္ထည့္လိုက္တယ္။ ခ်ီကီကို ကုလတပ္သားတစ္ေယာက္က ျပန္ပစ္လိုက္ရေတာ့တယ္။ အဲဒီမွာ ခ်ီကီေရာ နီႏိုပါ (အကယ္ခံရၿပီးခါမွ) ပြဲခ်င္းၿပီး ေသသြားတာပါပဲ။ ကုလတပ္သားေတြ သတင္းေထာက္ေတြ တိုက္ရိုက္လႊင့္ေနတဲ့ မီဒီယာကို ၾကည့္ေနၾကသူေတြ အားလံုး တိတ္ဆိတ္သြားတယ္။

ဇာတ္သိမ္းမွာေတာ့ စစ္သားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အေလာင္းရယ္.. တိတ္ဆိတ္စြာ ျပန္ဆုတ္ခြာသြားရတဲ့ သတင္းေထာက္ေတြ ကုလတပ္သားေတြရယ္.. အခ်ိန္တခုကို ေစာင့္ရင္း မိုင္းေပၚမွာလဲေလ်ာင္းၿပီး ခ်စ္သူရဲ႕ဓာတ္ပံုေလးကို ထုတ္ၾကည့္ေနတဲ့ ေလွ်ာက္ေျမာင္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့တဲ့ စစ္သားတစ္ေယာက္ရယ္….။

ဇာတ္လမ္းအၾကမ္းဖ်ဥ္းက ဒီေလာက္ပါပဲ။ ဒီဇာတ္လမ္းမွာ မွတ္မွတ္သားသား ျဖစ္ရတဲ့အထဲမွာ ခါးသီးေနၾကတဲ့ ဘယ္ႏွစ္ဘက္က စစ္သားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ငိုအားထက္ ရယ္အားသန္ စကားေျပာေလးတခ်ိဳ႕ပါတယ္။

ခ်ီကီနဲ႕ နီႏိုတို႕ ေလွ်ာက္ေျမာင္းထဲမွာ ရွိေနတုန္း တဘက္ဘက္က ပစ္လိုက္တဲ့ လက္နက္ႀကီးေတြက်လာလို႕ မထိေအာင္ မနည္း ခိုေနရတဲ့ အခ်ိန္တစ္ခု ရွိခဲ့ပါတယ္။ က်လာတဲ့ က်ည္ဆံေတြ အေျမာက္ဆံေတြကို က်ိန္ဆဲရင္း ႏွစ္ေယာက္သား စကားအခန္႕မသင့္ ျဖစ္လာတဲ့အခါ လက္ထဲမွာ ေသနတ္ကိုင္ထားတဲ့ ခ်ီကီက နီႏိုကို ခ်ိန္ၿပီး ေမးပါတယ္။ “ေျပာစမ္း.. ဒီစစ္ကို ဘယ္သူက စ တာလဲ။ (မင္းတို႕ဘက္က စတာလား ငါတို႕ဘက္က စတာလားေပါ့)” ။ နီႏိုက ေအာင့္သက္သက္နဲ႕ “ငါတို႕ဘက္က စတာပါ” လုိ႕ ေျဖရတယ္။

ေနာက္ေတာ့ နီႏိုက ေသနတ္ရသြားတဲ့ အခ်ိန္တစ္ခုမွာ ခ်ီကီကို ခ်ိန္ၿပီး ေစာေစာက သူေမးခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းကို ျပန္ေမးၿပီး ကလဲ့စားေျခပါတယ္။ ရယ္လည္းရယ္ရသလို စိတ္မေကာင္းလည္း ျဖစ္ရတယ္။ တကယ့္တကယ္ အသက္နဲ႕ရင္းၿပီး စစ္ဆိုတာႀကီး တိုက္ၾကရတဲ့အခါ စစ္ထဲမွာ ပါ၀င္ေနရတဲ့ စစ္သားတိုင္းဟာ ေပ်ာ္လို႕ ကိုယ့္စိတ္နဲ႕ကိုယ္ တိုက္ေနတာမွ မဟုတ္ပဲေလ။

ေနာက္အခန္းေလးတစ္ခုကေတာ့ သူတို႕ ဆက္ဆံေရး တင္းမာ မလာခင္မွာပါ။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္လံုး သိၾကတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ရွိတာကို စကားစပ္မိၾကတယ္။ အဲဒီအေၾကာင္း ၾကည္ၾကည္သာသာ စကားစျမည္ေျပာေနၾကတာကို ၾကည့္ရသူအဖို႕ ဒီစစ္ဆိုတာႀကီးသာ မရွိခဲ့ရင္ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ဟာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ အတူထိုင္ေသာက္ေနမယ့္ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္လို႕ေတာင္ ေတြးမိစရာပါ။ အဲလိုအခ်ိန္ကမ်ား ကုလတပ္ေတြက ေစာေစာစီးစီး လာကယ္ျဖစ္ရင္ ဒီလိုဇာတ္သိမ္းျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔လည္း ေတြးမိေသးတယ္။

ရင္ထဲထိတဲ့ စကားေျပာတစ္ခုကေတာ့ သတင္းေထာက္ အမ်ိဳးသမီးက ေျပာလိုက္တာပါ။ ကုလတပ္ အရာရွိႀကီးက ၾကားေနမို႕လို႕ ဆိုၿပီး မကူညီခ်င္တဲ့ အခ်ိန္တုန္းကေပါ့။

“Neutrality does not exist in the face of murder. Doing nothing to stop it is, in fact, choosing. It is not being neutral.”

