ျခေသၤ့

အေျခေနေတြၾကားမွာ စိတ္အာရုံမရတာနဲ႕ အခ်ိန္မရတာနဲ႕ စာအသစ္မေရးျဖစ္ပါဘူး။ ဆရာေအာင္ေ၀းရဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ၾကိဳက္လြန္းလို႕ ကူးယူေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ ေကာ္ပီရိုက္ ခ်ိဳးေဖာက္သလို ျဖစ္ရင္ သက္ဆိုင္သူ ပိုင္ဆိုင္သူကို အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္မယ္လို႕ ယူဆပါတယ္။


ျခေသၤ့

ေတာသံုးေတာင္သို႕အ၀င္မွာ
ျခေသၤ့ဟာ
သမင္မမ်က္လံုးကို
ပခံုးေပၚပစ္တင္လိုက္တယ္။

ဒီေကာင္လြမ္းခဲ့ပါတယ္
ညီမေလးရယ္။

ငါ့ႏွလံုးသားမွာ
ပန္းမ်ားေ၀ဖူး
ဒီေႏြဦးဟာ
မင္းခူးယူဖို႕ပါ။

ကႏၱာရမဆန္ပါဘူး
ငါ ဒဏ္ရာရခဲ့တာပါ။

ညညေတြမွာ
မ်က္ရည္နဲ႕ငါ့ကိုသိပ္ေလ
ေျမ၀သုန္ေရ…
လင္းယုန္ငွက္ေတြ
ငါဂုဏ္ျပဳပါရဲ႕။

ေကာင္းကင္အိပ္ယာမွာ
ငါမအိပ္ခ်င္ပါဘူး။

လေရာင္ေတြကို
ငါမေမ့ခ်င္ပါဘူး။

ကမၻာေပၚမွာ
ျမစ္ေတြရဲ႕ေခၚသံ
ငါၾကားေနရဦးမယ္။

ကြဲေၾကတဲ့အၿပံဳးမ်ားသာ
ေနာက္ဆံုးကဗ်ာတစ္ပုဒ္
ခ်စ္သူဖတ္ဖို႕ဟုတ္ေပလိမ့္မယ္။

ရာဇ၀င္အုတ္ဂူမွာ
ျမွဳပ္ကူသူမရွိ
လြမ္းသူ႕ပန္းေခြခ်မယ့္လူမရွိ
ညီမေလးရယ္…
မရွိျခင္းေတြပဲ
ဒီေကာင့္ဘ၀ေလ။

ဗ်ာပါဒႏွင္းဆီေရ
ေနရစ္ေပေတာ့။

ၿပီးပါၿပီ -
ဆည္းဆာရီေမွာင္
အေနာက္ေတာင္မွာ
ဒီေကာင္
ျခေသၤ့ေယာင္ေဆာင္တဲ့တိမ္ေတြ
တညေနလံုးထိုင္ၾကည့္ခဲ့တယ္

ေအာင္ေ၀း
ဟန္သစ္မဂၢဇင္း ဇြန္လ ၁၉၉၄

Expand..

Summary..

လူအမ်ားအျပားကို အီးေမးလ္ ပို႕ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍

လူအမ်ားအျပားကို အီးေမးလ္ ပို႕ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍

တေန႕တေန႕ အီးေမးလ္ဖြင့္လိုက္တိုင္း သတိထားမိတာေလး တစ္ခုကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ mass emailing လို႕ေခၚတဲ့ လူအမ်ားအျပားကို အုပ္စုလိုက္ ပို႕တဲ့ အီးေမးလ္ေတြ အေၾကာင္းပါပဲ။

လူဆိုတာ ကိုယ္သိတာေလး သေဘာက်တာေလးေတြကို ရခဲ့ရင္ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းကို ေ၀မွ်ခ်င္ၾကပါတယ္။ သေဘာက်တဲ့ ကာတြန္း ဓာတ္ပံု စာ စသည္ျဖင့္ ရတဲ့အခါ နီးစပ္ရာကို ပို႕ခ်င္တတ္ၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ ေ၀မွ်တဲ့ အီးေမးလ္ေတြကေတာ့ ေရႊေပလႊာလို႕ေခၚတဲ့ ဆက္ပို႕ရင္ ဘာျဖစ္ညာျဖစ္ မပို႕ရင္ ဘာျဖစ္ညာျဖစ္ အမ်ိဳးအစားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ဖတ္လို႕ေကာင္းတဲ့ အေတြးအျမင္စာတန္းေလးေတြ ရုပ္ပံုလွလွေလးေတြနဲ႕ အတူ ပါလာတတ္ပါတယ္။ (ပန္ဒိုရာကေတာ့ fwd ဆိုတဲ့ subject နဲ႕ အစခ်ီတဲ့ အီးေမးလ္ေတြထဲမွာ အဲဒီလို ေရႊေပလႊာ ေတြပါလာရင္ ဆက္မဖတ္ပဲ ခ်က္ခ်င္း ဖ်က္ပစ္တတ္တဲ့ အက်င့္ဆိုးကေလး ရွိပါတယ္။) တခ်ိဳ႕ ေ၀မွ်တဲ့အီးေမးလ္ေတြကေတာ့ တကယ္ကို သိသင့္သိထိုက္ အေရးႀကီးတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။

အားလံုးသိတဲ့အတိုင္း အီးေမးလ္တိုင္းမွာ to လို႕ ကိုပို႕ခ်င္သူကို ဦးတည္ထားၿပီး ပို႕တာရယ္ cc ဆိုၿပီးကိုယ့္ကို ေဘးက ေကာ္ပီပို႕တာရယ္ bcc ဆိုတဲ့ ကိုယ့္အီးေမးလ္ လိပ္စာကို မျမင္ရတဲ့ ေကာ္ပီ ပို႕တာရယ္လို႕ သံုးမ်ိဳး ပို႕လို႕ရပါတယ္။ အီးေမးလ္ တစ္ခုကို မပို႕ခင္မွာ ဒီအီးေမးလ္ဟာ ဘာအမ်ိဳးအစားလဲ ဘယ္သူ႕ကိုပို႕မွာလဲ ဘယ္လိုပို႕မွာလဲ ဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာ မစဥ္းစားမိခဲ့ၾကဘူး ဆိုရင္ျဖင့္ မွတ္သားဖူးေသာ စည္းကေလးမ်ားကို ေအာက္ပါအတိုင္းေ၀မွ်လိုက္ပါတယ္။

အပို႕ခံရသူရဲ႕ အီးေမးလ္လိပ္စာ အခ်င္းခ်င္းျမင္ရတဲ့ နည္းလမ္းမ်ား (to, cc) နဲ႕ ပို႕တဲ့အခါ အဲဒီလူမ်ားဟာ အခ်င္းခ်င္းသိတဲ့လူမ်ားဟုတ္မဟုတ္ စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။ မသိၾကပါက -

- ကိုယ္မသိသူေတြ အခ်င္းခ်င္းလိပ္စာေတြျမင္ေနရတာ တခ်ိဳ႕လူမ်ားအတြက္ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ေစပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က ကိုယ့္အီးေမးလ္ လိပ္စာကို ကိုယ္ေပးခ်င္တဲ့လူကိုမွ ေပးခ်င္တာပါ။

- တဆင့္တဆင့္ပို႕ၾကရင္းနဲ႕ တခါတခါ ပို႕တဲ့လူက ကိုယ္မသိတဲ့လူ ျဖစ္ေနရင္ ကိုယ့္အီးေမးလ္ ဘယ္ကရပါလိမ့္လို႕ ထိတ္လန္႕ႏိုင္ပါတယ္။

- အေရးၾကီးသလို sensitive ျဖစ္ေသာ အီးေမးလ္မ်ား ပို႕တဲ့အခါ ေပါက္ၾကားႏိုင္ပါတယ္။ တၿပံဳလံုးအီးေမးလ္ေတြ အတြဲလိုက္ လံုျခံဳေရးအတြက္ အႏၱရာယ္ရွိပါတယ္။

လုပ္ငန္းခြင္ေတြမွာေတာ့ l လူအမ်ားကို အီးေမးလ္ (mass email) ပို႕တဲ့အခါ privacy, security နဲ႕ ethic အတြက္ ဒီလိုလုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။

၁) ကိုယ့္အီးေမးလ္ လိပ္စာကို ပဲ to မွာ ပို႕ပါတယ္။
၂) ကိုယ္ပို႕ခ်င္သူမ်ားကို bcc မွာထည့္ပါတယ္
၃) ဒီလိပ္စာကို ဘယ္လိုရေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ (မ်ားေသာအားျဖင့္ အီးေမးလ္ရဲ႕ ေအာက္ေျခမွာ စာေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္းထည့္ပါတယ္။)
၄) ဒီလိုအီးေမးလ္မ်ိဳး ေနာက္ေနာက္ လက္ခံမရခ်င္ရင္ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ျပန္ေျပာပါလို႕ သူ႕အတြက္ ထြက္ႏိုင္ခြင့္ opt out option ေပးပါတယ္။ (မ်ားေသာအားျဖင့္ အီးေမးလ္ရဲ႕ ေအာက္ေျခမွာ စာေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္းထည့္ပါတယ္။)

(လူတၿပံဳၾကီး နာမည္ပါၿပီးသား အီးေမးလ္ကို forward လုပ္ရရင္လည္း လိုအပ္ပါက ေရွ႕ကလိပ္စာေတြကို ဖ်က္ပစ္ႏိုင္ပါတယ္။ )

နမူနာေလး ျပရမယ္ဆို ဒီလိုပါ။ ေရႊေပလႊာပဲ ဆုိၾကပါစို႕။

-----------------
Fwd: fw: fwd: Fwd: Forwarding : ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ဖတ္ေစခ်င္။ အေရးႀကီး။ အရင္လို။ တကယ္ပါ။ ဘုရားစူး။ မိုးၾကိဳးပြတ္။
From: pandorablurblurblur@yahoo.com
To: pandorablurblurblur@yahoo.com
Cc:
Bcc: (မွတ္ခ်က္။ ဒီထဲက အီးေမးလ္ လိပ္စာေတြ မျမင္ရပါ။)

---------- Forwarded message ----------

---------- Forwarded message ----------

---------- Forwarded message ----------

---------- Forwarded message ----------

အထူးဂါထာေတာ္။ “ဘာညာသာရကာေနၾကာကြာစိ။ ဂနာဟိ။”

ဤဂါထာၾကီး ကို ၇ ရက္သားသမီး ၇ေယာက္ကို ၇ မိနစ္အတြင္း ဆက္မပို႕က ကြန္ျပဴတာကို ဗိုင္းရပ္စ္၀ငျ္ခင္း၊ ရုံးမွာ ခ်က္တင္္(chatting) လုပ္ေနတုန္း စူပါဗိုက္ဆာႏွင့္ ပက္ပင္းတိုးျခင္း၊ ေရအိမ္ထဲတြင္ တစ္ရႈးေပပါ ကုန္ေနျခင္း စေသာ ေဘးဆိုးမ်ား ၾကံဳလတၱံ႔ ။ ဆက္လက္ေ၀မွ်ပါက ေဂၚမစြံလူပ်ိဳၾကီးမ်ား ခ်က္(chat) ထဲတြင္ အီစီကလီ ေတြ႕လတၱံ႕၊ အင္တာနက္၀င္ေနစဥ္ သင္ကံထူးရွင္ျဖစ္ေၾကာင္း ေပါ့ပ္အပ္မ်ား ေပၚလာလတၱံ႕။

(သင့္အီးေမးလ္ လိပ္စာကို သင္၏ secret admirer မွတဆင့္ ရခဲ့ပါသည္။ ေနာက္ေနာင္ဒီလို အီးေမးလ္မ်ိဳး လက္ခံမရရွိခ်င္ပါက “ေတာ္ေတာ့ေနာ္၊ ပို႕နဲ႕ေတာ့” ဟု subject တြင္ေရးၿပီး ယခုပို႕သူထံ ျပန္ပို႕ေပးပါ။)

Note: forwarded message attached.
Yahoo! Answers - Check it out.
------------------


မိမိေ၀မွ်ခ်င္တဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ အမ်ိဳးအစားရဲ႕ sensitive ျဖစ္တာမျဖစ္တာ security လိုအပ္တာမလိုအပ္တာမွာ မူတည္ၿပီး စဥ္းစားႏိုင္ၾကေစရန္ ျဖစ္ပါတယ္။

Expand..

