ဒီေရဒီည
ျမင္အပ္မျမင္အပ္
အရပ္ဆယ့္ေျခာက္မ်က္ႏွာက
ရယ္သံေတြဟီးေနပံုဟာ
ၾကက္သီးထစရာမဟုတ္လား
ကသူဟာ ကေျခသည္
ၾကည့္သူဟာ ပရိသတ္
အခ်ိန္နဲ႕အလုပ္
နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႔ဖို႔ ဖန္တီးယူရတာရိုးရွင္းပါတယ္
ကမ္းမဆိုက္ေသးလည္း
ဥမင္တစ္ဖက္က အလင္းစနဲ႕တင္
ပင္လယ္ခရီးဟာ
တစ္လံုးတစ္ပါဒ ပါးလ်ခဲ့ၿပီ
အေအးမိႏိုင္တဲ့
ျပတင္းေပါက္ကို တံုးခုၿပီး လွမ္းဖြင့္ခဲ့ၾကတယ္
ေပ်ာ္ရႊင္မႈတန္ဖိုးဆိုတာ
မ်က္ရည္နဲ႕တုိင္းရတယ္
ေကာက္ရိုးေတြကိုေတာင္
ငါတို႔စိုက္ပ်ိဳးဖူးတာပဲ
အပူကိုခံစားတတ္ရင္
မီး ဆိုတာမသိလည္း ရပါၿပီ
စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြဟာ
ေသြးျခည္ဥခဲ့ၿပီးၿပီ
အဆိုးေတြရခဲ့
အရိုးေတြကခဲ့
အခုေတာ့ ေျခဖေနာင့္တိုင္းေအာက္မွာ
ပ်ားရည္အတိ စီးတဲ့သီတာ
ဒီလိုညမ်ိဳးမွာ
ရနံ႕ႏုတ္ခံထားရတဲ့
စကၠဴပန္းေလးေတာင္ ဗ်ပ္ေစာင္းသံေဝတယ္။
ပန္ဒိုရာ
၃၁.၃.၂၀၁၆
No comments:
Post a Comment