“ၾကားေနမႈ ဆိုတာ သတ္ျဖတ္ေနတာရဲ႕ မ်က္ေမွာက္မွာ မရွိဘူး။ သတ္ျဖတ္တာကို ရပ္တန္းကရပ္ေအာင္ မတားဘူးဆိုတာကိုက ေရြးခ်ယ္လိုက္တာ ျဖစ္ေနၿပီ။ အဲဒါ ဘက္မလိုက္တာမွ မဟုတ္ဘဲ။”

အဲဒီစကားက ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဒက္စမြန္တူးတူးေျပာခဲ့တဲ့ စကားနဲ႕လည္း ဆင္တူပါတယ္။

ဒီဇာတ္ကားက စစ္ရဲ႕ သားေကာင္ျဖစ္ရတာေတြကို စာနာထားၿပီး ကုလသမဂၢရဲ႕ ထိေရာက္မႈ မရွိပံုေတြကိုလည္း ေလွာင္ေျပာင္ထားပံု ေပၚပါတယ္။ ေသြးထြက္သံယို မျမင္ရတာျဖစ္ျဖစ္ ျမင္ရတာပဲျဖစ္ျဖစ္ မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ လက္ရွိစစ္ပြဲေတြမွာေရာ သက္ဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းေတြ ႏုိင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြရဲ႕ “ၾကားေနမႈ၊ ဘက္မလိုက္မႈ” ဆိုတာေတြက ဘယ္လို တည္ရွိေနဆဲပါလိမ့္္။ ဆက္ေတြးစရာပါ။ ဒါမွမဟုတ္လည္း မေတြး၀ံ့စရာပါ။


ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

ပတ္သက္ခဲ့ဖူးတဲ့အခ်ိန္ေတြ

ပတ္သက္ခဲ့ဖူးတဲ့အခ်ိန္ေတြ


နာရီတစ္လံုး ျပကၡဒိန္တစ္ခုက
ငါတို႕ေျခရာေတြကို တုိက္စားသြားခဲ့ၿပီ။

ကံၾကမၼာ ႀကိဳးစင္ေပၚမွာ
ထံုးေႏွာင္မိတဲ့ ကြင္းေလ်ာတစ္ခုဟာ
အတိတ္ကို ေဘးကန္ထုတ္္လို႕
ရဲရဲေျခစံု ခုန္ခ်ခဲ့ၿပီးၿပီပဲ။

မတူ႕တတူ ခဲျခစ္ရာပံုတစ္ပံု
လက္ေရးႏွစ္မ်ိဳးနဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
ေျခာက္ခမ္းသြားတဲ့ ဒိုင္ယာရီတစ္အုပ္
ဒီေနရာကေန ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါရဲ႕။

ပဲ့တင္သံေတြဆိုတာ
အေရာင္ေျပာင္းတတ္တယ္
နားလည္…
ငါကေတာ့ ေမ့တတ္တယ္။

တခါတခါ
ငါ့အခ်စ္ဆိုတာလည္း
ငါ့ခ်စ္ျခင္းအေပၚ ခ်စ္တဲ့အခ်စ္သာ
ျဖစ္ေပလိမ့္။



ပန္ဒိုရာ


(တခ်ိန္က ေရးခဲ့တာေပါ့။ ဘယ္အခ်ိန္လဲ လို႕ မေမးပါနဲ႕။ ;) )

Expand..

Summary..

အရင္အတိုင္း 2009

Expand..

Summary..

ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္

အခုတေလာ ကိုယ္ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ကိုယ့္ဘာသာ ျပန္ဖတ္ေနမိပါတယ္။ သံလြင္အိပ္မက္ အတြဲ (၃) အမွတ္ (၁) မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ ဘေလာ့ဂ္မွာလည္း အျမည္း ေရးခဲ့ပါေသးတယ္။ အဲဒီမွာ မွတ္ခ်က္တခ်ိဳ႕လည္း ေရးသြားၾကတယ္။ အခုေတာ့ ျပန္တင္ခ်င္စိတ္ေပၚလာလို႕ တင္လိုက္ပါတယ္။




“ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္”


တူတစ္လက္
သစ္သားစို႕ႀကီးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႕
သူတို႕ကိုအရွာထြက္တယ္။

အေမွာင္ထဲမွာ
ေသနတ္နဲ႕ပစ္ပစ္ မီးနဲ႕ရိႈ႕ရိႈ႕
မေသႏိုင္တဲ့ေကာင္ေတြဟာ
ေနေရာင္ျခည္ရဲ႕အလင္းကိုေတာ့ ရင္မဆုိင္ရဲၾကဘူး
အုတ္ဂူေတြၾကား ေခါင္းတလားေတြမွာ ခုိေအာင္းလို႕
သူတို႕ အသက္ဆက္မယ့္ အာဟာရ ဆိုတာ
လူရွင္ေတြရဲ႕ ေသြး တဲ့လား
ဒါဟာ လူမဆန္တဲ့တရား။
(အင္း.. သူတို႕ကလည္း လူမွ မဟုတ္ေတာ့ဘဲေလ။)

ေကာင္းကင္တခုလံုး ျပာစင္လက္
ပန္းပြင့္ေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနေစမတတ္
ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးခဲ့တဲ့ ဒီေကာင္ဟာ
ဗမ္ပိုင္ယာ စေလယာ* ဂိုဏ္းဖြဲ႕
သစ္သားစို႕ႀကီးနဲ႕
သူတို႕ ႏွလံုးသားတည့္တည့္ကိုမွ
ရိုက္သြင္းထည့္ဖို႕ ႀကံဳး၀ါးလိုက္တယ္။

သုေတသနေတြလုပ္ရတယ္
အုပ္စု ေဆြးေႏြးပြဲေတြမွာ ေစာင့္ၾကည့္တယ္
အနီးကပ္ေပါင္းၿပီး အင္တာဗ်ဳးရတယ္
ဗမ္ပိုင္ယာ ေဒးေ၀ါ့ကာ^
တူမလိုလို ကြဲတဲ့ အမ်ိဳးအစားတို႕ အေၾကာင္း
သူတို႕ရဲ႕ အားသာခ်က္ အားနည္းခ်က္
အတိတ္သမိုင္းနဲ႕ အနာဂတ္အၾကံအစည္တုိ႕ အေၾကာင္း
အရွင္ေကာင္ရဲ႕ ေသြးနဲ႕မွ ရပ္တည္ရမယ့္
ျပဌာန္းထားတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ အေၾကာင္း
ေသသူရဲ႕ ေသြးကို မွားယြင္းေသာက္မိသူတို႕ရဲ႕
ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေတြ အေၾကာင္း။

သူ႕တို႕ရဲ႕ ျဖတ္သန္းပံုနဲ႕ ဇာတ္လမ္းစံု
မျဖစ္ခ်င္ဘဲ ျဖစ္လာရတဲ့ တခ်ိဳ႕ဘ၀အဖံုဖံု
ေသကြဲ ရွင္ကြဲ လြမ္းစရာ့ပံုျပင္ ေတြကေတာ့
ငါ့ရင္ကို ဟက္တက္ ထိ ေစတယ္
ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ေလ
ေသြးစုပ္တယ္ဆိုတာ
မသတီစရာပါပဲ
ငါက စိတ္ကိုတင္းတယ္
အမွားနဲ႕ အမွန္ဆိုတာ
ကမၻာ တျခမ္းစီမွာပဲ ေနထိုင္ရမယ္။