Summary..

သုိက္ၿမံဳကိုခြာရတဲ့ သိဂၤါရငွက္တို႕အေၾကာင္း

သုိက္ၿမံဳကိုခြာရတဲ့ သိဂၤါရငွက္တို႕အေၾကာင္း

ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕တဲ့ အသည္းႏွလံုးေတြဟာ
ၾကင္နာတတ္တဲ့ ရင္ခြင္မွာသာ တည္သင့္တယ္
ကံၾကမၼာက ဗိုလ္က်ခ်င္သူတစ္စုကို
အႏွစ္ေလးဆယ္ေက်ာ္ ေဖးမေနခဲ့တယ္
အဲဒီကစ အလြဲႀကီးလြဲခဲ့တယ္..
တကယ္ေတာ့ ကဗ်ာေရးဖို႕ ေမြးဖြားလာခဲ့
ေတးခ်င္းေတြသာ သီက်ဳးခ်င္ခဲ့
ေခါင္းေလာင္းသံေတြလွတဲ့ ျမကၽြန္းမွာသာေပ်ာ္ေမြ႕ခ်င္ခဲ့
ႏူးညံ႕သူမို႕ ကဗ်ာကိုျမင္တယ္
ကဗ်ာကိုျမင္သူမို႕ ရိုးသားမႈကိုျမင္တယ္
ရိုးသားမႈကိုျမင္သူမို႕ အမွန္တရားကိုျမင္တယ္
ေခါင္းေလာင္းသံေတြ အက္ကြဲလို႕
အႏွစ္မဲ့လာတဲ့ ဒီေတာအုပ္ထဲ
ဆူးပင္ေတြ ေတာထ မင္းမူ ေနတာ ျမင္မိေတာ့
ကဗ်ာေတးသီသံ မခ်ိဳႏိုင္ေတာ့ဘူး
သားသတ္သမားေရွ႕ လည္စင္းေပးတဲ့အထိလည္း
မယဥ္ေက်းႏိုင္ေတာ့ဘူး
ေခၽြးစက္ေတာက္ေတာက္နဲ႕
မ်က္ရည္ေပါက္ႀကီးငယ္ေတြ
လိႈင္းတံပိုးထလို႕ အံုၾကြ
ရဲရဲပြက္ အိုင္ထြန္းသြားရတဲ့အခါ
ႏူးညံ႕တဲ့အေရခြြြံကိုခြာခ်ဖို႕
ေခတ္က ေတာင္းဆိုလာတယ္
အေၾကးခြံမာတစ္ခုကိုု တင္းတင္းပတ္လိုက္ေတာ့
အခုအခ်ိန္အထိ အေမနဲ႕ မေတြ႕ရေတာ့ဘူး
ညီမေလးနဲ႕ မေတြ႕ရေတာ့ဘူး
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ မေတြ႕ရေတာ့ဘူး
ခ်စ္သူနဲ႕ မ ေတြ႕ ရ ေတာ့ ဘူး
မ - ေတြ႕ - ရ - ေတာ့ - ဘူး
...... ၿပီးရင္ ျပန္လာခဲ့ေနာ္ ..တဲ့
ထံုးျဖဴျဖဴေစတီေတြက
ဆည္းလည္းသံတခၽြင္ခၽြင္ရယ္
သနပ္ခါးနံ႕သင္းသင္းရယ္
သူခ်စ္တဲ့ ၀ါထိန္ထိန္ပိေတာက္ေတြရယ္
ပိုင္ရွင္မဲ့ဂစ္တာအိုတစ္လက္ရယ္
ႏူးညံ႕တဲ့ ကေလာင္တစ္ေခ်ာင္းရယ္
ေစာင့္ ေန တုန္း ကြယ္..။

ပန္ဒိုရာ

(သူတို႕ေတြအတြက္ ခံစားေရးဖြဲ႕မိပါသည္။)

Expand..

Summary..

အေျခခံယုတၱိေဗဒအလြဲ

အေျခခံယုတၱိေဗဒ အလြဲ

အဆို = ေမာင္ျဖဴ၏ လုပ္ရပ္သည္ မသင့္ေတာ္။
အေျခ = ေမာင္မဲ ႏွင့္ ေမာင္နီတို႕ ၏ လုပ္ရပ္သည္လည္း မသင့္ေတာ္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေမာင္ျဖဴ၏ လုပ္ရပ္သည္ သင့္ေတာ္၏။
ေလ့လာသူ = ဟင္.. ဘာမွလည္းမဆိုင္ဘူး။

အဆို = ေမာင္ျဖဴ၏ လုပ္ရပ္သည္ မသင့္ေတာ္။
အေျခ = ေမာင္မဲ ႏွင့္ ေမာင္နီတို႕ ၏ လုပ္ရပ္သည္လည္း မသင့္ေတာ္။ ထို႕ေၾကာင့္ သင့္ေတာ္ေသာလုပ္ရပ္ ဟူသည္ ေလာက၌မရွိ။
ေလ့လာသူ = ဘုရား ဘုရား။

အဆို = ေမာင္ျဖဴ၏ လုပ္ရပ္သည္မသင့္ေတာ္။
အေျခ = ေမာင္မဲ ႏွင့္ ေမာင္နီတို႕ ၏ လုပ္ရပ္သည္လည္း မသင့္ေတာ္။ လူတိုင္း မသင့္ေတာ္တာ လုပ္ၾကစို႕။
ေလ့လာသူ = ကယ္ေတာ္မူၾကပါ။

Expand..

Summary..

ႏွင္းရည္စက္လက္နဲ႕ပုရစ္ဖူူးေလး

ႏွင္းရည္စက္လက္နဲ႕ပုရစ္ဖူူးေလး

ဒီပို႕စ္ ဟာ ပုိ႕စ္ ၁၀၀ ေျမာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ပို႕စ္ ၁၀၀ ေျမာက္မွာ ဘာေရးမလဲ စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ ကိုယ့္အေၾကာင္းပဲ ကိုယ္ေရးခ်င္ေနပါလား။ တကယ္ေတာ့ လူေတြဟာ ကိုယ့္အေၾကာင္းပဲ ကိုယ္စဥ္းစား၊ ကိုယ့္အလုပ္ကိုပဲ ကိုယ္လုပ္ခ်င္ၾကသူေတြခ်ည္းပဲလို႕ ထင္မိတယ္။ တစ္ခုပဲ။ ကိုယ့္အလုပ္ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ခ်င္တယ္။ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း လုပ္ခ်င္တယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း လုပ္ခ်င္တယ္။ အဲဒါေလးပါ။ တခ်ိဳ႕လူေတြအတြက္က်ေတာ့ အဲဒါေလး ဆိုတာကလည္း.. အဲဒါေလး ဆိုတာကိုေတာင္ .. အင္း….။

အခု စက္တင္ဘာလ တဲ့။ ျမန္မာျပည္မွာဆို မိုးအကုန္ ေဆာင္းအကူးကို မၾကာခင္ ေရာက္လုေပါ့။ ဆရာတကၠသိုလ္ ဘုန္းႏိုင္ရဲ႕ ႏွင္းေငြ႕တေထာင့္ မိုးတေမွာင့္ ကို သတိရလာတယ္။ ေနမင္းႀကီးကိုေတာင္ ေရာင္၀ါမထြန္း ခ်မ္းရွာလြန္း၍ ဆိုတဲ့ မဲဇာေတာင္ေျခရတုက အဖြဲ႕ကေလးေတြကို သတိရလာတယ္။ ေျမာက္ေလအျပန္ ေဟမာန္ေဆာင္းရာသီ တဲ့။ အလြန္ေအးတဲ့ ရာသီ အလြန္ခ်မ္းတဲ့ရာသီ တဲ့။ ေဆာင္းအမီ သီခ်င္းကို သတိရလာတယ္။ သတိရစရာေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပဲ။ ရင္ထဲကို ေဆာင္းရာသီ ေရာက္လာတယ္။ ေဆာင္းနဲ႕ပတ္သက္လို႕ ဒီကဗ်ာတိုေလး တစ္ပုဒ္ေတာ့ ေရးခဲ့ဖူးတယ္။

“Winter”
Yes, it comes and goes.
But .....
.......
.......
it snows.

ေဆာင္း.. ျမန္မာျပည္ကေဆာင္း.. ရာသီသံုးမ်ိဳးရွိတဲ့ ခ်စ္စရာ့ အမိေျမမွာ ကိုယ္ႀကံဳဖူးတဲ့ ေဆာင္းဟာေလ snow လို႕ေခၚတဲ့ႏွင္းပြင့္ေတြ အဖတ္အဖတ္က် ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြ ေအးခိုက္က်င္ခဲေနေအာင္ ေဆာင္းပီတဲ့ ေဆာင္းရင့္ရင့္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးကြယ္။ မနက္လင္းရင္ ျမဴေတြေ၀့လို႕ ႏွင္းစက္ေလးေတြက ျမက္ပင္အဖ်ားမွာ သီးလို႕ ေရာင္စံုပန္းကေလးေတြ လန္းလို႕ ျမျမကေလး ခ်မ္းတဲ့ေဆာင္း။ ေဆာင္းျဖစ္ရုံေလး ေဆာင္းတဲ႕ ေဆာင္း။ ကဗ်ာဆန္တဲ့ ေဆာင္း ေပါ့..။

လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ကာလတစ္ခုကေတာ့ ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီး ဒီဇင္ဘာလရဲ႕ နံနက္ခင္းတစ္ခုမွာ အားကစားစြပ္က်ယ္လက္ျပတ္ေလး ၀တ္ထားတဲ့ ကေလးမေလး တစ္ေယာက္ဟာ ထိုင္ခံုရွည္တစ္ခုေပၚမွာ ခိုက္ခိုက္တုန္ေနတယ္္္။ … သမီးက လူေကာင္ေလးေသးတယ္။ အရန္ထဲမွာပဲ ပါေနာ္ … တဲ့။ အတန္းေဖာ္ေတြနဲ႕ ယွဥ္ရပ္ရင္ သူတို႕နားရြက္ေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ပဲ ရွိၿပီး ေသးေကြးပါးလ်တဲ့ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ေလးကို အားမရစြာၾကည့္ရင္း စိတ္ေစာေနရွာတယ္။ အေႏြးထည္၀တ္ထားရင္ သူ႕ကိုခံႏိုင္ရည္မရွိ အားနည္းတယ္ ထင္ၾကမွာစိုးလို႕တဲ့။ အက်ီလက္ျပတ္ကေလးနဲ႕ အားတင္းေနၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္သူဆရာကိုသာ မ်က္လံုးခ်င္းဆိုင္ေအာင္ လိုက္ၾကည့္ေနေတာ့တာပဲ။ ေဟာ.. လူစားလဲမယ္တဲ့။ ေခါင္းကိုေမာ့ထားမိတယ္။ သူ မပါရျပန္ဘူး။ အဲဒီလို ေဆာင္းနံနက္ခင္းမွာ လက္ဖ၀ါးေတြ ရဲေနေအာင္ တီးလိုက္ရတဲ့ လက္ခုပ္သံေတြရယ္.. အသံေတြျပာ၀င္သြားေအာင္ ေအာ္ဟစ္ခဲ့ရတဲ့ ဟစ္ေၾကြးသံေတြရယ္.. ကိုယ္တိုင္ တစ္စက္မွ လႈပ္ရွားခြင့္မရလိုက္ပဲ ေအာင္ပြဲခံသြားတဲ့ အားကစားအသင္း တစ္ခုရယ္.. ။

ရာသီစက္၀ိုင္းကေတာ့ တစ္ပတ္ၿပီး တစ္ပတ္ လည္ေနတာပဲေလ။ ေဆာင္းရယ္ ႏွင္းရယ္ ေအးျမတာ သန္႕စင္တာခ်င္းရယ္ သူရယ္ အတူတူပါပဲကြယ္ ဆိုတဲ့ ႏွင္း။ ႏွင္းကေလးေတြမွ ဟုတ္ရဲ႕လားလို႕ သံသယေတာအလယ္ ေမာရတဲ့ ႏွင္း။ အဲဒီ ႏွင္းေတြကေတာ့ တကၠသိုလ္မွာ တကယ့္ကုိ ေ၀ခဲ့ဖူးတယ္ေနာ္။ ေနေရာင္လာေတာ့ ႏွစ္သိမ့္ရုံေလး ေ၀ေနတဲ့ ႏွင္းေတြ ကသုတ္ကယက္ ႏႈတ္ဆက္ေျပးခဲ့။ ေဆာင္းတြင္းအိပ္မက္ေတြရယ္ မႏိုးခ်င္လည္း ႏိုးခဲ့ရတယ္။ မလင္းေစခ်င္လည္း ေန႕ေရာက္ၿပီမို႕ ေနေရာင္လင္းလင္းေအာက္ ဆက္ေလွ်ာက္… တဲ့….။

အခု ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာေလးတစ္ခုမွာျဖင့္ ေဆာင္းလည္း မရွိပါလားကြယ္။ ညစ္ညမ္းမီးခိုး မဟုတ္တဲ့ ျမဴသန္႕သန္႕ေတြ ဘယ္မွာလဲ။ ေျမာက္ျပန္ေလရွရွ ဘယ္မွာလဲ။ သစ္ရြက္ဖ်ားမွာ ခိုတြဲေနတဲ့ ႏွင္းရည္စက္ေတြ ဘယ္မွာလဲ… ဟင္။ လွပတဲ့ တိုက္တာေတြ ခန္းနားတဲ့ အေဆာင္အေယာင္ေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ဒီေနရာမွာ တႏွစ္ပတ္လုံး တသမတ္ထဲ ရာသီဥတု ျဖစ္လို႕ ေဆာင္းစိမ့္စိမ့္ကေလးကို ရွာေဖြမေတြ႕ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ဒီေတာ့လည္း စိတ္ကူးထဲက ကဗ်ာမပီ စာမပီေတြရယ္ ႏွင္းေတြလို သိပ္သိပ္ဖြဲဖြဲ သြန္းခ်မိျပန္တယ္။ ႏွင္းႏွင္းခ်င္းမို႕ ႏွင္းေတြကို ထြင္းေဖာက္ျမင္ေလေရာ့သလား။(ကို) ႏွင္းခါးမိုး ကေတာ့ ဒီေနရာမွာ ဒီလိုမွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့တယ္။

“ေရးသူက ေျပာမလုိ ေျပာမလုိလုပ္ၿပီးမွ ဘာကုိ ၀ွက္၀ွက္သြားတာလဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။

တခါတခါက်ေတာ့လည္း ႏွင္းေတြမွဳန္ေ၀ေနတာ ေနေရာင္လင္းလင္းထက္ မနက္ခင္းကုိ ပုိလွေစတယ္မဟုတ္လား။

ႏွင္းရည္စက္လက္နဲ႔ ပုရစ္ဖူးကေလးေတြ ကဗ်ာေရးသူရဲ႔ ရွင္သန္ေနတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရဲ႔ ရွင္သန္ျခင္းထဲမွာ လူးလြန္႔ႏုိးထလာမယ္လုိ႔ ယုံမိတယ္။ ၾကည္လင္ လန္းဆန္းပါေစ။”

ေဖ်ာ့ေတာ့တဲ့ ေဆာင္းတစ္ခုကျဖင့္ မနက္ခင္းကို အလွဆင္ဖို႕ ႏွင္းမႈန္ေ၀ေပးမိတာလား။ ၾကည္လင္လန္းဆန္းခြင့္ မရေသးလို႕လည္း ၀ွက္ထားမိတာလား။ ဒီကဗ်ာနဲ႕ မႈန္၀ါး၀ါး ဖြင့္ဆိုမိျပန္တယ္။

ႏွင္းရည္စက္လက္နဲ႕ပုရစ္ဖူူးေလး

ပြင့္လင္းခြင့္မရေသးဘူူး
မ်က္ေတာင္ေမွးစင္းစင္းနဲ႕
ခ်မ္းခ်မ္းျမျမ မနက္ခင္းရယ္
ေျမာက္ျပန္ေလအေ၀ွ႕ ယိမ္းကေနတဲ့
ေဆာင္းေငြ႕ေတြကရီရီေ၀ေ၀
မရဲတရဲအလွနဲ႕ ၀ိုးတ၀ါးၿပံဳးေနရွာတယ္
တိမ္တိုက္ေတြကသနားလို႕ထင့္
ေနလံုးႀကီးကိုအားတင္း၀ွက္ကာေပးတယ္
အေျခအေနေတြရယ္
အခ်ိန္အခါေတြရယ္
သက္ျပင္းထဲေတာင္ ျမဴေတြဆိုင္းလို႕
အျမင္အာရုံမရွင္းမလင္းၾကား
ျပာျပာအက္အက္ ခိုက္ခိုက္တုန္ေန
အဲဒါ သက္သက္ကေလး ခါးေနတဲ့ ေဆာင္းဦး ေပါ့
ပြင့္လုိုက္ေတာ့ ပြင့္လိုက္ေတာ့..တဲ့
ပန္းပြင့္ေရာင္စံုေတြက ေခါင္းေထာင္လို႕
ႏွင္းပြင့္ေလးေတြ ကေတာ့ ဖူးဖူးငံုေနဆဲ။


ပန္ဒိုရာ

(အဥၹလီ က ေဆာင္းရာသီ အေၾကာင္းေရးပါလို႕ တက္ဂ္ထားခဲ့တယ္။ အဲဒါကို ေရးတယ္လို႕ပဲ သေဘာထားခ်င္လည္း ထားလိုက္ေတာ့ေနာ္။)

Expand..

Summary..

ေဘးလူ - ၃

ေဘးလူ - ၃

ေလျပင္းမုန္တိုင္းေတြတိုက္လို႕
အားလံုးလဲၿပိဳယိမ္းထိုး
ဆူဆူညံညံေျပးၾကလႊားၾက
ေခ်ာင္မွာတိတ္တိတ္ေလးကုပ္ေနတဲ့
ပုေလြဆရာရယ္ေလ
ျပန္႕က်ဲေနတဲ့ ၀ါးလံုးေတြကိုၾကည့္လိုက္
သက္ျပင္းခ်လိုက္နဲ႕
ႏူးညံ႕တဲ႕ဆံေခြေတြရယ္
ေပ်ာ့ေျပာင္းတဲ့လက္ေခ်ာင္းေတြရယ္ကလြဲလို႕
ဘာမွ မပိုင္ဆိုင္သူပါ
မီးေရာင္ေအာက္မွာ မေဖ်ာ္ေျဖတတ္
က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေတးသီရမွာရွက္သူပါ
ေနာက္ေတာ့ သူခဏေပ်ာက္သြားတယ္
ပီတိေတြတထမ္းၾကီးနဲ႕ ျပန္လာတယ္
“အေရးႀကီးခ်ိန္ဘယ္ေရာက္သြားလဲ”
အားလံုး၀ိုင္းအျပစ္တင္ၾက
အဲဒီမွာ
၀ါးလံုးေလးေတြ စီစီရီရီ
ႀကိဳးေလးခုိင္ခိုင္စည္းထားတဲ့
အဆန္းတၾကယ္တူရိယာကိုကမ္းေပးလိုက္တယ္
ဆင္ဖိုနီေတးသြားေတြ ညီညီညာညာ
အလိုအေလ်ာက္ထြက္က်လာ
အားလံုးအံ႕ၾသေငးေမာၾကခိုက္
သူဟာ တိတ္တိတ္ေလးၿပံဳးလို႕ လွည့္ထြက္သြားျပန္တယ္။



ပန္ဒိုရာ



ေဘးလူ - ၁ နဲ႕ - ၂ က ဒီမွာ နဲ႕ ဒီမွာ ပါ။

Expand..

Summary..

က်န္းမာေရးကို ထိခိုက္ႏိုင္ပါသည္။

က်န္းမာေရးကို ထိခိုက္ႏိုင္ပါသည္။

လံုး၀
ေလတယ္
စိတ္တိုင္းကိုမက်
ေလာကပါလခံတြင္းခ်ဥ္လြန္း
သူတို႕အားလံုး သိမ္းက်ံဳးလို႕အမႈန္႕ေျခမြ
ငါ့ ေဒါသေတြနဲ႕ ခပ္တင္းတင္း တစ္ပတ္ပတ္္လို႕
ရင္ဘတ္ထဲထိ ခပ္ျပင္းျပင္း တအား ရိႈက္ဖြာပစ္လိုက္ခ်င္
ပရိုမီးသီးယပ္စ္* ေရ...... မီးေလးတစ္တို႕ေလာက္ေပးပါကြယ္။

ပန္ဒိုရာ

*Prometheus

Expand..

Summary..

ထင္တာေတြ...

