တခ်ိန္က ၀တ္ဆင္ခဲ့ေသာ

မသက္ေ၀ က ေရးပါဆိုလို႕ ေရးလိုက္ပါၿပီ။

လံုခ်ည္(ထဘီ)ကို ၀တ္တတ္ေအာင္ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ေမေမက သင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ပထမဆံုး၀တ္ခဲ့တာက ကေလးဘ၀က စပ္ထဘီေလး တစ္ထည္လို႕ ထင္ပါတယ္။ ျမန္မာ့ရိုးရာ လံုခ်ည္အက်ၤီ ၀တ္စံုေတြကိုလည္း အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႏွစ္ႏွစ္သက္သက္ ၀တ္ဆင္ခဲ့ပါတယ္။ အခုလည္း သင့္ေတာ္တဲ့ ေနရာမွာ ၀တ္ဆင္ဖို႕ ၀န္မေလးပါဘူး။ မိန္းကေလးေတြ လံုခ်ည္ေလး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ၀တ္ဆင္ထားရင္ အားလံုးကို ၾကည့္ေကာင္းတယ္ လို႕ပဲ ျမင္ပါတယ္။

ျမန္မာ၀တ္စံု ၀တ္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ ျမန္မာလံုခ်ည္ကို ျမန္မာအက်ၤီ လက္ရွည္ခါးတို (ရင္ဖံုး သို႕မဟုတ္ ရင္ေစ့) နဲ႕ တြဲ၀တ္ရတာကို အထူးပိုႏွစ္သက္ခဲ့တယ္။ ျပည္ပကို ေရာက္မလာခင္ ျမန္မာျပည္မွာ ေနထိုင္တုန္းက မၾကာခဏ ၀တ္ေလ့လည္း ရွိခဲ့တယ္။

တစ္ခုေတာ့ ရွိပါတယ္။ ေန႕စဥ္ ၀တ္စားတဲ့အခါ ပံုစံတူကို စတိုင္တမ်ိဳးတည္း အေနနဲ႕ အၿမဲတေစ မ၀တ္တတ္ပါ။ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ ၀တၳဳ ကဗ်ာ ေဆာင္းပါး ပန္းခ်ီ ဓာတ္ပံု နည္းနည္းစီနဲ႕ ေရးပံုေရးဟန္ကလည္း စိတ္ကူးတည့္ရာ အစံုပါတာကို ေတြ႕ရသလိုေပါ့။ ျမန္မာျပည္မွာ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ အလုပ္လုပ္ခဲ့ ခ်ိန္ေတြကလည္း ဒီေန႕ ျမန္မာဆန္ဆန္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနေပမယ့္ မနက္ျဖန္ ဂ်င္းနဲ႕တီရွပ္နဲ႕ ျမင္ခ်င္လည္း ျမင္ရမယ္။ အခုဒီမွာေနေတာ့လည္း ပံုစံတစ္မ်ိဳးတည္းမဟုတ္ပဲ ေဘာင္းဘီ စကပ္ dress ၀တ္စားပံု အစံု (လိုက္လိုက္ မလိုက္လိုက္:P) ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ၀တ္ဆင္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ပိုက္ဆံပိုကုန္ပါတယ္။ :)

ေမေမက စည္းကမ္းရွိတဲ့အတြက္ သူငယ္ငယ္က ၀တ္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာလံုခ်ည္ အက်ၤီေလးေတြ သိမ္းထားတာေတြ က်န္ခဲ့ပါတယ္။ ဟိုေခတ္က ဒီဇိုင္းေတြေပါ့။ ကိုယ္ငယ္ငယ္တုန္းက တခါတေလမွာ အဲဒါေတြလည္း တမင္စတိုင္လုပ္ၿပီး ယူ၀တ္ပါတယ္။ ပါတိတ္ကိုေတာ့ အဆင္ေသးတာေတြ ၀တ္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ဗူးပါတိတ္ ဆိုတာလည္း ေခတ္စားလိုက္ေသးတယ္။ ၀မ္းဆက္ ၀တ္ၾကပါတယ္။ ေျပာင္လုံခ်ည္ေတြ၊ တရုတ္ပိတ္ အပြင့္ ေသးေသးေလးေတြလည္း ၀တ္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္တက္ခ်ိန္က အခမ္းအနားတခုခု ရွိလာရင္ ခ်ိတ္လံုခ်ည္ေလးေတြ အျခား ျမန္မာ့ရိုးရာ လံုခ်ည္ေလးေတြ မၾကာခဏ၀တ္ဖို႕ ႀကံဳလာတတ္ပါတယ္။