တေန႕ အိပ္ရာအထ
ေနေရာင္ကို ျမင္လိုက္ရ
ပိုးၾကြယားယံဖ်ိဳးဖ်ဥ္း
အေမွာင္တြင္း ၀င္ေျပးရတယ္
ဘယ္လိုျဖစ္သြားခဲ့သလဲ
ဆာ တယ္ ဆာ တယ္
ဘာနဲ႕မွ အာသာမေျပတဲ့ ငါ
ေသြးညွီနံ႕ မွာ ေကာက္ေကာက္ပါ။

ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္တို႕ရဲ႕ ဂ်န္နေရးရွင္းဟာ
ေသြးစုပ္ခံရသူေတြ ကိုယ္တိုင္ပါပဲ.. တဲ့
ဟာ….
သတိအလစ္
လိုက္ေလ်ာျဖစ္တဲ့ အနမ္းတစ္ခ်က္က
ငါ့ကိုဇာတ္သြင္းသြားခဲ့ပံု...။



ပန္ဒိုရာ



*vampire slayer
^ daywalker

Expand..

Summary..

ေဆးစပ္လြဲတဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္

ပန္ဒိုရာငယ္ငယ္က ၀တၳဳတိုေလးေတြ ေရးၾကည့္ခ်င္တာကို အားေပးတဲ့ ေဖေဖက ၀တၳဳတို ေရးခ်င္ရင္ အိုဟင္နရီ တို႕ မိုပါဆြမ္းတို႕ ေရးတဲ့ ၀တၳဳတိုေတြကို စေလ့လာသင့္တယ္ လို႕ေျပာပါတယ္။ အဂၤလိပ္လို မူရင္းေရာ ဘာသာျပန္ထားတဲ့ စာတခ်ိဳ႕ပါ နည္းနည္းပါးပါး ဖတ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ေဖေဖတို႕ေခတ္က မဂၢဇင္းေတြမွာ ပါခဲ့တဲ့ ဆရာေသာ္တာေဆြ ဘာသာျပန္လက္ရာ အိုဟင္နရီ၀တၳဳေတြကိုေတာ့ ဟိုးငယ္ငယ္ေလး ကတည္းက ႀကိဳက္ခဲ့တာပါ။ O Henry’s Twist လို႕နာမည္ႀကီးတဲ့ ဇာတ္လမ္းအဆံုးသတ္ လွည့္ပံုေတြကို သေဘာ ေတာ္ေတာ္က်ခဲ့တယ္။

ဒါနဲ႕ပဲ ကိုယ့္ဘာသာ ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ၀တၳဳကေလးတစ္ပုဒ္မွာ (ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာ့ ဟုတ္လွၿပီ ထင္ခဲ့တာေပါ့ေလ) အခုလို ဇာတ္လမ္းဆင္ခဲ့ပါတယ္။ ငယ္ငယ္က လက္ရာေလးကို စာလံုးအထားအသို နည္းနည္းေလာက္ ျပင္ဆင္တာကလြဲလို႕ မူဟန္မပ်က္ ျပန္တင္ျပလိုက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းဆရာ သားသမီးပီပီ အိမ္မွာရွိတဲ့ အေျဖလႊာ စာရြက္ေဟာင္းေတြေပၚမွာ ေရးထားခဲ့တာ။ ဆယ္တန္းေအာင္ခါစ အခ်ိန္ေလာက္က ေရးခဲ့တယ္ လို႕ထင္ပါတယ္။ ရက္စြဲ ေရးမထားမိပါ။ သိမ္းထားခဲ့တာကို အိမ္ျပန္တုန္းက ျပန္ေတြ႕လို႕ ယူလာခဲ့တာပါ။ အဲဒီတုန္းက လက္ေရးေလးကိုလည္း ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ လက္ရွိ (ပ်က္စီးသြားေသာ) လက္ေရးကို ျမင္ခ်င္ရင္ေတာ့ ဒီမွာ သြားၾကည့္ပါ။

…………..

ေဆးစပ္လြဲတဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္



ေက်ာင္းဆင္းေခါင္းေလာင္း ထုိးသည္မွာ အေတာ္ၾကာသြားေလၿပီ။ ေက်ာင္း၀င္းအတြင္းတြင္ ေက်ာင္းသားကေလးမ်ား ကုန္လုနီးပါးပင္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းအ၀င္ တံခါးအနီးတြင္ အသားျဖဴျဖဴ မ်က္၀န္းနက္နက္ကေလးမ်ားကို ပိုင္ဆိုင္ေသာ ကေလးမေလး တစ္ေယာက္သည္ အိမ္မွ ကားအႀကိဳကို စိတ္မရွည္စြာ ေစာင့္ဆိုင္းေနေလသည္။

သူမ၏ မ်က္လံုးမ်ားသည္ ေက်ာင္း၀င္း အျပင္ဘက္ေထာင့္ရွိ ကုကၠိဳပင္ႀကီးေအာက္သို႕ တခ်က္တခ်က္ အၾကည့္ေရာက္သြားသည္။ သစ္ပင္ႀကီးေအာက္တြင္ လူႀကီးတစ္ေယာက္သည္ ေဆးလိပ္တိုတစ္ခုကို ကိုက္ခဲလ်က္ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကို စိတ္ပါလက္ပါ ေရးဆြဲလ်က္ရွိသည္။ ထိုလူႀကီးကို လြန္ခဲ့သည့္ ရက္သတၱတစ္ပတ္ခန္႕မွစ၍ သူမသတိထားမိခဲ့သည္။ ထိုလူႀကီးကို သူမစိတ္၀င္စားသည္။ သူေရးဆြဲေနေသာ ပန္းခ်ီကားကိုလည္း စိတ္၀င္စားသည္။ ထိုလူႀကီးထံ သြားေရာက္ စကားစျမည္ေျပာရန္ကိုလည္း သူမအလိုရွိသည္။ သို႕ေသာ္မ၀ံ့ရဲ။

