ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ - ၆
မေပ်ာ္ဘူး
ဘိုင္ရြန္ဆန္ဆန္မေပ်ာ္ဘူး^
ျဖဴညစ္ညစ္အက်ၤီလည္း အမႊာမႊာကြဲ
အာရုံေတြေ၀၀ါးကုန္ၿပီ
လံုးတီးဘ၀ ရွက္ၾကသတဲ့
ဖုန္ေတြကိုပဲ လံုျခံဳႏိုးနဲ႕
တခ်ိဳ႕လူးလိွမ့္၀တ္ဆင္ကုန္ၾကတယ္
မဲ ေမွာင္ စြန္း ထင္း
တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္လည္း
မမွတ္မိေတာ့ဘူး
အခ်င္းခ်င္း ကုတ္ျခစ္ဖို႕
မာန္ဖီသံေတြၾကားေနရတယ္
အုတ္ခဲရင့္ေရာင္မိုးေတြရယ္
ပိန္းပိန္းပိတ္ပိတ္ လႊမ္းျခံဳသြားေအာင္
ရြာခ်လိုက္
ရြာခ်လိုက္
ရြာခ်လိုက္ ပါ ကြယ္။
ပန္ဒိုရာ
^Byronic unhappiness
ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ - ၅
အတူတူဆက္ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္
အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္ အပုပ္ေကာင္ကို
လည္ပင္းမွာဆြဲထားတဲ့ေကာင္ေတြလည္းပါတယ္
တရြက္တိုက္ လမ္းမႀကီးက အိပဲ့အိပဲ့နဲ႕ လိုက္လာတယ္
တစ္ခ်က္အေကြ႕ ငါတို႕ေက်ာအလစ္မွာ
လမ္းမႀကီးက ငါတို႕ကို
ေက်ာက္စရစ္ခဲတစ္လံုးလို
ပိုးစိုးပက္စက္ ကန္ထုတ္လိုက္တယ္
အုတ္ခဲရင့္ေရာင္ေတြ ဖိတ္လွ်ံ အန္က်ကုန္တယ္
အုတ္ခဲရင့္ေရာင္ စြန္းထင္းေပပြ ဒီလမ္းမဟာ
ေအာ့ေၾကာလန္စရာ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႕
ဘယ္သူကထင္ခဲ့ၾကမွာလဲ
ရင္ဘတ္ေအာင့္ေနေအာင္ နံရံကို၀င္တိုးမိမွ
မ်က္မွန္တစ္လက္ကို ေဆြးေဆြးေျမ႕ေျမ႕ တမ္းတမိတယ္။
ပန္ဒိုရာ
ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ - ၄
မ်က္ရည္ငန္ပ်ပ်ေတြကို
ေ၀မ်ွေသာက္သံုးသူေတြဟာ
ရဲေဘာ္ရဲဘက္ျဖစ္တယ္
အတိတ္ကိုအတိတ္မွာပဲ ထားလုိက္ၾကမယ္
ပင္လယ္ကိုျဖတ္သန္းမွေတာ့
ပင္လယ္ရဲ႕အနမ္းကိုခံႏိုင္ရည္ရွိရမယ္
လက္္ေတြ႕အရ ျဖစ္မလာဘူး
သေဘာတရားအရ မွန္ကန္တယ္
ဒါဆိုငါတို႕မွန္ခဲ့တယ္
ဒါဆုိငါတို႕မွားခဲ့တယ္
ေသြးရူးေသြးတန္း ဓာတ္ျပားေဟာင္းတစ္ခ်ပ္
ျဖတ္ခနဲ အက္ရာထင္သြားတယ္။
ပန္ဒိုရာ
ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ - ၃
ေနကျမင့္ျမင့္လာတယ္
ဆိုင္ကေန လမ္းအခြဲ
တံလွ်ပ္ရဲ့ဖမ္းစားမႈမွာ
ဘာျဖစ္သြားလဲမသိဘူး
အုတ္ခဲရင့္ေရာင္ေတြ ၾကည္လင္
ေရႊအိုေရာင္ ဖိတ္ဖိတ္စင္သြားတယ္
လမ္းမႀကီးက ဒယိမ္းဒယိုင္လိုက္လာတယ္
အဲဒီမွာ
အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္* (ငွက္) ကုိ
ငါတို႕ထဲကတခ်ဳိ႕ဟာ
ျမင္ရာမဆုိင္း ပစ္ခ်လိုက္မိတယ္
အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္.. အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္..