ထင္တာေတြ ေလွ်ာက္မေျပာနဲ႕
ထင္တာေတြ ေျပာထြက္ရမယ္
ထင္တာေတြ ေျပာရင္ ထိန္းခ်ဳပ္ပါ
ထင္တာေတြ ေျပာရင္ မထိန္းခ်ဳပ္နဲ႕
ထင္တာေတြ ေျပာဖို႕ ၀န္ေလးတယ္
ထင္တာေတြ ေျပာဖို႕ ၀န္္မေလးဘူး
ထင္တာေတြ ေျပာႏိုင္တာ တူညီမႈ
ထင္တာေတြ ေျပာႏိုင္တာ ကြဲျပားမႈ
ထင္တာေတြ ေျပာဖို႕ အမ်ားကိုညိွႏႈိင္းပါ
ထင္တာေတြ ေျပာဖို႕ သီးသန္႕ဆန္ပါ
ထင္တာေတြ ေျပာတာ စည္းကမ္းမဲ့မႈ
ထင္တာေတြ ေျပာတာ လြတ္လပ္မႈ
ထင္တာေတြ ေျပာတာ တာ၀န္
ထင္တာေတြ ေျပာတာ အခြင့္အေရး
ထင္တာေတြ...

ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

အစြန္းမ်ား

အစြန္းမ်ား

ေမာင္ျဖဴသည္ ေတာင္အရပ္တြင္ ေန၏။
ေမာင္မဲသည္ ေျမာက္အရပ္တြင္ ေန၏။
ေမာင္နီသည္ အလယ္အရပ္တြင္ ေန၏။
ေမာင္နီသည္ ေတာင္အရပ္တြင္ေနသည္ဟု ေမာင္မဲကဆို၏။
ေမာင္နီသည္ ေျမာက္အရပ္တြင္ေနသည္ဟု ေမာင္ျဖဴကဆို၏။
ေမာင္ျဖဴသည္ ေတာင္ဘက္က်လြန္းသည္ဟု ေမာင္မဲကဆို၏။
ေမာင္မဲသည္ ေျမာက္ဘက္က်လြန္းသည္ဟု ေမာင္ျဖဴကဆို၏။
ေမာင္နီသည္ အလယ္တည့္တည့္က်လြန္းသည္ဟု သူ႔ကိုယ္သူဆို၏။
ကၽြႏ္ုပ္က ထိုအဆိုအားလုံးကို ေထာက္ခံခဲ့၏။
ကၽြႏ္ုပ္ကို ေျပာင္းလြယ္ျပင္လြယ္ ရွိလြန္းသည္ဟု သူတို႕ကဆိုၾက၏။

ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

တက္စလာ မွတ္တိုင္တစ္ခုကို ခလုတ္တိုက္ျခင္း

ေဟ့ ေမာင္တက္ … ဒီမွာ မအားတဲ့ၾကားထဲက မင္းႀကိဳက္တတ္တဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္နဲ႕ ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ေပးမယ္ကြာ။


တက္စလာ မွတ္တိုင္တစ္ခုကို ခလုတ္တိုက္ျခင္း

ရထားဆိုလား ခရီးဆိုလား တိုက္ပြဲဆိုလား
ႏိႈင္းခ်င္တာႏိႈင္း
ေနမင္းႀကီးကအေရွ႕ကထြက္ၿပီး အေနာက္က၀င္တယ္
ျမစ္ေတြက ျမင့္ရာကေန နိမ့္ရာကိုစီးတယ္
လူေတြက အေရွ႕ အေနာက္ အျမင့္ အနိမ့္ ဆိုတာေတြ လုိက္သတ္မွတ္တယ္
ေနကလည္း ၀င္လိုက္ ထြက္လိုက္
ျမစ္ေတြလည္း စီးလိုက္ ဆင္းလိုက္
မိုးကုတ္စက္၀ုိင္းဆိုတာဆီ ေရာက္ေအာင္ေလွ်ာက္မယ္
ေရာက္ခဲ့ရင္ ၁၈၀ ဒီဂရီ ေစာင္းေအာင္ ဆြဲလွည့္ဖို႕ၾကံဳး၀ါးတယ္
မွတ္တိုင္ေတြ လမ္းမွာ စိုက္ စိုက္ စိုက္
(အဲဒီခဏ)
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ကဗ်ာထဲ ထည့္ထည့္ေရးတဲ့
ေၾကာက္စရာ ခ်စ္စရာ ဂဏန္းတစ္လံုးနဲ႕ ရင္ဆိုင္ေတြ႕ေတာ့
၀ုန္း ….


ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

ဒီၿမိဳ႕ထဲရဲ႕ အျပင္ဘက္မွာ

ဒီၿမိဳ႕ထဲရဲ႕ အျပင္ဘက္မွာ

ကုိေမာင္ရင္ ရဲ႕ အားထုတ္မႈကို ေလးစားေသာအားျဖင့္ ကြန္မန္႕ရွည္ၾကီးကုိ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ တျခားသူေတြလည္း စိတ္၀င္စားခဲ့သည္ရွိေသာ္ ေက်ာ္မသြားပဲ ဖတ္ရႈႏိုင္ေအာင္လို႕ပါ။

အခုတေလာေတာ့ ကိုေမာင္ရင္ရဲ႕ စာေတြကိုလည္း သြားဖတ္ ဟိုေရးဒီေရး ကြန္မန္႕မိသလို ကိုေမာင္ရင္ကလည္း လာဖတ္ျဖစ္ပံုရပါတယ္။ အျပန္အလွန္ ဘုတ္ က်ီး ရိုေသေနၾကတယ္လို႕ ထင္လိုကလည္း ထင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ ေရးတဲ့စာ တစ္ေယာက္က လြတ္လပ္စြာ ပြင့္လင္းစြာ ေ၀ဖန္ခံစားျခင္းဟာ တကယ္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ကေပးတဲ့ အႏွစ္သာရ တစ္ခုလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အေရးၾကီးတာက နားလည္မႈနဲ႕ အျပဳသေဘာေဆာင္မႈေတြပါပဲ။ ျပင္ပ အလုပ္တာ၀န္ေတြၾကားမွာ ဘယ္သူမွ အခ်ိန္အားရယ္လို႕ မရႏိုင္ၾကတဲ့အတြက္ ဒီလို အခ်ိန္ေနာက္ထပ္ ဘယ္ေလာက္ ေပးႏိုင္မလဲ မသိပါဘူး။ ေမာင္တိန္ ေျပာသလိုေျပာရရင္ ရာသီဥတုေကာင္းၿပီး ေလေၾကာင္းသင့္ေနတဲ့ အခိုက္အတန္႕လည္း ျဖစ္ႏို္င္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ရာသီဥတု သာယာေနတဲ့အခိုက္ အခ်ိန္ယူဖတ္ရႈ ခံစားထားတာေလးကို ေ၀မ်ွခ်င္ပါတယ္။ ကုိေမာင္ရင္ ရရွိခ်က္ဟာ ပန္ဒိုရာဆိုလိုခ်င္တာရဲ႕ အနည္းဆံုး ၉၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ ရွိတယ္ဆိုတာလည္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။
--------

ကဗ်ာအဖြင့္မွာ ဘိုင္ရြန္ ဆန္ေသာ မေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာနဲ ့စဖြင့္္ လိုက္တယ္ဆိုကထဲက ကဗ်ာရွင္ ေနာက္ ေတာ္ေတာ္လိုက္ယူရမယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္လိုက္တယ္.. ျမင့္ေတာ့ျမင့္တယ္.. ကဗ်ာအဖြဲ ့ထက္ေပးခ်င္တဲ့ Message ကိုေျပာတာပါ..

၂ဝ ရာစုကို အလႊမ္းမိုးႏိုင္ဆုံး အေတြးအေခၚပညာရွင္လို တင္စားတဲ့ ဘာ့(တ)ထရန္ ရပ္ဆဲ(လ) နဲ ့ ခီ်လာျပီ.. ဘုိင္ရြန္နဲ ့စဖြင့္လိုက္ က ထဲက လူ ့အသိုင္းအ၀န္းတစ္ခုလုံးနဲ ့ဆုိင္တဲ့ ဒသနေတြ၊ စိတ္မတိုက္ဆုိင္စရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေျပာခ်င္ေနတာေတြ ပါလာေတာ့မယ္လို ့တြက္လိုက္တယ္…(ဒီေနရာမွာ ဘုိုင္ရြန္မေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ား ရဲ ့ ဖခင္ ဘာ့(တ)ထရန္ ရပ္ဆဲ(လ) ကိုေတာ့မိတ္ဆက္ေပးဖို ့လို မယ္မထင္ပါဘူး..) Nobel Prize in Literature in 1950 ပါ။ ဘိုင္ရြန္ဆန္ေသာ မေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ကဗ်ာရွင္ ဘာေႀကာင့္သုံးထားပါသလဲ… စကားလုံးေဖာင္းပြရုံသက္သက္ပဲလား.. ႀကည့္ရေအာင္..

ဒသနိက၀ါဒ ကို ေခ်ပခဲ့ တဲ့ ဘာ့(တ)ထရန္ ရပ္ဆဲ(လ) ရဲ ့ လူမႈ အသိုင္းအဝန္းမွာ ဒီမိုကေရစီက်က် ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာလူသားတစ္ဦးအေန နဲ ့ရကိုရ ရမယ့္အရာ.. တိတိက်က်ဆိုရရင္ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ကို ဆြတ္ခူးႏိုင္ရမယ့္အရာျဖစ္တယ္လို ့ဆိုတယ္…

ဘာ့(တ)ထရန္ ရပ္ဆဲ(လ) ရဲ ့ဂန္ဒဝင္The Conquest of Happiness ထဲမွာခ်ျပခဲ့တဲ့ ဘိုင္ရြန္ဆန္ေသာ မေပ်ာ္ရႊင္မႈ Byronic unhappiness …က ေတာ့

မရိုးေျဖာင့္တဲ့ အတၱ၀ါဒ ကို ေရေသာက္ျမစ္ ခံထားျပီး အားလုံးမွားယြင္းေနရင္ေတာ့ ကမၻာႀကီးကို စိတ္ကုန္ေနေလာက္ေအာင္မေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ နဲ ့ သာမြန္းက်ပ္ႏြမ္းလ် ေနလိမ့္မယ္… ဒါမွမဟုတ္ ပညာဥာဏ္ ဆင္ျခင္တုံတရားနဲ ့ျပည့္၀တဲ့သူ လိုမိ်ဳး လဲ ျဖစ္ခြင့္ ့ ရိွေနေသးတာပဲ.. ဒီႏွစ္ခုအႀကားမွ်ေျခ ရွာႏိုင္ဖို ့လို အပ္တယ္..

ဒါေပမယ့္ ရပ္ဆဲဲ(လ) က ဒီ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုေအာင္ႏိုင္ျခင္း ဆုိတာ ကို ဆင္းရဲမြဲေတမႈ၊ အဆုံးစြန္က်ဆင္းမႈ၊ စိတ္ဒါဏ္ရာစတဲ့ အေျခအေနေတြကို ကုစားဖို ့ မစြမ္းတဲ့သူေတြ အတြက္ေရးခဲ့တာ ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အဖက္ဖက္က ပိတ္္ဆို ့တုိက္ခိုက္မခံတဲ့ လူမိ်ဳးေတြအတြက္သာရည္ရြယ္ခဲ့တယ္..