လူႀကီး၏ ပံုသ႑ာန္မွာ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းႏွင့္။ မုတ္ဆိတ္ေမြးပါးသိုင္းေမြးမ်ားက သူ၏မ်က္ႏွာကို ၀န္းရံထားသည္။ ေအးစက္၍ အေရာင္ေဖ်ာ့ေနေသာ မ်က္လံုးအစံုတို႕က ပတ္၀န္းက်င္ကို တစ္ခ်က္ကေလးမွ် ဂရုမထားပဲ ဆြဲလက္စ ပန္းခ်ီကားကိုသာ စူးစိုက္ေနပံုရသည္။ မိန္းကေလးသည္ ေစာင့္ဆိုင္းရျခင္းအေပၚ စိတ္မရွည္ေတာ့ဘဲ လက္မွနာရီကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ မ်က္ေမွာင္တစ္ခ်က္တြန္႕လိုက္သည္။ လူႀကီးရွိရာဘက္သို႕ လွည့္ၾကည့္လိုက္ရင္း သူႏွင့္စကားေျပာလိုစိတ္က ျပင္းျပလာသည္။ သူမသည္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခု ခ်လိုက္ၿပီး လူႀကီးရွိရာသို႕ တန္းတန္းမတ္မတ္ ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။

ကင္းဗတ္စေပၚသို႕ ထိုးက်လာေသာ အရိပ္မည္းကေလးတစ္ခုေၾကာင့္ လူႀကီးသည္ ေနာက္သို႕အမွတ္မထင္ လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူႏွင့္မလွမ္းမကမ္းတြင္ ရပ္လွ်က္ ၀ိုင္းစက္ေသာ မ်က္လံုးအစံုျဖင့္ သူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္ေနေသာ ကေလးမေလးကို ေတြ႕လိုက္သည္။

“ဘာကိစၥလဲကြယ့္.. ကေလး”

သူ၏ ႏူးညံ့ေသာေလသံေၾကာင့္ သူမအားတက္သြားကာ ပါးခ်ိဳင့္ကေလးမ်ား ေပၚေအာင္ ၿပံဳးလိုက္ပါသည္။

“ဟို.. သမီးက ဦးရဲ႕ ပန္းခ်ီကားကို စိတ္၀င္စားလို႕ပါ။ သမီးကို ၾကည့္ခြင့္ျပဳပါေနာ္”

မိန္းကေလး၏ သြက္လက္ခ်က္ခ်ာေသာ စကားသံကေလးကို လူႀကီးက သေဘာက်သြားဟန္ျဖင့္ လက္ထဲက စုတ္သံကို ခြက္ထဲသလို႕ ထည့္လိုက္ကာ မိန္းကေလးဘက္သို႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ လွည့္ထိုင္လိုက္သည္။

“ေၾသာ္.. ကေလးက ပန္းခ်ီကို စိတ္၀င္စားသလား.. ဒါနဲ႕ ကေလးနာမည္က ဘယ္လိုေခၚသတုန္း”

“ေကသီပါ”

“ဘယ္ႏွစ္တန္းေရာက္ၿပီလဲ ကြယ့္”

“ခုနစ္တန္းေရာက္ပါၿပီ”

“ေၾသာ္.. ေၾသာ္….”

လူႀကီးသည္ မိန္းကေလးကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး ၾကည့္လိုက္ၿပီး သူ၏ မ်က္လံုးမ်ားမွာ အေရာင္ေတာက္ပလာၿပီး တဒဂၤအတြင္းမွာပင္ ျပန္လည္ေမွးမွိန္သြားသည္။

သူမက လူႀကီး၏ မ်က္ႏွာအေျပာင္းအလဲကို ဂရုမထားမိမီ ကားအျဖဴေလးတစ္စီးက ေက်ာင္းတံခါး၀မွာ ဆိုက္ေရာက္လာသည္။ မိန္းကေလးက သူ႕ကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ကားေလးရွိရာသို႕ ေျပးသြားေလသည္။

…………………

ဒုတိယေျမာက္ေန႕မွာလည္း မိန္းကေလးက လူႀကီးရွိရာသို႕ ေရာက္လာခဲ့သည္။ လူႀကီးသည္ ပထမေန႕ထက္ပင္ ႏူးညံ့ခ်ိဳသာစြာျဖင့္ မိန္းကေလးကို ဆက္ဆံခဲ့သည္။ သူေရးဆြဲေနေသာ ပန္းခ်ီကားကို စိတ္၀င္စားစြာ ၾကည့္႐ႈ၍ ေမးခြန္းထုတ္သမွ်ကို သူကလည္း စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေျဖၾကားေပးခဲ့သည္။

ထိုေန႕က သူမ အိမ္ျပန္အေရာက္မွာေတာ့ သူမ၏ မာမီက သူမကို မေမွ်ာ္လင့္ေသာ တံု႕ျပန္မႈျဖင့္ ဆီးႀကိဳလိုက္သည္။

“ေကသီ….”

မာမီ၏ တင္းမာေသာေလသံေၾကာင့္ သူမ လန္႕ဖ်တ္သြားၿပီး လြယ္အိတ္ႀကိဳးကိုတင္းက်ပ္စြာ ဆုပ္ကိုင္မိပါသည္။

သူမ၏ ေၾကာက္လန္႕မႈေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးက အသံကို အနည္းငယ္ေပ်ာ့ေျပာင္းလိုက္ၿပီး

“သမီး.. ထိုင္ပါဦး”

သူမ ဆက္တီမွာ ခပ္ကုတ္ကုတ္ ထုိင္လိုက္ခ်ိန္မွာ အမ်ိဳးသမီးက ေမးခြန္းထုတ္ေတာ့သည္။

“သမီး ေကသီ .. မေန႕က ေက်ာင္းေထာင့္က သစ္ပင္ႀကီးေအာက္မွာ စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ လူတစ္ေယာက္နဲ႕ စကားေျပာေနတယ္ဆို”

သူမက ဒရိုင္ဘာ ရွိရာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူကမ်က္ႏွာလြႊဲၿပီး အိမ္ေဘးဘက္ကို ေလွ်ာက္သြားေလသည္။ မာမီ့မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အလိုမက်ဟန္က ေပၚလြင္ေနသည္။

“ဟုတ္ပါတယ္ မာမီ.. ဟို.. သူက လူႀကီးတစ္ေယာက္ပါ။ ပန္းခ်ီဆရာႀကီးပါ။ လူေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ။ ၿပီးေတာ့….”

