ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ - ၆

ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ - ၆

မေပ်ာ္ဘူး
ဘိုင္ရြန္ဆန္ဆန္မေပ်ာ္ဘူး^
ျဖဴညစ္ညစ္အက်ၤီလည္း အမႊာမႊာကြဲ
အာရုံေတြေ၀၀ါးကုန္ၿပီ
လံုးတီးဘ၀ ရွက္ၾကသတဲ့
ဖုန္ေတြကိုပဲ လံုျခံဳႏိုးနဲ႕
တခ်ိဳ႕လူးလိွမ့္၀တ္ဆင္ကုန္ၾကတယ္
မဲ ေမွာင္ စြန္း ထင္း
တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္လည္း
မမွတ္မိေတာ့ဘူး
အခ်င္းခ်င္း ကုတ္ျခစ္ဖို႕
မာန္ဖီသံေတြၾကားေနရတယ္
အုတ္ခဲရင့္ေရာင္မိုးေတြရယ္
ပိန္းပိန္းပိတ္ပိတ္ လႊမ္းျခံဳသြားေအာင္
ရြာခ်လိုက္
ရြာခ်လိုက္
ရြာခ်လိုက္ ပါ ကြယ္။

ပန္ဒိုရာ

^Byronic unhappiness

Expand..

Summary..

ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ - ၅

ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ - ၅

အတူတူဆက္ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္
အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္ အပုပ္ေကာင္ကို
လည္ပင္းမွာဆြဲထားတဲ့ေကာင္ေတြလည္းပါတယ္
တရြက္တိုက္ လမ္းမႀကီးက အိပဲ့အိပဲ့နဲ႕ လိုက္လာတယ္
တစ္ခ်က္အေကြ႕ ငါတို႕ေက်ာအလစ္မွာ
လမ္းမႀကီးက ငါတို႕ကို
ေက်ာက္စရစ္ခဲတစ္လံုးလို
ပိုးစိုးပက္စက္ ကန္ထုတ္လိုက္တယ္
အုတ္ခဲရင့္ေရာင္ေတြ ဖိတ္လွ်ံ အန္က်ကုန္တယ္
အုတ္ခဲရင့္ေရာင္ စြန္းထင္းေပပြ ဒီလမ္းမဟာ
ေအာ့ေၾကာလန္စရာ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႕
ဘယ္သူကထင္ခဲ့ၾကမွာလဲ
ရင္ဘတ္ေအာင့္ေနေအာင္ နံရံကို၀င္တိုးမိမွ
မ်က္မွန္တစ္လက္ကို ေဆြးေဆြးေျမ႕ေျမ႕ တမ္းတမိတယ္။

ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ - ၄

ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ - ၄

မ်က္ရည္ငန္ပ်ပ်ေတြကို
ေ၀မ်ွေသာက္သံုးသူေတြဟာ
ရဲေဘာ္ရဲဘက္ျဖစ္တယ္
အတိတ္ကိုအတိတ္မွာပဲ ထားလုိက္ၾကမယ္
ပင္လယ္ကိုျဖတ္သန္းမွေတာ့
ပင္လယ္ရဲ႕အနမ္းကိုခံႏိုင္ရည္ရွိရမယ္
လက္္ေတြ႕အရ ျဖစ္မလာဘူး
သေဘာတရားအရ မွန္ကန္တယ္
ဒါဆိုငါတို႕မွန္ခဲ့တယ္
ဒါဆုိငါတို႕မွားခဲ့တယ္
ေသြးရူးေသြးတန္း ဓာတ္ျပားေဟာင္းတစ္ခ်ပ္
ျဖတ္ခနဲ အက္ရာထင္သြားတယ္။

ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ - ၃

ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ - ၃

ေနကျမင့္ျမင့္လာတယ္
ဆိုင္ကေန လမ္းအခြဲ
တံလွ်ပ္ရဲ့ဖမ္းစားမႈမွာ
ဘာျဖစ္သြားလဲမသိဘူး
အုတ္ခဲရင့္ေရာင္ေတြ ၾကည္လင္
ေရႊအိုေရာင္ ဖိတ္ဖိတ္စင္သြားတယ္
လမ္းမႀကီးက ဒယိမ္းဒယိုင္လိုက္လာတယ္
အဲဒီမွာ
အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္* (ငွက္) ကုိ
ငါတို႕ထဲကတခ်ဳိ႕ဟာ
ျမင္ရာမဆုိင္း ပစ္ခ်လိုက္မိတယ္
အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္.. အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္..
သူ႕အရိ္ပ္ေတြ ထင္ေနတယ္..
အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္.. အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္..
သူ႕အရိ္ပ္ေတြ ထင္ေနတယ္..
အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္.. အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္..
သူ႕အရိ္ပ္ေတြ ထင္ေနတယ္..
အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္.. အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္..
ငါတို႕ရဲ႕စိတ္လိုက္မာန္ပါရယ္
က်ိန္စာေတြခ ေသြးေျမက်ခဲ့တယ္။

ပန္ဒိုရာ

*Albatross

Expand..

Summary..

ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ -၂

ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ -၂

၀မ္းမီးေတာက္ဖို႕ေတာင္
မီးစာကုန္ ဆီခန္းေတာ့
လည္ပင္းေတြ ေညာင္းေနေအာင္ ေမာ့ေမာ့ၾကည့္ေနရတယ္
ထသြား ထလာ ၀တ္သင့္တဲ့
ျဖဴညစ္ညစ္ အကၤ်ီတစ္ထည္ ကိုေတာင္
ေနာက္ဆံုးညစာအတြက္ ရိႈ႔ပစ္ဖို႕စဥ္းစားေနၿပီ
ကဲ ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ
ယံုၾကည္ခ်က္ဆိုတာ
မနက္ျဖန္ ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရ ေခါင္းပါးရာေဒသမွာ
မရွင္သန္ႏိုင္ဘူး
ဟိုေကာင္ေတြလည္း ေငးေငးငိုင္ငိုင္
လြယ္အိပ္ထဲက လက္က်န္အေႀကြေတြ
ခ်ိဳးခ်ဳိးခၽြင္ခၽြင္နဲ႕ စားပြဲေပၚကလိမ့္က်
ဘယ္သူမွ ထမေကာက္ၾကဘူး
အဲဒီအခိုက္ ကားတစ္စီး ေ၀ါခနဲအျဖတ္
ဖုန္တေထာင္းေထာင္းထသြား
အဲဒီၤဖုန္ေတြ အမိႈက္ေတြပါ
အုတ္ခဲရင့္ေရာင္ထဲ ေဖ်ာ္စပ္လို႕
ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ၾကီး
ရင္ဘတ္ထဲအေရာက္ ေမာ့ခ်လိုက္ၾကတယ္။

ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

လေရာင္ဆမ္းတဲ့လမ္းတစ္ပုဒ္

ဒီညေနမွာ မေလွ်ာက္တာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ႕ လမ္းကေလးတစ္ခုကို ေရာက္လာခဲ႕တယ္။ တံတားေလး တစ္စင္းရယ္၊ ျဖည္းျဖည္း စီးဆင္းေနတဲ့ ေရတခ်ိဳ႕ရယ္၊ ေျမာင္းနံေဘးမွာ ေအးေအးေဆးေဆး လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ ငွက္ျဖဴျဖဴေလးေတြရယ္၊ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ကိုယ့္ကို ခပ္တည္တည္ၾကည့္ေနတဲ႕ ၿမိဳ႕ျပရဲ့ ေသသပ္လွပတဲ့ အေဆာက္အဦ တခ်ိဳ႕ရယ္ဟာ ရင္ကို ၿငိမ္းသြားဖို႕ မလံုေလာက္ေစခဲ့ဘူး။ တံတားေလးေပၚမွာ ရပ္ရင္း ကိုယ္ဟာ လမ္းကေလးကို ေငးေနတုန္းပဲ။ လမ္းကေလးကေတာ့ မ်က္လံုး စံုမွိတ္ထားေလရဲ႕။ ကိုယ့္ကုိ ဘယ္အထိ ေခၚသြားႏိုင္မလဲ ။ ေမးခြန္းကို သူျပန္မေျဖဘူး။ အဲဒီခဏ ေလေျပေအးေလးက ရႈပ္ေထြးေနတဲ့ ကိုယ့္စိတ္ထဲ အထိ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ပြတ္သပ္ျဖတ္တိုက္သြားတယ္။ ေကာင္းကင္ကို အမွတ္မထင္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။ ညမွ ထြက္ခြင့္ရမယ့္ လဟာ တိမ္ျပာျပာ ေနာက္မွာ မရဲတရဲ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာ ကိုယ္သိသြားတာေပါ့။ ႏြမ္းႏြမ္းလ်လ် အျပံဳးေတြ ဖလွယ္လိုက္ၾကတယ္။ ခံစားခ်က္ဆိုတာ တခါတခါ သိပ္ထူးဆန္းတဲ့ ေရာေႏွာမႈေတြပဲ။ ကဗ်ာတစ္စ ထြက္က်လာတယ္။


လေရာင္ဆမ္းတဲ့လမ္းတစ္ပုဒ္

လေရာင္ရိုးရဲ၊ ျဖန္႕က်ဲဲဲၿပိဳက်
တိမ္ျပာစႏွင့္၊ ခြန္းဟဆိုစဥ္
၀ီရသိဂၤါ၊ ကဗ်ာမူးမူး
လမ္းျဖဴးျဖဴး၀ယ္
ကြယ္…
လမ္း.. တဲ့
ဟိုတစ္ျခမ္းျဖင့္၊ ၾကမ္းကာဆိုးဆိုး
အခ်ိဳးအေကြ႕၊ အေ၀့အ၀ိုက္
ရိႈက္ရႈိက္ငင္ငင္၊ တင္တင္က်က်
ေလွ်ာက္ျဖစ္ရၿပီ၊ ရွတစူးရဲ
လမ္းက်ဲက်ဲမွာ၊ လွမ္းရဲၾက..တဲ့
ကဲ..ခဏေမ့လိုက္၊ ေျခရာမိုက္တို႕
တြန္းတိုက္ေက်ာ္လႊား၊ ဘယ္သူမွားလည္း
မနားတူရူ၊ ေလွ်ာက္သူမရွိ
လမ္းမသိလွ်င္၊ လမ္း၏အသြင္
လမ္းမထင္ေလ၊ နီက်င္စြန္းစြန္း
ထြန္းထြန္းအိုင္အိုင္၊ ဒီလမ္းတိုင္ေအာင္
သံၿပိဳင္သီေၾကြး၊ မွတ္တိုင္ေရးခဲ့
ေႏွးေကြးနာက်င္
ေႏွး ေကြး နာ က်င္
ေႏွး ေကြး နာ က်င္
ဟင္……..
ဒီလိုႏွင့္ပင္၊ မိုးလွ်င္စုန္းစုတ္
ခ်ဳပ္ေတာ့မွာလား၊ အလင္းၾကားက
ေ၀၀ါးထြက္က်၊ ပါးလ်တိမ္ေတာင္
ေလညင္းေဆာင္စဥ္၊ လေရာင္ရိႈက္သြင္း
ရင္တြင္းခဏ၊ အပူစေျဖ
ခရီးရွည္ေသး
ခ ရီး ရွည္ ေသး
ခ ရီး ရွည္ ေသး
……..
ညေနမေစာင္း၊ လမေဟာင္းခင္
ခ်ိန္ေကာင္းေလွ်ာက္ရေပဦးမည္…။

ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

အက်ိဳးအေၾကာင္းမ်ား

အက်ိဳးအေၾကာင္းမ်ား

အစဆိုမွေတာ့ အစကပဲ စတာဆို။ အစက စတာ အစမွာျပန္ဆံုးေနရင္ေတာ့ စကို မစရေသးဘူးတဲ႕။ ႏြားႏို႕ကို ယူတယ္။ - ေထာပတ္ခ်က္တယ္ - ေထာပတ္ရတယ္။ ဒိန္ခဲလုပ္တယ္ - ဒိန္ခဲပဲဲရတယ္။ ႏို႕ဆီခ်က္တယ္ - ႏို႕ဆီပဲရတယ္။ (ဘာမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ေန ေသးလို႕လဲ)။ ေထာပတ္ အရည္ေပ်ာ္ခ်င္ ေပ်ာ္မယ္။ ငါ႕ဒိန္ခဲ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေရႊ႕ခ်င္ေရႊ႕မယ္။ ဒိန္ခဲကေတာ့ ႏို႕ဆီ ျဖစ္မလာဘူး။ သရက္ပင္ကေလး စိုက္တယ္ - သရက္သီး စားရမယ္။ ေရမေလာင္းျဖစ္ဘူး - ေဆာရီး။ သံလြင္ကေတာ့ စီးေနဆဲ။ ပစြုြဳပၸန္ကို အနာဂတ္ထိ ေခၚမသြားႏိုင္ခဲ႕။ အတိတ္က ထပ္ခ်ပ္လိုက္လာမွာပဲ။ ဘ၀က လြယ္တယ္။ ဥပါဒါန္က ခက္တယ္။ ယုုတၱိေဗဒ စည္း၀ါးက်ခဲ႕တယ္။

Expand..

Summary..

စစ္စစ္စီစီ

စစ္စစ္စီစီ

လူတန္းႀကီးကား တေမွ်ာ္တေခၚ ရွည္လ်ားေပစြ။ ျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ား အားလံုး ေရာက္ရွိေနၾကၿပီ။ သူတို႕အားလံုး ဘာလို႕စံုစံုလင္လင္ ေရာက္ေနၾကရသလဲ။ အေၾကာင္းရင္းကို မည္သူမွ ေရေရရာရာမသိၾက။ “ခဏလိုက္ခဲ့ပါ” ဆိုေတာ့လည္း လိုက္ခဲ႕ရသည္သာ။ တခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံမ်ားမွ ဘေလာ႕ဂါမ်ားအတြက္ေတာ့ ညအခ်ိန္မေတာ္ အိပ္ခ်င္မူးတူးႏွင့္။

“ဘာလုပ္ဖို႕တဲ့လဲ”
တန္းစီၾကရင္း ေရွ႕ႏွင့္ေနာက္ အခ်င္းခ်င္း ပြစိပြစိ ေျပာေနၾကသည္။


ေနရာတကာ စပ္စပ္စုစုသိေသာ စပိုင္ဂ်စ္တူးက
“ဆီစစ္ဖို႕အတြက္ ဆိုလားပဲ မပန္ေရ ..”
ဟု ပန္ဒိုရာကို တိုးတိုးေျပာသည္။
“ဟယ္ ဟုတ္ပါ႕မလား။ ဆီနဲ႕ တို႕ေတြနဲ႕ ဘာဆိုင္လို႕လဲဟ။ ကုန္စံုဆိုင္မွ မဟုတ္တာ။”
“ဟာ.. ကၽြန္ေတာ္ၾကားတာေတာ့ ဆီးစစ္ဖို႕လုိ႕ထင္တာ.. ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ ရံုးက အျမန္လစ္လာရေတာ့ အရမ္း သြားခ်င္ေနတာေတာင္ မသြားခဲ့ဘူး.. ဒီက်မွပဲ ဆိုၿပီးေတာ့.. မဟုတ္ရင္ေတာ့ ဒြတ္ခပဲ.. ။”
သတင္းမႊားမ်ား လိုက္ရာတြင္ ေနာက္ေကာက္ မက်ေသာ ဂ်ာနယ္ေရွာ္ ေဂါက္ေဂါက္ေခၚ ဘလာေဂါက္က ၀င္ေျပာသည္။
“ဒါဆို စစ္စီတယ္ ဆိုတာမ်ားလား ဟင္။ အဲဒါကေရာ ဘာအဓိပၸာယ္လဲ။”
ငယ္ငယ္ကတည္းက ျမန္မာျပည္က ထြက္လာရသျဖင့္ ျမန္မာစာ သိပ္မကၽြမ္းက်င္ရွာေသာ ဂ်စ္တူးကို ပန္ဒိုရာက လူတတ္ၾကီးလုပ္ကာ ရွင္းျပလိုက္သည္။
“စစ္စီတယ္ ဆိုတာကေတာ့ ေစ့ေစ့ စပ္စပ္ နဲ႕ ကပ္ေစးနည္းတာမ်ိဳးကို သံုးၾကတယ္ ဂ်စ္ဂ်စ္္ရဲ႕။”
“ဟာ ဒါလည္း မဆိုင္ေသးပါဘူး။ အင္း ဘာလုပ္ဖို႕ပါလိမ့္။ ဆီလို အေပါက္ရွာတယ္ ဆိုတာလည္း ၾကားဖူးတယ္။ အဲဒါကေရာ..။”
“ရႈး တိုးတိုးေျပာ ဟိုမွာ လာၿပီ.. ျမန္မာစကား ဘာမွတ္ေနလဲ.. ရမ္းရမ္းမေျပာနဲ႕ဟ..။”

မ်က္ႏွာေပါက္ဆိုးဆိုး လူႀကီးတစ္ေယာက္ ထြက္လာသည္။ အားလံုးလန္႕သြားၾကသည္။
ဘာညာေလးက တိုးတိုးေျပာသည္။
“အိ အိ.. မႀကီးပန္ မႀကီးပန္.. နရဲတားဆိုတာ အဲဒါႀကီး ထင္တယ္။ အေနာ္တို႕ ေတလို႕ နရဲျပည္ေရာက္ေနတာမ်ားလား။ အင့္ အင့္..။”
လူေတြ အေျဖရွာမရ ျဖစ္ေနၾကသည္။ လူႀကီးကလည္း မ်က္ႏွာထားႀကီးႏွင့္ ခပ္တည္တည္။ ေနာက္ထပ္ လူသံုးေလးေယာက္ ထပ္ေရာက္လာၿပီး စာရြက္တစ္ရြက္ကို ျဖန္႕ကာ သူတို႕အခ်င္းခ်င္း ေဆြးေႏြးေနၾကျပန္သည္။

သတင္းေထာက္ႀကီး စိုးဇီယ ေခၚ စိုးေဇယ် ကုိသာ အားလံုးက ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။ အင္း .. သူကေတာ့ သိႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕။ ေဟာ.. လာပါၿပီ.. စိုးဇီယ အေမာတေကာ။ သူက အသက္ပင္ ေကာင္းေကာင္း မရႈႏိုင္ဘဲ တိုးတိုး လိုက္ေျပာျပသည္။

ေၾသာ္ ေဟာ္ ေဟာ္.. ။ အခုမွရွင္းသြားသည္။ ျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ား ဘေလာက္ခ်င္တိုင္း ဘေလာက္လို႕ မရေတာ့ၿပီ။ ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ဖီလာဆန္႕က်င္ေသာ ဒါမွမဟုတ္ အခုေခတ္စားေနေသာ အ Clear Brown ဆိုလား (ေၾကာက္တတ္သျဖင့္ ေရာထီးလူမ်ိဳးမ်ား သံုးေသာ စကား၀ွက္ျဖင့္ ေရးထားသည္။ မသိပါက ကၽြမ္းက်င္သူ ဘလာေဂါက္ကို ေမးၾကပါကုန္။) အဲ.. အဲဒါ ပ်က္ေစေသာ ဘေလာ့ဂါနာမည္ေတြ မေပးရ ။ ႏိုင္ငံျခား ဘာသာႏွင့္ နာမည္ ေပးထားသူေတြ အဓိပၸာယ္ကို ရွင္းျပႏိုင္လွ်င္ ရွင္းျပ။ မရွင္းႏိုင္လွ်င္ အေၾကာင္းသိသြားမည္။ ဘေလာ႕ဂ္ကို ဖ်က္ပစ္ရမည္။ ဟြန္း ဒါပဲ။

သို႕ကလိုျဖစ္ရျခင္းမွာ ဟုိတေလာက ျမန္မာႏိုင္ငံမွ အထင္ကရ သတင္းစာ တစ္ေစာင္ ထဲတြင္ ဥေရာပ ဘာသာစကားတစ္ခု လိုလို ဘာလိုလိုႏွင့္ …. (ဤေနရာတြင္ ဆင္ဆာ ျဖတ္ထားပါသည္။) ေၾသာ္.. ရႈပ္ေထြးေပြလီ ဤေလာကီေပတကား။

“ကဲ ကဲ.. အားလံုး အဖြဲ႕ခြဲရမယ္။ နာမည္ေခၚမယ္။ ဒီေခါင္းစဥ္ေအာက္က လူေတြ ဒီဘက္ကိုလာ။ ဟိုေခါင္းစဥ္ကလူေတြ ဟိုဘက္ကိုသြား။”
လူတန္းၾကီး လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္သြားသည္။ အားလံုးကို အဖြဲ႕အမ်ိဳးမ်ိဳးခြဲလိုက္သည္။
“ခင္ဗ်ားတို႕က ရဲေတြပဲ လုပ္ၾကေပါ့။”
ခင္မင္တတ္တဲ့ ဇင္ကိုလတ္က ဘန္းစကား တစ္ခုကို မၾကားတၾကား ရြတ္သည္။

အမွန္အကန္မ်ား (စစ္ေဆးရန္မလို) ဆိုေသာေခါင္းစဥ္ေအာက္က လူေတြကေတာ့ နာမည္ရင္းမ်ားျဖင့္ ဘေလာ့ဂ္ေရးေသာ ကိုရဲမြန္၊ ကိုစိုးထက္၊ ရန္ေအာင္၊ စိုးေဇယ်ထြန္း၊ မ်ိဳးေက်ာ္ထြန္း၊ ခ်မ္းျမစိုး၊ ကိုမင္းေက်ာ္ အစရွိသူတို႕။
ကိုရဲမြန္က “က်ဳပ္တို႕ကေတာ့ ဘြင္းဘြင္းပဲဗ်” ဟု ၿပံဳးၿပံဳးၾကီးေျပာသည္။ ေၾသာ္.. စင္ေပၚကလူမ်ားပါေပ။

ညီညီ(သံလြင္) ႏွင့္ ေနဘုန္းလတ္ ကိုေတာ့ အေရးႀကီး ဆိုေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ႏွစ္စ္ေယာက္တည္း ထားသည္။ ထို႕ေနာက္ လူႏွစ္ဦး သံုးဦး ျခံရံကာ သီးသန္႕ခန္းထဲ ေခၚသြားၾကသည္။