ျဖစ္တည္မႈ အေတြးအေခၚပညာရွင္ႀကီးတစ္ခ်ိဳ ့ ရဲ ့အစာမေႀကတဲ့ ရႈေထာင့္ေတြ လိုမိ်ဳးေပါ့..

လူသားေေတြရဲ ့ ျပသနာ ၊ အဓိက ကေတာ့ သမားရိုးက်မွာပ်င္းရိျငီးေငြ ့လာမႈ၊ ဗလာခံစားမႈ ၊ စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းတဲ့ ေလာင္းကစား လိုမိ်ဳး စိတ္ေက်နပ္တဲ့ ခံစားမႈတစ္ခု ရဖို အလုပ္ဒါဏ္.. ဒါဏ္ပိမႈ၊့ လိုခ်င္တာေတြ စိတ္၀င္စားစရာေတြ မ်ားျပားလြန္းတာကရလာတဲ့ ဒါဏ္ ၊ တစ္ခါတစ္ေလမွာ သိပ္လိုအပ္လွတာလဲမဟုတ္ပဲနဲ ့ေလာဘေတြေဇာေတြ ေႀကာင့္ ျပန္ရလာတဲ့မေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ေနာက္တစ္ခါ မေကာင္းမႈ အျပစ္ ကို သိေနမႈ…ေႀကာင့္ ရလာတဲ့မေပ်ာ္ရႊင္မႈ… မႈမမွန္စိတၱဇ ေတြနဲ ့ လူ ့အသိုင္းအ၀န္းတစ္ခုလုံးက်ဆုံးမႈ၊

ေနာက္ေႀကာင္းခင္းျပေနတာနဲ ့ရွည္သြားပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ ကဗ်ာတစ္ခုလုံးရဲ ့အသက္လို ့ခံစားရလို ့ဒီ ေနာက္ေႀကာင္းကိုသိထားမွရပါမယ္..မဟုတ္ရင္ ဒီျမိဳ ့ထဲမွာ နဲ ့အလွမ္းေ၀းသြားမယ္..ကဲကဗ်ာကိုျပန္သြားရေအာင္..
ဘိုင္ရြန္ဆန္ဆန္မေပ်ာ္ဘူး..တဲ့
အနီးကပ္အေမွာင္ပိန္းေနမွ
ဘာကိုျမင္ရမွာလဲ အေ၀းမႈန္တာအတြက္လည္း
မ်က္မွန္တစ္လက္မ၀ယ္ႏိုင္ဘူး…
ဒါကေတာ့ရွင္းပါတယ္..အနီးမွာဘာမွမျမင္ရေလာက္ေအာင္ဘာေတြက ဖုံးကြယ္ထားတာတဲ့လဲ..ေနာက္ျပီး အေ၀းမႈန္တယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ္နဲ ့ေနသာသပေလညာက ဆိုလို ့ရတဲ ့ဘ၀ေတြ ကို ကုစားေပးဖို ့ေရာ…လိုအပ္တာေတြကိုယ္ကိုအဆုံးစြန္ စြန္ ့လႊတ္လုပ္ေဆာင္ေပးႏိုင္ျပီလား..

ဒီ ေမးခြန္းနဲ ့တင္ အထက္က ဘိုင္ရြန္ဆန္ေသာမေပ်ာ္ရႊင္မႈဇာတ္လမ္းကစလာပါျပီ..

အုတ္နီခဲရင့္ရင့္အေရာင္ေတြ … ဆိုတဲ့ သေကၤတ ကို စဥ္းစားႀကည့္မိတယ္.. အေရာင္ကိုေတြ ့မွျဖစ္မယ္.. ေတြးႀကည့္ပါ. နီညိဳရင့္ရင့္.. ခပ္ပ်စ္္ပ်စ္အေရာင္.အဲ ဒီအေရာင္က စိတ္ဓာတ္လား၊ကို္ယ္ထဲက သတိၱေသြးအေရာင္ လား.. ေသာက္လို ့ ေရာရသလား… ဒီျမိဳ ့ထဲမွာ…..ယူတတ္သလို ခံစားႏိုင္ပါတယ္..

၂။
၀မ္းမီးေတာက္ဖို႕ေတာင္ မီးစာကုန္ ဆီခန္းေတာ့ လည္ပင္းေတြ ေညာင္းေနေအာင္ ေမာ့ေမာ့ၾကည့္ေနရတယ္….
အင္း ဒါလဲ Fatigue တစ္မိ်ဳးပဲ။ ဘုိင္ရြန္ထဲမွာသူလဲပါတယ္…အကၤ် ီျဖဳ ကေတာ့ရွင္းပါတယ္..ကိုထူးအိမ္သင္သီခ်င္းပဲႀကားေယာင္မိပါတယ္.. ဒီအကီ်ၤ ျဖဳကိုျပန္ရွက္ ေနရေလာက္ေအာင္ ကိုယ့္ဂုဏ္သိက္ခါကိုထုခြဲလိုက္ႀကဖို ့ စဥ္းစားတဲ့လူေတြအေႀကာင္း…
လြယ္အိတ္ထဲက လက္က်န္အေႀကြေတြ ဆိုတဲ့ အဖြဲ ့ကိုသတိထားႀကည့္ပါ။ သူကေနာက္ပိုင္းမွာဇာတ္ေကာင္အျဖစ္ျပန္ပါလာတယ္..လက္က်န္ဆိုကထဲက မက္ေလာက္စရာေတာ့ သိပ္မရိွဘူး။ ထလဲေကာက္မေနနဲ ့။ ခုနက အုတ္နီခဲရင့္ရင့္အေရာင္ ကလဲ အမိုႈက္ေတြဖုံေတြနဲ ့ေရာသြားျပီဆိုကထဲက မူလဓာတ္မရိွေတာ့ဘူး။ စိတ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေသြးပဲျဖစ္ျဖစ္။ ယူတတ္သလို ခံစားႏိုင္ပါတယ္. ဒီျမိဳ ့ထဲမွာ…..

၃။
ေနကျမင့္ျမင့္လာတယ္ ဆိုေတာ့ ေနျမင့္ရင္ စိတ္မမွန္တဲ့သတၱဝါလဲ ေရာဂါကရင့္ရင့္လာမယ္…အခိ်န္ဒီေရ..ကာလႀကာေစာင့္ဆိုင္းေနရမႈေတြ အျမင့္ဆုံး peak ကိုေရာက္လာမယ္လို ့ဆိုခ်င္လဲျဖစ္တယ္…အဲ ဒီမွာ အုတ္ခဲရင့္ေရာင္က ဘာလို ့ ႀကည္လင္လာရတာလဲ… ေရႊအိုေရာင္ကေရာ ဘာလို ့လမ္းမေပၚျပန္ ့ကဲ်သြားရတာလဲ… albatross ကေရာဘာေကာင္လဲ….
တစ္ေန ့ျပီးတစ္ေန ့
အသက္မရႈ၊မလႈပ္ရွားႏိုင္အား
ေဆးခ်ယ္ထားတဲ့ဆြံ ့အသေဘၤာတစ္စင္းလိုပ
ေဆးခ်ယ္ထားတဲ့ပင္လယ္ျပင္ေပၚ
ငါတို ့ပိတ္မိေနလို ့…

ေနရာတိုင္းမွာ ေရ..ေရေတြ..
ေလွတစ္စင္းလုံးက်ံဳ ့သထက္က်ဳံ ့
ေနရာတိုင္းမွာ…ေရ..ေရေတြ..
တစ္စက္မွ..ေသာက္သုံးဖို ့ေတာ့မဟုတ္…

The Rime of the Ancient Mariner by Samuel Taylor Coleridgeမွ


နမိတျ္ပေကာင္းေပးမယ့္ သေဘၤာေနာက္က ပ်ံသန္းလိုက္ပါလာတဲ့ albatrossငွက္ကေလးကို သေဘၤာေပၚကတစ္ေယာက္ကပစ္ခ်လိုက္တယ္.. albatrossေတြျမိဳ ့ရဲ ့ လမ္းမေတြမွာ ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့………..
အေပၚက အယ္လဘတ္ထေရာ့ စ က အမ်ားအတြက္ထြက္လာတယ္… ငါတို႕ရဲ႕စိတ္လိုက္မာန္ပါရယ္… က်ိန္စာေတြခ ေသြးေျမက်ခဲ့တယ္.. ဆိုရင္ရွင္းသြားပါျပီ.. မဆင္မျခင္မိုက္မဲမႈေႀကာင့္ရလာမယ့္ ဆိုးကိ်ဳးေတြ.. နမိတ္ဆိုးေတြ.. ေ့ရွမွာသေဘၤာနစ္ဖို ့ ကံႀကမာဆိုး ကေစာင့္ေနတယ္… ဒီျမိဳ ့ထဲမွာ…..

၄။
အက်ပ္အတည္းကိုအတူေျဖရွင္း၊ ေသာကကိုေ၀မွ်ခံစားမွ ရဲ ေဘာ္ရဲဘက္အစစ္မဟုတ္လား ၊ အာဃာတေတြ ေမ့ ထားလိုက္ေတာ့။ လိႈင္းထန္တဲ့ ပင္လာ္ကိုျဖတ္ရဲျပီ ဆိုမွေတာ့မုန္တိုင္းကိုေတြးေႀကာက္ေနလို ့ျဖစ္မတဲ့လား။ လုပ္ရမယ့္အရာကိုလုပ္ခဲ့တယ္။ မွားသလား..မွန္သလား…ယုတၱိေဗဒ ေတြနဲ ့ ဓာတ္ျပားေဟာင္းတစ္ခ်ပ္ လာထပ္ မဖြင့္နဲ ့ေတာ့.. ဒီျမိဳ ့ထဲမွာ…..

၅။
ခရီးကမျပီးေသးဘူး။ ခုနက အယ္လဘတ္ထေရာ့ စ ကိုပစ္ခ်ျပီး သူ ့ခန္ဓာကို ထမ္းေတာင္ လာဝံ့တဲ့ေကာင္လဲ ဒီလမ္း ဒီခရီး ကိုေလွ်ာက္ရမွာပဲ။ေလွ်ာက္ေနရတာပဲ။
ခရီးကေတာ့ ေပါက္လွတာမဟုတ္…သတိတစ္ခ်က္လြတ္သြားတဲ့အခိုက္မွာေတာ့ ေနာက္ေက်ာကေန ထိုးလာတဲ့ဓားခ်က္ေတြ….အုတ္နီခဲရင့္ရင့္ေရာင္ ေတြက လမ္းမေပၚ မွာ…ဖြားခနဲ…ေနာက္တစ္ခီ်..သြားျပန္ျပီ…ေ့ရွမွာဘာမွလမ္းမရိွေတာ့ေလာက္ေအာင္ ကာဆီးခံရ၊ ထြက္ေပါက္ေတြ ပိတ္ဆို ့ေနျပီဆိုေတာ့မွ..ကိုယ္နဲ ့ေ၀းေန တယ္ထင္ခဲ့တဲ့ အရာေတြကို ျမင္ေအာင္မႀကည့္ခဲ့မိတဲ့ဆင္ျခင္တုန္တရားမဲ့မႈကို ေနာင္တရေနလဲ.. ေနာက္ေတာ့က်သြားခဲ့ျပီ…ဒီျမိဳ ့ထဲမွာ…..