သူ႕အရိ္ပ္ေတြ ထင္ေနတယ္..
အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္.. အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္..
သူ႕အရိ္ပ္ေတြ ထင္ေနတယ္..
အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္.. အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္..
သူ႕အရိ္ပ္ေတြ ထင္ေနတယ္..
အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္.. အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္..
ငါတို႕ရဲ႕စိတ္လိုက္မာန္ပါရယ္
က်ိန္စာေတြခ ေသြးေျမက်ခဲ့တယ္။
ပန္ဒိုရာ
*Albatross
ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ -၂
၀မ္းမီးေတာက္ဖို႕ေတာင္
မီးစာကုန္ ဆီခန္းေတာ့
လည္ပင္းေတြ ေညာင္းေနေအာင္ ေမာ့ေမာ့ၾကည့္ေနရတယ္
ဒီညေနမွာ မေလွ်ာက္တာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ႕ လမ္းကေလးတစ္ခုကို ေရာက္လာခဲ႕တယ္။ တံတားေလး တစ္စင္းရယ္၊ ျဖည္းျဖည္း စီးဆင္းေနတဲ့ ေရတခ်ိဳ႕ရယ္၊ ေျမာင္းနံေဘးမွာ ေအးေအးေဆးေဆး လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ ငွက္ျဖဴျဖဴေလးေတြရယ္၊ ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ကိုယ့္ကို ခပ္တည္တည္ၾကည့္ေနတဲ႕ ၿမိဳ႕ျပရဲ့ ေသသပ္လွပတဲ့ အေဆာက္အဦ တခ်ိဳ႕ရယ္ဟာ ရင္ကို ၿငိမ္းသြားဖို႕ မလံုေလာက္ေစခဲ့ဘူး။ တံတားေလးေပၚမွာ ရပ္ရင္း ကိုယ္ဟာ လမ္းကေလးကို ေငးေနတုန္းပဲ။ လမ္းကေလးကေတာ့ မ်က္လံုး စံုမွိတ္ထားေလရဲ႕။ ကိုယ့္ကုိ ဘယ္အထိ ေခၚသြားႏိုင္မလဲ ။ ေမးခြန္းကို သူျပန္မေျဖဘူး။ အဲဒီခဏ ေလေျပေအးေလးက ရႈပ္ေထြးေနတဲ့ ကိုယ့္စိတ္ထဲ အထိ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ပြတ္သပ္ျဖတ္တိုက္သြားတယ္။ ေကာင္းကင္ကို အမွတ္မထင္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။ ညမွ ထြက္ခြင့္ရမယ့္ လဟာ တိမ္ျပာျပာ ေနာက္မွာ မရဲတရဲ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာ ကိုယ္သိသြားတာေပါ့။ ႏြမ္းႏြမ္းလ်လ် အျပံဳးေတြ ဖလွယ္လိုက္ၾကတယ္။ ခံစားခ်က္ဆိုတာ တခါတခါ သိပ္ထူးဆန္းတဲ့ ေရာေႏွာမႈေတြပဲ။ ကဗ်ာတစ္စ ထြက္က်လာတယ္။
အက်ိဳးအေၾကာင္းမ်ား