“ညီညီ႕နာမည္က ဘာျဖစ္လို႕လဲ။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ စဥ္းစားမရဘူး။”
ဇင္ကိုလတ္က ေျပာသည္။
“ေအးေလ ညီညီ တစ္ေယာက္ စပိတ္တစ္ ၀တၱဳထဲမွာ ကတည္းက ကံေခေနရွာတယ္။ အဲဒီထဲမွာလည္း ေခါင္းကြဲလိုက္ေသး။ အင္း ကဗ်ာေရးတဲ့ ကေလာင္နာမည္ကို ေခလြန္း လို႕ မွည္႕လိုက္လို႕ ကံေခေနရလား မသိပါဘူး။”
ကိုၿဖိဳးက မွတ္ခ်က္ခ်သည္။
“ဒါဆို ေနဘုန္းလတ္ က်ေတာ့ေရာ”
အားလံုးအေတြးရက်ပ္ေနသည္။ ကိုျဖိဳး၀ါးေနေသာ ကြမ္းတစ္ရာ ညက္သြားသည့္အခ်ိန္မွ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ ျပန္ထြက္လာေတာ့ အားလံုးက ၀ုိင္းေမးၾကသည္။
“ဒီလုိခင္ဗ်။ သူမ ၏ ကဗ်ာဆရာ ထဲက “သူမ” ဆိုတာ ဘယ္သူ႕ကို ေျပာတာလဲ တဲ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူပါ ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ ရွင္းျပလိုက္ရတယ္။ ဟူး…။”
ေနဘုန္းလတ္ကလည္း ေျပာျပသည္။
“ကၽြန္ေတာ္ လြတ္က်ခဲ႕တဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ဆိုတာ ငါတို႕ကိုရြဲ႕တာလား တဲ႕ဗ်ာ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဒီနာမည္က လႊတ္ခ်ခဲ႕တဲ႕ၿမိဳ႕ေတာ္က အစျပဳတာ ဆိုတာ သူတို႕မသိလို႕။ ႏို႕မို႕ရင္ ပိုရွင္းရခက္မယ္။”

ဂ်ပန္ ဆိုေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ ယူဆဂိ၊ ဟနစံ တို႕ႏွင့္အတူ ကိုအန္ဒီျမင့္တို႕ မိသားစု ။
“ကၽြန္ေတာ္တို႕က ဘာလို႕ ဂ်ပန္အဖြဲ႕ထဲ ေရာက္ေနရပါလိမ့္။”
ကိုအန္ဒီျမင့္က အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ကေလးကို လက္တစ္ဖက္က ခ်ီကာ တစ္ဖက္က ေခါင္းကိုကုတ္ရင္း ေျပာသည္။
“အသာေနလိုက္ပါ ကိုယ့္ဆရာ။ ၾကည့္ရတာ ဘိုးေတာ္တို႕ ဂ်ပန္အဖြဲ႕က သက္သာမယ့္ပံု။ မီးစင္ၾကည့္ကလုိက္။ ကေလးမႏုိးခင္ ၿပီးျပတ္သြားဖို႕အေရးႀကီးတယ္။”
တိုင္းရင္းသား ေခါင္းစဥ္ေအာက္က ကိုေစာဘုန္းလူက လွမ္းေျပာသည္။ ကိုေစာဘုန္းလူနဲ႕အတူရွိေနသူမ်ားကေတာ့ ကလိုေစးထူး၊ ခြန္ျမလိႈင္၊ စိုင္းလားရိႈး၊ ခြန္ေမာင္ စသူတို႕ျဖစ္သည္။

ကိုရုပ္ဆိုးႀကီး ၏ အသံက်ယ္ႀကီးထြက္လာသည္။
“ကဲ ကဲ ဂ်ပန္နာမည္ ေပးထားတဲ့အဖြဲ႕ေတြ လာၾက။ ဂ်ပန္ဘာသာ အဓိပၸာယ္ေတြေတာ့ တို႕အထဲက ဘာသာျပန္တဲ့လူ ေျပာျပလို႕သိၿပီးပါၿပီ။ ဟန ဆုိတာက ပန္းကေလး။ ယူဆဂိ ဆိုတာက ယုန္ကေလး ဟုတ္တယ္ေနာ္။”
မဟနစံႏွင့္ ယူဆဂိ တို႕က ေခါင္းညိတ္ျပသည္။
“၀ီရွီမီကေတာ့ စားစရာပဲ။”
ကိုအန္ဒီျမင့္ မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။
“ဟုတ္တယ္ေလ.. ဂ်ပန္စာ ငါးအစိမ္း လႊာထားတာမဟုတ္လား။ သိၿပီးသားပါ ဟဲဟဲ။”
၀ီရွီမီကုိ ဂ်ပန္ဘာသာစကားထင္ၿပီး စာရွိမိ sashimi နဲ႕ မွားေျပာတာကုိး။ ကိုအန္ဒီျမင့္က သိပ္မေက်နပ္ခ်င္၊ ဒီေလာက္ အႏွစ္သာရႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ နာမည္ WeSheMe ေသေသခ်ာခ်ာ ေရြးထားတာကို စာရွိမိနဲ႕မ်ား မွားရတယ္လို႕။ ရွင္းျပဖို႕ တစ္ခ်က္ျပင္သည္။ မဒမ္အန္ဒီျမင့္က ရွင္ဘာလွ်ာရွည္ခ်င္လို႕လဲ၊ အိမ္ျမန္ျမန္ျပန္ရဖို႕အေရးႀကီးတယ္ ဟူေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္မွ ၿငိမ္သြားသည္။
“ကဲ အားလံုးျပန္ႏိုင္ပါၿပီ။ နိပြန္ ဘီရုမာ ဘန္ဇုိင္း။”
“နိပြန္ ဘီရုမာ ဘန္ဇုိင္း”
ခါးကေလးကိုင္း ေခါင္းကေလးမ်ားညႊတ္ကာ ေအာင္ျမင္စြာၿပီးဆံုးသြားသည္။

ပါဠိ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာေတာ့ ကိုုပုထုဇဥ္၊ မေမဓာ၀ီ၊ ကိုဥေပကၡာ၊ အဥၹလီ၊ ပီတိ၊ မသဒၶါ တို႕စုေ၀းေနၾကသည္။
“နတၱိ..”
ကိုရုပ္ဆိုးႀကီးက နာမည္ေခၚသည္။
“မရွိ”
အားလံုးက ျပန္ေအာ္သည္။
“နတၱိ..”
ကိုရုပ္ဆိုးႀကီးက ထပ္ေခၚသည္။
“မရွိ”
အားလံုးက ျပန္ေအာ္သည္။ ကိုရုပ္ဆိုးႀကီးက မ်က္လံုးျပဴးၾကည့္သည္။
“ဘာလဲ ေနာက္စရာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ နတၱိဆိုတာ မရွိ ဆိုတာ ငါတို႕ သိတယ္။”
“အာ.. အဲဒီဘေလာ့ဂါက ဘေလာ့ဂ္မေရးေတာ့ဘူး။ မရွိေတာ့ဘူး လို႕ေျပာတာ။”
တစ္ေယာက္က၀င္ေျပာေတာ့မွ ရွက္ရမ္းရမ္းကာ ေရရြတ္သည္။
“ဟင္း နာမည္ေတြကလည္း ဘုန္းႀကီးေတြ မယ္သီလရွင္ေတြ က်ေနတာပဲ။ ဒီလို လွလွပပေလးဆို ဟုတ္တုတ္တုတ္။ အဥၨလီတဲ႕။ အဥၹလီ ဆိုတာ ဘယ္သူေလးလဲကြဲ႕”
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အျပည့္ပါေသာ မ်က္လံုးႀကီးျဖင့္ ရီရီေ၀ေ၀ၾကည့္သည္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ တီရွပ္ကေလး၀တ္ကာ ဆံပင္ကုတ္ေထာက္ျဖင့္ ထြက္လာသူကိုေတြ႕ေတာ့ မ်က္ႏွာႀကီး ရႈံ႕မဲ႕သြားသည္။
“ဟင္ အဥၨလီ ဆိုတာ မင္းလား။”
“ဟုတ္ကဲ႕ခင္ဗ်”
လူႀကီးက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ပ်က္သုဥ္းသြားေသာ သက္ျပင္းႀကီးတစ္ခ်က္ကိုခ်ကာ
“ဟူး.. ကဲ ကဲ ပါဠိအဖြဲ႕ေတြလည္း သြားၾကေတာ့။ ဟင္း ရွာရွာေဖြေဖြ နာမည္ေတြ မွည့္ၾကေတာ့ တို႕ေတြက အလုပ္ရႈပ္ရတယ္။ ကေလာင္နာမည္ေပးလည္း မသကာ သဲေလး တို႕ ညေလးတို႕ ခ်စ္ေလေျပလို နာမည္ေလးေတြဆို ရိုးရိုးေလးနဲ႕ တယ္ေခၚလို႕ေကာင္း.. တဲတဲေရး.. ညညေရး.. ခ်စ္.ခ်စ္..”
“ခင္ဗ်ားႀကီး က်ဳပ္ႏွမေတြကို ရိတိတိ မလုပ္ပါနဲ႕ဗ်”
မဟုတ္မခံတတ္ေသာ ရပ္ကြက္လူႀကီးအမည္ရ ကေဒါင္းညင္သာက ေဒါပြေနသျဖင့္ အနားမွ ေမာင္ကင္း ေခၚ ကင္းၿမီးေကာက္က ဆြဲထားရသည္။ သူတို႕ကေတာ့ အေကာင္ပေလာင္နာမည္မ်ား ေခါင္းစဥ္ေအာက္တြင္ ျဖစ္သည္။

ဤသို႕ျဖင့္ အဖြဲ႕အသီးသီးကို ေမးျမန္းၾကရာ ရာသီဥတု အဖြဲ႕ေအာက္တြင္ မိုးလိႈင္ည ၊ မိုးညိဳ၊ ေႏြလိႈင္ႆုဥ္း၊ ႏွင္းမိုးေ၀ စသည္ျဖင့္၊ ေက်းလက္ အဖြဲ႕တြင္ ကိုေမာင္ရင္၊ ေမာင္လွ၊ ေလးမ စသည္ျဖင့္ (က်န္အဖြဲ႕မ်ားကို စာရွည္မွာစုိးသျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ေတြးေတာယူႏိုင္ရန္ ခ်န္လွပ္ ခဲ႕ရပါသည္။) အလွည့္က် အသီးသီး အသက အသက ရွင္းလင္း ၿပီးစီးကုန္ၾက ေလသည္။