6။
ကဲ..အဲဒါေတြေႀကာင့္ပါပဲ…ဘယ္သူမွ ျပီးျပည့္စုံတဲ့ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းမရိွဘူး။ ဘိုင္ရြန္ဆန္ေသာမေပ်ာရႊင္ျခင္းေတြနဲ ့ပဲအဆုံးသတ္ရျပီ။အလိုမက်မႈ၊ျငီးေငြ ့မႈ၊ ဆင္းရဲမႈ၊ ေလာဘ၊ ေမာဟ၊ အတၱ.ေတြနဲ ့ေတာက္ေလာင္. ကိုယ့္က်င့္တရားေတြကို ေရာင္းခ်ဖလွယ္ႀက၊ အ၀ိဇာေတြနဲ ့ညစ္ႏြမ္းစြာ ကိုယ့္ကိုကို္ယ္ တန္ဆာဆင္ႀက.. ဘယ္ဟာအမွန္တရားလဲမခြဲျခားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္စားက်က္ထဲ ၀င္လာရင္ ကိုယ့္စားခြက္လုတယ္ပဲ မွတ္ေနေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ ့ ျဖစ္ျဖစ္ တိုက္ထုတ္ပစ္ရမွာလဲ ၀န္မေလးေတာ့ဘူး…

တစ္ခိ်န္က တစ္ေသြးထဲ တစ္သားထဲ စိတ္ဓာတ္ေတြကိုပဲ ေတာင့္တမိတယ္… မိုးလိုရြာခ်လိုက္ပါဦးလား.. ခြန္အားေတြထပ္ျဖည့္ေပးပါဦးလား… ဒီျမိဳ ့ထဲမွာ ေတာင္းဆုိတယ္…

၇။
ကဗ်ာရွင္က ဆိုတယ္…ကိုယ္တတ္ႏိုင္သေလာက္နဲ ့ကိုယ္စြမ္းသမွ်ေလး ျပန္တည္ေဆာက္ႀကည့္ရေအာင္..အုတ္ခဲရင့္ေရာင္စိတ္ဓာတ္ျဖစ္ျဖစ္၊ သတိၱေသြး ဆိုဆိုေပါ့…မျပိဳလဲဖို ့လိုတယ္။ အခ်င္းခ်င္း အားေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္..ေဟ့ေကာင္...ေဟ့ေကာင္. ေဟ့ေကာင္. ေဟ့ေကာင္...ေဟ့ေကာင္. ေဟ့ေကာင္…. အထပ္ထပ္သတိေပးတယ္.. ေျပာတယ္.. ေခၚတယ္.. ခြန္းတုန္ ့မျပန္တာလား.. ေသသြားတာလား… ေ၀းရာေရာက္သြားတာလား.. ေပ်ာက္သြားတာလား… အဖက္မလုပ္ေတာ့တာလား… အဲဒိေဟ့ေကာင္ ကရဲ ေဘာ္ရဲဘက္လား.. စိတ္ဓာတ္လား.. သတၱိလား….. မင္းကြာ ဆိုတဲ့ မခ်င့္မရဲသံပဲ ပဲ့တင္ထပ္သြားတယ္….. ဒီျမိဳ ့ထဲမွာ…

၈။
အဆုံးမွာ ကဗ်ာရွင္က ဘိုင္ရြန္ဆန္ဆန္မေပ်ာ္ခဲ့တဲ့ ဟိုးအစကို ျပန္ေခၚသြားတယ္..မေပ်ာ္ရႊင္မႈဇာတ္လမ္းကမျပီးေသးဘူး။ လူအမ်ားႀကီးတကယ္ေပ်ာ္ႀကရဲ ့လား။ လူအမ်ားႀကီးအတြက္အေရးပါတဲ့ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြ၊ လုပ္လို ့ျပီးျပည့္စုံေသာေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ ရေအာင္လုပ္ခ်င္ စိတ္ရိွေသးလား...အုတ္နီခဲရင့္ရင့္ အေရာင္ေတြက အုတ္နီခဲရင့္ရင့္ေရာဟုတ္ေသးရဲ ့လားလို ့ေနာက္ဆုံးပိုဒ္ အေရာက္မွာ ကြ်န္ေတာ္သံသယဝင္သြားျပီ...ကြ်န္ေတာ္လဲဘိုင္ရြန္ဆန္ဆန္မေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ သုံးသပ္မိ သြားျပီ..

ျပီးျပည့္စုံေသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆိုတာ ပေလတို တို ့ေခတ္ကစျပီးအေတြးအေခၚပညာရွင္ေတြ ထင္မွတ္ခ်ျပခဲ့သေလာက္မရိုးရွင္းဘူး လို ့ရပ္ဆဲ (လ) ကဆိုခဲ့တယ္.. ရပ္ဆဲ (လ) က သိပ္ပံပညာရွင္ေတြကိုေတာ့သေဘာက်တယ္။ သူ တို ့ရဲ ့ေလာကႀကီးအတြက္ရွာေဖြ တီထြင္ေပးမႈ က ရိွသမ်ွစြမ္းအင္ေတြအကုန္ထုတ္သုံးျပီး ရလာတဲ့ရလာဒ္ က သူတစ္ဦးထဲအတြက္ လူေတြအမ်ားႀကီး အတြက္အေရးပါတာကိုး။

ဒါေပမယ့္ရပ္ဆဲ(လ)ေခတ္တုန္းက စိတ္က်ေရာဂါေတြဓာတုဇီ၀ နည္းပညာေတြ ပဋိဇီ၀ေတြ စိတ္ပညာေတြ ထြန္းကားခဲ့တာမဟုတ္ေသးေတာ့ သူ ့ေတြးေခၚခ်က္တစ္ခ်ဳိ ့က ဒီေန ့ေခတ္နဲ ့ ခိ်န္လိုက္ရင္ ေခတ္ေတာ့ေနာက္က်ေနျပီလို ့လဲဆိုႀကတယ္။

ကြ်န္ေတာ္လဲထင္တယ္ ရပ္ဆဲ(လ) ရဲ ့ ဘုိင္ရြန္ဆန္ေသာမေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆုိတာ ဗုဒ္ဓဘာသာနဲ ့ မ်ား ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ရင္ ေတာ့ ဒိထက္ေကာင္းတဲ့ ဒသနေတြ သူခ်ျပသြားႏိုင္မလားလို ့ပါ။

သူတို ့စုစည္းျပီး ဒီ.ျမိဳ ့ထဲကိုေစာင့္ႀကည့္ေနတဲ့ေနရာေလးရဲ ့ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ အမ်ားအတြက္နမိတ္ေကာင္းကေလးေတြျပေပးမယ့္ ကယ္တင္ရွင္အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္ ကိုမသဲမကြဲ ျမင္လိုက္ရျပန္ျပီ…ကဲဒီတစ္ခါ…ကြ်န္ေတာ္ဘာလုပ္မလဲ…ခင္ဗ်ားဆိုရင္ ေရာဘာလုပ္မလဲ..အရင္တစ္ခါ အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္ ကိုေအာင္ေသေအာင္သားစားသုံးခဲ့တဲ့သူေတြေရာဘာလုပ္မလဲ….. ဒီျမိဳ ့ထဲမွာ…

ပန္ဒိုရာ ရဲ ့ဒီကဗ်ာ ကေပးတဲ့ Message နဲ ့အေတြးကို ကြ်န္ေတာ္ခံစားမိတဲ့ရႈေထာင့္အရ ႏွစ္သက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဖြဲ ့ပိုင္းမွာ သေကၤတပိုင္းေတြကလြဲျပီး.. သြယ္ဝိုက္ထားတဲ့ဟာတစ္ခိ်ဳ ့က အပိုင္း ေျခာက္ေရာက္တဲ့ အထိ ရင္ထဲကို ေရာက္ သြားေအာင္သယ္မသြားႏိုင္ဘူး။အင္မတန္ ေလးနက္တဲ့ အေႀကာင္းအရာကိုေတာ့ ရတယ္..

ကြ်န္ေတာ္အႀကိဳက္ဆုံး က အပိုင္းသုံးမွာ အယ္လ ဘတ္ထေရာ့(စ) စ၀င္လာတဲ့ေနရာပဲ။ ပစ္ခ်လိုက္တဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့ ရင္ထဲမွာေတာ္ေတာ္ေလး ယူႀကံဳးမရ ျဖစ္သြားမိေစတယ္။ အပိုင္း ၇မွာ ေဟ့ေကာင္. ေဟ့ေကာင္…အထပ္ထပ္ေအာ္သံက ဆို ့ဆို ့နင့္နင့္ႀကီး ျဖတ္ဝင္လာတယ္။ မလိုအပ္ပဲ စကားလုံးေတြ ထပ္ထားတာမဟုတ္တဲ့ ဒီေနရာကိုတကယ္ခံစားရတယ္…

ကြ်န္ေတာ္ တတ္သိတဲ့ပညာရွင္မဟုတ္ပါ။ ခံစားမိတဲ့အတိုင္း အလြန္ရွည္လ်ားစြာ ကြန္မန္ ့တာပါ။ဒီကြန္မန္ ့ေရးဖို ့အခိ်န္အမ်ားႀကီးယူရပါတယ္။ ဘာမွေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။

ႀကံဳလာလို ့ဘာတရန္ရပ္ဆဲ တို ့မေပ်ာ္ရႊင္မႈ အေႀကာင္းတရား တို ့ကို ေ၀မွ်ခံစားခ်င္တဲဲ့ စိတ္သက္သက္ပါ။ အခုျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကိုလဲ ကိုယ္စားျပဳေနတယ္ထင္လို ့ပါ။ သူ ့ ကဗ်ာက ရွည္သလို ေနာက္ေႀကာင္းကလဲ ေပေတာ္ေတာ္ရွည္တာကိုး။ ဒါမိ်ဳးက တစ္ခါတစ္ခါက်ေတာ့ စာဖတ္သူနဲ ့အလွမ္းေ၀း သြားတတ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ခံစားမိသေလာက္ အခိ်န္ကုန္မခံႏိုင္သူေတြ ခံစားႏိုင္ဖို ့ ဒီမွာလာေပရွည္လိုက္မိပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေခါက္ အစအဆုံးျပန္ဖတ္ႀကည့္ပါလား…ကြ်န္ေတာ့္လို ခံစားရမလားလို ့…

ျခံဳရရင္ ဒီျမိဳ ့့ထဲမွာ…..ရဲ ့subject, message နဲ ့symbolism ေတြကို သေဘာက်တယ္။ ကဗ်ာ အဖြဲ ့ကိုေတာ့ တစ္ခ်ိဳ ့ေနရာေတြမွာ နည္းနည္း ေလ်ာ့ေနသလိုထင္မိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ေရးရင္လဲ ဒီေလာက္ ေကာင္းခ်င္မွေကာင္းမွာပါ။ ကြ်န္ေတာ္အတြက္ကေတာ့ ဒီလို ေတြးျပီးခံစားရတဲ့ ေနာက္ကြယ္က hidden message ေတြေနာက္လိုက္ရတာကိုပိုေပ်ာ္တယ္။ စာလဲမ်ားမ်ားဖတ္ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီေနာက္ေရးတဲ့ အေပၚက ကဗ်ာ အမွန္တရား ကဗ်ာ ကိုေတာ့ မွာ…ဒီျမိဳ ့ထဲမွာေလာက္မခံစားရဘူး။

M.Y.