“ေတာ္စမ္းသမီး.. အခုမွ ေတြ႕ရတဲ့ လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို သမီး မေ၀ဖန္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ အဲဒီ သူ႕နာမည္က ဘယ္သူလဲ။ ဘယ္ကလဲ”

အဲ.. မာမီေျပာမွပဲ လူႀကီးနာမည္ကို လံုး၀ မေမးမိေသးတာ သတိရေတာ့သည္။ ေနာက္ေန႕ေတြ႕မွ ေမးဦးမည္ ဟု စိတ္ထဲမွာ မွတ္ထားလိုက္သည္။ သူမထံမွ စကားသံ ထြက္မလာေတာ့ မာမီက..

“ကဲ.. သမီး..။ လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို ဘာမွ မသိပဲ လက္ခံစကားေျပာမေနသင့္ဘူးကြဲ႕။ ေနာက္ကို အဲဒီလို စုတ္စုတ္ျပတ္ျပတ္ လူေတြနဲ႕ စကားမေျပာရဘူးေနာ္…”

သူမ ေခါင္းကို ငံု႕လ်က္ ၿငိမ္ေနေတာ့ မာမီက ထလာၿပီး သူမဆံပင္ကေလးမ်ားကို လက္ျဖင့္ ပြတ္သတ္ကာ ေပ်ာ့ေျပာင္းစြာ ေျပာေလသည္။

“မာမီ့ကို ဆူလို႕ဆိုၿပီး စိတ္မဆိုးရဘူးေနာ္.. သမီး။ မာမီက သမီးေလးကို စိုးရိမ္လို႕ပါကြယ္။ သမီးတို႕အရြယ္ ကေလးေတြက သိပ္ကို စိုးရိမ္ရတယ္ကြယ့္.။ သမီးေလး ငယ္ပါေသးတယ္။ ေလာကႀကီးအေၾကာင္းကို ဘာမွ မသိေသးဘူး။ လူေကာင္းေတြရွိသလို လူဆိုးေတြလည္း ရိွတယ္။ တကယ္လို႕ ဟိုလူဟာ လူဆိုးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ၿပီး သမီးေလးရဲ႕ ဆြဲႀကိဳးတို႕ လက္စြပ္တို႕ကို လုယူသြားရင္ ဘယ့္ႏွယ္လုပ္မလဲကြယ္။ ေနာက္ၿပီး သမီးနားမလည္တဲ့ အႏၱရာယ္ေတြ..။ အို… သမီးကို ခ်စ္လြန္းလို႕ စိတ္ပူလြန္းလို႕ ေမေမဆူတာ စိတ္မဆိုးနဲ႕ေနာ္”

သူမစိတ္ထဲကေတာ့ လူႀကီးဟာ ဒီလိုလူစားမ်ိဳး ဟုတ္လိမ့္မယ္ မထင္ပါဘူး မာမီရယ္ ဟု ေျပာေနမိသည္။ ဒါေပမယ့္ ေခါင္းကို ညိတ္လိုက္ၿပီး

“စိတ္ခ်ပါ မာမီ။ မာမီ့စိတ္တိုင္းက် ျဖစ္ေစရပါမယ္” ဟု ကတိျပဳလိုက္ေတာ့ မာမီက ေက်နပ္သြားၿပီး သူမေခါင္းကေလးကို တစ္ခ်က္ပုတ္ကာ အိမ္ထဲသို႕၀င္သြားပါသည္။ မာမီ့ကို သူမ သိပ္ခ်စ္ပါသည္။ မာမီ စိတ္မခ်မ္းသာမွာကို သူမ မလိုလားပါ။ အို.. တကယ္ေတာ့ မာမီေရာ ဒယ္ဒီပါ သူမကို သိပ္ခ်စ္ၾကတာကိုလည္း သူမ ေကာင္းေကာင္းသိပါသည္။

………….......


သို႕ရာတြင္ တတိယေျမာက္ေန႕၏ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္တြင္လည္း လူႀကီးရွိရာသို႕ သူမ သြားခဲ့ပါသည္။

ဦး.. ေနေကာင္းတယ္ေနာ္ ဟုၿပံဳးရယ္ကာ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး လူႀကီးကို လွမ္းအၾကည့္မွာ လူႀကီးက သူမကို စူးစူးစိုက္စိုက္ႀကီး ၾကည့္ေနတာကို သူမ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ လူႀကီး၏ မ်က္၀န္းထဲ၌ တစံုတရာကို ေတြ႕ျမင္ရသလိုလည္း ခံစားလိုက္ရသည္။ သူမ ေက်ာထဲ စိမ့္ကနဲ ျဖစ္သြားကာ မာမီ့ေျပာစကားမ်ားကို ၾကားေယာင္လာမိသည္။ သူမ ေျခတစ္လွမ္း ေနာက္သို႕ အမွတ္မထင္ အဆုတ္မွာ လူႀကီးက မ်က္ႏွာလႊဲသြားၿပီး အေ၀းတေနရာသို႕ မွိန္ေဖ်ာ့ေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ေငးၾကည့္ေနျပန္သည္။

“ဦးမွာလည္း ကေလးလိုပဲ သမီးေလးတစ္ေယာက္ ရွိတယ္”

မေမွ်ာ္လင့္ေသာ စကားေၾကာင့္ သူမ ေၾကာက္ရြံ႕မႈမ်ား ေျပေပ်ာက္သြားၿပီး အံ့ၾသမႈကို ခံစားလိုက္ရသည္။

“အို.. ဟုတ္လား။ ဘယ္အရြယ္ရွိၿပီလဲ ဟင္”

“အင္း.. ရွိရင္ေတာ့ ကေလးတို႕ အရြယ္ေလာက္ပဲေပါ့ကြယ္..”