မယ္လိုဒီေမာင္၊ အိုေအစစ္ မစၥတာပြတ္၊ ခရီေရတာ၊ တက္စလာ၊ ေမာင္တိန္ (ေခၚ) Imaginary Clouds No2 ႏွင့္ ပန္ဒိုရာတို႕ကေတာ့ ေဒြး ဟုေခၚေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ စုရသည္။ သူတို႕အဖြဲ႕ကေတာ့ ဟိုး ေနာက္ဆံုးမွာျဖစ္သည္။
“အိမ္းကြယ္.. သူမ်ားအဖြဲ႕ေတြကေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ။ တို႕မ်ားက ဘာလို႕ ေဒြးျဖစ္ရပါလိမ္႕။ ရုပ္ရွင္မင္းသား ေဒြး ကေတာ့ ကြယ္လြန္ရွာၿပီ။”
ေမာင္ပြတ္က ပညာရွိစတိုင္ ေမးကေလးပြတ္ကာ စဥ္းစားခန္းဖြင့္သည္။
ခရီေရတာက အလန္႕တၾကားထေျပာသည္။
“ဟာ. ဒါဆို က်ေနာ္တို႕ကို ေဒြးသြားရာလမ္းကို ပို႕မလို႕လားမသိ။”
မယ္လိုဒီေမာင္က တအီးအီး ႏွင့္ ထ ငိုေတာ့သည္။
“မီးမီး ေတခ်င္ေတး၀ူး မီးမီးေၾကာက္ေၾကာက္။”

ေနာက္ဆံုးေတာ့ အရုပ္ဆိုးသူႀကီးက ဘီလူးရယ္သို႕လၿဖဲတည္း စတိုင္ႏွင့္ အားရပါးရ ရယ္ကာ ေရာက္လာပါသည္။ “ဟင္းဟင္း မင္းတို႕ေတြက အီးဂလိပ္လို နာမည္ေတြ ေပးထားလို႕ အေမေက်ာ္ ေဒြးေတာ္လြမ္းၾကတဲ့အဖြဲ႕ ဆိုေတာ့ ေဒြး လို႕ အတိုေကာက္ နာမည္ေပးထားတာကြ”
အဲ.. အခုမွ ရွင္းေတာ့သည္။ မွားပါသည္။ ေဒြးေတာ္လြမ္းမိ အျပစ္ရွိခဲ႕သည္တကား။

“ကဲ မင္းတို႕ နာမည္ကို ျမန္မာလိုအဓိပၸာယ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေျပာရမယ္။ မေျပာႏိုင္ရင္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ကိုဖ်က္ရမယ္။ ေျပာစမ္း။”
မယ္လိုဒီေမာင္က သြက္သြက္လက္လက္ ေျဖသည္။
“မယ္လိုဒီဆိုတာ သံစဥ္ကိုေျပာတာပါရွင့္။ ဘေလာ့ဂ္ေခါင္းစဥ္မွာလည္း ေရးထားတယ္ေလ။”
တက္စလာက သိပၸံပညာရွင္ၾကီးတစ္ဦးထံ မွယူထားေသာ နာမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အိုေအစစ္ေမာင္ပြတ္ကလည္း အိုေအစစ္၏ အဓိပၸာယ္ ႏွင့္ ၀က္၀ံ ကာတြန္းရုပ္ကေလး အေၾကာင္း ခရီေရတာကလည္း ဖန္ဒီးရွင္ ျဖစ္ေၾကာင္း အက်ယ္တ၀င့္ ရွင္းလင္း ေျပာျပၾကေလသည္။

ေမာင္တိန္အလွည့္ ေရာက္လာသည္။
“အင္.. အင္ေမဂ်င္နာ.. ဟာ.. ဒါက ဘယ္လိုနာမည္လဲ မင္းက ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ”
“ဒီလိုပါခင္ဗ် Imaginary Homelands ကို သိတယ္မဟုတ္လား”
လူႀကီးက ဟမ္ ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။
“ဒါဆို Salman Rushdie ကိုေတာ့ သိမွာေပါ့”
“ဟာ… ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲ”
အေျခအေန ဟန္ပံု မရသျဖင့္ ပန္ဒိုရာက လူႀကီးကို အသာမ်က္ရိပ္ျပကာ လက္ဟန္ ေျခဟန္ျဖင့္ သေကၤတတစ္ခု လုပ္ျပလိုက္ရသည္။ ဒီေတာ့မွ ကိုရုပ္ဆိုးႀကီးက ဘယ္လို သေဘာေပါက္ သြားသည္ မသိ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ကာ
“ေအးေအး ဟုတ္ၿပီ မင္းသြားႏိုင္ၿပီ.. ညေတြဆို ေစာေစာအိပ္ ဟုတ္ၿပီလား”
ဟု ဆိုကာ သြားခြင့္ျပဳလိုက္ေလသည္။
ထြက္သြားေသာ ေမာင္တိန္ ေနာက္ကိုၾကည့္ကာ "ငယ္ငယ္ေလးရွိေသးတာပဲ ကၽြတ္ကၽြတ္" ဟု ခပ္တိုးတိုးညည္းသည္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပန္ဒိုရာအလွည့္ေရာက္လာသည္။ အဟမ္း.. ဒြတ္ခ နဲ႕ လွလွ ေတာ့ ေတြ႕ၾကေလၿပီ။ ဂရိက ေသတၱာႀကီး ကိစၥကိုေတာ့ ေျပာလို႕မျဖစ္။ အဂၤလိပ္လိုေတာင္ မဟုတ္ဘဲ အျခားဥေရာပစကားက ဆင္းသက္လာတာ ဆိုလွ်င္ ျပႆနာက ေျပးလြတ္မွာမဟုတ္။ ေတဘီဆရာ။
….
….
….
သို႕ေသာ္ ပန္ဒိုရာက လူလည္ပဲ။ ငွဲငွဲ။
“အဟဲ.. ပန္ဒိုရာဆိုတာ တကယ္ေတာ့ အဂၤလိပ္စကား မဟုတ္ပါဘူး။ အိႏၵိယက ဘာသာစကားပါ။”
“ဟမ္.. ဘာလဲ.. ကုလားစကားကို ေျပာတာလား.။”
“ဟုတ္တယ္။ ပန္ဆိုတာ ကြမ္းယာကိုေျပာတာ။ ဒို ဆိုတာကေတာ့ ေအး၊ ဒို၊ တင္း၊ က်ား၊ ပန္႕ (ek dho theen chaar paanch) ၁ ၂ ၃ ၄ ၅ ။ ၂ ဂဏန္းကိုေျပာတာပါ။ ရာ ကေတာ့ ျမန္မာလို ရာပဲ ေပါ့။ ဒီေတာ့ ကြမ္းယာ၂ ယာ ကိုေျပာတာပါ။”
ကိုရုပ္ဆိုးႀကီးက မသကၤာစြာ မႈန္ကုတ္ကုတ္ တခ်က္ၾကည့္သည္။
“ဟင္း မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ဘာလို႕ ယပက္လက္နဲ႕မယာပဲ ရေကာက္နဲ႕ရာသလဲ။”
“ေၾသာ္ ဒါကေတာ့ ႏိုင္ဂံဂ်ား ေရာက္တာ ၾကာၿပီဆိုေတာ့ စာလံုးေပါင္းေလး မွားတဲ႕အခါေတာ့ မွားေပမေပါ့။ မယံုရင္ ဘေလာ့ဂ္ လိပ္စာကိုၾကည့္ Pandora and Pandora ႏွစ္လံုးဆင့္ ကြမ္း ႏွစ္ယာ..ကဲ”
မွတ္ထား။ ဒီလို ေစ႕ေစ႕စပ္စပ္ ေျပာေတာ့ လူႀကီး ငိုင္က်သြားသည္။
“သြားေတာ့ သြားေတာ့ တယ္လည္း ရႈပ္ရႈပ္ယွက္ယွက္ ႏိုင္ၾကတာပဲ”
ဤသို႕ျဖင့္ ပန္ဒိုရာ တစ္ေယာက္လည္း ရင္ေကာ့ ေခါင္းေမာ့ကာ ျဖတ္ေက်ာ္ လာႏုိင္ခဲ႕ ေလသတည္း။
ငွက္ ငွက္ ငွက္…


ပန္ဒိုရာ

(ဘေလာ့ဂါ ေမာင္ႏွမမ်ား၏ နာမည္မ်ားကို ရင္းႏွီးခ်စ္ခင္စြာ ထည့္သြင္းက်ီစယ္ထားပါသည္။ ဖိုးခ်မ္းတို႕ ေမာင္ရန္တို႕ ေျပာသလိုေျပာရရင္ “ခ်စ္လို႕ခ်တာ၊ ခ်ိတ္မခ်ိဳးနဲ႕ေနာ္ အရုပ္ဆိုးတတ္တယ္ကြဲ႕။ မေက်နပ္ရင္ ျပန္စ။”)

Expand..

Summary..

ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ - ၁

ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ - ၁

မေပ်ာ္ဘူး
ဘိုင္ရြန္ဆန္ဆန္မေပ်ာ္ဘူး..တဲ့
အနီးကပ္အေမွာင္ပိန္းေနမွ
ဘာကိုျမင္ရမွာလဲ
အေ၀းမႈန္တာအတြက္လည္း
မ်က္မွန္တစ္လက္မ၀ယ္ႏိုင္ဘူး
အုတ္နီခဲရင့္ရင့္အေရာင္ေတြပဲ
တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ေသာက္ၾကတယ္
လြယ္အိတ္တစ္လံုးစာ သက္ျပင္းေတြၾကား
စားပြဲပုေလးေတြပဲ ဓားစာခံျပားသြားၾကတယ္
အဲဒီ မုတ္ဆိတ္က်ိဳးက်ဲေတြရဲ႕
ေျခဦးတည့္ရာေနာက္က
တရြတ္တုိက္လမ္းမႀကီးက ရွက္၀မ္းနည္းမိတယ္။

ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

ကိုယ့္ဒုကၡနဲ႕ကိုယ္

(ဒီကဗ်ာကို ကိုေမာင္ရင္က ဒီလို ဆင့္ပြားခံစားထားပါတယ္။)

ကိုယ့္ဒုကၡနဲ႕ကိုယ္

တခါတခါေတာ့လည္း ကိုယ့္ဦးထုပ္ ကိုယ္ ကိုက္စားလိုက္ခ်င္
ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူး ဆိုပဲ
စိတ္ပ်က္ေတာင္မွ ငါတို႕လက္မပ်က္ေစရ
ကိုယ့္ေဒါသ ကိုယ္မ်ိဳခ်ေတာ့
တိမ္ကိုတိမ္လို႕မျမင္ဘဲ
မာယာေကာ့ဗ္စကီးရဲ႕ ဘယ္ဘက္ရင္အံုလို႕ျမင္တယ္
ေမွာ္ေအာင္တဲ့ေကာင္ေတြရွိတယ္
ငွက္ဖ်ားတက္သူကဒုနဲ႕ေဒး
က်င္းၿပိဳေတာ့ တခ်ိဳ႕ထြက္ေျပးၾက
ေအာက္ေစ်းနဲ႕ မိသူမိ
တရား၀င္လုပ္ကြက္ ခ်မေပးတဲ့ ႏွလံုးသားတစ္ခုမွာ
အဖမ္းအဆီးေတြကလည္း တယ္မ်ားသကိုး
ငါတို႕အထုပ္အပိုးျပင္တယ္
ငါတို႕လက္မွတ္ေတြျပတယ္
သူတို႕ကလြမ္းရုံေလး လက္ျပလြမ္းေနတဲ့အခ်ိိန္မွာ
ငါတုိ႕က ဒီဘူတာကို ေနာက္တစ္ေခါက္ ျပန္ဆိုက္လာၿပီ
အထုပ္အပိုးျပန္ခ်
ကြက္လပ္ကို ပတ္ခ်ာလည္ၾကည့္
တိုင္ေထာက္ ႀကိဳးတိုင္း ေျမပံုဆြဲမွတ္
ဒီလိုနဲ႕
ကာကြယ္ေဆးေတြ စူးစူးရွရွ ထိုးၾက
ဖိနပ္ေတြ တစတစ ပါးလာ
ညေနစာေတြ အငတ္ခံတယ္
ညေတြဆို ေတာ္ေတာ္နဲ႕ မအိပ္ဘူူး
ငါတို႕ဟာ လက္တစ္ဖက္ကစိုက္ပ်ိဳးရင္း
လက္တစ္ဖက္က ရိတ္သိမ္းေနၾကၿပီ။

ပန္ဒိုရာ

(ဘာႀကီးလဲ ဟုေမးသူမ်ား (ရွိခဲ့ရင္) - ကဗ်ာ အပါအ၀င္ အႏုပညာကို ရူးသြပ္ၾကသူမ်ားအတြက္ အနည္းငယ္ ခံစားေရးပါသည္။)

Expand..