အစဆိုမွေတာ့ အစကပဲ စတာဆို။ အစက စတာ အစမွာျပန္ဆံုးေနရင္ေတာ့ စကို မစရေသးဘူးတဲ႕။ ႏြားႏို႕ကို ယူတယ္။ - ေထာပတ္ခ်က္တယ္ - ေထာပတ္ရတယ္။ ဒိန္ခဲလုပ္တယ္ - ဒိန္ခဲပဲဲရတယ္။ ႏို႕ဆီခ်က္တယ္ - ႏို႕ဆီပဲရတယ္။ (ဘာမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ေန ေသးလို႕လဲ)။ ေထာပတ္ အရည္ေပ်ာ္ခ်င္ ေပ်ာ္မယ္။ ငါ႕ဒိန္ခဲ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေရႊ႕ခ်င္ေရႊ႕မယ္။ ဒိန္ခဲကေတာ့ ႏို႕ဆီ ျဖစ္မလာဘူး။ သရက္ပင္ကေလး စိုက္တယ္ - သရက္သီး စားရမယ္။ ေရမေလာင္းျဖစ္ဘူး - ေဆာရီး။ သံလြင္ကေတာ့ စီးေနဆဲ။ ပစြုြဳပၸန္ကို အနာဂတ္ထိ ေခၚမသြားႏိုင္ခဲ႕။ အတိတ္က ထပ္ခ်ပ္လိုက္လာမွာပဲ။ ဘ၀က လြယ္တယ္။ ဥပါဒါန္က ခက္တယ္။ ယုုတၱိေဗဒ စည္း၀ါးက်ခဲ႕တယ္။
စစ္စစ္စီစီ
လူတန္းႀကီးကား တေမွ်ာ္တေခၚ ရွည္လ်ားေပစြ။ ျမန္မာဘေလာ့ဂါမ်ား အားလံုး ေရာက္ရွိေနၾကၿပီ။ သူတို႕အားလံုး ဘာလို႕စံုစံုလင္လင္ ေရာက္ေနၾကရသလဲ။ အေၾကာင္းရင္းကို မည္သူမွ ေရေရရာရာမသိၾက။ “ခဏလိုက္ခဲ့ပါ” ဆိုေတာ့လည္း လိုက္ခဲ႕ရသည္သာ။ တခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံမ်ားမွ ဘေလာ႕ဂါမ်ားအတြက္ေတာ့ ညအခ်ိန္မေတာ္ အိပ္ခ်င္မူးတူးႏွင့္။
“ဘာလုပ္ဖို႕တဲ့လဲ”
တန္းစီၾကရင္း ေရွ႕ႏွင့္ေနာက္ အခ်င္းခ်င္း ပြစိပြစိ ေျပာေနၾကသည္။
(ဒီကဗ်ာကို ကိုေမာင္ရင္က ဒီလို ဆင့္ပြားခံစားထားပါတယ္။)
ကိုယ့္ဒုကၡနဲ႕ကိုယ္
တခါတခါေတာ့လည္း ကိုယ့္ဦးထုပ္ ကိုယ္ ကိုက္စားလိုက္ခ်င္
ဘယ္ေတာ့မွ ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူး ဆိုပဲ
စိတ္ပ်က္ေတာင္မွ ငါတို႕လက္မပ်က္ေစရ
(paint brush, by pencil tool)
ဆရာမေမၿငိမ္း ကိုေမာင္ရင္၊ မိုးညိဳ တို႕ကို ဖတ္ၿပီးတဲ႕အခါ ...
ဒီကဗ်ာ ကိုပါ ဖတ္မိၿပီး အရမ္းလြမ္းသြားလို႕ ဒီပုံေလး ထြက္က်လာတယ္။
(နည္းနည္းျပင္ထားတယ္)
ပန္ဒိုရာ
တနလၤာေန႕ ဂါထာ
တနလၤာေန႕ မွာ အလုပ္လုပ္ရတာ မုန္းေနသူမ်ားအတြက္ အစစအရာရာ အဆင္ေျပေစမယ့္ ဂါထာေတာ္ႀကီး လက္ေဆာင္ ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဂြတၱ ေမာနႏၵ မေႏၵ
ေမ မိႏၵ ေယာဘ လဗမိၼ
ေမ မိႏၵ ေဘာစ ဟဂမိၼ
ေလစ မုဗ တုေဒစ ၀ါက တု တုေမာယရ
ျမန္မာျပန္
အို.. မဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ တနလၤာနံနက္
ငါ၏ အလုပ္သည္ ခ်စ္ျခင္းတို႕ ငါ့အားတည္ေစသတည္း
ငါ၏ အမႈေဆာင္သခင္ ေပြ႕ဖက္ျခင္းတို႕ ငါ့အား တည္ေစသတည္း
ယေန႕ ေဆာင္ၾကဥ္းရာ အမႈကိစၥမ်ား မနက္ျဖန္ ၿပီးေျမာက္ျခင္းျဖင့္ ဥာဏ္အလင္း ပြင့္ၾကကုန္ေလာ့။
(တင္စားၿပီး ျမန္မာျပန္ထားလို႕ နားမလည္ေသးပါက သိုးေဆာင္းစကားျဖင့္ ေအာက္ပါအတိုင္း အနက္ဖြင့္ႏိုင္၏။)
Good morning Monday!
May my job love me.
May my boss hug me.
Let’s move today’s work to tomorrow.