“ရွိရင္ေတာ့..” သူမသံေယာင္လိုက္လိုက္သည္။

“ဟုတ္တယ္ သမီးေလးဟာ ႏွစ္ႏွစ္သမီးအရြယ္ကပဲ ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့တယ္။ ေသသလား ရွင္သလားေတာင္ မသိပါဘူးကြယ္”

သူမ သူ႕ကို သနားစာနာလာမိသည္။ သူက အေ၀းကိုေမွ်ာ္ေငးရင္း စကားကို ဆက္ျပန္သည္။

“လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ကေတာ့ ဦးမွာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ မိသားစုေလး ရွိခဲ့တာေပါ့ကြယ္။ ဦးရယ္ ဦးရဲ႕ဇနီးရယ္ သမီးေလးရယ္ အတူေနခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္ဟာ အေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးေန႕ရက္ေတြေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သမီးေလး ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ေရာက္ေတာ့ ဦးတို႕ဘ၀အတြက္ ဆိုးရြားတဲ့ ကံၾကမၼာတစ္ခု ဖန္လာခဲ့တယ္။ ဦးဇနီးရဲ႕ မိဘမ်ားရွိတဲ့ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ ရြာကေလးတစ္ရြာကို အသြားမွာ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေမာ္ေတာ္ တိမ္းေမွာက္ခဲ့တယ္”

“အိုး.. ျဖစ္ရေလ..” သူမက ေရရြတ္လိုက္ပါသည္။

“ဦးကေတာ့ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ အသက္ရွင္ခဲ့တယ္။ ဦးဇနီးရဲ႕ အေလာင္းကိုလည္း ဆယ္ရခဲ့တယ္။ သမီး.. သမီးကေလးကေတာ့ အေလာင္းကိုလည္း ရွာမေတြ႕၊ ေသသလား ရွင္သလားေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူးကြယ္။ လူေတြကေတာ့ ေျပာၾကတယ္။ ေသသြားတာပဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ တဲ့။ ဒါေပမယ့္ တေနရာရာကို ေမ်ာသြားၿပီး အသက္ရွင္ႏုိင္ေသးတယ္လို႕ ဦးထင္တယ္ကြယ္။ သမီးေလးကို ဦး တစ္ေန႕မွ ေမ့လို႕မရပါဘူးကြယ္။ အထူးသျဖင့္ ကေလးတို႕အရြယ္ မိန္းကေလးေတြကို ေတြ႕ရင္ ပိုသတိရတယ္”

မိန္းကေလးသည္ ေၾကကြဲစြာျဖင့္ တိတ္ဆိတ္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့မွ..

“ဒါေပမယ့္လည္း အခုေန ဦးသမီးေလးကို ျပန္ေတြ႕ရင္ေတာင္ မွတ္မိဖို႕ ဘယ္လြယ္ေတာ့မလဲေနာ္.. ႏွစ္ေတြက ၾကာခဲ့ၿပီပဲ”

လူႀကီးက မိန္းကေလးဘက္သုိ႕ လွည့္ကာ မခ်ိတရိ ၿပံဳးုျပလိုက္သည္။

“မွတ္မိတာေပါ့ ကေလးရယ္.. သမီးရဲ႕ လက္ယာဘက္ ခါးေဘးမွာ က်ပ္ျပား၀ိုင္းေလာက္ အမွတ္မဲမဲႀကီးတစ္ခု ရွိတယ္ ကြဲ႕”

မိန္းကေလး၏ မ်က္လံုးမ်ား ျပဴးက်ယ္၀ိုင္းစက္သြားၿပီး ပါးစပ္မွ အာေမဋိတ္တစ္ခု လြင့္စင္က်လာသည္။

တီ.. တီ..

ထိုစဥ္ ကားဟြန္းသံတစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရလွ်င္ မိန္းကေလး၏ ကိုယ္မွာ ဆတ္ကနဲ တုန္လႈပ္သြားသည္။ သူမသည္ တစံုတရာ ေျပာလိုဟန္ျဖင့္ လူႀကီးကို တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ ခ်ာကနဲလွည့္ကာ ကားျဖဴေလးရွိရာသို႕ ခပ္သြက္သြက္လွမ္းသြားေလသည္။ ကားကေလး ေမာင္းထြက္သြားၿပီး ျမင္ကြင္းမွ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္အထိ လူႀကီးသည္ မ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည့္ရင္း က်န္ခဲ့ေလသည္။

“သြားေတာ့ ကေလးရယ္။ ကေလးကို ႏႈတ္မဆက္ျဖစ္လိုက္တဲ့ အတြက္ေတာ့ ဦးကိုခြင့္လႊတ္ပါ။ မနက္ျဖန္ဆိုရင္ေတာ့ ဦးတို႕ ေတြ႕ၾကရေတာ့မွာမွ မဟုတ္ပဲ”

သူ၏ အိမ္လခ အေျပအလည္ မေပးဆပ္ႏုိင္မႈေၾကာင့္ အိမ္ရွင္က သတိေပးခဲ့သည့္ရက္မွာ မေန႕ကပင္ ျပည့္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ မနက္ျဖန္ နံနက္တြင္ သူသည္ အျခားၿမိဳ႕ကေလး တစ္ၿမိဳ႕သို႕ အၿပီးအပိုင္ ေျပာင္းေရႊ႕ေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။

…….........


ဒီေန႕လည္း လူႀကီးႏွင့္ စကားေျပာေနမိသည့္အေၾကာင္းကို မာမီ့ကို ျပန္မတိုင္ရန္ ဒရိုင္ဘာကို လာဘ္ထိုးၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း သူမလည္း အနည္းငယ္ေပါ့ပါးသြားသည္။ အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ထိုင္ေနၾကေသာ ဒယ္ဒီႏွင့္ မာမီကို ဟန္မပ်က္ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အခန္းထဲသုိ႕ မေျပးရုံတမယ္ ၀င္လာခဲ့သည္။

သူမ၏ အခန္းတံခါးကို ပိတ္လိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ သူမ ကုတင္ေပၚသို႕ အရုပ္ႀကိဳးျပတ္ လွဲခ်လိုက္ေလသည္။ ေခါင္းအံုးေပၚသို႕ မ်က္ႏွာအပ္ရင္း အတိတ္မွ ျဖစ္ရပ္မ်ားက သူမအာရုံထဲသို႕ ရုပ္ရွင္ျပသလို တစ္ကြက္ခ်င္း ၀င္ေရာက္လာသည္။