Summary..

ကိုငွက္ႀကီး

(paint brush, by pencil tool)

ဆရာမေမၿငိမ္း ကိုေမာင္ရင္၊ မိုးညိဳ တို႕ကို ဖတ္ၿပီးတဲ႕အခါ ...
ဒီကဗ်ာ ကိုပါ ဖတ္မိၿပီး အရမ္းလြမ္းသြားလို႕ ဒီပုံေလး ထြက္က်လာတယ္။

(နည္းနည္းျပင္ထားတယ္)


ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

တနလၤာေန႕ ဂါထာ

တနလၤာေန႕ ဂါထာ

တနလၤာေန႕ မွာ အလုပ္လုပ္ရတာ မုန္းေနသူမ်ားအတြက္ အစစအရာရာ အဆင္ေျပေစမယ့္ ဂါထာေတာ္ႀကီး လက္ေဆာင္ ေပးလိုက္ပါတယ္။

ဂြတၱ ေမာနႏၵ မေႏၵ
ေမ မိႏၵ ေယာဘ လဗမိၼ
ေမ မိႏၵ ေဘာစ ဟဂမိၼ
ေလစ မုဗ တုေဒစ ၀ါက တု တုေမာယရ

ျမန္မာျပန္

အို.. မဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ တနလၤာနံနက္
ငါ၏ အလုပ္သည္ ခ်စ္ျခင္းတို႕ ငါ့အားတည္ေစသတည္း
ငါ၏ အမႈေဆာင္သခင္ ေပြ႕ဖက္ျခင္းတို႕ ငါ့အား တည္ေစသတည္း
ယေန႕ ေဆာင္ၾကဥ္းရာ အမႈကိစၥမ်ား မနက္ျဖန္ ၿပီးေျမာက္ျခင္းျဖင့္ ဥာဏ္အလင္း ပြင့္ၾကကုန္ေလာ့။

(တင္စားၿပီး ျမန္မာျပန္ထားလို႕ နားမလည္ေသးပါက သိုးေဆာင္းစကားျဖင့္ ေအာက္ပါအတိုင္း အနက္ဖြင့္ႏိုင္၏။)

Good morning Monday!
May my job love me.
May my boss hug me.
Let’s move today’s work to tomorrow.

(ဂါထာႏွင့္ ျပန္လည္ တြဲယွဥ္ တဖြဖြ ေရရြတ္ၾကကုန္။)

ပႏၵိဳရာ

Expand..

Summary..

ေန႕

ေန႕

အလကားရတိုင္း ေကာင္းကင္ႀကီးကို
ေမာ့ေမာ့ၾကည့္မေနနဲ႕
ျမင္လည္းမျမင္ရဘဲနဲ႕
ၾကယ္ေတြျပဳတ္က် ပြန္းပဲ့ရတာ
ရင္ဘတ္နဲ႕မကဘူး။

ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

မဂၤလာတရားေတာ္ႏွင့္ အညီ ဘေလာ႕ဂ္တြင္ေနထိုင္ျခင္း

မဂၤလာတရားေတာ္ႏွင့္ အညီ ဘေလာ႕ဂ္တြင္ေနထိုင္ျခင္း

ပန္ဒိုရာ ဘေလာက္ဗေကးရွင္း ယူေနတဲ့အခ်ိန္က WeSheMe တို႕က ၃၈ျဖာ မဂၤလာ တရားေတာ္ အေၾကာင္း ဒီလို ေရးပါတယ္။ သူတို႕ကို ကိုေတးေအးရိပ္ က တက္ဂ္ ထားတာပါ။ ဆရာႀကီး ဦးသုခရဲ႕ သုခမွတ္စုက ထုတ္ႏုတ္ထားတဲ့ ၃၈ျဖာ မဂၤလာ တရားတို႕ကိုေတာ့ ကိုမ်က္လံုး ရဲ႕ ဘေလာ႕ဂ္မွာ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေတြကို ဖတ္မိေတာ့ ပန္ဒိုရာက ဘေလာ႕ဂ္ေရးျခင္းျဖင့္ ၃၈ျဖာ မဂၤလာတရားေတာ္နဲ႕အညီ ဘယ္လိုေနထိုင္ႏိုင္မလဲလို႕ အေတြးေပါက္မိပါတယ္။ ဒါနဲ႕ WeSheMe မွာ ကြန္မန္႕ေလး သြားခ်ေတာ့ ပန္ဒိုရာကို ဒါနဲ႕ပတ္သက္လို႕ တစ္ခုခု ေရးဖို႕ တက္ဂ္လိုက္ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားခဲ႕တဲ႕ တရားေတာ္ေတြဟာ ေန႕စဥ္လူ႕ဘ၀မွာ လက္ေတြ႕လိုက္နာ က်င့္သံုးဖို႕လို႕ အၾကမ္းဖ်ဥ္းအားျဖင့္ ရိုးရိုးပဲ နားလည္မိပါတယ္။ အျပင္မွာ လူအခ်င္းခ်င္း မ်က္၀ါးထင္ထင္ ထိစပ္ေတြ႕ႀကံဳေနရတဲ႔ လူ႕ေလာကကေန အခုလို virtual world အတုကမၻာမွာ အဆင္းအသံမဲ႕ ေနထိုင္သြားလာ ၾကတဲ့အခါ ဒီတရားေတာ္ေတြကို ဘယ္လို အသံုးခ်လို႕ ရႏိုင္မလဲလို႕ စဥ္းစားမိပါတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ မဂၤလာတရားေတာ္ရဲ႕ ၃၈ ျဖာလံုး မဟုတ္ေသာ္လည္း စိတ္ကူးမိသေလာက္ တိုက္ဆိုင္ႏိုင္တာေတြကို အခုလို ခ်ေရးလိုက္ရပါတယ္။

ဘေလာ့ဂ္ေတြ ဖတ္တဲ႔အခါ ကိုယ္မသိေသးတဲ႕ အခ်က္အလက္ ေတြ၊ ကိုယ္မစဥ္းစား မိေသးတဲ့ အေတြးေခၚေတြ၊ ကိုယ္ဂရုမျပဳ မိေသးတဲ့ မွတ္သားနာယူဖြယ္ေတြ ေတြ႕ရမယ္။ ဒီလို ေတြ႕သိမွတ္ ရျခင္းဟာ ဗာဟုသစၥဥၥ = အၾကားအျမင္မ်ားေသာ သူ၏ အျဖစ္ ျဖစ္ျခင္း ကိုျဖစ္ေစပါတယ္။

ဒီလိုမွတ္သားျခင္းျဖင့္ မရွင္းမလင္းတဲ႕အခါျဖစ္ေစ၊ ပိုမိုအေသးစိတ္သိခ်င္ရင္ျဖစ္ေစ မိမိထက္ တတ္သိနားလည္သူထံ ဆီပံုး ကြန္မန္႕ေတြကေန နိ၀ါတ = မိမိကိုယ္ကို ႏွိမ့္ခ်ျခင္း၊ ပ႑ိတာနဥၥ ေသ၀နာ = ပညာ႐ွိတို႕ကို ဆည္းကပ္ျခင္း ျဖင့္ခ်ဥ္းကပ္ေမးျမန္းႏိုင္ၾကပါတယ္။ ေ၀မွ်သူမ်ားကလည္း မိမိသိတဲ႕ ပညာဗဟုသုတကို ေပးလႈတဲ႕အတြက္ ဒါနဥၥ = အလွဴေပးျခင္း တစ္မ်ိဳးပါပဲ။

ဘေလာ့ဂ္ေတြ အခ်င္းခ်င္းဆိုတာလည္း လူအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံေနၾကတာပါပဲ။ ကိုယ့္သ႑ာန္ ကိုယ့္အသံကို မျမင္မၾကားရလို႕ မျမင္ကြယ္ရာ ေရာက္ေနတယ္လို႕ ေျပာခ်င္တာေျပာ သေဘာမထားဘဲ အသက္ဂုဏ္၀ါကို မူတည္ၿပီး တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး အရုိအေသလည္း မပ်က္ဘဲ ခ်စ္ခင္စြာ ေရးသားေျပာဆို ဆက္ဆံၾကျခင္းဟာ ဂါရ၀ = ႐ိုေသထိုက္သူတို႕အား ႐ုိေသျခင္း နဲ႕ညီသလို သုဘာသိတစ ယာ၀ါစာ = ေကာင္းစြာဆိုျခင္း ကုိေဆာက္တည္ႏိုင္တာပါပဲ။

အခုတေလာ အမည္မေဖာ္သူမ်ားက တခ်ိဳ႕ဘေလာ့ဂ္ေတြရဲ႕ ဆီပံုးေတြထဲမွာ ရုန္႕ရင္းၾကမ္းတမ္းေသာ စကားေတြနဲ့ လာေရာက္ ဆဲေရးတိုင္းထြာ ေနတာေတြ ၾကားေနရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ့ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ခႏၱီ = သည္းခံျခင္း တရားကို ႏွလံုးသြင္းႏိုင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္မွာပါေလ။ ကိုယ္တိုင္ အဆဲမခံရေတာ့လည္း ကိုယ္လည္း တကယ့္တကယ္ဆို ခံႏိုင္ရည္ ရွိမရွိ မသိပါဘူး။ စိတ္ ထားႏိုင္ခဲ့ရင္ေတာ့ တရားေတာ္အရ ျဖစ္သင့္တာကိုပဲ ေျပာျပတာပါ။