(ဂါထာႏွင့္ ျပန္လည္ တြဲယွဥ္ တဖြဖြ ေရရြတ္ၾကကုန္။)
ပႏၵိဳရာ
ေန႕
အလကားရတိုင္း ေကာင္းကင္ႀကီးကို
ေမာ့ေမာ့ၾကည့္မေနနဲ႕
ျမင္လည္းမျမင္ရဘဲနဲ႕
ၾကယ္ေတြျပဳတ္က် ပြန္းပဲ့ရတာ
ရင္ဘတ္နဲ႕မကဘူး။
ပန္ဒိုရာ
မဂၤလာတရားေတာ္ႏွင့္ အညီ ဘေလာ႕ဂ္တြင္ေနထိုင္ျခင္း
ပန္ဒိုရာ ဘေလာက္ဗေကးရွင္း ယူေနတဲ့အခ်ိန္က WeSheMe တို႕က ၃၈ျဖာ မဂၤလာ တရားေတာ္ အေၾကာင္း ဒီလို ေရးပါတယ္။ သူတို႕ကို ကိုေတးေအးရိပ္ က တက္ဂ္ ထားတာပါ။ ဆရာႀကီး ဦးသုခရဲ႕ သုခမွတ္စုက ထုတ္ႏုတ္ထားတဲ့ ၃၈ျဖာ မဂၤလာ တရားတို႕ကိုေတာ့ ကိုမ်က္လံုး ရဲ႕ ဘေလာ႕ဂ္မွာ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေတြကို ဖတ္မိေတာ့ ပန္ဒိုရာက ဘေလာ႕ဂ္ေရးျခင္းျဖင့္ ၃၈ျဖာ မဂၤလာတရားေတာ္နဲ႕အညီ ဘယ္လိုေနထိုင္ႏိုင္မလဲလို႕ အေတြးေပါက္မိပါတယ္။ ဒါနဲ႕ WeSheMe မွာ ကြန္မန္႕ေလး သြားခ်ေတာ့ ပန္ဒိုရာကို ဒါနဲ႕ပတ္သက္လို႕ တစ္ခုခု ေရးဖို႕ တက္ဂ္လိုက္ပါတယ္။
WeSheMe တို႕ တက္ထားတဲ႕ ၃၈ျဖာ မဂၤလာအေၾကာင္းနဲ႕ တျခား ဘာဘာညာညာေလးေတြ စဥ္းစားေနတုန္းမို႕ ေလာေလာဆယ္ ဒီကဗ်ာေလး တင္လိုက္ပါတယ္။ ဘာသာျပန္ေပးၾကရင္ျဖင့္ ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ။
ျမန္မာဘေလာ့ဂါစာအုပ္အတြက္ အမွာစာေလးေတာင္
ေရးမသြားလိုက္ရပါလား ဆရာရယ္..
ပန္ဒိုရာ ဘာေၾကာင့္ ဘေလာ႕ဂ္ေရးသလဲ
Posts
All Comments
.jpg)
ေက်ာ္ၾကားမႈ
ေအာင္ျမင္ေလေလ
အနီးဆုံးေတြ ေ၀းသြားေလေလ။
August 9, 2007 8:28 PM
(၁) သစ္ပင္က ေျပာတယ္……“ကၽြန္ေတာ္ ၾကီးရင့္လာေလေလ…. ျမင့္မားလာေလေလ… ကၽြန္ေတာ္ အေျခတည္ခဲ့တဲ့….ကၽြန္ေတာ္ အခ်စ္ဆံုး….ကၽြန္ေတာ္နဲ ့ အနီးကပ္ဆံုး ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေျမၾကီးနဲ ့ ပိုပိုျပီးေ၀းသြားခဲ့တယ္...” ။
(၂) ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ကေျပာတယ္……“ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ ေက်ာ္ၾကားမႈဟာ ေျပာမနာဆိုမနာ အရင္းနွီးဆံုး ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ ေ၀းရာကိုတြန္းပို ့ ခဲ့တယ္…”။
(၃) အလုပ္္သိပ္ၾကိဳးစားတဲ့ ေယာက်္ားကို မိန္းမကေျပာတယ္….. “ရွင့္အလုပ္မွာေအာင္ျမင္ေလ….. ကၽြန္မတို ့ ၂ ေယာက္ပိုေ၀းသြားေလပဲ…” ။
(၄) Blogger တစ္ေယာက္ကို သူ ့ကိုယ္ေစာင့္နတ္ကေျပာတယ္……
“နင္ blog မွာသာယာေနေလေလ နင္နဲ ့အနီးဆံုးျဖစ္တဲ့ အျပင္ေလာကနဲ ့ ပိုေ၀းသြားေလေလဘဲ…”။
(မပန္ေရ….ကဗ်ာကို ဘာသာျပန္ပါဆိုမွ ဘာေတြေရးမိမွန္းမသိပါဘူး…. ခြင့္လႊတ္ေတာ့ မပန္….)