-----


ေတြ႕ရွိခ်က္တစ္ခုကေတာ့ စာေရးတဲ့အခါမွာ ေတာက္ေလ်ွာက္္အခ်ိန္မယူႏိုင္ပဲ အျပတ္ျပတ္ ဆက္ေရးရတာ လႈံ႕ႈေဆာ္မႈ မုဒ္ကို အားနည္းေစသလို ကဗ်ာအရွည္ေရးမယ္ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ ဖတ္သူနားမလည္မွာ စိုးမိတဲ့စိတ္ စတဲ့ "တကူးတက" အရာေတြ မသိလိုက္ပဲ ၀င္လာရင္ တင္ျပပံုကို အနည္းနဲ႕အမ်ား ထိခုိက္ေစတယ္ လို႕ ထင္မိပါတယ္။

ကိုေမာင္ရင္ကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အဲ.. ေမ့ေတာ့မလို႕။ ေမာင္တိန္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆိုတာ ေျပာလိုပါတယ္။ ဘိုင္ရြန္ဆန္ဆန္မေပ်ာ္မႈကို သူ႕ပို႕စ္တစ္ခုဖတ္ရာက ျပန္သတိရလာခဲ့လို႕ပါ။

(အခ်ိန္မရသျဖင့္ စာလံုးေပါင္းမ်ား ပါဌ္ဆင့္မ်ား ေနာက္မွ ျပန္ျပင္ေပးပါမည္။ ယခုကြန္ျပဴတာတြင္ ရိုက္ရတာ အခက္အခဲရွိပါသည္။ )

Expand..

Summary..

အမွန္တရား

အမွန္တရား

အမွန္တရားဆိုတာ တစ္ခုပဲရွိရမယ္
လူတစ္ေယာက္ကေျပာတယ္
ဟုတ္တယ္.. တစ္ေယာက္အတြက္ တစ္ခု
တစ္ေယာက္မက အတြက္က်ေတာ့ တစ္ခုမက ျဖစ္ျဖစ္သြားတယ္
လူေတြ မ်ားမ်ားလာေတာ့
သူလည္းမွန္ ကိုယ္လည္းမွန္ အားလံုးမွန္ မွန္မွမွန္
အမွန္တရားေတြ မ်ားမ်ား လာ
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေယာက္ အတြက္ကေတာ့ တစ္ခု ပဲရွိရမွာပဲ
ဟုတ္ကဲ့ .. သူတို႕ထပ္ေျပာၾကျပန္တယ္
ဒါနဲ႕ ငါ့ အမွန္တရားက ဘယ္ဟာလဲ
ရွာေဖြလိုက္တဲ့အခါ
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ခုပဲ ေ၀ပံုခ်တဲ့ အမွန္တရားကို
ငါ့ၾကားထဲမွာ တစ္ခုမက ေတြ႕လိုက္ရေတာ့
ဘုရားဘုရား.. ငါဟာ "တစ္ေယာက္" မဟုတ္ပါလား
ငါဟာဘာလဲ ငါေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့တယ္...။

ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ - ၇ ၊ ၈ (စ-ဆံုး)

ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ


( ၁)

မေပ်ာ္ဘူး
ဘိုင္ရြန္ဆန္ဆန္မေပ်ာ္ဘူး^..တဲ့
အနီးကပ္အေမွာင္ပိန္းေနမွ
ဘာကိုျမင္ရမွာလဲ
အေ၀းမႈန္တာအတြက္လည္း
မ်က္မွန္တစ္လက္မ၀ယ္ႏိုင္ဘူး
အုတ္နီခဲရင့္ရင့္အေရာင္ေတြပဲ
တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ေသာက္ၾကတယ္
လြယ္အိတ္တစ္လံုးစာ သက္ျပင္းေတြၾကား
စားပြဲပုေလးေတြပဲ ဓားစာခံျပားသြားၾကတယ္
အဲဒီ မုတ္ဆိတ္က်ိဳးက်ဲေတြရဲ႕
ေျခဦးတည့္ရာေနာက္က
တရြတ္တုိက္လမ္းမႀကီးက ရွက္၀မ္းနည္းမိတယ္။


(၂)

၀မ္းမီးေတာက္ဖို႕ေတာင္
မီးစာကုန္ ဆီခန္းေတာ့
လည္ပင္းေတြ ေညာင္းေနေအာင္ ေမာ့ေမာ့ၾကည့္ေနရတယ္
ထသြား ထလာ ၀တ္သင့္တဲ့
ျဖဴညစ္ညစ္ အကၤ်ီတစ္ထည္ ကိုေတာင္
ေနာက္ဆံုးညစာအတြက္ ရိႈ႔ပစ္ဖို႕စဥ္းစားေနၿပီ
ကဲ ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲ
ယံုၾကည္ခ်က္ဆိုတာ
မနက္ျဖန္ ဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရ ေခါင္းပါးရာေဒသမွာ
မရွင္သန္ႏိုင္ဘူး
ဟိုေကာင္ေတြလည္း ေငးေငးငိုင္ငိုင္
လြယ္အိတ္ထဲက လက္က်န္အေႀကြေတြ
ခ်ိဳးခ်ဳိးခၽြင္ခၽြင္နဲ႕ စားပြဲေပၚကလိမ့္က်
ဘယ္သူမွ ထမေကာက္ၾကဘူး
အဲဒီအခိုက္ ကားတစ္စီး ေ၀ါခနဲအျဖတ္
ဖုန္တေထာင္းေထာင္းထသြား
အဲဒီၤဖုန္ေတြ အမိႈက္ေတြပါ
အုတ္ခဲရင့္ေရာင္ထဲ ေဖ်ာ္စပ္လို႕
ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ၾကီး
ရင္ဘတ္ထဲအေရာက္ ေမာ့ခ်လိုက္ၾကတယ္။


(၃)

ေနကျမင့္ျမင့္လာတယ္
ဆိုင္ကေန လမ္းအခြဲ
တံလွ်ပ္ရဲ့ဖမ္းစားမႈမွာ
ဘာျဖစ္သြားလဲမသိဘူး
အုတ္ခဲရင့္ေရာင္ေတြ ၾကည္လင္
ေရႊအိုေရာင္ ဖိတ္ဖိတ္စင္သြားတယ္
လမ္းမႀကီးက ဒယိမ္းဒယိုင္လိုက္လာတယ္
အဲဒီမွာ
အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္* (ငွက္) ကုိ
ငါတို႕ထဲကတခ်ဳိ႕ဟာ
ျမင္ရာမဆုိင္း ပစ္ခ်လိုက္မိတယ္
အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္.. အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္..
သူ႕အရိ္ပ္ေတြ ထင္ေနတယ္..
အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္.. အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္..
သူ႕အရိ္ပ္ေတြ ထင္ေနတယ္..
အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္.. အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္..
သူ႕အရိ္ပ္ေတြ ထင္ေနတယ္..
အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္.. အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္..
ငါတို႕ရဲ႕စိတ္လိုက္မာန္ပါရယ္
က်ိန္စာေတြခ ေသြးေျမက်ခဲ့တယ္။


(၄)

မ်က္ရည္ငန္ပ်ပ်ေတြကို
ေ၀မ်ွေသာက္သံုးသူေတြဟာ
ရဲေဘာ္ရဲဘက္ျဖစ္တယ္
အတိတ္ကိုအတိတ္မွာပဲ ထားလုိက္ၾကမယ္
ပင္လယ္ကိုျဖတ္သန္းမွေတာ့
ပင္လယ္ရဲ႕အနမ္းကိုခံႏိုင္ရည္ရွိရမယ္
လက္္ေတြ႕အရ ျဖစ္မလာဘူး
သေဘာတရားအရ မွန္ကန္တယ္
ဒါဆိုငါတို႕မွန္ခဲ့တယ္
ဒါဆုိငါတို႕မွားခဲ့တယ္
ေသြးရူးေသြးတန္း ဓာတ္ျပားေဟာင္းတစ္ခ်ပ္
ျဖတ္ခနဲ အက္ရာထင္သြားတယ္။


(၅)

အတူတူဆက္ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္
အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္ အပုပ္ေကာင္ကို
လည္ပင္းမွာဆြဲထားတဲ့ေကာင္ေတြလည္းပါတယ္
တရြက္တိုက္ လမ္းမႀကီးက အိပဲ့အိပဲ့နဲ႕ လိုက္လာတယ္
တစ္ခ်က္အေကြ႕ ငါတို႕ေက်ာအလစ္မွာ
လမ္းမႀကီးက ငါတို႕ကို
ေက်ာက္စရစ္ခဲတစ္လံုးလို
ပိုးစိုးပက္စက္ ကန္ထုတ္လိုက္တယ္
အုတ္ခဲရင့္ေရာင္ေတြ ဖိတ္လွ်ံ အန္က်ကုန္တယ္
အုတ္ခဲရင့္ေရာင္ စြန္းထင္းေပပြ ဒီလမ္းမဟာ
ေအာ့ေၾကာလန္စရာ ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႕
ဘယ္သူကထင္ခဲ့ၾကမွာလဲ
ရင္ဘတ္ေအာင့္ေနေအာင္ နံရံကို၀င္တိုးမိမွ
မ်က္မွန္တစ္လက္ကို ေဆြးေဆြးေျမ႕ေျမ႕ တမ္းတမိတယ္။


(၆)

မေပ်ာ္ဘူး
ဘိုင္ရြန္ဆန္ဆန္မေပ်ာ္ဘူး
ျဖဴညစ္ညစ္အက်ၤီလည္း အမႊာမႊာကြဲ
အာရုံေတြေ၀၀ါးကုန္ၿပီ
လံုးတီးဘ၀ ရွက္ၾကသတဲ့
ဖုန္ေတြကိုပဲ လံုျခံဳႏိုးနဲ႕
တခ်ိဳ႕လူးလိွမ့္၀တ္ဆင္ကုန္ၾကတယ္
မဲ ေမွာင္ စြန္း ထင္း
တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္လည္း
မမွတ္မိေတာ့ဘူး
အခ်င္းခ်င္း ကုတ္ျခစ္ဖို႕
မာန္ဖီသံေတြၾကားေနရတယ္
အုတ္ခဲရင့္ေရာင္မိုးေတြရယ္
ပိန္းပိန္းပိတ္ပိတ္ လႊမ္းျခံဳသြားေအာင္
ရြာခ်လိုက္
ရြာခ်လိုက္
ရြာခ်လိုက္ ပါ ကြယ္။


(၇)