ေလာကဓံတရားေတြဟာ လူေတြအတြက္ မေရွာင္လႊဲႏိုင္ပါဘူး။ ဘေလာ႕ဂ္ထဲလည္း ေျပးမလြတ္ပါဘူး။ အတိမ္အနက္သာ ကြာပါမယ္။ ေလာကဓံတရား ၈ ပါး ကေတာ့ လေဘာ အလေဘာ ယေသာ အယေသာ နိႏၵံ ပသံသံ ဒုကၡံ သုခံ (လာဘ္ရျခင္း - လာဘ္မရျခင္း၊ အေျခြအရံေပါမ်ားျခင္း- အေျခြအရံနည္းျခင္း၊ ခ်ီးမြမ္းျခင္း-ကဲ႔ရဲ႔ျခင္း၊ ခ်မ္းသာျခင္း- ဒုကၡျဖစ္ျခင္း) တုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ဒီအထဲမွာ ဘေလာ့ဂ္နဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ဥပမာအေနနဲ႕ ေျပာရရင္ - သာမန္အားျဖင့္ ဘေလာ့ဂါေတြဟာ ကိုယ့္စာကို လူေတြ လာဖတ္ေစခ်င္ၾကတယ္။ ကိုယ့္ကို ခင္ေစခ်င္ၾကတယ္။ ကုိယ့္ကို အဖက္လုပ္ ဆီပံုးထဲေရးသြားတာ ကြန္မန္႕ေရးထားတာ ျမင္ရင္ သူသူကိုယ္ကိုယ္ ၀မ္းသာ တတ္ၾကပါတယ္။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ လူလာတာနည္းတဲ႕ေန႕ဆိုရင္ ရင္ထဲမွာ ဟာတာတာနဲ႕ ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ လူေတြ လာခ်ီးမြမ္းၾကတိုင္းလည္း ၀မ္းသာလံုး မဆို႕ဘူး။ လာပါ့မလားလို႕လည္း မစိုးရိမ္ဘူး။ ခ်ီးမြမ္းခန္းေတြကို မက္မက္ေမာေမာ စြဲလန္းမေနဘူး။ ကဲ့ရဲ့ေ၀ဖန္သြားရင္လည္း စိတ္တည္ျငိမ္ ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ နကမၸတိ = ေလာကဓံတရားတို႕ႏွင့္ေတြ႕ေသာ္ တုန္လႈပ္ေသာစိတ္ မ႐ွိျခင္း၊ အေသာကံ = ေလာကဓံ တရားတို႕ႏွင့္ ေတြ႕ေသာ္ စိုးရိမ္ေသာစိတ္ မ႐ွိျခင္း၊ ၀ိရဇံ = ေလာကဓံတရားတို႕ ေတြ႕ေသာ္ စိတ္၌ ရမၼက္မ႐ွိျခင္း၊ ေခမံ = ေလာကဓံ တရားတို႕ ေတြ႕ေသာ္ စိတ္၌ေဘးမ႐ွိျခင္း တို႕နဲ႕ေနထိုင္ႏိုင္ပါတယ္။ သတိပါပဲ။

ဒီနည္းအားျဖင့္ အတုကမၻာ ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာလည္း အတၱသမာပဏီဓိစ = မိမိကိုယ္ကို ေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္ျခင္း ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီလို လက္ေတြ႕ကမၻာကအခ်ိန္နဲ႕ အင္တာနက္ကမၻာက အခ်ိန္ကို သင့္တင့္မွ်တစြာ ေ၀မွ်ၿပီး မဂၤလာတရားေတြနဲ႕ ေနထိုင္ႏိုင္ရင္ေတာ့ အင္တာနက္ ကမၻာဟာ ကိုယ့္အတြက္ ပတိ႐ူပ ေဒသ ၀ါေသာစ = သင့္တင့္ေသာ အရပ္၌ ေနထုိင္ျခင္း ပါပဲ။

အခုေျပာတာ နမူနာေတြေလာက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားႀကီး ရွိပါဦးမယ္။ အခု ဒါေတြ စဥ္းစားတဲ့ေနရာမွာလည္း မွားေကာင္းမွားေနဦးမယ္။ အားလံုးဖတ္ဖို႕ တံခါးဖြင့္ထားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဆိုေတာ့ အခုေရးထားတာေတြကို တစ္ေယာက္ေယာက္က အျမင္မေတာ္လို႕မ်ား ေထာက္ျပသြားခဲ့ရင္ ကိုယ္မွားတာျပဳျပင္ဖို႕ စိတ္ထား ႏိုင္ရင္ေတာ့ ေသာ၀စႆတာ = သူေတာ္ေကာင္းတို႕ ဆံုးမအပ္ေသာ စကားကို နာလြယ္ျခင္း နဲ႕ ညီႏိုင္ပါေသးတယ္။


အားလံုးၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။
ပန္ဒိုရာ


(ကိုအန္ဒီက ဆက္ၿပီး တက္ဂ္ေပးပါဆိုလို႕ ကာေလန ဓမၼသာကစၧာ = သင့္တင့္ ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အခါ၌ တရားေတာ္ကို ေဆြးေႏြးေမးျမန္းျခင္း နဲ႕ညီသြားေအာင္ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးဖုိ႕ ဆရာေလး မေမဓာ၀ီ နဲ႕ အလုပ္မ်ားတဲ႕ ၿမိဳ႕စားႀကီး ေနဘုန္းလတ္ တို႕ကို တက္ဂ္ လုိက္ပါတယ္။ ကဲေရးၾကေပေတာ့။)

Expand..

Summary..

Fame

WeSheMe တို႕ တက္ထားတဲ႕ ၃၈ျဖာ မဂၤလာအေၾကာင္းနဲ႕ တျခား ဘာဘာညာညာေလးေတြ စဥ္းစားေနတုန္းမို႕ ေလာေလာဆယ္ ဒီကဗ်ာေလး တင္လိုက္ပါတယ္။ ဘာသာျပန္ေပးၾကရင္ျဖင့္ ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ။

Fame

Getting higher,
Farther away from the closest.

ပန္ဒိုရာ

ဘာသာျပန္ အနက္ဖြင့္ထားတာေတြ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

ဇနိ said...

ေက်ာ္ၾကားမႈ

ေအာင္ျမင္ေလေလ
အနီးဆုံးေတြ ေ၀းသြားေလေလ။

August 9, 2007 8:28 PM

Layma said...

(၁) သစ္ပင္က ေျပာတယ္……“ကၽြန္ေတာ္ ၾကီးရင့္လာေလေလ…. ျမင့္မားလာေလေလ… ကၽြန္ေတာ္ အေျခတည္ခဲ့တဲ့….ကၽြန္ေတာ္ အခ်စ္ဆံုး….ကၽြန္ေတာ္နဲ ့ အနီးကပ္ဆံုး ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေျမၾကီးနဲ ့ ပိုပိုျပီးေ၀းသြားခဲ့တယ္...” ။
(၂) ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ကေျပာတယ္……“ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ ေက်ာ္ၾကားမႈဟာ ေျပာမနာဆိုမနာ အရင္းနွီးဆံုး ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ ေ၀းရာကိုတြန္းပို ့ ခဲ့တယ္…”။
(၃) အလုပ္္သိပ္ၾကိဳးစားတဲ့ ေယာက်္ားကို မိန္းမကေျပာတယ္….. “ရွင့္အလုပ္မွာေအာင္ျမင္ေလ….. ကၽြန္မတို ့ ၂ ေယာက္ပိုေ၀းသြားေလပဲ…” ။
(၄) Blogger တစ္ေယာက္ကို သူ ့ကိုယ္ေစာင့္နတ္ကေျပာတယ္……
“နင္ blog မွာသာယာေနေလေလ နင္နဲ ့အနီးဆံုးျဖစ္တဲ့ အျပင္ေလာကနဲ ့ ပိုေ၀းသြားေလေလဘဲ…”။
(မပန္ေရ….ကဗ်ာကို ဘာသာျပန္ပါဆိုမွ ဘာေတြေရးမိမွန္းမသိပါဘူး…. ခြင့္လႊတ္ေတာ့ မပန္….)
ျပန္ျပီ…ဘာသာ…
“အနီးဆံုးေတြနဲ ့
ေ၀းသြားသလိုဘဲ….
ဘာလို ့လဲ…
ေအာင္ျမင္လာလို ့ဘဲ….”

August 9, 2007 10:56 PM

ရြက္၀ါ said...

ျမန္မာစကားမွာ " အျမင့္ေရာက္ေလ၊ ေလတိုးေလ" လို႔ေတာ့ၾကားဖူးတယ္။
ေပထားတဲ့ ကဗ်ာကိုေတာ့ ဘာသာမျပန္တတ္ဘူး။ ႀကိဳးစားၾကည့္ဦးမယ္။

"တိုးတတ္သည္ႏွင့္အမွ်
အေဖၚမဲလာရတယ္။"

August 9, 2007 11:07 PM

ဂ်စ္တူး - gyit_tu said...

ေလးမ ေျပာထားတာေလး ၾကိဳက္တယ္.. အထူးသျဖင့္ အျပင္ေလာကနဲ့မေ၀းေအာင္ တို့တေတြ ဘေလာဂ့္ေကးရွင္း မၾကာခဏ ယူသင့္တယ္ း)

August 10, 2007 9:41 AM

Yan said...

Getting higher,
Farther away from the closest.

တုိက္ရုိက္ဘာသာျပန္ရင္ ေတာင္႔ေတာင္႔ၾကီး ျဖစ္ေနတယ္. ဖတ္လုိက္တာနဲ႔ အဓိပၸါယ္ေပါက္ျပီးသား ျဖစ္ၾကမွာပါေလ. It’s very simple English.
ဒါေပမယ္႔ အဲဒါကုိပဲ ျမန္မာဆန္ဆန္ေလး ျပန္ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ႔ ဒီလုိေျပာခ်င္တယ္.

ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားေလေလ မိတ္ေဆြစစ္ရဖုိ႔ ခဲယဥ္းေလေလပဲ…

August 10, 2007 11:04 AM

Tesla said...

"ျမင့္သထက္ ျမင့္.ျမင့္.. လာလိုက္တာမ်ား..
အနားမွာ ေလစိမ္းေတြႀကီးပဲ ခပ္ရင့္ရင့္ တိုက္ေနေလရဲ့..။"
ထို႔ေၾကာင့္ တက္စလာ မေက်ာ္ၾကားလိုပါ :P ေလစိမ္းတိုက္ခံရရင္ ဖ်ားတတ္လို႔ဗ်ာ... ဟီး..

August 10, 2007 12:09 PM

Andy Myint said...

ေက်ာ္ၾကားမႈ

အထြတ္အထိပ္ ေရာက္ေလေလ
ခ်စ္မိတ္ေဆြေတြ ေ၀းေလေလ။

August 10, 2007 1:49 PM

balargout said...

ေလတခြန္ေလး ၀ဲပ်ံသြား
ခ်ည္ရစ္ဘီးနဲ႕ ေ၀းကာသြား
ေအာင္ျမင္မႈ႕ရဲ႕ အလြမ္းသံမ်ား

ဆိုင္ဆိုင္ မဆိုင္ဆိုင္ ေရးခ်င္တာေရးသြား တာ အဟိ

August 10, 2007 4:00 PM

Mg Yin said...

“ဥာဏ္စဥ္တက္ဖို ့
သမုဒယေတြျဖတ္စို ့……”

ဒီေနရာမွာ closet ကို attachment လို ့ယူလိုက္တယ္။
တရားရႈေထာင့္က ဆင္ျခင္ႀကည့္တာပါ… မပန္ကေတာ့ သံေယာဇဥ္ေတြခဏျဖတ္ထြက္သြားတဲ့ ဗေကးရွင္းကေနဘေလာ့(ဂ)ဥာဏ္စဥ္ေတြတက္လာပုံရတယ္…

ေမာင္ရင္

Expand..