ျပန္ျပီ…ဘာသာ…
“အနီးဆံုးေတြနဲ ့
ေ၀းသြားသလိုဘဲ….
ဘာလို ့လဲ…
ေအာင္ျမင္လာလို ့ဘဲ….”
August 9, 2007 10:56 PM
ျမန္မာစကားမွာ " အျမင့္ေရာက္ေလ၊ ေလတိုးေလ" လို႔ေတာ့ၾကားဖူးတယ္။
ေပထားတဲ့ ကဗ်ာကိုေတာ့ ဘာသာမျပန္တတ္ဘူး။ ႀကိဳးစားၾကည့္ဦးမယ္။
"တိုးတတ္သည္ႏွင့္အမွ်
အေဖၚမဲလာရတယ္။"
August 9, 2007 11:07 PM
ေလးမ ေျပာထားတာေလး ၾကိဳက္တယ္.. အထူးသျဖင့္ အျပင္ေလာကနဲ့မေ၀းေအာင္ တို့တေတြ ဘေလာဂ့္ေကးရွင္း မၾကာခဏ ယူသင့္တယ္ း)
August 10, 2007 9:41 AM
Getting higher,
Farther away from the closest.
တုိက္ရုိက္ဘာသာျပန္ရင္ ေတာင္႔ေတာင္႔ၾကီး ျဖစ္ေနတယ္. ဖတ္လုိက္တာနဲ႔ အဓိပၸါယ္ေပါက္ျပီးသား ျဖစ္ၾကမွာပါေလ. It’s very simple English.
ဒါေပမယ္႔ အဲဒါကုိပဲ ျမန္မာဆန္ဆန္ေလး ျပန္ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ႔ ဒီလုိေျပာခ်င္တယ္.
ေအာင္ျမင္ေက်ာ္ၾကားေလေလ မိတ္ေဆြစစ္ရဖုိ႔ ခဲယဥ္းေလေလပဲ…
August 10, 2007 11:04 AM
"ျမင့္သထက္ ျမင့္.ျမင့္.. လာလိုက္တာမ်ား..
အနားမွာ ေလစိမ္းေတြႀကီးပဲ ခပ္ရင့္ရင့္ တိုက္ေနေလရဲ့..။"
ထို႔ေၾကာင့္ တက္စလာ မေက်ာ္ၾကားလိုပါ :P ေလစိမ္းတိုက္ခံရရင္ ဖ်ားတတ္လို႔ဗ်ာ... ဟီး..
August 10, 2007 12:09 PM
ေက်ာ္ၾကားမႈ
အထြတ္အထိပ္ ေရာက္ေလေလ
ခ်စ္မိတ္ေဆြေတြ ေ၀းေလေလ။
August 10, 2007 1:49 PM
ေလတခြန္ေလး ၀ဲပ်ံသြား
ခ်ည္ရစ္ဘီးနဲ႕ ေ၀းကာသြား
ေအာင္ျမင္မႈ႕ရဲ႕ အလြမ္းသံမ်ား
ဆိုင္ဆိုင္ မဆိုင္ဆိုင္ ေရးခ်င္တာေရးသြား တာ အဟိ
August 10, 2007 4:00 PM
“ဥာဏ္စဥ္တက္ဖို ့
သမုဒယေတြျဖတ္စို ့……”
ဒီေနရာမွာ closet ကို attachment လို ့ယူလိုက္တယ္။
တရားရႈေထာင့္က ဆင္ျခင္ႀကည့္တာပါ… မပန္ကေတာ့ သံေယာဇဥ္ေတြခဏျဖတ္ထြက္သြားတဲ့ ဗေကးရွင္းကေနဘေလာ့(ဂ)ဥာဏ္စဥ္ေတြတက္လာပုံရတယ္…
ေမာင္ရင္