ႏုနယ္ေသာ ကေလးဘ၀ကို မည္သည့္ေနရာတြင္ မည္ကဲ့သို႕ ကုန္လြန္ခဲ့ေၾကာင္း အေသအခ်ာ မမွတ္မိခဲ့ေသာ သူမသည္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေသာ မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္၏ ေခၚေဆာင္မႈျဖင့္ ဒယ္ဒီႏွင့္ မာမီတို႕အိမ္ကို ေရာက္လာခဲ့သည္ကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိေနခဲ့သည္။ သူမကို သမီးအျဖစ္ အၿပီးအပိုင္ေမြးစားခဲ့ပံု၊ ပုသိမ္ၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္ခဲ့ၿပီး ၀န္ထမ္းျဖစ္သူ ဒယ္ဒီ၏ အေျပာင္းအေရႊ႕မ်ားၾကားတြင္ လိုက္ပါရင္း သူမဘ၀ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ပံု၊ သားသမီးရင္း မရွိေသာ ဒယ္ဒီေရာမာမီပါ သူမကို သိပ္ခ်စ္ သိပ္အလိုလိုက္ခဲ့ပံု မ်ားကို တေရးေရးျမင္ေယာင္လာသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ မိမိကိုယ္မိမိ ေမြးစားသမီးအျဖစ္ကိုပင္ ေမ့ေလ်ာ့ကာ ဒယ္ဒီမာမီတို႕၏ သမီးကေလးအျဖစ္ ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္ ေနခဲ့ရသည္ပဲ။

ကေလးမေလးသည္ ေခါင္းကို ျပန္ေထာင္လိုက္သည္။ သူမ၏မ်က္၀န္းတြင္ မ်က္ရည္စတို႕ ေ၀့သီလာသည္။ ကုတင္ေပၚမွ ထလိုက္ၿပီး အခန္းေထာင့္ရွိ မွန္တင္ခံုသို႕ ေလးလံေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ တလွမ္းခ်င္း ေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။ မွန္ေရွ႕တြင္ ဒူးေထာက္လိုက္ၿပီး သူမ၏ အက်ီၤကို တျဖည္းျဖည္း မ,တင္လိုက္သည္။ လယ္ယာဘက္ ခါးတြင္ေတာ့ ထင္ရွားေသာ အမွတ္၀ိုင္းႀကီးတစ္ခု။

ေဖေဖ.. ေဖေဖရယ္..

သူမ၏ ပါးျပင္ေပၚမွ မ်က္ရည္မ်ား တလိမ့္လိမ့္ စီးဆင္းလာကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႕ ေပါက္ကနဲ က်သြားေလသည္။ အို… ထူးဆန္းေသာ ကံၾကမၼာသည္ သူမတို႕ သားအဖကို ျပန္လည္ဆံုေတြ႕ရန္ ဖန္တီးခဲ့ေပၿပီ။ မနက္ျဖန္ ေက်ာင္းဆင္းလို႕ ေဖေဖႏွင့္ေတြ႕လွ်င္ေတာ့ အေၾကာင္းစံုကို သူမ ရွင္းလင္းေျပာျပရမည္။ ၿပီးေတာ့ သူမ ေမးျမန္းရန္ ေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့သည့္ ေဖေဖ့နာမည္ကိုလည္း ေမးရဦးမည္ေလ….။




ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

တာရာမင္းေ၀

အႏုပညာခ်စ္သူေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ထာ၀ရ လင္းလက္ေနမယ့္ ၾကယ္တစ္လံုးအတြက္ အမွတ္တရ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဒီေနရာမွာ
download ယူလို႕ရပါတယ္။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္က ေရးခဲ့တဲ့ ပန္ဒိုရာရဲ႕ ကဗ်ာေလးကိုလည္း ထည့္သြင္းေဖာ္ျပထားပါတယ္။

..............

တာရာေၾကြတဲ့ည


အဲဒီညက
ၾကယ္ေတြအားလံုး
ေရဆင္းေသာက္ၾကတယ္...
ပင္လယ္ရဲ႕ ငန္ပ်ပ်ဂုဏ္သတိၱမွာ
အားလံုးစိုစိုစြတ္စြတ္နဲ႕...
လမင္းကမၾကည့္ရဲလို႕
မ်က္ႏွာလႊဲသြားတယ္...
....
....
ဓားသြားေတြၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္
လက္လက္ထတဲ့ည
မေကာင္းဆိုး၀ါးေတြျမဴးထ
ရင္ခုန္သံတၿပံဳတမနဲ႕ ဗံု တီး က
ကဗ်ာေတြ ဖိတ္စင္ထြက္က်
ပန္း ပြင့္ ေတြ ေျခြ ခ်
ပဥၥလက္ မိုးေတြ ရြာ က်
ေမာ ဟုိက္ ႏြမ္း လ်
....
....
ဟိုး ေထာင့္တေနရာမွာေတာ့
၀တ္စံုျဖဴတလြင့္လြင့္နဲ႕
ဂ်ဴႏိုရယ္
ေနာက္ထပ္ၾကယ္တစ္ပြင့္ရယ္
အေမွာင္ထဲကိုစိုက္လို႕
ေငးၾကည့္ေနလိုက္တာ
အၾကာ.....ႀကီး..။

ပန္ဒိုရာ

၈ ၾသဂုတ္ ၂၀၀၇



................
မႏွစ္က ဗြီအိုေအ အစီအစဥ္တခုမွာ ကဗ်ာဆရာႏွင္းခါးမိုး ေျပာျပတဲ့ တာရာမင္းေ၀အေၾကာင္းကို ကိုဇာနည္၀င္းရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ ဒီေနရာမွာ နားေထာင္ႏိုင္ပါတယ္။

တာရာမင္းေ၀ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ရြတ္ဆိုထားတဲ့ မၾကာမီက ထုတ္လႊင့္သြားတဲ့ အသံကိုေတာ့ ဆရာမေမၿငိမ္းရဲ႕ဘေလာ့ဂ္ ဒီေနရာမွာ နားေထာင္ႏိုုင္ပါတယ္။

Expand..

Summary..