Summary..

အဲဒီအခ်ိန္က

အဲဒီအခ်ိန္က…

ပန္ဒိုရာဟာ အျဖဴအစိမ္း၀တ္ ေက်ာင္းသူကေလးပဲ ရွိေသးတယ္။

အဲဒီႏွစ္က တျခားၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ အဘြားအိမ္ကေနၿပီး ေက်ာင္းတက္တယ္။ ပထမဆံုး မိဘအိမ္ကခြဲၿပီး ေနရတာေပါ့။ အဘြားတို႕ျခံ၀င္းထဲမွာ အမ်ိဳးေတြ အတူတူ စုေနၾကတယ္။ ဘႀကီးတစ္ေယာက္နဲ့က သိပ္အလြမ္းသင့္တာ။ သူက စာေပတို႕ ႏိုင္ငံေရးတို႕စိတ္၀င္စားတယ္။ သူသားသမီးေတြနဲ႕က် ဒါေတြေျပာဖို႕ အေဖာ္ မရေတာ့ ကိုယ့္ကိုပဲပိုခ်စ္တယ္။ ကိုယ့္ကိုလည္း ကေလးလို သေဘာမထားဘူး။ လူႀကီးစကားနဲ႕ ေျပာတယ္။ လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႕ ပတ္သက္တဲ႕ စာရြက္ေတြ လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြ ေပၚလာေတာ့ ရရင္ ယူယူလာတယ္။ ဦးေအာင္ႀကီးေရးတဲ့ စာတို႕ဘာတို႕ ရေတာ့ သမဂၢၿဖိဳတဲ႕ကိစၥေတြကို သူ႕အယူအဆေတြနဲ႕ ေျပာျပေသးတယ္။

အဲဒီအေတာအတြင္း ၿမိဳ႕ကေလးက ဘယ္ေက်ာင္းမွာ စာကပ္သြားတယ္တို႕ ဘယ္ေနရာမွာ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္ေနတယ္တို႕ ၾကားေနရတယ္။ စာကိုေကာင္းေကာင္း စိတ္မပါပဲ အဲဒါေတြပဲ နားစြင့္ေနမိတာပဲ။ ဒီလိုနဲ႕တညမွာ လူေတြစုစုေ၀းေ၀း ေအာ္သံေတြ ေသနတ္သံေတြၾကားတယ္။ ေထာင္ ဘက္ကလို႕ေျပာတယ္။ ေနာက္တေန႕မွာ ေက်ာင္းပိတ္တယ္လို႕ ေၾကညာတယ္။ ေဖေဖေမေမတို႕က လာေခၚမယ္ဆိုလို႕ ၂ရက္ ၃ ရက္ ေစာင့္ေနရတယ္။ အဲဒီအေတာအတြင္းမွာ ဘႀကီးနဲ႕အတူ လမ္းထိပ္ထြက္ၿပီး စီတန္းလွည့္လည္တဲ႕လူေတြ သြားသြားၾကည့္တယ္။

ေဖေဖေမေမတို႕နဲ႕ အတူ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကို သေဘၤာ(ေမာ္ေတာ္) စီးၿပီး ျပန္လာခဲ႕တယ္။ သေဘၤာတစ္စီးလံုး စစ္သားေတြနဲ႕ ျပည္႕ေနတာပဲ။ ျပန္ေရာက္ၿပီး မၾကာခင္မွာ ေရေၾကာင္းခရီးစဥ္ေတြ ပ်က္သြားေတာ့တယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ထဲမွာပဲ ေနေနတာပဲ။ အေျခအေနေတြက ျမန္လြန္းတယ္။ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြ လိုက္မမီဘူး။ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ လူတခ်ိဳ႕ ေန႕ခ်င္းညခ်င္း ေျပာင္းလဲသြားၾကတယ္။ ႏုနယ္သူ တစ္ေယာက္ အတြက္ေတာ့ အၾကာႀကီး စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ေနတယ္။ ဆရာေမာင္သာရရဲ႕ ၀တၳဳ ေခါင္းစဥ္တစ္ခုလိုပဲ။ ဘာတဲ့။ “ငါတို့ဘက္ကၾကည့္ေတာ့ သူရဲေကာင္း မင္းတို့ဘက္ကၾကည့္ေတာ့ သစၥာေဖာက္” တဲ့။ ေထာင္က်တဲ့လူေတြ လြတ္လာတယ္။ (လႊတ္ေပးလိုက္တယ္။) ရပ္ကြက္ထဲမွာ ကိုယ့္ဘာသာ ကင္းေစာင့္ၾကတယ္။ အစ္ကိုကေတာ့ ၿမိဳ႕ကေလးမွာ စီတန္းလွည့္လည္တာေတြ လုပ္ရင္ ထြက္ထြက္လိုက္သြားတယ္။ အိမ္ကိုလည္း စာရြက္ေတြ ယူလာတယ္။

အိမ္မွာရွိတဲ့ စာအုပ္ေတြ ျပန္ရွာဖတ္ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာ့သမိုင္းေတြ။ ဆရာႏိုင္၀င္းေဆြ ဘာသာျပန္တဲ့ အိုယန္ဟိုင္၏ ေတးသံ။ ဆရာႀကီး ဒဂုန္ေရႊမ်ွား ဘာသာျပန္တဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ညီေနာင္(Charles Dickens’ A Tale of Two Cities )။ သခင္သန္းထြန္း၏ ေနာက္ဆံုးေန႕မ်ား။ ဆရာမင္းေက်ာ္ရဲ႕ ငါတို႕ေခတ္နဲ႕အျပိဳင္ အတြဲလိုက္။ ဆရာရန္ကုန္ဘေဆြရဲ႕ ေရႊ၀ါျပည္။ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္မ်ားက မဂၢဇင္းေဟာင္းေတြ။ စတာေတြပဲ။ အဲဒီစာအုပ္မ်ိဳးစံု အေတြးအေခၚမ်ိဳးစံု ေတြက အိမ္မွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ဥာဏ္မီသေလာက္ ရႈေထာင့္မ်ိဳးစံုက ေတြးေစတယ္။ အင္း..ေတြေ၀ေစတယ္လို႕ ေျပာႏိုင္မယ္။ ၿပီးေတာ့ ေဖေဖနဲ႕ စကားေတြေျပာတယ္။

ပါတီက လူႀကီးတစ္ဦးက ဆႏၵျပသူေတြဟာ အဆင့္အတန္းမရွိတဲ့ ဂန္ဘား ေတြပါလို႕ ေျပာေတာ့ လက္သီးဆုပ္မိတယ္။ အနီးအနားၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕မွာ ေကာင္စီလူႀကီးအိမ္ကို သြား၀ိုင္းၾကၿပီး လူႀကီးသမီးကိုပါ လက္ေရာက္ ေစာ္ကားသြားတာကို ၾကားေတာ့ ေခါင္းခါမိတယ္။ လူေတြ အပစ္ခံရတာၾကားေတာ့ မ်က္ရည္၀ဲၿပီး သက္ျပင္းခ်မိတယ္။ ျမစ္ကမ္းနားမွာရွိတဲ့ ကိုယ့္အိမ္ကို စက္ေလွေတြ ဘာေတြ ကပ္ၿပီး ၀င္လုသြားမွာ တခ်ိန္လံုး စိုးရိမ္ေနရတဲ့ တထိတ္ထိတ္ဘ၀မွာ ေနေနရတယ္။ စားစရာလည္း ရွားပါးတယ္။ ပိုက္ဆံလည္း ေလာက္ေလာက္လားလား မရွိဘူး။ မႏွစ္က မည္းတဲ႕အထဲ အကုန္ပါသြားခဲ့ၿပီ။

ဒီလိုနဲ႕ သတင္းစာ ေစာင့္ဖတ္တယ္။ ေရဒီယို လိုင္းေပါင္းစံုနားေထာင္တယ္။ ေဖေဖက ေျပာတယ္။ အႏုနည္းနဲ႕ကိုင္မယ္။ အၾကမ္းနည္းနဲ႕ ကိုင္မယ္။ ေနာက္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းလိမ့္မယ္တဲ႕။ ေျပာတဲ႕အတိုင္းပဲ ျမန္မာ့အသံေရဒီယိုက စစ္ခ်ီေတးေတြ အဆက္မျပတ္ လာတဲ့တေန႕ ၿမိဳ႕ထဲမွာ စစ္သားေတြ ေနရာအႏွံ႕ ေရာက္လာေတာ့တယ္။

ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

ကိုယ့္သမိုင္း

ကိုယ့္သမိုင္း

မအ ခဲ့ပါဘူး
ဒါေပမယ့္ မလွ ခဲ့ဘူးကြယ္...

ၿပီးျပည့္စံုမႈ၀ါဒနဲ႕
အႀကီးစားစိတ္ကူးယဥ္
အိပ္မက္ေတြ ျငမ္းဆင္ခဲ့သူပါ...

ရီ ေမွာင္ မည္း ဆို ေၾကာက္လို႕
အနီေရာင္လည္း မရဲေတာက္ခဲ့ပါ...

လက္ေတြ႕နဲ႕ေ၀း
သေဘာတရားအေတြး စာေၾကာင္
ဆရာေယာင္ ေယာင္မိသူပါ...

လူသားဆန္ဆန္ မာန္တရားနဲ႕
ဟန္ေတြၾကားမွာ ေပါင္းႏုတ္ေျမာက္စား
ေလာ့ဂ်စ္အမွား မကင္းခဲ့သူပါ...

အတၱ ကိုေဖာ့ေတြး
ျပဳျပင္ေရးနဲ႕ အေကာင္းျမင္ေျပာမွ
ေက်ာခ်ခံခဲ႕ရသူပါ...

ကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိိက်မွ
ဖြင့္ခ်ရမယ့္အေၾကာင္းေတြ
အခုေနေတာ့ ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး
ခြင့္လႊတ္ဖို႕ သေဘာမထားလည္း
သနားစရာပဲလို႕ မွတ္ေပးၾကပါ...။

ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

ေၾကြလြင့္သြားေသာ ဆရာ တာရာမင္းေ၀အတြက္

ျမန္မာဘေလာ့ဂါစာအုပ္အတြက္ အမွာစာေလးေတာင္
ေရးမသြားလိုက္ရပါလား ဆရာရယ္..