အုတ္ခဲရင့္ေရာင္ မိုးကေခါင္တယ္
ကိုယ့္ဘာသာပဲ ေဖ်ာ္စပ္ဖုိ႕
အုတ္ခဲကိုထုခြဲၾကရင္း
အဖိတ္အစင္ေတြ ရွိသြားတယ္
ေဟ့ေကာင္ ေဟ့ေကာင္…
စကားေတြအမ်ားႀကီးမေျပာနဲ႕ ေမာေနမယ္
ေဟ့ေကာင္ ေဟ့ေကာင္…
မၾကာခင္ ေရာက္လာၾကေတာ့မွာပါ
ေဟ့ေကာင္ ေဟ့ေကာင္…
အားတင္းထားကြာ
ေဟ့ေကာင္ ေဟ့ေကာင္…
ငါတို႕လုပ္စရာေတြ တန္းလန္းႀကီးကြ
ေဟ့ေကာင္ ေဟ့ေကာင္…
ေဆာရီး.. ဒီအခ်ိန္မွာ ဒါေတြေခါင္းထဲ မထည့္နဲ႕ေတာ့ေနာ္
ေဟ့ေကာင္ ေဟ့ေကာင္…
ငါေျပာေနတာ ၾကားရဲ႕လား
ေဟ့ေကာင္ ေဟ့ေကာင္…
ေဟ့ေကာင္ ေဟ့ေကာင္…
ေဟ့ေကာင္ ေဟ့ေကာင္…
......
......
......
မင္း... ကြာ...။


(၈)

မုန္တိုင္းစဲခါစ
ေကာင္းကင္က သူမဟုတ္ခဲ့သလိုေပါ့
တသက္လံုးေသာက္ခဲ႕တဲ႕
အုတ္နီခဲရင့္ရင့္အေရာင္ေတြဟာ
မ်က္ႏွာငယ္နဲ႕ အေငြ႕ေသၿပီး ေစာင့္ေနတယ္
လူစံုၿပီလား ခြက္စံုၿပီလား
ဟိုေကာင္ေတြသာ ရွိရင္ကြာ…..
ဘယ္သူမွ စကားျပန္မရဘူး
ဆို႕
နင့္
…
စားပြဲပုေလးေပၚ ပစ္ခ်ထားတဲ့
လြယ္အိ္တ္ေတြထဲက
ခ်ိဳးခ်ိဳးခၽြင္ခၽြင္သံပဲ တစ္ခ်က္ထြက္လာတယ္
ေနာက္တစ္ခါ ဒီဆိုင္မွာျပန္ထိုင္ရင္
ဘယ္ႏွစ္ေယာက္က်န္ဦးမွာလဲ..
ေငးမိေငးရာေငးခိုက္
လမ္းမႀကီးကိုလိႈင္းစီးလာတဲ့
အဲလ္ဘက္ထေရာ့စ္ကို
ဖုန္တေထာင္းေထာင္းၾကား
မႈန္၀ါး၀ါးျမင္လိုက္ရေသးတယ္…။ ။


ပန္ဒိုရာ

^Byronic unhappiness
*Albatross

Expand..

Summary..

Blog Seminar အၿပီးတြင္

(ဓာတ္ပံုကို ဒီက ရယူပါသည္။)

အမွန္ကေတာ့ ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာ ကဗ်ာေတြ ဆက္တင္မလို႕ပါ။ ဒါေပမယ့္ ေန႕လည္က ရန္ကုန္မွာ က်င္းပတဲ့ Why do we blog? Seminar ကို ဒီဘေလာ့ဂ္ ကတဆင့္ သြားေရာက္ အားေပးခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု တက္လာတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြ ၾကည့္ရတာ သူတို႕ေတြရဲ႕ အေပ်ာ္ ကိုယ့္ဆီပါ ကူးစက္မိတဲ့အတြက္ ဒီၿမိဳ႕ကို ခဏေလး နားၿပီး ဒီပို႕စ္ကို ေရးလိုက္ပါတယ္။

Why do we blog? အလြန္ေကာင္းတဲ့ ေမးခြန္းေလးပါ။ ပြဲမစခင္မွာ ဘာညာနဲ႕ ဂ်ီမွာေတြ႕ေတာ့ ကုိယ္ထင္ျမင္တာေလး အခ်ိဳ႕ သူ႕ကို ေ၀မွ်လိုက္ပါေသးတယ္။

ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ ေရးၾကတာေတြကို လိုက္ၾကည့္ရင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးပါပဲ။ တခ်ိဳ႕က နည္းပညာ အသားေပးတယ္။ တခ်ဳိ႕က ဒိုင္ယာရီဆန္တယ္။ တခ်ိဳ႕က အႏုပညာဖန္တီးမႈေတြ။ တခ်ိဳ႕က လာဖတ္သူကို စကားေျပာျပဟန္။ တခ်ိဳ႕က ဗဟုသုတေတြကို ျဖန္႕ေ၀တယ္။ အဲဒီလို မဂၢဇင္း တစ္အုပ္ ၊ ၀တၱဳတစ္အုပ္၊ စာအုပ္တစ္အုပ္နဲ႕မတူတဲ့ ကြဲျပားႏိုင္ခြင့္ ဟာ ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ ရွိတယ္။

ကိုယ္တိုင္ေရး ကိုယ္တုိင္တည္းျဖတ္ ကိုယ္တိုင္ ခ်က္ခ်င္း ထုတ္ေ၀တယ္။ လြတ္လပ္မႈ ကို ခ်က္ခ်င္းခံစားရသလို ကိုယ္ေရးတဲ့စာဟာ ကိုယ့္တာ၀န္ျဖစ္တယ္။

ဖတ္သူမ်ားဆီက တုံ႕ျပန္မႈ ဖြင့္ထားေပးတယ္။ ခ်က္ခ်င္းလည္း တံု႕ျပန္မႈေတြရတယ္။ ေရးသူနဲ႕ ဖတ္သူ အျပန္အလွန္ ဆက္သြယ္မႈ ရွိတယ္။

ဒါေတြဟာ တခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံ တခ်ိဳ႕လူမ်ိဳးေတြ အတြက္ေတာ့ ေန႕စဥ္ဘ၀နဲ႕လည္း သိပ္မျခားနားတဲ့ မထူးဆန္းတဲ့ အရာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးၾကည့္ရင္ တို႕ေတြ အတြက္ေတာ့ ဒါဟာ တိုးတက္ေသာ လြတ္လပ္ပြင့္လင္းေသာ လူ႕ေဘာင္တစ္ရပ္ကို ဦးတည္သြားႏိုင္တဲ့ မရခဲ့ဖူးေသာ အခြင့္အေရးတစ္ရပ္ကို နည္းပညာအကူအညီနဲ႕ ေခၚေဆာင္ခံရျခင္း ျဖစ္တယ္။

အခက္အခဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားက အခ်ိန္ေပးၿပီး စီစဥ္ေပးခဲ႕ၾကတဲ႕ ျမန္မာျပည္တြင္း ေနထိုင္ၾကေသာ ဘေလာ့ဂါမ်ားကို အထူးသျဖင့္ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီေနရာအထိ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ေရာက္လာခဲ့တာ ဘေလာ့ဂါေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ တတပ္တအား စည္းလံုးညီညြတ္မႈေၾကာင့္ ပါပဲ။

ကဲ .. ေရွ႔ဆက္လွမ္းၾကဖို႕ပဲ ရွိပါတယ္။

ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..

3l0g Day

ၾသဂုတ္လ ၃၁ ဟာ ဘေလာ့ဂါမ်ားေန႕ Blog Day ျဖစ္တဲ့အတြက္ အမွတ္တရ တစ္ခုခုေရးေပးပါလို႕ ကိုၿဖိဳး က တက္ဂ္ ထားပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ရက္ေတြကလည္း ေလးမ၊ ယူဆဂိ၊ ဘ၀ခရီး တို႕က အႀကိဳက္ဆံုး ပို႕စ္ ၅ ခုေရးပါလို႕ တက္ဂ္ထားခဲ့ပါတယ္။ ေဆာင္းရာသီအေၾကာင္း ေရးဖို႕လည္း အဥၹလီ က တက္ဂ္ထားပါေသးတယ္။ ေဆာင္းရာသီကလြဲလို႕ က်န္တဲ့အေႂကြးေတြကို ေပါင္းရွင္းပါမယ္။

တကယ္ေတာ့ ပန္ဒိုရာ ဘေလာ့ဂ္ေရးရျခင္းအေၾကာင္း ဆိုၿပီး ဒီမွာ ေရးထားကတည္းက ေဖာ္ျပၿပီးသားပါ။ ၅ ခုေတာင္ မဟုတ္ဘူး။ ၁၀ ခု။ ၁၀ ခု။ ဟဲဟဲ..

အမွန္ကေတာ့ ေရးသမွ်ေလးေတြအားလံုး ကိုယ့္သားသမီးေလးေတြလိုပါပဲ။ တစ္မ်ိဳးစီ ႏွစ္သက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုအခ်ိန္ထိေရးခဲ့သမွ်မွာ အႀကိဳက္ဆံုး ၅ ခုပဲ ေရြးေပးပါ လို႕ ေတာင္းဆိုလာေတာ့ ဒီလိုေရြးေပးပါမယ္။

၁) ဘေလာ့ေရးျခင္းဆိုတာ ဘာလဲ။ဘေလာ့ဂါ ဆိုတာ ဘာလဲ။ ကိုယ္က ဘာေကာင္လဲ။ လူေတြသတ္မွတ္တဲ့ ပညတ္ေတြက ေရွ႕မွာလား။ အႏွစ္သာရက ေရွ႕မွာလား။ မသိတသိေတြ ျဖစ္ေနရတယ္။ Identity
၂) ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျမင္ကတ္လာတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္မပိုင္တဲ့ အဲဒီအက်ၤီ
၃) ကိုယ့္ကိုယ္ကို နည္းနည္း သနားသြားေတာ့ ကိုယ့္သမိုင္း
၄) ကိုယ္လည္းေရးရင္း ရယ္ေနရတယ္။ ဖတ္သူလည္း ရယ္ရတယ္။ ကလိထားတာ ေလးေတြလည္း ရွိတဲ့ စစ္စစ္စီစီ
၅) အျပစ္ကင္းတဲ့ ေပ်ာ္စရာေလးေတြ စိတ္ကူးမိေတာ့ ကိုဖိုးရမ္မဘေလာက္

ဖတ္သူမ်ားလည္း မိမိနဲ႕ တိုက္ဆိုင္လို႕ ဘယ္စာကို သေဘာက်တယ္ ဘယ္လိုစာမ်ိဳးကို ပိုေရးေစခ်င္တယ္ဆိုတာမ်ိဳး ေျပာခ်င္ရင္ မွတ္ခ်က္ေရးသြားႏိုင္ပါတယ္။ ျပဳျပင္စရာေတြ႕လည္း ေထာက္ျပႏိုင္ပါတယ္။

Why do we blog? ကိုႀကိဳဆိုေသာအားျဖင့္ ဘန္နာေလးလည္း အသစ္ေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။

ၾသဂုတ္ ၃၁ မွာက်ေရာက္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေဒး မွာ ဘေလာ့ဂါ ေမာင္ႏွမေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။ စိတ္ထင္တိုင္း ဘေလာက္ႏိုင္ၾကပါေစ။ စက္တင္ဘာ ၁ ရက္ေန႕မွာ ျပဳလုပ္မယ့္ အခန္းအနားလည္း ေအာင္ျမင္ ေခ်ာေမြ႕ပါေစ။

အားလံုးကို ခ်စ္ခင္စြာျဖင့္

ပန္ဒိုရာ

Expand..

Summary..