ခုတေလာ တက္စာ

တက္ဂ္ထားၾကတာေတြက ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ ႏွင္းဆီနက္က ၀ါသနာ၊ မသက္ေ၀က ေနာင္လာမယ့္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္၊ ကိုေအာင္သာငယ္ရဲ႕ ဘ၀အေၾကာင္းဆိုတာလည္းရွိေသးတယ္။ မေနာ္က ေနာက္မွ တက္ဂ္ေပမယ့္ အေပါ့ပါးဆံုးမို႕ အရင္ေရးလိုက္ပါတယ္။ က်န္တာေတြလည္း ေရးပါ့မယ္။


ခုတေလာ

ေတြးေနမိတာက
ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ အိမ္ျပန္ရမွာပါလိမ့္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ၿပန္ဆင္ၿခင္မိတာက
ငါေတာ္ေတာ္ ဟုတ္လာၿပီပဲ။

က်န္းမာေရး
ဟိုတေလာက ေခ်ာင္းဆိုးတယ္။ ေပ်ာက္ေတာ့ ၂ ပတ္ေလာက္ ေနမေကာင္းျဖစ္။ ေပ်ာက္ေတာ့ မ်က္ေစ့စြံတယ္။ ေပ်ာက္ေတာ့ ႏွာေစးတယ္။ ေပ်ာက္ေတာ့ ေခ်ာင္းဆိုးတယ္။
ေဆး၀ါးကေတာ့ မူးရင္ရွဴ ေမာရင္ေသာက္ ေသာက္ရင္မူး (ဒါကေတာ့ ကပီတိရဲ႕ စကား)

ဖတ္ျဖစ္တဲ့စာအုပ္က
မ်က္ႏွာစာအုပ္ (Face book ဟုလည္းေခၚပါသည္။)

ေရာက္ျဖစ္ေနတာက
တခါလာလည္း ဒီအင္တာနက္

ေရးျဖစ္ေနတာက
စာလံုးေတြ မ်ဥ္းေၾကာင္းေတြ

နားေထာင္ျဖစ္ေနတာက
ဖုန္းျမည္သံ

ရြတ္ေနမိတဲ့ကဗ်ာက
ေပါက္ပင္ဘာေၾကာင့္ကိုင္းရတယ္..

ျဖစ္ခ်င္ေနတာက
သူေဌးကေတာ္ (သူ႕ကိုသူေဌးျဖစ္ေစခ်င္တာ ကိုယ့္ေစတနာပါ။)

စားျဖစ္ေနတတ္တာက
ျမန္မာစာ (ဘာသာစကားကို ဆိုလိုသည္မဟုတ္။ အစားအစာကိုဆိုလိုသည္။)

သနားေနမိတာက
ကိုယ့္ကိုယ္ကို

လြမ္းေနမိတာက
အသက္ ၅ ႏွစ္မွ ၁၀ ႏွစ္အရြယ္ ငယ္စဥ္ကာလ

ေမ့ေလ်ာ့ပစ္ေနမိတာက
လက္ရွိအသက္

ခါးသက္ေနမိတာက
ပိေယဟိ ၀ိပၸေယာေဂါ..

တမ္းတေနမိတာက
ရုံးဆင္းခ်ိန္

ၾကိတ္ၿပီးခ်ီးက်ဴးေနမိတာက
မွန္ထဲမွာ ျမင္ေနရတဲ့တစ္ေယာက္

ၾကိတ္ၿပီးအထင္ေသးေနမိတာက
ဒီလိုေတာ့ရန္တိုက္မေပးနဲ႕ေလ.. ေျပာ၀ူး

ဆႏၵမရွိတဲ့ေနရာ
မယ္သီလရွင္ေက်ာင္း

ဆႏၵရွိေနတဲ့ကိစၥ
ပိုက္ဆံရွာတဲ့ အလုပ္ကို မလုပ္ဘဲ ဇိမ္နဲ႕ထိုင္စားၿပီး ပိုက္ဆံမရတာေတြကို လုပ္ျခင္း

မုန္းတီးေနမိတာက
အလုပ္(work)

ခ်စ္ေနတာက
အလုပ္(job) (ေလာေလာဆယ္မွာ သူမရွိလို႕မျဖစ္ဘူး)

စိတ္ပ်က္ေနမိတာက
နိစၥဓူ၀ ပံုမွန္ကိစၥမ်ား

စြဲလန္းေနမိတာက
အိပ္စက္ျခင္း

လိုအပ္ေနတာက
သူ.. အနားမွာရွိဖို႕ ေပါ့။ (ဒီလိုပဲေျပာသင့္တယ္။)

ေတာင္းေနမိတဲ့ဆု
ဟိုငနဲႀကီးျမန္ျမန္ၾကြပါေတာ့။

ထပ္ၿပန္တလဲလဲေအာ္ဟစ္ေနမိတာက
ဟယ္.. ဒီမိုးဒီေလ ဒီလူေတြနဲ႕ေတာ့…

ဝန္ခံခ်င္တာက
အထက္ကေျပာခဲ့တာေတြဟာ အမွန္အားလံုးမဟုတ္ဘူး။

Expand..

Summary..

ေကာင္ေလးပံု

ေကာင္မေလးပံုတုန္းကလိုပါပဲ။ ပထမပံုက paint ထဲမွာ pencil tool ကိုသံုးၿပီးဆြဲတာ။ touchpad မွာ လက္ညိဳးေလး ေထာက္ၿပီးေတာ့ ဆြဲပါတယ္။

ဒုတိယပံုကေတာ့ အဲဒီပံုကို photoshop ထဲထည့္ၿပီး filter > artistic ေအာက္က poster edges ဆုိတဲ့ effect ထည့္လိုက္တာပါ။

Expand..

Summary..

ငါ့မွာအတိတ္မရွိဘူး

I don't have a past
I just get a chance to come
Enjoy the stars, the sky
Happy times where the dark lies
When it starts breaking the night
All are then waiting for the light
Looking at the sunrise, just realize
I don't have a past
I just got a chance.

Natt Soe
....................


ငါ့မွာ အတိတ္မရွိပါ
ေရာက္လာဖို႕အခြင့္အေရးတစ္ခုသာ ရခဲ့တာပါ
ေကာင္းကင္ရယ္ ၾကယ္ေတြရယ္ကို ခံစားၾကည္ႏူးတယ္
အေမွာင္ရိပ္သန္းခိုက္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်ိန္ေတြေလ
ညကိုခ်ဥ္းေဖာက္ ေရာက္လာတဲ့အခါ
အားလံုးက အလင္းေရာင္ကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကတယ္
ေနထြက္တာကိုၾကည့္ရင္း ငါသိျမင္လာခဲ့တာ
ငါ့မွာ အတိတ္မရွိပါ
အခြင့္အေရးတစ္ခုသာ ရခဲ့တာပါ။



နတ္ဆိုး ေရးခ်င္သလို ေရးၿပီး
ပန္ဒိုရာ ဘာသာျပန္ခ်င္သလို ျပန္သည္။
ခြင့္မေတာင္းဘဲ ဘေလာ့ဂ္မွာ ယူတင္လိုက္သည္။

Expand..

Summary..