ေကာင္းကင္ကို ဆက္တည့္ၾကည့္ေတာ့
ဗံုသံေတြသဲ့သဲ့ၾကားမွာ
အေရွ႕ၿမိဳ႕ရိုးက မိုးေရစက္ေတြ မေျခာက္ခမ္းေသးပါ..
ကၽြဲအုပ္ႀကီးလည္း ၿငိမ္ခ်က္သားေကာင္းလို႕
ကၽြဲခ်ိဳသံေတြကို မိန္းမူးေနတုန္း..။

ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

ပန္ဒိုရာ ဘာေၾကာင့္ ဘေလာ႕ဂ္ေရးသလဲ

ပန္ဒိုရာ ဘာေၾကာင့္ ဘေလာ႕ဂ္ေရးသလဲ

ထြက္ေပါက္ဆိုၿပီးေျပးမိမွ
ဟုိဘက္ကကမၻာမွာ
အ၀င္တံခါးျဖစ္ေနခဲ့တယ္…

တကယ္ေတာ့ ဒီအေၾကာင္းအရာမ်ိဳးကို မေရးခ်င္ပါဘူး။ သေဘာမတိုက္ဆိုင္ရင္ အျငင္းပြားဖြယ္ မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ သို႕ေသာ္ တက္ဂ္ ထားတဲ့ ညေလးကို ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္ ေရးပါတယ္။

စာေရးခ်င္လို႕ ဘေလာ့တစ္ခုဖန္တီးၿပီး ေရးတယ္။ ဘာစာေတြေရးခ်င္လဲ ဆိုေတာ့ ကိုယ္ဖတ္ခ်င္တဲ့စာမ်ိဳးေတြ။ ဒါဆိုေရးေနၿပီလားဆိုရင္ အားလံုး မေရးႏိုင္ေသးပါဘူး။ သိမွေရးလို႕ရတာ။ သိပ္မွမသိပဲကိုး။

ကိုယ္ဖတ္ခ်င္တာဆိုေတာ့ သူမ်ားဖတ္ခ်င္တာ ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မယ္။ အသက္၀င္ေနတဲ့ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္ ရွိတယ္။ ျမန္မာသတင္းဆိုဒ္ အီးမဂၢဇင္း ဆိုဒ္ေတြ ကိုယ္သိတာေရာ မသိတာပါ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ေရြးစရာေတြ ဒီေလာက္ မ်ားတဲ့အထဲမွာ လာဖတ္ျဖစ္ၾကတယ္ဆိုရင္ စာဖတ္သူေတြရဲ႕ ေက်းဇူးတင္စရာ ေကာင္းတဲ့ ေရြးခ်ယ္မႈသာျဖစ္ပါတယ္။ ရတာ မရတာ ေတြကေတာ့ ေပးတိုင္းလည္း ရခ်င္မွရတာ။ မေပးဘဲလည္း ရခ်င္ရေနၾကတာ။ ကိုယ္ကလည္း ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ အေရးေကာင္းသူမွမဟုတ္ဘဲ။ ကိုယ့္ဆီမွာ စြဲစြဲလန္းလန္း လာဖတ္ေနေအာင္ လက္ခ်ည္းဗလာနဲ႕ေတာ့ စည္းရုံးထားႏိုင္မွာမဟုတ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီေခတ္ႀကီးမွာ စာဖတ္သူေတြက ပိုပညာရွိၾကပါတယ္။

မွ်ေ၀ျခင္း ဆိုရင္ ဘယ္သူေတြကို မွ်ေ၀ ဖတ္ေစခ်င္သလဲ။ စိတ္၀င္စားက ဘယ္သူမဆို ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕စာေတြ အတြက္ေတာ့ တခ်ိဳ႕သီးသန္႕လူ(ေတြ)ကို ဖတ္ေစခ်င္တာပဲ။ ဒါလည္း ကိုယ့္ဆႏၵသက္သက္ပါ။ သူ(တို႕)က ဖတ္ဖို႕အေျခအေန ေပးခ်င္မွေပးမွာေပါ့။ ဖတ္ျဖစ္ခ်င္မွ ဖတ္ျဖစ္မွာေပါ့။ စိတ္၀င္စားခ်င္မွလည္း စိတ္၀င္စားမွာေပါ့ေလ။

ဘေလာ့ဂ္ေရးသူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ကိုယ္တစ္္ေယာက္တည္းရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြ တနည္းနည္းနဲ႕ ရထားသူ၊ တနည္းအားျဖင့္ အထီးက်န္သူ ေတြျဖစ္တယ္ လို႕ျမင္မိတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ ေ၀မွ်လိုတဲ့ စိတ္ေစတနာ အလြန္ႀကီးၾကသူမ်ား ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္စီမံခန္႕ခြဲႏိုင္တဲ႕ ေနရာလြတ္ တစ္ခုရွိခ်င္တာ။ အေသသတ္မွတ္ထားတဲ႕ မလႊဲမေရွာင္သာ တာ၀န္ေတြ ပိေနတဲ႕အခါ ကိုယ္ပိုင္တဲ့ ေနရာလြတ္ တစ္ခုကို ရွာတယ္။ တစ္ေန႕ကို အခ်ိန္နည္းနည္းေလာက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကိုယ္ပိုင္ခ်င္တယ္။ အဲဒါဟာ ထြက္ေပါက္ပဲ။ အဲဒီလိုထြက္ေပါက္မ်ိဳးကို နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ ဖန္တီးႏိုင္တယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိ ေစ်း၀ယ္ထြက္မယ္။ တီဗီဂိမ္း ကစားမယ္။ ရုပ္ရွင္ေတြ ဆက္တိုက္ၾကည္႕မယ္။ ကိုရီးယားကားတြဲလိုမ်ိဳးဆို ၁၂ ကား ၁၆ ကား ဆက္တိုက္ၾကည့္ ေန႕ည လြဲခ်င္လြဲ။ အဲဒီလိုမ်ိဳး။ ကိုယ္မႏိုင္တဲ့ လူ႕ေလာက က တိုက္ပြဲေတြ မဲလာတဲ႕အခါ ကိုယ္ပိုင္ သီးသန္႕ကမၻာက တိုက္ပြဲမွာ ကိုယ္ႏိုင္ရာ လုပ္လိုက္ရရင္ လူဆိုတာ ေက်နပ္သြားတာပဲ။

ဒါေၾကာင့္ ျဖတ္ေတာက္ျပဳျပင္ျခင္း မခံရတဲ့ အေတြးအေခၚရိုင္းစစ္စစ္ေတြကို ကိုယ့္ပုဂၢလိက ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႕ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးသားခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း လူစစ္စစ္ေတြရဲ႕ လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲပဲ ေရာက္ေနျပန္ေတာ့ တန္ဖိုးညွိတာေတြ တာ၀န္စပ္တာေတြ အသြင္ေဆာင္လာသလား ေတြးမိတယ္။ စိတ္ပါပါမပါပါ (အျပင္မွာလိုပဲ) ၀တၱရားေၾကာင့္ လုပ္ရမွာမ်ိဳး၊ မႏိုင္၀န္ ထမ္းမိတာမ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့ ဘေလာ႕ဂ္ ဆက္မေရးခ်င္ေတာ့ဘူး။ ေရးေတာင္ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ဖတ္ဖို႕သက္သက္ပဲ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္သြားမယ္။ ဒံုရင္းေပါ့။

စိတ္ထဲ တကယ္ခံစားလို႕ရတာကိုပဲ ေရးပါရေစ။ လုပ္သင့္တာေတြလုပ္ေနရတဲ့ ကမၻာက ခဏ ထြက္လာခ်င္ပါတယ္ ဆိုမွေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ထဲမွာေတာ့ စိတ္ပါရင္ ပါသလိုေရးမယ္။ ေစတနာရွိရင္ ရွိသလို ေရးမယ္။ စာလည္း အမ်ိဳးစံုရင္စံုမယ္။ ဒီလိုေရးမွ အက်ိဳးရွိတယ္လို႕ သာမန္အားျဖင့္ သတ္မွတ္ေလ့ရွိၾကတဲ့ စာေတြ မေတြ႕ရဘူးဆိုရင္ ေစတနာမရွိေသးလို႕ လို႕သာ မွတ္လိုက္ၾကပါေတာ့။ တမ်ိဳးပဲေနာ္။ လူတိုင္းဟာ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးပါပဲ။

ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႕တဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ (အခုအခ်ိန္မွာ) ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ ေျပာမျပႏိုင္ ေျပာမျပတတ္ ေသာ္လည္း စိတ္ကိုေတာ့ တတ္ႏိုင္သေလာက္ သန္႕ရွင္းေအာင္ထားပါတယ္။ တတ္ႏိုင္သေလာက္ သူမ်ားကို မထိခိုက္ေအာင္ ေနတယ္။ ေတြးတယ္။ ေရးတယ္။ အားလံုးကိုလည္း ေလးစားပါတယ္။ တူလို႕ေလးစားတယ္။ မတူလို႕ေလးစားတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ အခ်ိန္ၾကာလာေတာ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အလိုလို တိုးလာတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္မထားခဲ့ေတာ့ ျဖဴျဖဴစင္စင္နဲ႕ ပို၀မ္းသာရတယ္။ အစစအရာရာ သေဘာခ်င္း တိုက္ဆိုင္ဖို႕ ဘယ္ေလာက္အထိ ခ်ည္ေႏွာင္ခိုင္မာ ခင္မင္ဖို႕ ဆိုတာေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္မထားဘူး။ ေမွ်ာ္လင့္မိသေလာက္ မခံစားခ်င္ဘူး။ ကိုယ့္ကိုလည္း မေမွ်ာ္လင့္ၾကေစခ်င္ဘူး။ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ရလာခဲ့ရင္ ပိုေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပါ။

ဘေလာ့ဂ္ကို စြဲလန္းလြန္းရင္ ဆိုးက်ိဳးေတြရွိတယ္။ အခ်ိန္ကုန္တယ္။ ဒါကေတာ့ သဘာ၀ျဖစ္စဥ္တစ္ခုပါ။ ဘေလာ့ဂ္မွမဟုတ္ပါဘူး။ ဖဲရိုက္တာ၊ တီဗီဂိမ္းကစားတာ၊ ေဘာလံုးပြဲၾကည့္တာ အတူတူပဲ။ အရြယ္ေရာက္သူ အသိဥာဏ္ရွိသူေတြပဲ။ အစပိုင္းဆို ပိုစြဲလန္းမယ္။ အခ်ိန္တစ္ခုေရာက္ရင္ ပိုၿပီး စနစ္တက် စီမံခန္႕ခြဲသြားမွာပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္ျဖစ္ကိုယ္ခံဆိုတာ သေဘာေပါက္ရင္ ရပါၿပီ။

ဘေလာ႕ဂ္ထဲမွာ ေလာေလာဆယ္ ေရးၿပီးသေလာက္မွာ စာေရးသူ အႀကိဳက္ဆံုး ၁၀ခု ေျပာပါဆိုရင္ေတာ့ ေအာက္က ပို႕စ္ေတြျဖစ္တယ္။ စာဖတ္သူေတြနဲ႕ တိုင္ဆိုင္မလားေတာ့မေျပာတတ္ဘူး။

Identity
ကၽြန္ေတာ္မပိုင္တဲ့အဲဒီအကၤ်ီ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါတဲ့အိပ္မက္
ကိုဖိုးရမ္မဘေလာက္
ခ်က္ျခင္းအႏုပညာ
ညီအစ္ကိုမသိတသိ
ဘေလာ့ဂါမ်ားႏွင့္ဟာသ
သၾကၤန္ေတး
၀ိဘစၧ
ႀကိဳး

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

..... မွ

တခါတေလေတာ့လည္း... အဟဲ..

Expand..

Summary..