အခုကေတာ့ ျမန္မာလံုခ်ည္ေတြ နည္းနည္းက်န္ေသးေပမယ့္ ရိုးရာ၀တ္စံုျပည့္ ၀တ္တဲ့အခါ ျမန္မာအက်ၤီခါးတို ကိုေတာ့ မ၀တ္ျဖစ္တာ ၾကာပါၿပီ။ ရွိခဲ့တဲ့ အက်ၤီေတြကလည္း မေတာ္ေတာ့ပါဘူး။ အရင္တုန္းကေတာ့ အင္မတိအင္မတန္ ပိန္ေတာ့ ခါးမေပၚေအာင္ ေနရထိုင္ရတာလည္း ပိုသပ္ရပ္လြယ္ကူပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့လည္း အသက္ကေလး ေထာက္လာေတာ့ ၀လာတဲ့အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈလည္း နည္းလာလို႕ ၀တ္စရာလမ္း ႀကံဳလာရင္ေတာင္မွ ျမန္မာအက်ီၤဆို ခါးေအာက္ကို ရွည္တာမ်ိဳးပဲ ၀တ္ျဖစ္ပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ကို အလည္ျပန္တဲ့အခါမ်ိဳးေတာ့ လံုခ်ည္ေတြ ျပန္၀တ္ျဖစ္ပါတယ္။ အခက္အခဲေတြေတာ့ ရွိလာတယ္။ ျပည္ပကို ေရာက္ကတည္းက လံုခ်ည္စကပ္ လိုဟာမ်ိဳးက အသစ္ ထပ္မခ်ဳပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး ဆိုေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ခ်ဳပ္ခဲ့တာေတြက မေတာ္ေတာ့ဘူး ျဖစ္ေနတယ္။ လံုခ်ည္စကပ္ မဟုတ္တဲ့ ရိုးရိုးလံုခ်ည္က်ျပန္ေတာ့ ၀တ္ေနမက်တဲ့အတြက္ ခါးညွပ္တဲ့ေနရာက နာပါတယ္။ နည္းနည္း အသားမာတဲ့ လံုခ်ည္ဆိုရင္ လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါ ေျခဖမိုးမွာ လံုခ်ည္အနား ပြန္းပါတယ္။

အခု လက္ရွိကေတာ့ ေန႕စဥ္သာမန္အခ်ိန္ေတြမွာ လံုခ်ည္မ၀တ္ျဖစ္ေတာ့ပါ။ သူမ်ားေတြနဲ႕ ကြဲျပားေနၿပီး မလိုအပ္ဘဲ လူေတြရဲ႕ အာရုံစူးစိုက္မႈကို မရခ်င္လို႕ ျဖစ္ပါတယ္။ မႏွစ္ကေတာ့ အလုပ္ထဲက ပြဲတစ္ခုမွာ ေနာက္ဆံုးက်န္ၿပီး ေတာ္ေနေသးတဲ့ ရင္ဖံုးအက်ီလက္ရွည္နဲ႕ ပန္းပြင့္ေလးေတြပါတဲ့ လံုခ်ည္စကပ္တစ္ထည္ကို ၀တ္ျဖစ္ပါတယ္။ စိမ္းျပာေရာင္ေလးပါ။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက သေဘာက်ၾကပါတယ္။ အက်ၤီမွာ ပန္းထိုးထားတာကိုလည္း ႏွစ္သက္ၾကပါတယ္။

ျမန္မာလံုခ်ည္ေတြထဲမွာ ဘယ္လို အဆင္အေသြးမ်ိဳးကို ႏွစ္သက္တတ္လဲ ဆိုရင္ မခ်စ္ၾကည္ေအး ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ထားတဲ့ပံုေတြထဲက အင္းေလးလံုခ်ည္ေလးေတြရယ္ သူ႕အထက္ကပ္လ်က္က ပံုႏွစ္ပံုထဲက လံုခ်ည္ေလးေတြမ်ိဳးရယ္ပါ။(လက္ေဆာင္ေပးခ်င္တယ္ ဆိုရင္ သိရေအာင္လို႕.. ဟဲဟဲ။) ခ်င္းမိုင္က ပတ္လံုခ်ည္ေလးေတြလည္း ဒီဇိုင္းအေတာ္မ်ားမ်ားကို ႀကိဳက္တယ္။

၀တ္ခဲ့သမွ်မွာ မွတ္မွတ္ရရ အျဖစ္ဆံုးက နံ႕သာေရာင္ ခ်ိတ္လံုခ်ည္နဲ႕ ပိုးအက်ီၤ ျမန္မာ၀တ္စံုတစ္စံုပါ။ (ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္ ?)။ ဓာတ္ပံုေတြေတာ့ မတင္ေတာ့ပါ။ စိတ္မွန္းနဲ႕သာ ၾကည့္လိုက္ၾကပါေတာ့ေနာ္။ :)

ပန္ဒိုရာ